Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-755/15/PSZ
z 1 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) uzupełnionym w dniu 21 września 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ewidencjonowania przychodów uzyskiwanych z tytułu świadczenia usług nauczania języków obcych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek (nadany w dniu 30 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ewidencjonowania przychodów uzyskiwanych z tytułu świadczenia usług nauczania języków obcych.

Wniosek uzupełniono w dniu 21 września 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług nauczania języków obcych (PKD 8559a) - szkoła języków obcych. Usługi te świadczone są osobiście przez Panią oraz przez osoby zatrudnione na podstawie umów zlecenie. Usługi te są świadczone głównie dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej w formie zajęć grupowych oraz indywidualnych. Kurs rozpoczyna się w październiku i kończy w maju następnego roku – trwa 8 miesięcy – za każdy miesiąc uczestnictwa kursant wnosi opłatę miesięczną. Ustalona jest cena za cały kurs, uzależniona od ilości godzin i poziomu zaawansowania. Opłata miesięczna jest średnią ceny za kurs. Każdy uczestnik ma ustalaną opłatę miesięczną indywidualnie po uwzględnieniu takich czynników jak np. kolejny kurs, w którym bierze udział lub w przypadku dzieci fakt, że rodzeństwo uczestniczy również w kursie. Po przeprowadzeniu rozmowy z kandydatem oraz wypełnieniu formularza sprawdzającego poziom wiedzy, każda osoba jest kierowana do odpowiedniej grupy zaawansowania językowego. Z uczestnikami kursu nie podpisuje Pani umów, każda osoba w dowolnej chwili może zrezygnować z dalszego uczestnictwa po uprzednim poinformowaniu Pani o tym. W przypadku rezygnacji uczestnik nie ma obowiązku uiszczać opłaty za kolejne miesiące – opłaty są wnoszone wyłącznie za miesiące, w których rzeczywiście dany uczestnik brał udział w zajęciach. W dowolnej chwili uczestnik, który wcześniej zrezygnował może powrócić na zajęcia, a osoba która wcześniej nie uczestniczyła w kursie może do niego dołączyć w trakcie – w takich sytuacjach opłaty są pobierane począwszy od okresu, w którym takie osoby dołączają do grupy uczestnicy powinni wnosić opłaty w okresach miesięcznych do końca danego miesiąca, jednakże często zdarzają się sytuacje, że uczestnicy zalegają w płatnościach i dokonują ich w okresach późniejszych na rachunek bankowy szkoły lub gotówką. Występują również sytuacje, że kursanci płacą z góry za cały kurs. Prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów zostało powierzone biuru rachunkowemu. Nie prowadzi Pani ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Na żądanie uczestników wystawiane są rachunki za świadczoną usługę. Przychody bezrachunkowe z tytułu świadczonych usług są wprowadzane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w łącznej kwocie należnej za każdy miesiąc. Przychody ewidencjonuje Pani w taki sposób, że tworzy ewidencję która zawiera liczbę porządkową, datę, imię i nazwisko uczestnika kursu, oraz kwotę. Data uzyskania przychodu jest taka sama dla każdego uczestnika, jest to ostatni dzień miesiąca. Na podstawie takiej listy przenosi Pani przychód do ewidencji sprzedaży, która zawiera liczbę porządkową, datę uzyskania przychodu (zawsze taka sama dla wszystkich – ostatni dzień miesiąca), imię i nazwisko uczestników kursu, kwotę dla każdej osoby oraz łączne podsumowanie. Na podstawie łącznego podsumowania, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów przychód księgowany jest łączną kwotą za cały miesiąc.

Ze względu na dużą ilość uczestników oraz częste rezygnacje i dołączanie do kursu w trakcie, czyli duże rotacje uczestników wystawienie dowodu wewnętrznego z podaniem imienia i nazwiska każdego uczestnika jest bardzo kłopotliwe i czasochłonne.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy przychody mogą być wpisane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów jedną kwotą na koniec miesiąca bez podawania danych personalnych uczestników kursu?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawa dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów została określona w § 19 rozporządzenia ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przepis § 19 pkt 1 tego rozporządzenia stanowi, że zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami – na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. W myśl § 19 pkt 6 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, mogą dokonywać zapisów dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej pozycji na koniec każdego miesiąca.

W związku z powyższym uważa Pani, że na podstawie § 19 pkt 1 rozporządzenia ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów może wystawiać dowody wewnętrzne na koniec każdego miesiąca w jednej kwocie, bez podawania danych personalnych uczestników kursów i kwot dla każdej osoby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Natomiast art. 24a ust. 7 tej ustawy zawiera delegację dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia – w drodze rozporządzenia – sposobu prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowych warunków, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.

Dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów zasady i sposób ewidencjonowania oraz dokonywania wyceny m.in. towarów handlowych określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 1037).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w art. 24a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”, są obowiązane prowadzić księgę, z zastrzeżeniem ust. 2, według wzoru ustalonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w sposób określony w rozdziale 2.

Stosownie do treści § 8 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3, a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 - także ewidencje, o których mowa w tym przepisie.

W myśl § 8 ust. 2 cyt. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany zbroszurować ewidencję sprzedaży, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i kolejno ponumerować jej karty. Ewidencja powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę uzyskania przychodu nieudokumentowanego fakturami, rachunkami oraz kwotę tego przychodu.

Z treści § 8 ust. 3 ww. rozporządzenia wynika natomiast, że obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy podatników, którzy ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1a. dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:

1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów),
2. wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów (zwiększa przychody),
4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub

1b. dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co najmniej:

1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia kosztów uzyskania przychodów,
2. wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
4. wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
5. podpis osoby sporządzającej dokument, lub

2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie zaś z § 13 cyt. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Stosownie do treści § 18 ust. 1 cyt. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencjach, o których mowa w § 6 pkt 1 i § 8 ust. 1 pkt 2, jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym.

Zgodnie z § 19 ust. 1-6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zapisów dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30. Jeżeli w danym dniu podatnik wystawia wiele faktur, zapisów w księdze można dokonywać jedną sumą wynikającą z dziennego zestawienia tych faktur, zwanego dalej „zestawieniem sprzedaży”. Zestawienie sprzedaży powinno zawierać co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, numery od-do faktur objętych zestawieniem, sumę zbiorczą tych faktur oraz podpis podatnika lub osoby, która sporządziła zestawienie. Podatnicy prowadzący ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, mogą dokonywać zapisów dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej pozycji na koniec każdego miesiąca.

W myśl § 30 ust. 1 ww. rozporządzenia w razie prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16, oraz sum miesięcznych przychodów wynikających z ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, lub danych wynikających z zestawienia, o którym mowa w § 20 ust. 2, przekazywanych przez podatnika zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Stosownie do treści § 30 ust. 3 rozporządzenia podatnicy mogą dokonywać wpisów do księgi na zasadach określonych w ust. 1 pod warunkiem prowadzenia równocześnie ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2. Warunek ten nie dotyczy podatników dokonujących sprzedaży dokumentowanej wyłącznie fakturami.

Wyżej wskazane przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, odnoszące się w swej treści do zasad ewidencjonowania przychodów w przypadku prowadzenia ewidencji sprzedaży, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia, nie regulują formy w jakiej ewidencja taka powinna być prowadzona. Wskazują jedynie minimum informacji, jakie ewidencja ta powinna zawierać.

W sytuacji, gdy podatnik powierzył prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów biuru rachunkowemu i jednocześnie nie ewidencjonuje przychodu przy pomocy kasy fiskalnej, obowiązkiem podatnika jest prowadzenie ewidencji sprzedaży i przekazywanie informacji o sumie miesięcznych przychodów do biura rachunkowego w terminie nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Prawidłowo prowadzona ewidencja, zgodnie z zasadami określonymi w § 18 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowi podstawę do ujęcia przez biuro rachunkowe przychodu uzyskanego ze sprzedaży towarów i usług w księdze podatkowej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że skoro uzyskiwane przez Panią przychody nie są ewidencjonowane za pomocą kas rejestrujących, a prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów powierzone zostało biuru rachunkowemu, spoczywa na Pani obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży. Z ewidencji tej do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinny być przeniesione w porządku chronologicznym na podstawie sum miesięcznych przychodów. Przy czym przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie wymagają, aby w ewidencji podawane były dane osobowe każdego uczestnika. Ewidencja – zgodnie z § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia – powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę uzyskania przychodu nieudokumentowanego fakturami, rachunkami oraz kwotę tego przychodu.

Jeżeli zatem prowadzona przez Panią ewidencja zawiera pozycje wyszczególnione w § 8 ust. 2 tego rozporządzenia, jest trwale zbroszurowana, posiada numerowane strony i jest prowadzona zgodnie z zasadami określonymi w § 18 tego rozporządzenia, to stanowi podstawę do ujęcia przez biuro rachunkowe przychodu uzyskanego ze sprzedaży towarów i usług w księdze podatkowej.

Ponadto, żadne przepisy ww. rozporządzenia nie nakładają na podatnika obowiązku podawania danych personalnych kontrahenta (klienta) przy ewidencjonowaniu przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni

od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.