Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-513/15/PSZ
z 24 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytej na raty wartości niematerialnej i prawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytej na raty wartości niematerialnej i prawnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia aptek. Na potrzeby powyższej działalności Wnioskodawca nabył w grudniu 2014 r. znak towarowy, którym oznaczone są apteki (dalej: „Znak"). Zgodnie z umową sprzedaży Znaku termin płatności został określony w sposób następujący:

• cena sprzedaży zapłacona zostanie w całości najpóźniej do dnia 31 grudnia 2019 r., z zastrzeżeniem poniższych postanowień
• kupujący (Wnioskodawca) zobowiązuje się wpłacać sprzedającemu raty na poczet ceny sprzedaży w wysokości co najmniej 20% wskazanej wyżej ceny, najpóźniej na koniec każdego roku kalendarzowego do czasu pełnej zapłaty ceny. Płatność pierwszej raty nastąpi do dnia 31 grudnia 2015 r. (oznacza to, że Wnioskodawca jest obowiązany do zapłaty w każdym z najbliższych pięciu lat co najmniej 20% ceny zakupu Znaku).

Na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca zamierza terminowo dokonywać płatności poszczególnych rat, jednakże nie przewiduje dokonania pierwszej płatności przed czerwcem 2015 r.

Nabycie Znaku zostało udokumentowane fakturą wystawioną przez sprzedawcę 31 grudnia 2014 r. Przewidywany okres używania Znaku przekracza rok. W konsekwencji Znak – jako jedno z praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) – stanowi wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Znak został przyjęty do używania oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w grudniu 2014 r. W związku z powyższym amortyzacja Znaku została rozpoczęta począwszy od stycznia 2015 r. Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Znaku Wnioskodawca ustalił na 60 miesięcy, zgodnie z art. 22m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – co odpowiada rocznej stawce amortyzacji równej 20%.

Wnioskodawca dokonuje/będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc na koniec każdego miesiąca kalendarzowego tj. 31 stycznia, 28 lutego, 31 marca itd.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w miesiącu zapłaty kolejnych części wynagrodzenia za Znak Wnioskodawca będzie uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę:


- dokonanego wcześniej zmniejszenia kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od Znaku wskutek przekroczenia terminów, o których mowa w art. 24d ust. 2 i ust. 3 w związku z ust. 6 i ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź
- niezaliczonej na podstawie art. 24d ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów części odpisów amortyzacyjnych do łącznej wysokości wszystkich zapłaconych do tego momentu części wynagrodzenia należnego za Znak?



2. Czy odpisy amortyzacyjne od Znaku mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów do wysokości/limitu odpowiadającego łącznej wysokości wszystkich zapłaconych do tego momentu części wynagrodzenia należnego za Znak pod warunkiem terminowego regulowania rat?

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy w miesiącu zapłaty kolejnych części wynagrodzenia za Znak Wnioskodawca będzie uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę:

• dokonanego wcześniej zmniejszenia kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od Znaku wskutek przekroczenia terminów, o których mowa w art. 24d ust. 2 i ust. 3 w związku z ust. 6 i ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również
• niezaliczonej na podstawie art. 24d ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów części odpisów amortyzacyjnych do łącznej wysokości wszystkich zapłaconych do tego momentu części wynagrodzenia należnego za Znak.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne od Znaku mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów do wysokości/limitu odpowiadającego łącznej wysokości wszystkich zapłaconych do tego momentu części wynagrodzenia należnego za Znak pod warunkiem terminowego regulowania rat.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono, obowiązujący od 1 stycznia 2013 r., art, 24d zgodnie z którym:

• w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów (art. 24d ust, 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
• jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie (art. 24d ust. 2 ustawy).

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 24d ust. 3).

Zgodnie z art. 24d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 24d ust. 5). Z kolei, w myśl art. 24d ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 24d ust. 7 tejże ustawy, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.

W myśl art. 24d ust. 8 cyt. ustawy, jeżeli zgodnie z art. 22 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust, 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 22, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.

