Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-334/15/AT
z 1 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z wysyłką towarów na rzecz osób fizycznych (indywidualnych odbiorców) z Niemiec, uznania tej dostawy za dokonaną w ramach sprzedaży wysyłkowej (po wyborze i zarejestrowaniu dla celów VAT na terenie Niemiec), sposobu dokumentowania tej czynności dla celów jej odpowiedniej kwalifikacji oraz braku obowiązku wykazywania w deklaracji VAT-7 i VAT-UE (brak ujęcia tej czynności) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z wysyłką towarów na rzecz osób fizycznych (indywidualnych odbiorców) z Niemiec, uznania tej dostawy za dokonaną w ramach sprzedaży wysyłkowej (po wyborze i zarejestrowaniu dla celów VAT na terenie Niemiec), sposobu dokumentowania tej czynności dla celów jej odpowiedniej kwalifikacji oraz braku obowiązku wykazywania w deklaracji VAT-7 i VAT-UE (brak ujęcia tej czynności).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2007 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zajmując się handlem odzieżą, obuwiem i akcesoriami sportowymi. Główna sprzedaż następuje „wysyłkowo” do osób fizycznych (podmioty niebędące podatnikami podatku od towarów i usług) w Polsce, do Unii Europejskiej (sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju), jak i poza nią, czyli do USA, państwa azjatyckie. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Dodatkowo, jest zarejestrowany do importu usług i posiada NIP UE. Sprzedaż dokonywana jest wysyłkowo i odbywa się na polskim portalu aukcyjnym (…), jak i zagranicznych portalach aukcyjnych, tj. … oraz …. Na sprzedane towary wystawiane są faktury VAT. Przedmiotem dostawy nie są towary opodatkowane na zasadach VAT marża – sprzedawane są wyłącznie nowe przedmioty. Aktualnie całkowita wartość sprzedaży wysyłkowej z terytorium ustalonej przez dane państwa członkowskie UE nie przekraczała limitu wysyłki za granicę, jednakże jej szybki wzrost skutkowałoby przekroczeniem limitu w najbliższym miesiącu. Dlatego też od … lipca 2015 r. Wnioskodawca dokonał zarejestrowania do VAT poza Polską, na początku na terenie Niemiec (w tym kraju przekroczenie limitu nastąpiłoby zapewne już w miesiącu lipcu). Wszelkie formalności dotyczące prawnego zgłoszenia wybrania opodatkowania na terenie Niemiec, mianowicie zgłoszenia do Naczelnika Urzędu Skarbowego zostały spełnione. Wnioskodawca posiada już formalne zgłoszenie działalności na terenie Niemiec, mianowicie ma nadany nr NIP UE jako kontrahent niemiecki rozpoczynający się od DE. Wnioskodawca nadmienia, że główna i jedyna siedziba firmy znajduje się na terenie Polski, skąd jest wysyłany towar bezpośrednio do indywidualnego odbiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z powyższym dokonując sprzedaży na terenie Niemiec następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, mianowicie, czy wysyłając towar z Polski (jako główna i jedyna siedziba firmy) do osoby fizycznej na terenie Niemiec, Wnioskodawca powinien wystawić fakturę sprzedaży, w której jako sprzedawca będzie firma z NIP PL, a kupującym będzie firma z NIP DE?

Następnie Wnioskodawca będzie wystawiał fakturę jako firma z NIP DE dla osoby, która zakupiła towar na terenie Niemiec. Nastąpi wtedy WDT (pomiędzy firmą z polskim NIP a NIP niemieckim).

2. Czy transakcja będzie wykazana w deklaracji VAT-7 jako WDT i w deklaracji VAT-UE?
3. Czy będzie to jedynie przemieszczenie towaru, w którym Wnioskodawca będzie wystawiał jedną fakturę sprzedażową dla osoby fizycznej na terenie Niemiec, tam też zostanie odprowadzony VAT, a w Polsce transakcja ta nie będzie nigdzie ujęta, mianowicie w deklaracji VAT-7 i VAT-UE Wnioskodawca nie będzie musiał nic wykazywać?
4. Jakie dokumenty są niezbędne, aby dana sprzedaż była zakwalifikowana jako sprzedaż opodatkowania jedynie na terenie „EU”, w przypadku Wnioskodawcy – Niemiec?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług, kiedy przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju nie występuje wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
2. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług, sprzedaż wysyłkowa ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich, towar zaś jest faktycznie wysyłany, czy też w inny sposób transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego.

