Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-953/15/PSZ
z 17 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania środków trwałych żonie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych skutków podatkowych przekazania środków trwałych żonie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów (PKD 49.41.Z), pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (45.20.Z.) prowadzi Pan od 2 marca 1978 r.

Prowadzona działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Jest Pan podatnikiem podatku VAT.

Działalność gospodarczą zawiesił Pan na czas dwóch lat tj. w okresie 3 września 2013 r. - 3 września 2015 r. Zawieszenie działalności gospodarczej podyktowane było złym stanem zdrowia i miało na celu podratowanie zdrowia. Posiada Pan nieruchomość w postaci gruntu i znajdującego się na nim budynku gospodarczego (warsztatu gospodarczo-naprawczego) wykorzystywanego przez Pana w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość ta została nabyta w trakcie trwania małżeństwa i stanowi współwłasność małżeńską. Budynek ma powierzchnię 330 m².

Od kilku lat Pan i małżonka prowadzicie odrębne działalności gospodarcze (firmy jednoosobowe) opodatkowane na zasadach ogólnych.

Do dnia zawieszenia działalności gospodarczej, tj. do 3 września 2013 r., wykorzystywał i amortyzował Pan budynek stanowiący środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia chciałby Pan wycofać ten środek trwały z ewidencji środków trwałych i nieodpłatnie przenieść budynek i grunt jako składnik majątkowy do dalszego wykorzystywania i prowadzenia działalności gospodarczej przez małżonkę. Przesunięcie przedmiotowego składnika majątku w ujęciu ilościowo-wartościowym będzie udokumentowane stosownym protokołem przekazania (zawierającym wartość początkową, metodę amortyzacji i sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych). Małżonka przyjmie do ewidencji środków trwałych wymienione wcześniej środki trwałe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane wcześniej przeniesienie przedmiotowego składnika majątku z Pana działalności gospodarczej do działalności gospodarczej żony spowoduje powstanie przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że Pan z żoną pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej, to wykreślenie i przekazanie składników majątkowych z Pana działalności gospodarczej do prowadzonej działalności żony nie będzie stanowić odpłatnego zbycia, a zatem nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Składniki majątku nabyte w trakcie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka lecz dorobek obojga małżonków zgodnie z art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej jednego z małżonków, czy też do celów prywatnych.

W myśl art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów, w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Zatem współmałżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie wspólności majątkowej mają równe prawo korzystania z rzeczy wspólnej oraz dbania o nią.

Jeżeli zatem składniki prowadzonej działalności gospodarczej przez Pana zostały nabyte w trakcie wspólności majątkowej i ze wspólnych środków finansowych, to w związku z ich przekazaniem na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę nie nastąpi zmiana właściciela, a jedynie zmiana osoby zarządzającej określonymi składnikami w obrębie tej samej wspólności majątkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza,
2. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   
   
   
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy,
      

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się jednak, stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej także w sytuacji gdy budynki te były w działalności wykorzystywane.

Z treści wniosku wynika, że zamierza Pan wycofać środek trwały z ewidencji środków trwałych i nieodpłatnie przenieść budynek i grunt jako składnik majątkowy do dalszego wykorzystywania i prowadzenia działalności gospodarczej przez małżonkę.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że zaprzestanie wykorzystywania budynku w działalności gospodarczej nie spowoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, jak również z pozostałych źródeł przychodu. Przekazanie nieruchomości – budynku wraz z gruntem do działalności gospodarczej żony nie wiąże się bowiem z odpłatnym zbyciem składnika majątku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają czynności nieodpłatnego przekazania budynku wraz z gruntem na cele osobiste podatnika do żadnej z kategorii źródeł przychodów, zatem opisana powyżej czynność jest dla Pana obojętna podatkowo - nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.