W myśl art. 24d ust 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-8 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy zobowiązanie zostało zapłacone w części.

Opierając się na cytowanych przepisach stwierdzić należy, że wprowadzone zmiany dotyczą m.in. korekty kosztów uzyskania przychodów o odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w części odpowiadającej niezapłaconemu zobowiązaniu powstałemu w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem. Celem wprowadzenia art. 24d ustawy było ograniczenie tzw. „zatorów płatniczych”, poprzez obowiązek dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania przez niego kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w terminie wskazanym w przepisach podatkowych. Przepisy podatkowe zawierają rozwiązanie polegające na obowiązku dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku, gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem korekta kosztów podatkowych jest uzależniona od terminu płatności ustalonego przez strony i braku zapłaty w odpowiednim, wskazanym w przepisach, terminie. Warto również zaznaczyć, że wprowadzenie regulacji zmierzających do likwidacji zatorów płatniczych nie oznacza odstąpienia od stosowania zasady memoriałowej, gdyż generalnie w dalszym ciągu podatnicy stosują ją do kwalifikowania ponoszonych kosztów do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy nie dokonają zapłaty w odpowiednim terminie, wówczas są zobowiązani do dokonania stosownej korekty kosztów.

Wyżej wymienione przepisy mają również zastosowanie do płatności rozłożonych na raty. Terminy płatności każdej raty należy liczyć od tego samego dnia, tj. od dnia wystawienia faktury (rachunku) lub innego dokumentu, stanowiącego podstawę zaksięgowania kosztów. Podkreślić jednak należy, że termin płatności należy liczyć dla każdej raty oddzielnie, a zatem w sytuacji gdy łączny termin płatności rat jest dłuższy niż 60 dni, do części rat, których termin płatności (liczony od dnia wystawienia faktury lub rachunku) nie przekracza 60 dni, znajdzie zastosowanie art. 24d ust. 1, a do rat których termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - art. 24d ust. 2 ustawy.

Uregulowanie rat do dnia upływu terminów, o których mowa w art, 24d ust. 1 i 2 powołanej ustawy, tj. 30 dni od terminu płatności raty i 90 dni od dnia zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, nie spowoduje obowiązku korygowania kosztów.

Obowiązek skorygowania kosztów powstanie, jeżeli rata nie zostanie uregulowana w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności (gdy termin płatności raty jest krótszy niż 60 dni) lub 90 dni od daty zaliczenia wydatku do kosztów (gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni). Po upływie 90 dni od daty zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, wszystkie kolejne niezapłacone raty należy wyksięgować z kosztów (zwiększyć przychody) i zaliczać ich wartość do kosztów dopiero w dacie zapłaty.

Jak wynika z nowo dodanego art. 24d ust. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku amortyzacji nabytych lub wytworzonych środków trwałych albo nabytych wartości niematerialnych i prawnych, wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlega część dokonanych odpisów amortyzacyjnych (zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów), która odpowiada nieuregulowanym płatnościom składającym się na wartość początkową tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Wyłączenia takiego, czyli zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów dokonuje się w miesiącu upływu 30 dni od daty terminu płatności tych zobowiązań. Gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, wówczas zmniejszenia dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tych kwot do kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli po dokonaniu takiego zmniejszenia kosztów zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa „powrotnie” koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego wcześniej zmniejszenia.

Ww. regulacja ma również zastosowanie do płatności rozłożonych na raty, tj. również do przedstawionej we wniosku sytuacji – zakupu na raty wartości niematerialnej i prawnej („WNiP") - Znaku. Terminy płatności każdej raty należy liczyć od tego samego dnia, tj. od dnia wystawienia faktury (31 grudnia 2014 r.) potwierdzającej nabycie Znaku. Podkreślić jednak należy, że termin płatności należy liczyć dla każdej raty oddzielnie, a zatem w przedstawionym stanie faktycznym łączny termin płatności wszystkich rat jest dłuższy niż 60 dni (wypada on bowiem 31 grudnia odpowiednio w pięciu kolejnych latach 2015-2019). Do wszystkich rat zastosowanie znajdzie więc art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zważywszy, że Wnioskodawca dokonał pierwszego odpisu amortyzacyjnego 31 stycznia 2015 r., 90 dzień licząc od tego dnia upłynie 1 maja 2015 r. Mając powyższe na uwadze, w przypadku sukcesywnego zaliczania w 2015 r. odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca powinien postąpić następująco:

