Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1113/14/IB
z 9 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2014 r. (data wpływu – 10 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

Wezwaniem z dnia 21 stycznia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o wniesienie dopłaty lub wskazanie, którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona opłata.

Wniosek uzupełniono w ww. zakresie w dniu 26 stycznia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem na zasadzie wspólności ustawowej nabyli prawo do przydziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w dniu 20 stycznia 1990 r., zaś ustanowienia odrębnej własności lokalu wraz z przeniesieniem prawa własności dokonano w dnia 30 kwietnia 2007 r. na mocy aktu notarialnego.

Aktem notarialnym "umowy sprzedaży" w dniu 16 sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali prawo własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w prawie własności działki gruntu i częściach wspólnych budynku za cenę 180.000 zł. Podczas dokonania czynności -notariusz pobrał od kupujących m.in. podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 3.600 zł na podstawie art. 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Oświadczeniem z dnia 17 lutego 2011 r. kupujący odstąpili od zawartej umowy sprzedaży i zażądali zwrotu zapłaconej kwoty 180.000 zł w terminie do dnia 2 marca 2011 r. Przedmiotowe odstąpienie od umowy Wnioskodawczyni podjęła w dniu 22 lutego 2014 r.

Zważywszy na nieuznanie przez Wnioskodawczynię roszczeń kupujących - wystąpili oni z pozwem do właściwego sądu wskazując w uzasadnieniu na podstawę prawną żądania jako art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego (w związku z wadą ukrytą rzeczy sprzedanej).

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2013 r. Sąd Okręgowy I Wydział Cywilny zasądził solidarnie od pozwanych (Wnioskodawczyni oraz Jej męża) zwrot kwoty 180.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 3 marca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu zapłaconej ceny mieszkania oraz kwoty 4.715 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 marca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu równowartości kosztów sporządzenia aktu notarialnego z dnia 16 sierpnia 2010 r. - zgodnie z żądaniem pozwu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż "odstąpienie od umowy to prawo kupującego do jednostronnego doprowadzenia, mocą tylko swojego oświadczenia woli, do ustania umowy sprzedaży, do zniweczenia jej skutków. Wywołuje ona zatem skutek wsteczny (ex tunc) i oznacza powrót do stanu, jaki istniał przed zawarciem umowy".

Aktem notarialnym z dnia 12 sierpnia 2013 r. kupujący przenieśli z powrotem na rzecz pierwotnie sprzedających prawo własności lokalu mieszkalnego wskazanego powyżej wraz z udziałem w prawie własności działki gruntu i częściach wspólnych budynku. Jednocześnie pierwotnie sprzedający (Wnioskodawczyni wraz z mężem) zapłacili pierwotnie kupującym łączną kwotę 248.334 zł 85 gr zgodnie z zapadłym wyrokiem Sądu Okręgowego. Podczas dokonania czynności wskazanych w tym akcie notarialnym notariusz nie pobrał podatku od czynności cywilnoprawnych wskazując za podstawę prawną jako art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dnia 29 listopada 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali przedmiotowy lokal za cenę 157.500 zł nowemu nabywcy; w akcie notarialnym notariusz wskazał, iż pobrał kwotę 3.150 zł na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku dokonania odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego okres pięciu lat, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo do przydziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, tj. z końcem roku 1990 czy z końcem roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni wraz z mężem objęli odrębną własność lokalu wraz z przeniesieniem prawa własności, tj. z końcem roku 2007?
2. Czy w przypadku odstąpienia przez kupujących od umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na podstawie art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego (w związku z wadami ukrytymi rzeczy sprzedanej) oraz pierwotnym przeniesieniem prawa własności, okres pięciu lat, liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo do przydziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, tj. z końcem roku 1990 czy też od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli odrębną własność lokalu wraz z przeniesieniem prawa własności, tj. z końcem roku 2007 czy też od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło pierwotne przeniesienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. z końcem roku 2013?

