INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 07 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 901/11, wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 18 lutego 2011 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu poniesionych przez pracowników wydatków w związku z odbywaną zagraniczną podróżą służbową:

• w części dotyczącej zakupu wizy - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zakupu polisy ubezpieczeniowej - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu poniesionych przez pracowników wydatków za zakup polisy ubezpieczeniowej oraz wizy w związku z odbywaną zagraniczną podróżą służbową.

W dniu 18 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPB II/1/415-164/11/BD, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 06 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 08 czerwca 2011 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa – uzupełnione w dniu 14 czerwca 2011 r., na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 08 lipca 2011 r. znak: IBPB II/1/415W-27/11/BD odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji indywidualnej.

Pismem z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 17 sierpnia 2011 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 16 września 2011 r. znak: IBPB II/1/4160-28/11/BD, IBRP/007-277/11 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 07 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 901/11 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że skarga częściowo zasługiwała na uwzględnienie.

Prawomocny Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 07 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/GL 901/11 wpłynął do tut. Biura w dniu 02 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Osoby pracujące w jednym z działów Spółki wysyłane będą w podróż służbową do krajów z poza Unii Europejskiej. Ponieważ przepisy o systemie ubezpieczeń zdrowotnych nie zapewniają bezpłatnego leczenia, w razie nagłej choroby, leczenia, wypadku, itp., w ramach opłaconych składek, w państwach z poza Unii Europejskiej, pracodawca w ramach zwrotu innych udokumentowanych wydatków, o których mowa w § 2 pkt 2c) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, chciałby dokonywać, pracownikom wysyłanym w podróż służbową, zwrotu wydatków za wykupione polisy ubezpieczeniowe. Może się zdarzyć również, że w ramach odbywanej podróży służbowej pracownicy będą ponosić koszty związane z wydaniem wiz do takich krajów jak Rosja czy Białoruś; koszty te to opłata za wydanie wizy, koszty związane z wyrobieniem zdjęć do wiz itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z ponoszonymi kosztami przez pracowników, w związku z odbywaną podróżą służbową, ww. wydatki zwolnione będą z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z § 2 pkt 2c) rozporządzenia w sprawie podróży służbowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z powołanym § 2 pkt 2c) rozporządzenia w sprawie podróży służbowych, zwrot wymienionych wydatków podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych gdyż przepisy nie określają rodzaju tych „innych wydatków” pozostawiając to w gestii pracodawcy. Ponieważ wydatki te nie są limitowane, Spółka uważa, że całkowity zwrot nie będzie podlegał opodatkowaniu pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania i wykazania związku z odbytą podróżą służbową.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 18 maja 2011 r. znak: IBPB II/1/415-164/11/BD Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, iż w praktyce w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również zwrot wydatków poniesionych przez pracownika za zakup polisy ubezpieczeniowej i zakup wizy. Wobec braku przepisów zwalniających powyższe korzyści z opodatkowania stanowią one, co do zasady, przychód podlegający opodatkowaniu.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 07 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 901/11 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 maja 2011 r. znak: IBPB II/1/415-164/11/BD stwierdzając, że skarga częściowo zasługiwała na uwzględnienie.

Uchylając powyższą interpretację indywidualną Sąd uznał za niezasadne stanowisko Organu podatkowego, iż wydatek poniesiony przez pracownika na zakup wizy, w związku z odbywaną przez niego zagraniczną podróżą służbową, a następnie zwrócony mu przez pracodawcę nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Sądu, jeżeli pracownik wykonujący polecenie służbowe pracodawcy zmuszony jest ponieść dodatkowy wydatek związany z wykupieniem wizy, niezbędnej do przekroczenia granicy kraju i odbycia podróży służbowej poza jego granicami, to zwrócony delegowanemu pracownikowi przez pracodawcę ww. wydatek korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy.