Reasumując powyższe dwa artykuły, można stwierdzić, że w przypadku sprzedaży towaru na rzecz osoby fizycznej w Niemczech nie następuje w przypadku Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, mianowicie Wnioskodawca nie musi wystawiać swojej firmie zarejestrowanej dla potrzeb VAT na terenie Niemiec faktury dokumentującej sprzedaż towaru, który później przez tą firmę zostanie sprzedany dla osoby fizycznej na terenie Niemiec.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży towaru na rzecz osoby z Niemiec (po ,… lipca 2015 roku – po zgłoszeniu się dla potrzeb VAT na terenie Niemiec) i kiedy towar zostanie wysłany z Polski, Wnioskodawca będzie wystawiał bezpośrednio fakturę sprzedaży dla osoby fizycznej z Niemiec jako firma z NIP DE i stawką VAT 19%. Podatek odprowadzony zostanie na terenie Niemiec, zgodnie z obowiązującymi zasadami w danym państwie. W Polsce obowiązek został już spełniony poprzez terminowe zgłoszenie Naczelnika Urzędu Skarbowego o dokonywaniu sprzedaży i zarejestrowaniu na terenie innego państwa członkowskiego. W deklaracjach składanych do Urzędu Skarbowego (deklaracji VAT-7 oraz VAT-UE) na terenie Polski, mianowicie do Urzędu Skarbowego w …, Wnioskodawca nie będzie wykazywał powyższych transakcji (czyli tych, które będą dotyczyły kontrahentów z terytorium Niemiec). Te zostaną już rozliczone na terenie Niemiec.

Jeśli chodzi o spełnienie wymogów dotyczących odpowiedniej dokumentacji, to zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług, należy posiadać następujące dokumenty, aby sprzedaż wysyłkowa nie podlegała opodatkowaniu w Polsce. W powyższym artykule mowa jest o: dokumentach przewozowych otrzymanych od przewoźnika, kopii faktur dostawy oraz potwierdzających odbiór towaru. Wnioskodawca posiada dokumenty przewozowe, kopię faktur, natomiast dokumentami potwierdzającymi odbiór towarów będą dokumenty potwierdzające zapłatę za towar oraz złożone zamówienie danej osoby.

Podsumowując, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, w której sprzedaż następuje „wysyłkowo” do osób fizycznych (podmioty niebędące podatnikami podatku od towarów i usług) w Polsce, do Unii Europejskiej (sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju), jak i poza nią, czyli do USA, państwa azjatyckie i dodatkowo ze względu na limity dotyczące sprzedaży wysyłkowej „zgłaszając się opodatkowaniu transakcji na terenie Niemiec”, w tych transakcjach nie występuje WDT. Dochodzi tutaj do przemieszczenia towarów. W takim przypadku (kiedy towar będzie zamówiony i wysłany dla osoby na terytorium Niemiec) fakturę Wnioskodawca będzie wystawiał jedynie zgodnie z zasadami państwa Niemieckiego, a wiec ze stawką VAT 19%, który zostanie również zapłacony na terenie Niemiec. W Polsce powyższych transakcji Wnioskodawca nie będzie nigdzie wykazywał (tj. ani w rejestrach VAT sprzedaży, ani w deklaracji VAT-7 i VAT-UE).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – co do zasady – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Z treści art. 13 ust. 3 ustawy wynika, że za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju;

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Jak stanowi art. 2 pkt 23 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, o czym stanowi art. 23 ust. 2 ustawy.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

Na podstawie art. 23 ust. 4 ustawy, w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy (art. 23 ust. 5 ustawy).

Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której mowa w ust. 5.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 7 ustawy, w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji, o której mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Zgodnie z powyższym, w przypadku sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego, w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia, miejscem opodatkowania dostawy dokonanej w ramach tej sprzedaży jest państwo wysyłki, a więc – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z kraju – Polska. Niemniej jednak w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia możliwe jest złożenie stosownego zawiadomienia o wyborze miejsca opodatkowania takiej sprzedaży na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towaru. W takiej sytuacji – mimo że istnieją przesłanki opodatkowania dostawy w kraju, gdzie się ona rozpoczyna – miejscem opodatkowania jest jednak państwo przeznaczenia (zakończenia dostawy).

Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nieprzekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu zawiadomienie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczania, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju (w Polsce).

W myśl art. 23 ust. 11 ustawy, przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do:

1. nowych środków transportu;
2. towarów, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 23 ust. 12 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, której przedmiotem są wyroby akcyzowe, dostawę towarów uznaje się w każdym przypadku za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się również do towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5 (art. 23 ust. 13 ustawy).

Na mocy art. 23 ust. 14 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

1. dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
2. (uchylony)
3. dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

W aspekcie ww. przepisu zastrzega się, że w uchylonym pkt 2 do dnia 31 marca 2013 r. znajdował się zapis „kopii faktury dostawy”.

