Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-38/15/EB
z 3 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku szkoleń dla rzeczoznawców majątkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku szkoleń dla rzeczoznawców majątkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Stowarzyszenie zrzesza rzeczoznawców majątkowych. Celem jego jest działalność naukowa, naukowo-techniczna oraz oświatowa w zakresie gospodarki nieruchomościami oraz gospodarki przestrzennej, a także dążenie do profesjonalizacji obsługi rynku nieruchomości, wyrażanie oczekiwań, interesów i osiągnięć środowiska rzeczoznawców majątkowych, występowanie na rzecz jego potrzeb wobec organów władz państwowych i samorządowych oraz organizacji gospodarczych i społecznych, a także krzewienie solidarności zawodowej (§ 11 Statutu). Wymienione cele Stowarzyszenie realizuje m.in. poprzez organizowanie kursów, szkoleń, konferencji, seminariów i warsztatów oraz organizowanie i koordynowanie praktyk zawodowych (§ 12 Statutu). Wnioskodawca zamierza organizować systematycznie odpłatne szkolenia, kursy, seminaria i warsztaty, a także konferencje, skierowane przede wszystkim do rzeczoznawców majątkowych. Planowane przez Stowarzyszenie ww. formy doskonalenia zawodowego będą miały charakter stacjonarny i będą prowadzone jako jednodniowe, dwudniowe lub kilkudniowe. Po zakończeniu każdej z planowanych form doskonalenia zawodowego Wnioskodawca będzie wystawiał zaświadczenia, potwierdzające uczestnictwo w szkoleniu, zawierające nazwisko i imię uczestnika szkolenia, numer uprawnień zawodowych, temat doskonalenia zawodowego oraz liczbę godzin wykładowych. Dnia 8 kwietnia 2014 r. Rada Krajowa ..........(której członkiem jest Stowarzyszenie) podjęła uchwałę nr ../../..... zatwierdzającą „Wytyczne prowadzenia przez stowarzyszenia regionalne – członków .....– szkoleń, realizujących ustawowy obowiązek doskonalenia kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych, oraz prowadzenia ich rejestru”. Jest to dokument o charakterze wewnętrznym, opisujący zalecane stowarzyszeniom będącym członkami Federacji, zasady organizowania szkoleń zawodowych. Stowarzyszenie będzie stosowało się do ww. wytycznych, przy czym zalecane przez Federację zasady organizowania szkoleń przez stowarzyszenia regionalne nie ma charakteru obowiązkowego. Zgodnie z art. 175 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. z 2014 r. Dz. U. poz. 518, z późn. zm, dalej: UGN) rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych. Tym samym oferta kursów, szkoleń, konferencji, seminariów i warsztatów, które zamierza zorganizować Stowarzyszenie, wpisuje się w realizację ustawowego obowiązku doskonalenia zawodowego rzeczoznawców majątkowych. Stowarzyszenie nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, ani podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Odpłatne szkolenia, które zamierza organizować, nie będą finansowane ze środków publicznych. Stowarzyszenie nie jest też samorządem zawodowym w rozumieniu art. 17 ust. 1 Konstytucji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi szkoleniowe (usługi kształcenia zawodowego), które zamierza świadczyć odpłatnie Stowarzyszenie na rzecz przede wszystkim rzeczoznawców majątkowych, związane z ich doskonaleniem zawodowym, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) i art. 132 ust. 1 lit i) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347, str. 1, dalej: Dyrektywy 2006/112/WE Rady)?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi szkoleniowe (usługi kształcenia zawodowego), które zamierza świadczyć odpłatnie na rzecz przede wszystkim rzeczoznawców majątkowych, związane z ich doskonaleniem zawodowym, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 132 ust. 1 lit i) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. nr 177 poz. 1054, z późn. zm., dalej: UVAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Odstępstwo od powszechności opodatkowania możliwe jest tylko w ściśle określonych przypadkach. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) UVAT, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Do końca 2013 r. obowiązywały dwa rozporządzenia odnoszące się do doskonalenia zawodowego rzeczoznawców majątkowych, tj.: rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. nr 140, poz. 945 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U z 2010 r. nr 127, poz. 859).

