Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-209/12/15-S/MU
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 978/12 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2012 r. (data wpływu 1 marca 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 października 2011 r. Wnioskodawca zawarł notarialną umowę o ustanowienie służebności przesyłu z firmą XXX. Umowa dotyczy działki rolnej wchodzącej skład gospodarstwa rolnego, którego Wnioskodawca jest właścicielem. Służebność przesyłu została ustanowiona odpłatnie na rzecz spółki na czas nieoznaczony i polega na:

1. prawie budowy, eksploatacji, konserwacji i remontu, usuwania awarii oraz modernizacji urządzeń służących do doprowadzenia lub odprowadzenia energii elektrycznej oraz innych podobnych urządzeń w postaci linii elektroenergetycznej 110kV;
2. prawie wstępu lub wjazdu na nieruchomość obciążoną służebnością przesyłu, w tym sprzętem ciężkim oraz dostępu do przedmiotowych urządzeń w celu wykonywania czynności, o których mowa powyżej;
3. obowiązku każdoczesnego właściciela powstrzymywania się od działań, które utrudniałyby lub uniemożliwiałyby spółce wykonywanie praw, o których mowa powyżej, w szczególności powstrzymywania się od wybudowania obiektu budowlanego w odległości 5 metrów licząc od osi linii w każdą stronę.

Z tytułu ustanowienia służebności przesyłu Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie jednorazowe w wysokości 30.000 zł. Dodatkowo, od roku 2012 będzie otrzymywał wynagrodzenie okresowe w wysokości 10.000 zł rocznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie, jednorazowe i okresowe, z tytułu ustanowienia służebności przesyłu na działce rolnej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, którego Wnioskodawca jest właścicielem podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu służebności przesyłu jako odmiany służebności gruntowej wypłacone posiadaczowi gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego jest zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 30 maja 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-209/12/MU, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, że iż brak jest podstaw zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy do otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki zawarte w tym przepisie. Wynagrodzenie zostało bowiem przyznane z tytułu służebności przesyłu, nie zaś z tytułu ustanowienia służebności gruntowej, którą to ww. przepis wymienia jako tytuł uprawniający do zastosowania zwolnienia podatkowego. W konsekwencji uznał, iż wynagrodzenie jednorazowe otrzymane przez Wnioskodawcę jak też okresowe z tytułu ustanowienia służebności przesyłu, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu.

Pismem z dnia 15 czerwca 2012 r. zostało złożone wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na wezwanie została udzielona pismem z dnia 25 lipca 2012 r. znak ITPB2/415W-40/12/TJ. W dniu 6 sierpnia 2012 r. do tutejszego organu wpłynęła skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa według norm prawem przewidzianych.

Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 978/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 30 maja 2012 r., znak ITPB2/415-209/12/MU, gdyż jak stwierdził, stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, przedstawione w zaskarżonej interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Od powyższego wyroku, tutejszy organ pismem z dnia 8 marca 2013 r. znak ITPB2/4160-1/12/DK/27/13 wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną. Jednakże w dniu 25 czerwca 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem sygn. akt II FSK 1217/13 oddalił złożoną skargę kasacyjną.

W dniu 15 września 2015 r. do tutejszego organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 978/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie

• w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm. ).

Zgodnie z art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Z kolei, wobec treści art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1381 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Natomiast art. 2 ust. 1 ustawy stanowi, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Służebność gruntowa, uregulowana została w art. 285 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.). Stanowi on, że nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Zgodnie natomiast z art. 305¹ Kodeksu cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Z kolei, jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu (art. 305² § 2 Kodeksu cywilnego).