Sąd podkreślił, iż twierdzenie organu wydającego przedmiotową interpretację, że samo wykupienie przez pracownika wizy – bez której nie mógłby on wykonać polecenia służbowego i przekroczyć granicy – nie stanowi wydatku z tytułu podróży służbowej, gdyż „mając takowy dokument pracownik może przekraczać granicę w celach prywatnych”, wyklucza zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cyt. ustawy, jest całkowicie nieuzasadnione. Całe rozważania organu podatkowego w tym zakresie są, zdaniem Sądu, dywagacjami na temat użycia przez pracownika w późniejszym czasie wizy, wydawanej na czas podróży służbowej, do celów prywatnych, a nie interpretacją przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 14c Ordynacji podatkowej.

Zatem ocena stanowiska strony Skarżącej bez analizy wskazanych przepisów oraz faktu, iż bez wykupienia wizy pracownik nie mógł odbyć podróży służbowej poza granice kraju (z uwzględnieniem również rodzaju wiz – tj. biznesowych – służbowych, turystycznych, ograniczonych czasowo, limitowanych itp.) nie uprawniała organu podatkowego do uznania, że stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące zwolnienia podatkowego zwrotu kosztów poniesionych na zakup wizy – jest nieprawidłowe. W takim też zakresie odmienną wykładnię tego przepisu dokonaną w zaskarżonej interpretacji należało uznać - zdaniem Sądu -za błędną.

Natomiast, w ocenie Sądu, organ interpretacyjny prawidłowo stwierdził, że zwrot wydatków poniesionych przez pracownika na zakup polisy ubezpieczeniowej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o interpretację, a także z wezwania do usunięcia naruszenia prawa i uzasadnienia skargi ponoszone przez pracownika odbywającego zagraniczną podróż służbową wydatki na opłacenie polisy ubezpieczeniowej (następnie zwrócone przez Spółkę) są wydatkami ponoszonym na rzecz tegoż pracownika, bowiem to on jest stroną umowy ubezpieczeniowej, na rzecz której następuje wypłata należności z umowy tej wynikających (bezpłatne leczenie w razie nagłej choroby, leczenia, wypadku itd.).

Zawarty w skardze zarzut naruszenia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, a w szczególności z jego przepisem § 2, określającym katalog świadczeń przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej – należy w ocenie Sądu uznać za całkowicie nieuzasadniony.

Sąd wskazał, że powyższy zarzut zasadza się na nieuprawnionym założeniu, iż innymi wydatkami określonymi przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, których zwrot przysługuje pracownikowi w związku z podróżą służbową i które będąc przychodem tegoż pracownika wolne są od opodatkowania w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są wydatki poniesione przez pracodawcę na ubezpieczenie odbywającego tę podróż pracownika od ryzyka wystąpienia określonych zdarzeń. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zawarcie przez pracownika obowiązkowego ubezpieczenia na czas odbywania zagranicznej podróży służbowej podyktowane zostało nie tylko potrzebą samego pracownika, lecz przede wszystkim potrzebą jego pracodawcy, pragnącego poprzez ubezpieczenie samego pracownika zabezpieczyć się przed ewentualnymi wydatkami (kosztami) z podróżą pracownika związanymi. Poniesiony zatem na to ubezpieczenie wydatek w postaci składki ubezpieczeniowej nie jest wydatkiem samego pracownika związanym z jego uzasadnionymi potrzebami w trakcie jego podróży służbowej, lecz wydatkiem jego pracodawcy - uzasadnionym - jak to wyraźnie wskazano w uzasadnieniu skargi - jego własnymi potrzebami. W żadnym zatem razie otrzymany przez pracownika zwrot wydatku dotyczącego zakupu polisy nie może być przedmiotem zwolnienia podatkowego, o jakim stanowi przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sąd wskazał, iż konstatacja powyższa prowadzi tym samym do stwierdzenia, że wyrażona w zaskarżonej interpretacji negatywna ocena stanowiska Wnioskodawcy, uważającego za wyłączoną z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartość składek opłaconych przez pracodawcę za pracowników z tytułu ich ubezpieczenia podczas zagranicznych podróży służbowych, jest oceną odpowiadającą zarówno wskazanym wyżej przepisom Ordynacji podatkowej, jak i przepisom ustawy o podatku podatkowym od osób fizycznych.