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku dokonania odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego okres pięciu lat, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni wraz z mężem objęli odrębną własność lokalu wraz z przeniesieniem prawa własności, tj. z końcem roku 2007 albowiem spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego powstaje z chwilą zawarcia między członkiem a spółdzielnią umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. Prawo to może należeć do jednej osoby albo do małżonków. Przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal mieszkalny do używania, a członek zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni. Jest to prawo niezbywalne w związku z czym lokator nie może go sprzedać czy darować, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji.

Uprawnienia wynikłe z tytułu prawa odrębnej własności i spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu są podobne, jednakże w przypadku gdy osoba uprawniona legitymuje się spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu jej zakres czynności prawnych rozszerza się ponad powyższe, może więc jest zbyć, wynająć, zapisać, darować oraz przekazać w ramach dziedziczenia, a wiąże się to bezpośrednio z realizacją instytucji kodeksowej własności.

Z chwilą gdy Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli odrębną własność lokalu wraz z przeniesieniem prawa własności, tj. w dniu 30 kwietnia 2007 r. stali się oni w rozumieniu przepisów kodeksowych właścicielami i od tej chwili uprawnieni są do dokonywania czynności na swym prawie rzeczowym.

Z powyższego wynika więc, że Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskali odrębną własność lokalu wraz z przeniesieniem prawa własności na podstawie aktu notarialnego, stąd okres pięciu lat liczyć należy z końcem roku kalendarzowego, w którym objęto odrębną własność lokalu, tj. z końcem roku 2007.

W przypadku odstąpienia przez kupujących od umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na podstawie art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego (w związku z wadami ukrytymi rzeczy sprzedanej) oraz pierwotnym przeniesieniem prawa własności, okres pięciu lat, liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli odrębną własność spółdzielczego lokalu mieszkalnego wraz z przeniesieniem prawa własności, tj. z końcem roku 2007 gdyż z chwilą podpisania aktu notarialnego w dniu 16 sierpnia 2010 r. nabywcy stali się właścicielami zakupionego od Wnioskodawczyni i Jej męża spółdzielczego lokalu mieszkalnego. Z uwagi na złożone oświadczenie woli w dniu 17 lutego 2011 r. kupujący skorzystali z ustawowego uprawnienia odstąpienia od umowy z przyczyn leżących w zgodności zakupionej rzeczy z umową. Jako że, Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę stwierdził w swym uzasadnieniu, iż odstąpienie od umowy niweczy wszelkie skutki zawartej umowy to uzasadnionym jest zaaprobowanie argumentacji mówiącej o tym, że odstąpienie na podstawie art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego pociąga za sobą skutki ex tunc. W przypadku akceptacji tego kierunku myślowego uznać należy, że "do umowy sprzedaży nigdy nie doszło", a stan prawny i faktyczny wraca do takiego stanu jaki istniał sprzed dnia 16 sierpnia 2010 r.

Zważywszy na powyższe uznać należy, iż termin pięciu lat, liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli odrębną własność spółdzielczego lokalu mieszkalnego, nie zaś z chwilą dokonania przez kupujących odstąpienia od umowy czy też z chwilą gdy prawo własności powróciło do pierwotnych właścicieli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl zaś art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, źródłem przychodów w rozumieniu tego przepisu jest czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Przeniesienie (nabycie) własności na podstawie umowy stanowi podstawowy cywilnoprawny sposób nabycia własności właściwy prawu rzeczowemu.

Stosownie do art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W myśl art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Strony mogą przyjąć, że zapłata ceny, jak również samo wydanie nastąpi w terminie późniejszym. Wskazać tu również należy art. 488 § 1 Kodeksu cywilnego, stanowiący, że świadczenia będące przedmiotem zobowiązań z umów wzajemnych (świadczenia wzajemne) powinny być spełnione jednocześnie, chyba że z umowy, z ustawy albo orzeczenia sądu lub decyzji właściwego organu wynika, iż jedna ze stron obowiązana jest do wcześniejszego świadczenia. Treść tego przepisu wskazuje zatem, że od zasady jednoczesnego wykonania wzajemnych świadczeń przez strony umowy dopuszczalne są wyjątki, gdy wynika to między innymi z umowy. W tej sytuacji, przy sprzedaży może nastąpić zmiana kolejności świadczeń, to jest najpierw wydanie rzeczy, a potem zapłata ceny lub zapłata całości lub części ceny a potem wydanie rzeczy. Wola stron zatem jest niezbędnym i istotnym składnikiem umowy.