Jak natomiast wynika z art. 305⁴ Kodeksu cywilnego do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 7 października 2011 r. Wnioskodawca zawarł notarialną umowę o ustanowienie służebności przesyłu z firmą XXX. Umowa dotyczy działki rolnej wchodzącej skład gospodarstwa rolnego, którego Wnioskodawca jest właścicielem. Służebność przesyłu została ustanowiona odpłatnie na rzecz spółki na czas nieoznaczony i polega na:

1. prawie budowy, eksploatacji, konserwacji i remontu, usuwania awarii oraz modernizacji urządzeń służących do doprowadzenia lub odprowadzenia energii elektrycznej oraz innych podobnych urządzeń w postaci linii elektroenergetycznej 110kV;
2. prawie wstępu lub wjazdu na nieruchomość obciążoną służebnością przesyłu, w tym sprzętem ciężkim oraz dostępu do przedmiotowych urządzeń w celu wykonywania czynności, o których mowa powyżej;
3. obowiązku każdoczesnego właściciela powstrzymywania się od działań, które utrudniałyby lub uniemożliwiałyby spółce wykonywanie praw, o których mowa powyżej, w szczególności powstrzymywania się od wybudowania obiektu budowlanego w odległości 5 metrów licząc od osi linii w każdą stronę.

Z tytułu ustanowienia służebności przesyłu Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie jednorazowe w wysokości 30.000 zł. Dodatkowo, od roku 2012 będzie otrzymywał wynagrodzenie okresowe w wysokości 10.000 zł rocznie.

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania w niniejszej sprawie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 978/12 stwierdził, że wydana interpretacja dotyczy stanu prawnego, który w kontekście systemowym zewnętrznym zmienił się w dość istotny sposób, co nie pozostaje bez wpływu na prawidłowe rozumienie analizowanego przepisu. Nie bez znaczenia są też okoliczności, które zadecydowały o wprowadzeniu do prawa cywilnego instytucji służebności przesyłu.

Z rządowego uzasadnienia projektu ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 731) - jak wskazał Sąd - wynika, że konieczność wprowadzenia takiego unormowania podyktowana była potrzebą gospodarczą jednoznacznego ustawowego uregulowania tej problematyki, wobec istniejących nadal wątpliwości prawnych wynikających z niedostosowania przepisów o służebności gruntowej do inwestycji liniowych.

Stwierdził również, że podziela pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 88/10 (LEX nr 992312), że z dniem 3 sierpnia 2008 r. nie jest już możliwe ustanowienie służebności gruntowej dla realizacji inwestycji liniowych, lecz jedynie służebności przesyłu stanowiącej odmianę służebności gruntowej (por. G. Bieniek, Urządzenia przesyłowe. Problematyka prawna, Warszawa 2008, str. 61). Fakt ten zaakcentował również ustawodawca, skoro w dyspozycji art. 3054 Kodeksu cywilnego odesłał do reżimu prawnego służebności gruntowych.

Sąd zwrócił uwagę, że powyższy pogląd jest poglądem utrwalonym w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jakkolwiek orzecznictwo sądowe nie stanowi w Polsce źródła prawa, to jednak całkowite pomijanie go przy ocenie stanu faktycznego przedstawionego przez stronę wnoszącą o wydanie interpretacji indywidualnej może prowadzić do naruszenia zasady pewności prawa i jednolitości jego stosowania, w sytuacji gdy organ, w oparciu o dany stan faktyczny, wydaje interpretację zasadniczo odmienną od wcześniejszych interpretacji wydanych w oparciu o stan faktyczny zasadniczo jednolity ze stanem faktycznym w danej sprawie. To z kolei stoi w sprzeczności z zasadą równości wobec prawa podatkowego, zgodnie z którą następstwa podatkowe analogicznych sytuacji ekonomiczno - prawnych nie powinny się różnić, jak również zasadą pogłębiania zaufania do państwa i prawa. Sąd wskazał, że organ jest zobowiązany odnieść się do orzecznictwa sądowego, na które powołał się Wnioskodawca. Powołanie określonych wyroków oznacza, że strona argumentację zawartą w tych wyrokach traktuje jako własną na poparcie swojego poglądu w danej kwestii. W tej sytuacji, organ podatkowy, nawet w przypadku gdy nie podziela stanowiska zawartego w przedstawionych wyrokach, winien się do nich odnieść pod względem merytorycznym, (wyrok WSA w Poznaniu sygn. akt I SA/Po 1105/09 z 3 marca 2010 r.).