Przy czym w wyroku Sąd podkreślił, że sąd administracyjny w ramach wykonywanej kontroli nie może ocenić prawidłowości stanowiska prawnego w zakresie, który wykracza poza zaskarżoną interpretację. Stanowisko zainteresowanego, w sprawie własnej oceny prawnej, zaprezentowane w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa bądź w skardze na wydaną interpretację, w sposób odmienny niż we wniosku, nie może doprowadzić do uwzględnienia skargi, gdyż stanowisko to nie stanowiło przedmiotu rozstrzyganej sprawy. Przedmiotem rozstrzygnięcia interpretacyjnego, a następnie jego oceny przez Sąd rozpoznający skargę na wydaną interpretację, jest wyłącznie to co zawiera wniosek zainteresowanego, tak w warstwie faktycznej jak i prawnej. Niedopuszczalne jest rozszerzenie wniosku przez zainteresowanego w ramach instytucji wezwania do usunięcia naruszenia prawa, w tym przez żądanie zmiany uzasadnienia prawnego wydanej interpretacji. Wydana interpretacja prawa podatkowego dotyczy w zasadzie oceny stanowiska wnioskodawcy, uznania przez organ podatkowy tego stanowiska za prawidłowe bądź nieprawidłowe. Uzasadnienie prawne służy jedynie wyjaśnieniu przesłanek podjętego rozstrzygnięcia i ma istotne znaczenie w przypadku negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy, gdyż wówczas organ podatkowy formułuje stanowisko prawidłowe inne niż prezentowane przez pytającego.

Wobec powyższego nowe okoliczności przedstawione przez Skarżącą, już po wydaniu interpretacji nie mogą być brane pod uwagę, okoliczności te (które w rzeczywistości stanowią rozszerzenie wniosku) mogą natomiast – zdaniem Sądu – stanowić element opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego w ewentualnie nowym wniosku o interpretację.

Wobec powyższego Sąd zobowiązał Organ interpretujący, aby rozpoznając ponownie sprawę ocenił stanowisko Wnioskodawcy w oparciu o zaistniały i przedstawiony przez stronę skarżącą stan faktyczny dokonując wykładni mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa podatkowego zgodnie z oceną prawną Sądu wyrażoną w niniejszym orzeczeniu.

Mając na uwadze uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach oraz art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż „ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia”, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2011 r. stwierdza, iż w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym zdarzeniu przyszłym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwrotu poniesionych przez pracowników wydatków w związku z odbywaną zagraniczną podróżą służbową:

• w części dotyczącej zakupu wizy - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zakupu polisy ubezpieczeniowej - jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

A zatem ustawodawca ograniczył wysokość zwolnienia od podatku wyłącznie do diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, określonych w przepisach ustaw bądź wydanych przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej rozporządzeń z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w tej kwestii należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy Kodeks pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza miejsce pracy – w celu wykonania zadania służbowego.

Zgodnie z treścią § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety,
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów i dojazdów,
   2. noclegów,
   3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wysyłać w podróż służbową do krajów z poza Unii Europejskiej swoich pracowników. Jako, że przepisy o systemie ubezpieczeń zdrowotnych nie zapewniają bezpłatnego leczenia, w razie nagłej choroby, leczenia, wypadku, itp., w ramach opłaconych składek, w państwach z poza Unii Europejskiej, pracodawca - w ramach zwrotu innych udokumentowanych wydatków, o których mowa w § 2 pkt 2c) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju - chciałby dokonywać, pracownikom wysyłanym w podróż służbową, zwrotu wydatków za wykupione polisy ubezpieczeniowe. W ramach odbywanej podróży służbowej pracownicy mogą również ponosić koszty związane z wydaniem wiz do takich krajów jak Rosja czy Białoruś; koszty te to opłata za wydanie wizy, koszty związane z wyrobieniem zdjęć do wiz itp.