1. może zaliczyć do kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne za pierwsze cztery miesiące 2015 r. tj. od stycznia do kwietnia 2015 r.,
2. począwszy od odpisu amortyzacyjnego za maj 2015 r. powinien wyłączać z kosztów podatkowych kolejne odpisy amortyzacyjne od Znaku (w maju 2015 r. minie bowiem 90 dni od zaliczenia pierwszego odpisu amortyzacyjnego do kosztów podatkowych),
3. będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w maju 2015 r. o styczniowy i lutowy odpis amortyzacyjny (w maju upłynie 90 dni licząc zarówno od 31 stycznia jak i 28 lutego) oraz odpowiednio w kolejnych miesiącach – gdy upłyną 90-dniowe terminy licząc 31 marca i 30 kwietnia - będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o marcowy i kwietniowy odpis amortyzacyjny,
4. będzie uprawniony do zaliczenia wyłączonych odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w punktach b oraz c do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu zapłaty pierwszej raty wynagrodzenia – do jej wysokości (zasadniczo minimalna wysokość pierwszej raty wynagrodzenia za Znak równa jest rocznej amortyzacji tj. 20%).

Analogicznie Wnioskodawca powinien postępować w odniesieniu do kolejnych lat podatkowych (2016-2019), przy czym z uwagi na fakt, że 90 dni od pierwszego odpisu amortyzacyjnego już minęło 1 maja 2015 r., Wnioskodawca będzie zobowiązany do bieżącej kontroli i stałego porównywania łącznej wysokości dokonanych od Znaku odpisów amortyzacyjnych z łączną wysokością zapłaconych części wynagrodzenia należnego za Znak. Taki sposób bowiem daje obraz, czy spłata wartości początkowej ma swoje odzwierciedlenie w dokonanych przez Wnioskodawcę płatnościach. W przypadku bowiem, gdy wartość uregulowanego zobowiązania jest mniejsza od sumy odpisów amortyzacyjnych nabytego Znaku oraz Wnioskodawca nie zapłaci brakującej kwoty w terminie 90 dni od zaliczenia pierwszego odpisu amortyzacyjnego do kosztów podatkowych (tj. 31 stycznia 2015 r,), to będzie zobowiązany do jego skorygowania zgodnie z art. 24d ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreśla, że analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 20 maja 2013 r. znak DD6/033/93/MNX/13/RD-47905/13 jak również w interpretacjach wydanych w imieniu ministra finansów przez Dyrektorów poszczególnych Izb Skarbowych, w tym przez tut. organ (sygn. ITPB3/423-592/13/MK z 3 marca 2014 r.) lub przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/423-509/13-2/KJ z 11 marca 2014 r.).

W związku z powyższym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

ad 1. - w miesiącu zapłaty kolejnych części wynagrodzenia za Znak Wnioskodawca będzie uprawniony do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę:

• dokonanego wcześniej zmniejszenia kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od Znaku wskutek przekroczenia terminów, o których mowa w art. 24d ust. 2 i ust. 3 w związku z ust. 6 i ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również
• niezaliczonej na podstawie art. 24d ust. 8 ustawy do kosztów uzyskania przychodów części odpisów amortyzacyjnych do łącznej wysokości wszystkich zapłaconych do tego momentu części wynagrodzenia należnego za Znak.

ad. 2 - odpisy amortyzacyjne od Znaku mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów do wysokości/limitu odpowiadającego łącznej wysokości wszystkich zapłaconych do tego momentu części wynagrodzenia należnego za Znak pod warunkiem terminowego regulowania rat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.