Zdaniem Sądu, zastosowanie w odniesieniu do art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącznie interpretacji językowej skutkowałoby sytuacją, w której przepis ten stałby się praktycznie przepisem martwym, co stoi w sprzeczności z zasadą racjonalnego ustawodawcy. Nie można bowiem przyjąć założenia, zgodnie z którym racjonalny ustawodawca wprowadził do systemu prawnego przepis, który pozornie przyznając podmiotom prawa określone uprawnienia jednocześnie w praktyce wyklucza możliwość spełnienia się warunków niezbędnych do skorzystania z tegoż uprawnienia. Wyłączenie możliwości skorzystania ze zwolnienia przewidzianego omawianym przepisem w odniesieniu do odszkodowania bądź wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności przesyłu oznaczałoby, że jedynymi podmiotami uprawnionymi do skorzystania z tegoż zwolnienia byliby właściciele nieruchomości bezpośrednio graniczących z nieruchomościami stanowiącymi własność podmiotów realizujących inwestycje z zakresu infrastruktury przesyłowej. Co więcej, taka interpretacja prowadziłaby również do nieuzasadnionego uprzywilejowania właścicieli nieruchomości sąsiadujących z nieruchomościami podmiotów realizujących, którzy, ustanawiając na swoich nieruchomościach służebność gruntową celem umożliwienia realizacji inwestycji z zakresu infrastruktury przesyłowej, byliby uprawnieni do skorzystania z omawianego zwolnienia, w przeciwieństwie do właścicieli dalej położonych nieruchomości ustanawiających służebność przesyłu służącą tym samym celom.

Sąd zauważył również, że niewłaściwym jest zastosowanie wykładni językowej w odniesieniu do rozkodowania znaczenia pojęcia „odszkodowanie” użytego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy Kodeksu cywilnego odnoszące się zarówno do służebności gruntowej jak i służebności przesyłu nie posługują się bowiem w ogóle pojęciem odszkodowania, zaś pojęciem wynagrodzenia posługują się wyłącznie w przypadku, gdy w następstwie odmowy właściciela nieruchomości co do umownego ustanowienia służebności przesyłu służebność taka ustanawiana jest orzeczeniem sądowym. Odwołanie się więc do wykładni językowej doprowadziłoby do niedopuszczalnej sytuacji, w której skutki podatkowe wynikałyby nie z przepisów prawa, lecz ze słownictwa użytego przez strony umowy. Dlatego też, zdaniem Sądu, niezbędne jest zbadanie charakteru odpłatności uiszczanej na rzecz właściciela nieruchomości obciążonej służebnością przez podmiot, na rzecz którego służebność ta została ustanowiona. Odpłatność ta bowiem nie stanowi ekwiwalentu wartości, jaką dla podmiotu uprawnionego stanowi możliwość korzystania z nieruchomości, co jest typowe w przypadku stosunków zobowiązaniowych, lecz jest wyrównaniem strat, jakie właściciel nieruchomości obciążonej poniósł, poniesie lub może ponieść na skutek ograniczenia jego władztwa nad nieruchomością, do którego dochodzi w konsekwencji ustanowienia służebności. Nie ulega więc, w opinii Sądu, wątpliwości, że z perspektywy prawa cywilnego odpłatność z tytułu ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego w postaci służebności ma charakter odszkodowania, w związku z czym objęte jest zwolnieniem przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od sposobu, w jaki strony odpłatność tą nazwały w umowie.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu w toku interpretacji i stosowania przepisów o służebności przesyłu należy zastosować wykładnię systemową zewnętrzną i dopełniać regulację prawną poprzez odpowiednie sięganie do przepisów z dziedziny służebności gruntowych. Istotą służebności przesyłu jest bowiem obciążenie nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego prawem polegającym na tym, ze przedsiębiorca może korzystać w ograniczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń. Służebność przesyłu jako ograniczone prawo rzeczowe, staje się składnikiem przedsiębiorstwa w rozumieniu podmiotowym (art. 551 Kodeksu). Ponadto służebność przesyłu, jako szczególny rodzaj służebności gruntowej może być przedmiotem zasiedzenia.