Stowarzyszenie do końca 2013 r. organizując kursy specjalistyczne, szkolenia i seminaria, korzystało ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) UVAT, jako że przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomościami, a także rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, stanowiły regulację wypełniającą treść art. 43 ust. pkt 29 lit a) UVAT.

Wskazać należy, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) UVAT jest implementacją art. 132 ust. 1 lit i Dyrektywy 2006/112/WE Rady, że państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: i) kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady nie została prawidłowo transponowana do krajowego porządku prawnego, albowiem w polskiej ustawie wprowadzono ograniczenie o charakterze przedmiotowym [tj. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) UVAT zwolnione z podatku kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe ma być prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach], którego brakuje w Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Doprowadziło to do zawężenia zwolnienia w stosunku do regulacji europejskich. Polska ustawa pominęła przy tym zakres podmiotowy zwolnienia, przewidziany w Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Strona podmiotowa zwolnienia została określona w tym akcie poprzez wskazanie, że zwolnienie dotyczy kształcenia zawodowego prowadzonego przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Z punktu widzenia prawidłowości wykładni przepisów regulujących zwolnienie od podatku VAT, a pochodzących wprost od prawodawcy unijnego (tj. Dyrektywy 2006/112/WE Rady), które powinny mieć pierwszeństwo przed UVAT, istotne w sprawie jest ustalenie, czy spełnione zostały łącznie następujące przesłanki:

