Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-354/15/AK
z 28 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 361) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z zawarciem umowy użyczenia mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z zawarciem umowy użyczenia mieszkania.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 10 sierpnia 2011 r. rodzice zawarli z Wnioskodawcą umowę, na mocy której nieodpłatnie udostępnili do użytkowania Wnioskodawcy nieruchomość (mieszkanie), której są właścicielami oraz udzielili Wnioskodawcy pełnomocnictwa do zarządzania nieruchomością. We wrześniu 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wynajmowanie mieszkania, zgłosił najem do Urzędu Skarbowego i zaczął odprowadzać podatek od najmu. Wnioskodawca zawiera i podpisuje umowy najmu we własnym imieniu, z upoważnienia właścicieli mieszkania, rozlicza dochody z tego tytułu z Urzędem Skarbowym, ponieważ otrzymuje czynsz najmu. Przedmiotowe mieszkanie nie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nadmienia, że przedmiotowy najem trwa od 2011 r. z przerwami, w zależności od zainteresowania najemców. Nie jest więc prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły. Co jakiś czas mieszkanie stoi puste, wówczas Wnioskodawca nie osiąga żadnych dochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne świadczenie (umowa bezpłatnego użyczenia lokalu), które Wnioskodawca otrzymał od rodziców jest zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca powołał orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 1961 r. sygn. akt 3 CR 806/60, 1962, III, poz. 101, zgodnie z którym osoba wynajmująca nie musi być właścicielem lokalu. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku odprowadzać podatku dochodowego od świadczenia polegającego na oddaniu do użytkowania na cele najmu prywatnego mieszkania, a jedynie podatek od dochodów uzyskanych z najmu mieszkania (art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku.
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie do art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. W świetle powyższego uznać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86), do I i II grupy podatkowej zalicza się:

1. małżonków, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę, i teściów,
2. zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.

Na podstawie art. 21 ust. 20 zwolnienie nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tj. działalności wykonywanej osobiście.

Z treści powyżej przytoczonych przepisów prawa wynika, iż ustawodawca uzależnia zwolnienie od opodatkowania przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń m.in. od stopnia pokrewieństwa pomiędzy osobami zawierającymi tego typu umowę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dnia 10 sierpnia 2011 r. rodzice zawarli z Wnioskodawcą umowę, na mocy której nieodpłatnie udostępnili do użytkowania Wnioskodawcy nieruchomość (mieszkanie), której są właścicielami oraz udzielili pełnomocnictwa do zarządzania nieruchomością. We wrześniu 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wynajmowanie mieszkania, zgłosił najem do Urzędu Skarbowego i zaczął odprowadzać podatek od najmu. Wnioskodawca we własnym imieniu, z upoważnienia właścicieli mieszkania, zawiera i podpisuje umowy najmu. Wnioskodawca również rozlicza dochody z tego tytułu z Urzędem Skarbowym, ponieważ otrzymuje czynsz najmu. Przedmiotowe mieszkanie nie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nadmienia, że przedmiotowy najem trwa od 2011 r. z przerwami w zależności od zainteresowania najemców. Nie jest więc prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły. Co jakiś czas mieszkanie stoi puste wówczas Wnioskodawca nie osiąga żadnych dochodów.

Mając zatem na uwadze powyższe regulacje prawne i przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że możliwość korzystania i pobierania pożytków z nieruchomości w związku z zawartą umową użyczenia pomiędzy Wnioskodawcą a rodzicami, na gruncie prawa podatkowego należy uznać, za nieodpłatne świadczenie na rzecz Wnioskodawcy. Jednakże w związku z tym, że świadczenie uzyskiwane jest od osób, które zaliczane są do I grupy podatkowej, wartość tego świadczenia podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.