Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-268/15/AW
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 6 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• sposobu opodatkowania usług montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych – jest prawidłowe,
• sposobu opodatkowania usług montażu kolektorów słonecznych na nieruchomościach poza budynkami mieszkalnymi – jest nieprawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup i montaż kolektorów słonecznych na nieruchomościach mieszkańców oraz budynkach użyteczności publicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych oraz na nieruchomościach poza budynkami mieszkalnymi, a także prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup i montaż tych kolektorów na nieruchomościach mieszkańców oraz budynkach użyteczności publicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłe.

Gmina rozpoczęła realizację projektu pn. „…”. Przedmiotem projektu jest realizacja indywidualnych instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej ok. 0,665 MW.

Zakres projektu obejmuje w szczególności instalację:

• 187 szt. zestawów kolektorów słonecznych w obiektach prywatnych do podgrzewania ciepłej wody użytkowej w podziale na gospodarstwa 1-3 osobowe, 4-5 osobowe i 6-7 osobowe;
  
• 3 szt. zestawów instalacji kolektorów słonecznych w budynkach użyteczności publicznej do podgrzewania ciepłej wody użytkowej (Zespół Szkół w S., Zespół Szkolno-Przedszkolny w O., Przedszkole w S.).
  

Projekt będzie realizowany w województwie x., w powiecie x., w 13 miejscowościach Gminy.

Projekt będzie finansowany z dwóch rodzajów źródeł: środków własnych Gminy oraz dotacji Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO na lata 2007-2015. Realizacja projektu przewidziana jest w 2015 r.

Gmina będzie ponosiła wszelkie wydatki założenia instalacji solarnych w części dotyczącej budynków użyteczności publicznej, natomiast w części dotyczącej budynków mieszkalnych będą również partycypować mieszkańcy biorący udział w projekcie. Działalność w budynkach użyteczności publicznej jest prowadzona w zakresie zadań publicznych Gminy określonych w ustawie o samorządzie gminnym i służy czynnościom nieopodatkowanym. Inwestycja w zakresie budynków użyteczności publicznej nie będzie wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Właścicielem instalacji solarnych zamontowanych na obiektach użyteczności publicznej będzie Gmina. Instalacje solarne zostaną przekazane nieodpłatnie na rzecz jednostek, czyli szkół i przedszkola, na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych, bez przeniesienia własności zestawów solarnych. Gmina w celu realizacji projektu rozpoczęła współpracę z mieszkańcami zainteresowanymi montażem instalacji na ich budynkach mieszkalnych. W tym też celu została podpisana umowa pomiędzy Gminą a jej mieszkańcami regulująca obowiązki w zakresie stron m.in. dotyczące wkładu własnego mieszkańca oraz kwestie własności instalacji solarnych. Umowa pomiędzy mieszkańcem a Gminą stanowi m.in., że:

• Zestaw solarny instalowany przez Gminę w ramach projektu będzie składał się z następujących elementów: zasobnika, układu pompowego, układu bezpieczeństwa, układu hydraulicznego, sterowania, izolacji, stelaży do mocowania kolektorów, innych elementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania zestawu solarnego;

• Wkład własny mieszkańca wynosi 20%, zaś kwota dofinansowania z EFRR wynosi 80%. Właściciel zobowiązał sie uiścić kwotę wkładu własnego w terminie 14 dni od wezwania Gminy na rachunek przez nią wskazany. Strony umowy ustaliły, że Gmina wystąpi z wezwaniem po uzyskaniu informacji o przyznaniu dofinansowania i podpisaniu z zarządem Województwa X. umowy o dofinansowanie projektu. Gmina dokonała już stosownych wezwań o wpłatę środków finansowych przez mieszkańców uczestniczących w projekcie. Mieszkańcy wpłacili wymaganą kwotę 20% przewidywanych kosztów zestawów solarnych na rachunek bankowy dochodów Urzędu Miejskiego. Urząd Miejski jest bowiem zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Od wymienionych wpłat został naliczony i odprowadzony podatek od towarów i usług. Ostateczne rozliczenie Gminy z mieszkańcami nastąpi po wyłonieniu wykonawcy prac w drodze przetargu nieograniczonego i po poznaniu rzeczywistych kosztów poszczególnych zestawów solarnych.