Przenosząc ww. przepisy prawa na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, że jeżeli pracownik wykonujący polecenie służbowe pracodawcy zmuszony jest ponieść dodatkowy wydatek związany z wykupieniem wizy, niezbędnej do przekroczenia granicy kraju i odbycia podróży służbowej poza jego granicami, to wówczas zwrócony delegowanemu pracownikowi przez pracodawcę ww. wydatek będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy. Skoro bowiem bez wykupienia wizy pracownik nie mógł odbyć podróży służbowej poza granice kraju, to należy stwierdzić, iż wydatek związany z jej uzyskaniem należy zaliczyć do innych dodatkowych wydatków – należności za czas podróży, o których mowa w analizowanym zwolnieniu.

Zatem w części dotyczącej zwrotu poniesionych przez pracowników wydatków na zakup wizy niezbędnej do przekroczenia granicy kraju i odbycia podróży służbowej stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu zwrotu wydatków poniesionych przez pracownika na zakup polisy ubezpieczeniowej nie można natomiast podzielić. W praktyce w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy zwrot wydatków poniesionych przez pracownika za zakup polisy ubezpieczeniowej.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, zwrot ww. kosztu nie może korzystać ze zwolnienia określonego uregulowaniami art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści tegoż przepisu jednoznacznie bowiem wynika, iż zwolnione z opodatkowania są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika. Rzeczony wydatek dotyczy wykupienia polisy ubezpieczeniowej, jednakże trudno go uznać za inną należność z tytułu odbywanej podróży służbowej. Wykupienie polisy ubezpieczeniowej wiąże się bowiem z uzyskaniem ochrony medycznej jak również z możliwością pozyskania świadczeń związanych z następstwem zaistniałych wypadków. To, że koszty wykupienia takowej polisy związane są - jak stwierdza Wnioskodawca - z podróżą służbową pracowników, by mieli oni zabezpieczenie i ochronę, nie oznacza jednakże, iż jest to należność z tytułu poniesienia kosztów podróży. Świadczenie wynikające z wykupieniem polisy pracownik może bowiem otrzymywać również w związku ze zdarzeniami, które w żaden sposób nie wiążą się z wykonywaniem obowiązków służbowych. Dlatego też uznanie tego rodzaju wydatku za należności z tytułu podróży służbowej byłoby za daleko idące i stanowiłoby rozszerzającą interpretację przepisu dotyczącego przedmiotowego zwolnienia.

Z wniosku jednoznacznie wynika, iż wydatki z ww. tytułu (ich zwrot) są wydatkami poniesionymi na rzecz pracownika, bo to on jest stroną umowy ubezpieczeniowej, na rzecz której następuje wypłata należności z umowy tej wynikających (bezpłatne leczenie w razie nagłej choroby, wypadku, itd.). Zawarcie przez pracownika obowiązkowego ubezpieczenia na czas odbywania zagranicznej podróży służbowej podyktowane zostało nie tylko potrzebą samego pracownika, lecz przede wszystkim potrzebą jego pracodawcy, pragnącego poprzez ubezpieczenie samego pracownika zabezpieczyć się przed ewentualnymi wydatkami (kosztami) z podróżą pracownika związanymi. Poniesiony zatem na to ubezpieczenie wydatek w postaci składki ubezpieczeniowej nie jest wydatkiem samego pracownika związanym z jego uzasadnionymi potrzebami w trakcie jego podróży służbowej, lecz wydatkami jego pracodawcy. Zatem otrzymany przez pracownika zwrot wydatku dotyczący zakupu polisy ubezpieczeniowej nie może być przedmiotem zwolnienia podatkowego, o jakim stanowi przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jako, że ustawodawca w katalogu zwolnień nie ujął ww. świadczenia, tj. polisy ubezpieczeniowej, o której mowa we wniosku – świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i winno być zaliczone do przychodu pracownika ze stosunku pracy.

Powyższe oznacza, iż w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu zwrotu poniesionych przez pracowników wydatków na zakup polisy ubezpieczeniowej w związku z odbywaną zagraniczną podróżą służbową stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym Skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.