Wskazane cechy służebności przesyłu, jakkolwiek różniące się w pewnym zakresie od służebności gruntowych, pozwalają, zdaniem Sądu, na stwierdzenie, że stanowią one w istocie odmianę służebności gruntowych i ze względu na swoją konstrukcję służą w korzystaniu przez przedsiębiorców z cudzej nieruchomości w celu wybudowania i eksploatacji urządzeń przesyłowych.

W związku z tym Sąd podkreślił, że nie podziela poglądu, iż odmienny rodzaj podmiotów, jakim prawo przedmiotowych służebności przysługuje, oraz treść każdego z tych praw decydują o tym, że służebność przesyłu jest poza zakresem normy zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Sądu, nie można również w rozpoznawanej sprawie pominąć wykładni celowościowej. Po pierwsze, zakres ingerencji w prawa właściciela nieruchomości w przypadku służebności przesyłu jest większy, skoro służebność ta nie musi mieć na celu zwiększenia użyteczności nieruchomości władnącej (por. art. 285 § 2 Kodeksu cywilnego). Po drugie, jej wprowadzenie do ustawy podyktowane zostało narastającymi potrzebami gospodarczymi, a co się z tym wiąże – ustanowienie służebności przesyłu realizuje ważne z punktu widzenia interesu ogólnego cele społeczno ekonomiczne. Trudno w związku z tym przyjąć, że te cele mogłyby pozostać poza zakresem przedmiotowej ulgi podatkowej. Po trzecie, nie sposób przyjąć, że w wyniku wprowadzenia do Kodeksu cywilnego instytucji służebności przesyłu, przedmiotowa ulga podatkowa zostałaby pozbawiona swego praktycznego znaczenia.

Nie bez znaczenia dla prawidłowości dokonania wykładni art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozostają również względy natury historycznej.

Sąd zauważył, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych był już, po wejściu w życie przepisów dotyczących służebności przesyłu, nowelizowany. Nowelą z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) zdanie końcowe otrzymało następujące brzmienie: w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 261, poz. 2603 ze zm.). Wynika z powyższego, że ustawodawca rozszerzył zakres przedmiotowego zwolnienia także na inwestycje dotyczące budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej. Mając na uwadze, że inwestycje te związane są z koniecznością lokalizacji urządzeń posadowionych na cudzym gruncie, zaś ta lokalizacja możliwa jest poprzez ustanowienie służebności przesyłu, to – w opinii Sądu - logicznym jest, że racjonalny ustawodawca poszerzając zakres przedmiotowy ulgi podatkowej miał na uwadze regulacje prawa cywilnego, które prawo do ulgi z cywilistycznego punktu widzenia uzasadniały.

Sąd zauważył, że przywołany przez organ zakaz dokonywania interpretacji rozszerzającej, do której doszłoby na skutek zastosowania innej wykładni niż wykładnia językowa dotyczy, interpretacji na niekorzyść podatnika. Natomiast w procesie stosowania prawa organ winien stosować zasadę interpretowania wszelkich wątpliwości wynikających z nieklarowności przepisów prawa podatkowego, która to sytuacja, jak wskazano powyżej, występuje w przypadku art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na korzyść podatnika.

W konsekwencji, zdaniem Sądu, przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulga podatkowa z tytułu odszkodowania wypłaconego, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu ustanowienia służebności gruntowej, przysługuje także z tytułu ustanowienia służebności przesyłu jako odmiany służebności gruntowej.

Uwzględniając w niniejszej sprawie stanowisko Sądu stwierdzić należy, że wynagrodzenie jednorazowe otrzymane przez Wnioskodawcę jak też okresowe z tytułu ustanowienia służebności przesyłu na działce rolnej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.