• Gmina zobowiązuje się: wyłonić dostawcę zestawu solarnego, który sporządzi projekt techniczny zestawu solarnego, dokona indywidualnej wyceny i zamontuje zestaw w budynku, ustali harmonogram realizacji prac instalacyjnych, sprawowania bieżącego nadzoru inwestorskiego nad przebiegiem prac, przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu.

Umowa pomiędzy Gminą a mieszkańcem dodatkowo określa warunki własnościowe i eksploatacyjne takie jak: po zakończeniu prac sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektora słonecznego stają się własnością Gminy; właściciel zobowiązuje się do przeprowadzenia we własnym zakresie i na własny koszt przez 8 lat, od zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu, przeglądów serwisowych oraz do ponoszenia w tym czasie wszelkich kosztów niezbędnych do utrzymania całego zestawu do prawidłowej eksploatacji, a także - o ile to możliwe - ubezpieczenia poszczególnych elementów zestawu solarnego. Po zakończeniu prac zostanie podpisana pomiędzy Gminą a mieszkańcem umowa bezpłatnego użyczenia instalacji solarnej na okres 8 lat. Tytułem prawnym mieszkańca do zestawu solarnego, w okresie od zainstalowania do nabycia od Gminy na własność, będzie umowa użyczenia.

Gmina oraz mieszkańcy podpisali również przedwstępne umowy sprzedaży zestawów solarnych, na mocy których mieszkańcy po upływie 8 letniego okresu od zakończenia robót zobowiązali się zakupić od Gminy zestaw solarny za cenę ustaloną w ten sposób, że indywidualna cena zestawu solarnego dla Gminy ustalona przez dostawcę wyłonionego w wyniku przetargu zostanie pomniejszona o wartość odpisów amortyzacyjnych za 8 lat (10% rocznie) oraz zostanie pomniejszona o wartość 20%-ego udziału mieszkańca.

Stroną umowy z wykonawcą, który będzie po rozstrzygnięciu przetargu dostarczać i instalować zestawy solarne będzie Gmina. Natomiast płatnikiem wynagrodzenia z tytułu wykonania umowy w imieniu Gminy będzie Urząd Miejski, na który zgodnie z umową będzie wystawiana faktura VAT przez wykonawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wpłacone przez mieszkańców zaliczki jako wkład własny na poczet zakupu i montażu instalacji solarnej na budynkach mieszkalnych o powierzchni użytkowej poniżej 300 m² podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku, a w przypadku powierzchni przekraczającej 300 m ²- 23% stawką podatku?
2. Wg jakiej stawki należy opodatkować świadczenie Gminy na rzecz mieszkańców w przypadku montażu kolektorów słonecznych na nieruchomościach mieszkańców poza budynkami mieszkalnymi, np. na słupie lub stelażu w ogrodzie, na budynku gospodarczym, w przypadku braku możliwości technicznych montażu tych instalacji na budynku mieszkalnym?
3. Czy Urząd Miejski będzie mógł odliczyć od podatku należnego pełną kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup i montaż kolektorów słonecznych na nieruchomościach mieszkańców Gminy oraz na budynkach użyteczności publicznej stanowiących jej jednostki budżetowe Gminy (Zespół Szkół w S., Zespół Szkolno-Przedszkolny w O., Przedszkole w S.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku montażu kolektorów słonecznych w/lub na budynkach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stawką podatku właściwą dla świadczenia na rzecz mieszkańców jest stawka 8%. W przypadku montażu kolektorów słonecznych w/lub na budynkach budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 41 ust 12b ustawy o VAT stawkę 8% należy zastosować tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni, natomiast w pozostałej części należy zastosować stawkę 23%.

Ad. 2.