1. zwolnienie dotyczy kształcenia zawodowego oraz
2. kształcenie jest prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Odnosząc się do pierwszego z powyższych warunków wskazać należy, że kursy, szkolenia, konferencje, seminaria i warsztaty, które w przyszłości zamierza organizować Stowarzyszenie, będą skierowane przede wszystkim do rzeczoznawców majątkowych. Rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców majątkowych, posiadających uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości (art. 174 UGN), a rzeczoznawcy majątkowi są zobowiązani do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych (art. 175 ust. 2 UGN). Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 2 grudnia 2002 r. sygn. akt SK 20/01, uznał zawód rzeczoznawcy majątkowego za zawód zaufania publicznego. W stanie faktycznym przedstawionym przez Stowarzyszenie, planowane szkolenia odpowiadają definicji usług kształcenia zawodowego. Pojęcie to należy bowiem rozumieć jako przekazywanie wiedzy, umiejętności praktycznych i doświadczenia oraz działalność edukacyjną związaną z wykonywaniem danego zawodu, w tym przypadku rzeczoznawcy majątkowego. Taka językowa wykładnia odpowiada również definicji kształcenia zawodowego, zawartej w art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE. L Nr 77 str. 1), zgodnie z którą kształcenie zawodowe lub przekwalifikowujące powinno obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak każde nauczanie mające na celu nabycie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, bez względu na czas trwania kursu. Analizując drugą przesłankę warunkującą zwolnienie zauważyć należy, że Stowarzyszenie nie jest podmiotem prawa publicznego (ani nie jest odpowiednim podmiotem prawa publicznego). Zdaniem Stowarzyszenia, jest ono inną instytucją działającą w tej dziedzinie, której cele uznane są za podobne przez Polskę. Precyzyjne rozumienie pojęcia „inna instytucja” z art. 132 ust. 1 lit i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady sprowadza się do innej instytucji niż podmioty prawa publicznego, działającej w dziedzinie kształcenia zawodowego, której cele działalności zostały przez państwo uznane za podobne do celów podmiotów publicznych, działających w zakresie kształcenia zawodowego. Stowarzyszenie jest organizacją zawodową w rozumieniu art. 4 pkt 15 UGN. Stowarzyszenie zostało zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym w Rejestrze Stowarzyszeń i Rejestrze Przedsiębiorców. Działalność szkoleniowa będzie prowadzona na podstawie Statutu, przyjętego zgodnie z ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach oraz na podstawie „Wytycznych prowadzenia przez stowarzyszenia regionalne – członków PFSRM – szkoleń, realizujących ustawowy obowiązek doskonalenia kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych, oraz prowadzenia ich rejestru”. Dokształcanie zawodowe skierowane do rzeczoznawców majątkowych, wpisuje się w ustawowy obowiązek doskonalenia zawodowego tej grupy zawodowej. Stowarzyszenie organizując doskonalenie zawodowe, które na podstawie UGN jest obowiązkowe dla rzeczoznawców majątkowych, realizuje w ten sposób szeroko pojętą politykę edukacyjną państwa w zakresie doskonalenia zawodowego. Skoro cele statutowe organizacji zawodowej, zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym i w ten sposób zaakceptowane przez państwo, koncentrują się m.in. na organizacji różnych form doskonalenia zawodowego rzeczoznawców majątkowych, to Stowarzyszenie jest inną instytucją (niż podmiot prawa publicznego działający w dziedzinie doskonalenia zawodowego), działającą w dziedzinie kształcenia zawodowego, której cele działalności zostały przez państwo uznane za podobne do celów podmiotów publicznych, działających w zakresie kształcenia zawodowego. Powyższe wskazuje, że w przedstawionej sprawie Stowarzyszenie spełnia także drugą przesłankę, warunkującą zwolnienie od podatku od towarów i usług. W tym miejscu na poparcie stanowiska Stowarzyszenia należy przytoczyć interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 13 listopada 2014 r. nr IPPP1/443-930/14-2/AP. Tym samym Stowarzyszenie nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług odpłatnych form doskonalenia zawodowego, które zamierza w przyszłości organizować dla rzeczoznawców majątkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe regulacje stanowią odzwierciedlenie w polskim porządku prawnym przepisu art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Ograniczenie zawarte w tym przepisie ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy. Zwolnieniu podlegają podmioty prawa publicznego lub inne instytucje, pod warunkiem, że zajmują się kształceniem dzieci i młodzieży, kształceniem powszechnym lub wyższym, kształceniem zawodowym lub przekwalifikowaniem. Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi kształcenia zawodowego na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Zwolnieniu od podatku podlega zatem określony rodzaj usług, wykonywanych przez zdefiniowany krąg podmiotów. Zwolnienia określone w art. 132 Dyrektywy adresowane są, co do zasady, do podmiotów prawa publicznego. Jednakże w interesie publicznym mogą działać zarówno podmioty prawa publicznego, jak i inne instytucje działające w danej dziedzinie. Podmioty (wykonujące czynności wymienione w określonych przepisach art. 132 Dyrektywy) inne niż podmioty prawa publicznego mogą zostać objęte zwolnieniem od podatku, jeśli spełniają wskazane w przepisach Dyrektywy kryteria.

Przesłanki, jakie muszą być spełnione do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy są następujące:

• świadczone usługi muszą być usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania,
• usługi te muszą być świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje uznane przez państwo członkowskie za mające podobne cele.

Pierwsza z przesłanek oznacza, że dla objęcia zwolnieniem od podatku określonych usług kształcenia konieczne jest, aby usługi te mieściły się w zakresie definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania. Jak zaś wskazano wyżej – opisane we wniosku usługi będą usługami kształcenia zawodowego, a więc spełniają pierwszą przesłankę warunkującą zastosowanie zwolnienia od podatku.

Należy wskazać, że ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518, z późn. zm.) zawiera regulacje zobowiązujące rzeczoznawców majątkowych do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 140, poz. 945, z późn. zm.), a także rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 127, poz. 859).

