Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-60/15/JS
z 17 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 20 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją szkolenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją szkolenia.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólniczką spółki jawnej (dalej jako: „Spółka”), która zajmuje się sprzedażą narzędzi, lakierów i innych produktów chemicznych do karoserii samochodów oraz wyposażeniem serwisów blacharsko-lakierniczych. Celem zwiększenia sprzedaży, dla swoich najlepszych odbiorców Spółka sfinansowała szkolenie, które odbyło się w Grecji. Program pobytu zawierał 5 dni szkoleń, ściśle związanych z oferowanymi produktami przez Spółkę, w tym zagadnienia dotyczące negocjacji handlowych, technik sprzedaży, nowości produktowych towarów oferowanych do sprzedaży przez Spółkę, skutecznych strategii marketingowych oraz czas wolny. Oprócz klientów (kontrahentów Spółki), w wyjeździe uczestniczył jeden wspólnik Spółki oraz część osób niezwiązanych ze Spółką. Osoby niezwiązane ze Spółką zapłaciły za wyjazd (szkolenie i pobyt), natomiast swoim odbiorcom wyjazd sfinansowała Spółka. Spółka w stosunku do odbiorców (klientów) pokryła koszty związane z wyjazdem, tj. przelot, zakwaterowanie, wyżywienie oraz koszty organizacji konferencji. Szkolenie to odbywało się w 2014 r. i w tym roku zostały poniesione wszystkie wydatki związane ze szkoleniem.

Poprzez organizację szkolenia Spółka chciała zachęcić odbiorców do utrzymywania, poszerzania kontaktów oraz zwiększenia sprzedaży oferowanych produktów, co wiąże się ze zwiększeniem przychodu Spółki (wspólników). Szkolenie organizował i przeprowadzał dostawca produktów (producent), który również finansował je swoim odbiorcom. W szkoleniu uczestniczyli więc nie tylko odbiorcy Spółki, ale również odbiorcy partnera handlowego Spółki.

Biuro podróży wystawiło fakturę za „organizację pobytu wg zamówienia szkolenia”. Koszt szkolenia dla jednej osoby wyniósł 3.250,00 zł netto. W efekcie, Spółka sfinansowała szkolenie dla 3 swoich odbiorców oraz dla jednego wspólnika Spółki, który ma bezpośredni związek ze sprzedażą produktów zaopatrzenia blacharsko-lakierniczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z opisanym wyjazdem, stanowią dla mnie, jako wspólniczki tej spółki, podatkowy koszt uzyskania przychodu (w proporcji, jaką posiadam w udziałach spółki)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Poniesiony przez Spółkę wydatek ma ścisły związek z osiąganym przychodem, ponieważ klienci, którzy uczestniczyli w szkoleniu pogłębili swoją wiedzę na temat oferowanych przez firmę produktów, zdobyli wiedzę na temat nowych technik sprzedaży i działań marketingowych, negocjacji i motywowania do zakupu, skutecznej realizacji planów sprzedaży oraz na temat budowania nowych sieci warsztatowych z branży. Uczestnictwo w takim wyjeździe i szkoleniu stworzyło pozytywne relacje pomiędzy Spółką a kontrahentami, uzyskane informacje na temat nowości produktowych w branży mogą wpłynąć na potencjalny wybór naszej Spółki, jako dostawcy produktów, co w efekcie przełoży się na zwiększenie sprzedaży (zwiększenie przychodu).

Nie można przypisać opisanym działaniom charakteru reprezentacyjnego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji, a definiując reprezentacje zgodnie ze słownikiem języka polskiego oznacza ona wyniosłość, wystawność, okazałość. Jednak koszty związane z wyjazdem na szkolenie praktycznie nie różniły się od kosztów jakie Spółka poniosłaby gdyby szkolenie zorganizowała w kraju, a pobyt nie był ani wyniosły, ani wystawny, ani okazały – lecz na średnim poziomie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej; przyjmuje się zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód ten nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (albo na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu (zachowanie, zabezpieczenie źródła przychodu).

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków.

Jednocześnie należy zauważyć, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami danych spotkań.

Ponadto, wskazanie w ww. przepisie jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólniczką spółki jawnej, która zajmuje się sprzedażą narzędzi, lakierów i innych produktów chemicznych do karoserii samochodów oraz wyposażeniem serwisów blacharsko-lakierniczych. Dla swoich najlepszych odbiorców, celem zwiększenia sprzedaży, Spółka sfinansowała 5-cio dniowe szkolenie, które odbyło się w Grecji. Program pobytu dotyczył zagadnień ściśle związanych z oferowanymi przez Spółkę produktami, w tym obejmował zagadnienia dotyczące negocjacji handlowych, technik sprzedaży, nowości produktowych towarów oferowanych do sprzedaży przez Spółkę, skutecznych strategii marketingowych a także obejmował czas wolny. Oprócz klientów (kontrahentów Spółki), w wyjeździe uczestniczył jeden wspólnik Spółki oraz część osób niezwiązanych ze Spółką. Osoby niezwiązane ze Spółką zapłaciły za wyjazd (szkolenie i pobyt), natomiast swoim odbiorcom wyjazd sfinansowała Spółka. Pokryła ona koszty związane z wyjazdem takie jak: przelot, zakwaterowanie, wyżywienie oraz koszty organizacji konferencji. Poprzez organizację szkolenia Spółka chciała zachęcić odbiorców do utrzymywania, poszerzania kontaktów oraz zwiększenia sprzedaży oferowanych produktów, co wiąże się ze zwiększeniem przychodu Spółki (wspólników).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że ww. wydatki (tj. koszty przelotu, zakwaterowania, wyżywienia, koszty związane z organizacją konferencji), poniesione przez Spółkę na szkolenie dla kontrahentów oraz wspólnika Spółki, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te, jak wskazała Spółka, poniesione zostały bowiem w celu podniesienia efektywności sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie Spółki oraz zapoznania kontrahentów i wspólnika Spółki ze sposobami negocjacji handlowych, technik sprzedaży, skutecznych strategii marketingowych. Zatem celem tego szkolenia nie było stworzenie dobrego wizerunku firmy, lecz zapoznanie kontrahentów z produktami Spółki i technikami służącymi do podniesienia efektywności sprzedaży, co niewątpliwie co do zasady wiąże się ze zwiększeniem przychodów. Wydatki poniesione przez Spółkę na organizacje szkolenia przyczyniają się zatem do uzyskania, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawczyni może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem należytego ich udokumentowania. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że dla Wnioskodawczyni, jako wspólnika spółki jawnej, ww. wydatki będą kosztem podatkowym proporcjonalnie do jej udziału w zysku tej spółki. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, że zasadność zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.