W przypadku montażu kolektorów słonecznych na nieruchomościach, na których w wyjątkowych sytuacjach, gdy warunki techniczne nie pozwolą na instalację urządzeń na budynkach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, lecz kolektory będą połączone instalacją przesyłową z tymi budynkami, właściwą stawką będzie - zdaniem Gminy - stawka 8%. W przypadku montażu kolektorów słonecznych na nieruchomościach, na których nie będzie możliwości ich montażu na budynkach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, lecz kolektory będą połączone instalacją przesyłową z tymi budynkami, w zakresie, w jakim powierzchnie tych budynków przekraczają limity określone w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, Gmina powinna zastosować stawkę 8% tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni, natomiast w pozostałej części należy zastosować stawkę 23%.

Ad. 3.

Instalacja zestawu solarnego na budynkach szkół i przedszkola nie jest związana ze sprzedażą opodatkowaną i Urząd Miejski jako zarejestrowany i czynny podatnik podatku od towarów i usług nie odliczy podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup i montaż kolektorów słonecznych. Natomiast podatek naliczony związany z realizacją projektu podlega odliczeniu w całości od montażu kolektorów na budynkach mieszkalnych. Wkład własny wniesiony przez właścicieli budynków mieszkalnych został potraktowany jako zaliczka na poczet ceny wykupu. Urząd Miejski rozliczył podatek należny od powyższych wpłat w deklaracji składanej za miesiąc, w którym środki te wpłynęły na jego konto bankowe. Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. Gmina uważa, że Urzędowi Miejskiemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu i montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych, gdyż zakupy te będą związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z właścicielami budynków mieszkalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych jest:

• prawidłowe – w zakresie sposobu opodatkowania usług montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych;
• nieprawidłowe – w zakresie sposobu opodatkowania usług montażu kolektorów słonecznych na nieruchomościach poza budynkami mieszkalnymi;
• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup i montaż kolektorów słonecznych na nieruchomościach mieszkańców oraz budynkach użyteczności publicznej.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z ust. 12a tego artykułu - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ww. ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b cyt. ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 8% występuje wówczas, gdy usługa dotyczy obiektu budownictwa mieszkaniowego, przy założeniu, że usługa ta jest wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2014 r., poz. 712), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że – jak słusznie wskazano we wniosku – usługi montażu kolektorów słonecznych na/w budynkach mieszkańców stanowiących obiekty objęte społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, opodatkowane są/będą 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast w przypadku budynków o powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m² stawka podatku w wysokości 8% ma/będzie mieć zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy), zaś do pozostałej części podstawy opodatkowania odpowiadającej powierzchni budynku przekraczającej ww. limit, zastosowanie znajdzie 23% stawka podatku.

Z kolei usługi montażu kolektorów słonecznych na nieruchomościach mieszkańców poza budynkami mieszkalnymi (na słupie lub stelażu w ogrodzie, budynku gospodarczym) podlegają – wbrew stanowisku zaprezentowanemu we wniosku - opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Potwierdzenie takiego stanowiska znaleźć można w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 7/12, w której stwierdzono, że: „obniżona stawka podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., w brzmieniu od 1 stycznia 2008 r.) oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) i w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) nie może mieć zastosowania do robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych poza budynkiem”.

Odnośnie kwestii dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez wykonawcę, który po rozstrzygnięciu przetargu będzie dostarczać i instalować zestawy solarne, wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy).

Z uregulowania zawartego w art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Istotna jest intencja nabycia, jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go przepisy ustawy (art. 88 cyt. ustawy) lub aktów wykonawczych.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wcześniej wskazano – usługi montażu kolektorów słonecznych świadczone przez Gminę na rzecz mieszkańców są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, to będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie i montaż tych kolektorów, z uwagi na spełnienie podstawowej przesłanki wynikającej z art. 86 ust. 1 ustawy, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy, ograniczających to prawo.

Natomiast w przypadku instalacji zestawów solarnych na budynkach użyteczności publicznej (szkół i przedszkola) prawo do odliczenia podatku nie będzie przysługiwało, gdyż – jak wskazano w treści wniosku – nie będzie związku poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości rejestracji Urzędu Miejskiego jako podatnika podatku od towarów i usług, ponieważ nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska, ani nie postawiono pytania.

Końcowo informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzeń przyszłych – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.