Jak stanowi art. 23 ust. 15 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie – w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Stosownie do treści art. 23 ust. 15a ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 14 i 15, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy. W tym przypadku podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy jako dostawę towarów na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy podatnik nie otrzymał dokumentów wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Otrzymanie dokumentów po terminie, o którym mowa w ust. 15a, wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał te dokumenty – art. 23 ust. 15b ustawy.

Zgodnie z art. 23 ust. 16 ustawy, sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju występuje również, jeżeli dla dokonania tej sprzedaży wysyłane lub transportowane z terytorium państwa trzeciego towary zostały sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 (art. 99 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

– zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Według przepisu art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.

Natomiast zgodnie z art. 106a ustawy, przepisy Rozdziału 1 „Faktury” stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym należy potwierdzić poglądy Wnioskodawcy, że nie wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sytuacji sprzedaży towaru (tu: wysyłka towaru) na rzecz osoby fizycznej (tu: podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od towarów i usług) w Niemczech. W tym przypadku nie zostaną bowiem spełnione warunki wskazane w dyspozycji art. 13 ust. 1 i 2 ustawy. Dodatkowo w niniejszej sprawie w odniesieniu do wskazanej sprzedaży zastosowanie znajdzie przepis art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy, co oznacza, że czynności takie, pod warunkiem zachowania warunków ustawowych, należy traktować jako sprzedaż wysyłkową w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy. Wobec tego w przypadku sprzedaży wysyłkowej (tu: po wyborze opodatkowania i zarejestrowaniu dla celów VAT na terenie Niemiec) należy uwzględnić normę art. 23 ust. 11, 12 i 13 ustawy. Ponadto warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia będzie otrzymanie przez Wnioskodawcę, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, stosownych dokumentów określonych w art. 23 ust. 14 ustawy.

Wskazać należy, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty przewozowe, kopie faktur (pomimo zmiany z dniem 1 kwietnia 2013 r. brzmienia art. 23 ust. 14 ustawy) oraz dokumenty potwierdzające odbiór towarów (dokumenty potwierdzające zapłatę za towar oraz złożone zamówienie danej osoby), na które wskazano w opisie sprawy, pozwolą na uznanie przedmiotowej dostawy za dokonaną na terytorium państwa przeznaczenia (Niemcy), pod warunkiem otrzymania ich przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy oraz z ewentualnym uwzględnieniem treści art. 23 ust. 15, 15a i 15b ustawy.

Dlatego też podkreślić należy, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykazania w deklaracji VAT-7 wskazanej wysyłki towaru, o ile (na co wskazuje całokształt okoliczności sprawy) nie zaistnieje obowiązek rozliczenia transakcji jako dostawy towarów na terytorium kraju (art. 23 ust. 15a ustawy w powiązaniu z art. 109 ust. 3 i 99 ust. 1 ustawy).

W konsekwencji nieuznania przedmiotowej dostawy towaru za dokonaną w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, Wnioskodawca nie będzie miał odpowiednio obowiązku wykazywania tych konkretnych czynności w informacji podsumowującej.

Jednocześnie względem Wnioskodawcy posiadającego siedzibę na terytorium Polski, skąd – jak wskazano – wysyłany jest towar bezpośrednio do indywidualnego odbiorcy, nie wystąpi obowiązek wystawienia na okoliczność sprzedaży wysyłkowej (dla celów której jest zarejestrowany na terenie Niemiec) faktury, zgodnie z przepisami art. 106b ust. 1 pkt 2 w powiązaniu z art. 106a ustawy, pomimo że jest On czynnym podatnikiem VAT (tu: faktury przez Wnioskodawcę z NIP PL na rzecz firmy Wnioskodawcy z NIP DE, w tym na rzecz odbiorcy indywidualnego).

Zaznacza się, że interpretacji udzielono wyłacznie w granicach żądania wskazanego w postawionych pytaniach, określających zakres złożonego wniosku, wobec czego nie odniesiono się do poglądów Wnioskodawcy na tle sprzedaży następującej „wysyłkowo” na rzecz osób fizycznych (podmioty niebędące podatnikami podatku od towarów i usług) w Polsce, do Unii Europejskiej (z wyjątkiem Niemiec – przedmiot zapytań Wnioskodawcy), jak i poza nią (USA, państwa azjatyckie).

Końcowo zastrzega się, że skoro ww. dostawy nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to o ewentualnych obowiązkach rejestracyjnych funkcjonujących w Niemczech, podmiocie zobowiązanym do rozliczenia podatku, sposobie rozliczania, jego wysokości (itd.) decydować będą przepisy niemieckiego prawa podatkowego. W związku z czym niniejsza interpretacja indywidualna nie obejmuje oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.