Umowa sprzedaży w ujęciu przepisów Kodeksu jest umową dwustronnie zobowiązującą. W związku z zawarciem umowy sprzedaży sprzedawca staje się zobowiązany do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz do wydania przedmiotu sprzedaży kupującemu. Z kolei treścią zobowiązania kupującego jest zapłata ceny oraz odebranie rzeczy. Tym samym umowa sprzedaży jest umową wzajemną, gdyż świadczenie jednej strony jest z założenia odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. Z istoty umowy sprzedaży wynika jedynie zobowiązanie do spowodowania, aby własność rzeczy została przeniesiona na nabywcę. Za wykonanie tego zobowiązania sprzedawca będzie odpowiadał według przepisów Kodeksu cywilnego o wykonaniu zobowiązań i skutkach ich niewykonania.

Podkreślenia wymaga, że cechą umowy sprzedaży jest także jej konsensualność. W zakresie skutków obligacyjnych umowa sprzedaży dochodzi do skutku mocą samego porozumienia stron (solo consensu), bez konieczności dokonywania jakichkolwiek czynności realnych. Tym samym z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli w zakresie zawarcia umowy sprzedaży każda ze stron uzyskuje odpowiednie roszczenie w stosunku do drugiej strony. Przeniesienie własności i wydanie rzeczy, jak również odebranie rzeczy i zapłata ceny są jedynie przejawem wykonania umowy przez strony; nie warunkują natomiast w żadnym wypadku jej ważności lub skuteczności.

W przypadku gdy umowa sprzedaży przyjmuje z mocy prawa charakter czynności zobowiązująco-rozporządzającej, przeniesienie własności następuje bezpośrednio w wyniku zawarcia samej umowy. Taki charakter ma właśnie umowa sprzedaży nieruchomości co wynika z przywołanego powyżej art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego. W takim przypadku samo zawarcie umowy powoduje skutek rozporządzający. Pozostałe obowiązki stron, takie jak np. wydanie rzeczy, jej odebranie oraz zapłata ceny, mają charakter drugorzędny i ich wykonanie lub niewykonanie nie wpływa w żaden sposób na kwestię przeniesienia własności, podobnie jak na kwestię ważności umowy.

Z treści powyższych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że przeniesienie własności nieruchomości następuje z chwilą zawarcia w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży nieruchomości, a nie z chwilą zapłaty ceny czy wydania rzeczy.

W odniesieniu natomiast do kwestii dopuszczalności rozwiązania umowy (odstąpienia od umowy), na podstawie której doszło do przeniesienia własności nieruchomości, o ile stanowisko doktryny nie jest jednolite, to w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto wyraźnie jeden kierunek interpretacyjny (stanowisko takie prezentuje też Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z dnia 30 listopada 1994 r., III CZP 130/94 (OSNCP 3/95)). Zgodnie z tą linią orzeczniczą, strona może odstąpić od umowy zobowiązująco - rozporządzającej, na podstawie której nastąpiło przeniesienie własności nieruchomości, w ramach ustawowego uprawnienia. Umowa taka może być przez strony rozwiązana, jeżeli nie została w całości wykonana. Rozwiązanie umowy jest więc możliwe tylko do chwili istnienia stosunku zobowiązaniowego, gdy zaś stosunek ten już nie istnieje, to nie może być rozwiązany. Przy czym przejście prawa własności z dotychczasowego podmiotu na inny nie musi oznaczać, że umowa została w całości wykonana, a wobec tego stosunek zobowiązaniowy wygasł i odstąpienie od umowy (rozwiązanie umowy) stało się bezprzedmiotowe. Umowa ta może być jeszcze w całości nie wykonana z tego powodu, że np. nabywca nie zapłacił całej ceny kupna lub zbywca nie wydał rzeczy będącej przedmiotem umowy.

Zgodnie z art. 560 § 1 ustawy Kodeks cywilny w brzmieniu obowiązującym przed dniem 25 grudnia 2014 r. jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić albo żądać obniżenia ceny. Jednakże kupujący nie może od umowy odstąpić, jeżeli sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na rzecz wolną od wad albo niezwłocznie wady usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona przez sprzedawcę lub naprawiana, chyba że wady są nieistotne.