Co prawda, do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 140, poz. 945, z późn. zm.), a także rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 127, poz. 859), jednak nie można uznać, że obecnie, szkolenia dla rzeczoznawców majątkowych nie odbywają się na podstawie odrębnych przepisów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Jak bowiem wskazało Stowarzyszenie w opisie zdarzenia przyszłego, Uchwałą z dnia 8 kwietnia 2014 r. przyjęte zostały „Wytyczne prowadzenia przez stowarzyszenia regionalne – członków – szkoleń, realizujących ustawowy obowiązek doskonalenia kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych, oraz prowadzenia ich rejestru”, a więc dokument o charakterze wewnętrznym, opisujący zalecane stowarzyszeniom rzeczoznawców majątkowych zasady organizowania szkoleń zawodowych.

Zauważyć należy, że zawód rzeczoznawcy majątkowego został prawnie usankcjonowany zapisami w ww. ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Stosownie do art. 4 pkt 15 tej ustawy, przez organizacje zawodowe należy rozumieć stowarzyszenia i związki stowarzyszeń zrzeszające osoby zawodowo wykonujące czynności rzeczoznawcy majątkowego.

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie. Rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu (ust. 2 ww. artykułu).

W myśl art. 175 ust. 2 cyt. ustawy, rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Standardy zawodowe ustalają organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa. Komunikat o uzgodnieniu standardów zawodowych zamieszcza się w Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa (art. 175 ust. 6).

Na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), w drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony.

Zawód rzeczoznawcy majątkowego został prawnie usankcjonowany zapisami w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Ustawa ta ustanowiła zawód rzeczoznawcy majątkowego, a w swych zapisach postanowiła, że jest to zawód prawnie chroniony. Zawód ten jest zawodem zaufania publicznego. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 2 grudnia 2002 r., sygn. akt SK 20/01, stwierdził, że „(...) rzeczoznawca swoimi usługami służy szerszemu interesowi społecznemu. Przyznany im zakres uprawnień i kompetencji świadczy o tym, że rzeczoznawcy majątkowi zostali uznani za osoby zaufania publicznego”.

Podkreślić należy, że z cyt. art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wynika wyraźnie, że dla objęcia zwolnieniem na podstawie tego przepisu określonych usług kształcenia, nie jest wystarczające, aby usługi te były świadczone przez podmioty prawa publicznego, konieczne jest, aby usługi te były świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego – a więc takie, których celem (zadaniem) jest świadczenie usług edukacyjnych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Stichting Regionaal Opleidingen Centrum Noord‑Kennemerland/West‑Friesland (Horizon College) przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE stwierdził, że „Jak to bowiem wynika z samego brzmienia art. 13 część A ust. 1 lit. i) szóstej dyrektywy [obecnie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady], aby udostępnianie nauczycieli na rzecz instytucji przejmujących mogło podlegać zwolnieniu, o którym mowa w tym przepisie, niezbędne jest, by działalność ta była wykonywana przez podmiot publiczny mający cele edukacyjne lub przez inny podmiot określony przez dane państwo członkowskie jako mający podobne cele (...)”.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że do usług kształcenia zawodowego świadczonych przez Stowarzyszenie, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, gdyż nie jest ono jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Skoro do ustawowych obowiązków rzeczoznawców majątkowych należy stałe doskonalenie kwalifikacji zawodowych, a Stowarzyszenie zrzesza ww. rzeczoznawców i celem Stowarzyszenia jest m.in. podnoszenie kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych, to należy uznać, że Stowarzyszenie będzie podmiotem zrzeszonym m.in. do kształcenia – doskonalenia zawodowego rzeczoznawców majątkowych – które leży w interesie publicznym i w tym zakresie realizuje politykę edukacyjną. Tym samym, Stowarzyszenie, w zakresie realizowania obowiązku doskonalenia zawodowego rzeczoznawców majątkowych, będzie mieściło się w użytym w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady pojęciu podmiotu prawa publicznego lub innej instytucji działającej w dziedzinie kształcenia zawodowego. Wobec powyższego stwierdzenia należy uznać, że kształcenie zawodowe rzeczoznawców majątkowych będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.