Na podstawie art. 560 § 2 ww. ustawy jeżeli kupujący odstępuje od umowy z powodu wady rzeczy sprzedanej, strony powinny sobie nawzajem zwrócić otrzymane świadczenia według przepisów o odstąpieniu od umowy wzajemnej.

Strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy; może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania (art. 494 ww. ustawy).

Przyjmując za uzasadniony pogląd prezentowany w orzecznictwie (uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1994 r., III CZP 130/94) samo rozwiązanie umowy sprzedaży nieruchomości nie powoduje automatycznego przeniesienia własności z powrotem na zbywcę. Rozwiązanie umowy nie znosi bowiem wszystkich jej skutków, w szczególności zaś jej skutku rzeczowego w postaci przeniesienia własności nieruchomości. Stwarza jedynie zobowiązanie do powrotnego przeniesienia własności nieruchomości na zbywcę – wywiera skutek obligacyjny. Do wykonania tego obowiązku natomiast może dojść w drodze umowy między nabywcą nieruchomości i jej zbywcą (zawartej w formie aktu notarialnego), lub – gdy do umowy takiej nie dojdzie – w drodze uwzględniającego żądanie zbywcy orzeczenia sądu, stwierdzającego obowiązek nabywcy złożenia stosownego oświadczenia woli, zastępującego to oświadczenie, które to orzeczenie stwierdza zawarcie umowy i zastępuje tę umowę. Zgodne oświadczenia woli co do przejścia własności nieruchomości z powrotem na nabywcę strony mogą również złożyć łącznie z porozumieniem o rozwiązaniu umowy obligacyjnej w tym samym akcie notarialnym.

W przedmiotowej sprawie, jak wynika z wniosku, oświadczeniem z dnia 17 lutego 2011 r. kupujący odstąpili od zawartej umowy sprzedaży. Zważywszy na nieuznanie przez Wnioskodawczynię roszczeń kupujących - wystąpili oni z pozwem do właściwego sądu wskazując w uzasadnieniu na podstawę prawną żądania jako art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego (w związku z wadą ukrytą rzeczy sprzedanej).

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2013 r. Sąd Okręgowy I Wydział Cywilny zasądził solidarnie od pozwanych (Wnioskodawczyni oraz Jej męża) zwrot kwoty 180.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 3 marca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu zapłaconej ceny mieszkania oraz kwoty 4.715 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 marca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu równowartości kosztów sporządzenia aktu notarialnego - zgodnie z żądaniem pozwu. Sąd stwierdził, iż "odstąpienie od umowy to prawo kupującego do jednostronnego doprowadzenia, mocą tylko swojego oświadczenia woli, do ustania umowy sprzedaży, do zniweczenia jej skutków. Wywołuje ona zatem skutek wsteczny (ex tunc) i oznacza powrót do stanu, jaki istniał przed zawarciem umowy".

Aktem notarialnym z dnia 12 sierpnia 2013 r. kupujący przenieśli z powrotem na rzecz pierwotnie sprzedających prawo własności lokalu mieszkalnego wskazanego powyżej wraz z udziałem w prawie własności działki gruntu i częściach wspólnych budynku. Jednocześnie pierwotnie sprzedający (Wnioskodawczyni wraz z mężem) zapłacili pierwotnie kupującym łączną kwotę 248.334 zł 85 gr zgodnie z zapadłym wyrokiem Sądu Okręgowego.

Z chwilą zawarcia aktem notarialnym w dniu 12 sierpnia 2013 r. umowy o przeniesieniu własności z powrotem na sprzedających (z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli obu stron) została więc przeniesiona własność nieruchomości na Wnioskodawczynię. Bezsprzecznie zatem z dniem 12 sierpnia 2013 r. doszło do nabycia przez Wnioskodawczynię własności przedmiotowej nieruchomości.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w prawie własności gruntu i częściach wspólnych budynku w dniu 29 listopada 2014 r. została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego (tj. 2013 r.), w którym nastąpiło nabycie tego lokalu, a tym samym stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego tytułu uzyskany przez Wnioskodawczynię podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.