Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-467/15/AJ
z 10 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 24 lipca 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (Km XXXX/13) działek gruntu nr 172/32, 172/33, 135, 145 i 68/3 - jest nieprawidłowe,
• opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (Km XXXX/13) działki gruntu nr 143 i zwolnienia od podatku działek gruntu nr 84 i 617 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia i opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (Km XXXX/13) działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dłużnik: Pan J. S. jest aktualnie właścicielem nieruchomości, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste X, Y, Z.

Nieruchomość X to nieruchomość gruntowa niezabudowana, składająca się z działek 172/32, 172/33 i 135 o łącznej pow. 557.341 m², na nieruchomości nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego; studium - tereny rolne.

Nieruchomość Y to nieruchomość gruntowa niezabudowana składająca się z działki 68/3 o pow. 157. 800 m², na nieruchomości obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego - tereny rolne z możliwością sytuowania siedliska rolniczego.

Nieruchomość Z to nieruchomość gruntowa niezabudowana składająca się z działki 145 o łącznej pow. 279.600 m², na nieruchomości nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego; studium - tereny rolne.

Zgodnie z oświadczeniem dłużnika, utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę, prowadzi działalność gospodarczą Przedsiębiorstwo Robót Elektrycznych i Budowlanych E. Dłużnik oświadczył, że jest rolnikiem z tytułu posiadania ww. nieruchomości gruntowych. Dłużnik zawarł umowy dzierżawy wymienionych wyżej nieruchomości - z tytułu umowy dzierżawy dłużnik nie pobiera czynszu, grunt użytkowany jest przez dzierżawców. Dłużnik pobiera dopłaty obszarowe i rolnośrodowiskowe wypłacane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Dłużnik jest „płatnikiem” VAT, natomiast wymienione wyżej grunty są gruntami rolnymi, użytkowane są wyłącznie w celach rolniczych, zostały przez dłużnika zakupione w celu prowadzenia działalności rolniczej. Zgodnie z oświadczeniem z dnia 7 lipca 2014 r., dłużnik nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej na wymienionych nieruchomościach.

Ponadto, dłużnik w momencie wszczęcia egzekucji (zajęcia nieruchomości) był właścicielem nieruchomości, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste A, B, C. Aktualnie właścicielem wymienionych nieruchomości jest spółka - zgodnie z art. 930 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie, nabywca może uczestniczyć w postępowaniu w charakterze dłużnika, w każdym razie czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i nabywcy.

Nieruchomość A to nieruchomość gruntowa niezabudowana, składająca się z działki nr 84 o pow. 10.100 m², na nieruchomości nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego; studium - tereny rolne.

Nieruchomość B to nieruchomość gruntowa niezabudowana, składająca się z działki nr 143 o pow. 5.600 m², nie obowiązuje na niej aktualny plan zagospodarowania przestrzennego - warunki zabudowy - budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Zgodnie z oświadczeniem dłużnika, na nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza.

Nieruchomość C to nieruchomość gruntowa niezabudowana, składająca się z działki nr 617 o pow. 7.300 m², na nieruchomości nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego; studium - teren zagrożony powodzią - działka położona jest w korytarzu ekologicznym dolin rzecznych, w obszarze chronionego krajobrazu.

Spółka, zgodnie z informacją z dnia 15 kwietnia 2015 r. z Głównego Urzędu Statystycznego, prowadzi działalność rolniczą - działalność przeważająca zgodnie z kodem PKD 0111Z, to uprawa zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu.

Sprzedaż nieruchomości B w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego, podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 8 kwietnia 2015 r. wynika, że dłużnik figuruje w rejestrze podatników prowadzonym przez US i posiada NIP. Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą od dnia 1 czerwca 2002 r..

Dłużnik składał ostatnio następujące dokumenty:

PIT-36 za 2013 r., PIT-36L za 2011 r. i 2012 r., PIT-37 za 2011 r., VAT-7 za 12/2011, 12/2012, 12/2013, 12/2014 i za 2/2015. Nie odnotowano deklaracji PIT-36 i PIT-38.

W uzupełnieniu wskazał Pan, że:

• dla działek gruntu nr 84, 172/32/172/33, 135, 145 i 617 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
• działka nr 143 stanowi teren budowlany, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
• działka nr 68/3 - w ocenie Pana - również stanowi teren budowlany, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wskazuje Pan, że określenie statusu prawnego nieruchomości nie stanowi opisu stanu faktycznego, a opinie prawną,
• nabycie przez spółkę działek gruntu nr 84, 143 i 617 nie było opodatkowane VAT, dłużnik nie wystawił faktury VAT,
• spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego,
• ww. działki nie stanowiły terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług,
• spółka po zakupie działek nie podejmowała czynności zmierzających do ich przekształcenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości X, Y, Z i A, B, C w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego, podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości X, Y, Z, A i C w drodze licytacji publicznej, nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust 1 ustawy o podatku od towarów i uslug, tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod budowę są zwolnione z VAT.

Opodatkowana VAT jest sprzedaż gruntów zabudowanych i niezabudowanych, z czego w przypadku gruntów niezabudowanych, opodatkowane są wyłącznie działki budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe grunty niezabudowane, w tym grunty leśne lub rolne, nieprzeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z VAT.

Sprzedaż nieruchomości B w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego, podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomość B to grunt niezabudowany, działka budowlana przeznaczona pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (Km XXXX/13) działek gruntu nr 172/32, 172/33, 135, 145 i 68/3,
• prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (Km XXXX/13) działki gruntu nr 143 i zwolnienia od podatki działek gruntu nr 84 i 617.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. Nr 121 z poźń. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do § 2 ww. artykułu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o podatku od towarów i usług zakres opodatkowania tym podatkiem wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ww. ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

W myśl art. 930 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101 z późn. zm.), rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie. Nabywca może uczestniczyć w postępowaniu w charakterze dłużnika. W każdym razie czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że działki gruntu nr 172/32, 172/33, 135, 145 i 68/3 stanowiące własność dłużnika Pana J. S, nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, skoro – jak wynika z treści wniosku – „dłużnik z tytułu ich dzierżawy nie pobierał czynszu”, co oznacza, że udostępniał je nieodpłatnie na rzecz dzierżawców. Zatem dokonując tych czynności nie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Wobec powyższego, przy uwzględnieniu faktu, że (jak wskazano we wniosku) nie były one wykorzystywane w prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej - Przedsiębiorstwo Robót Elektrycznych i Budowlanych E. – wbrew Pana stanowisku - sprzedaż tych działek nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Natomiast – jak słusznie Pan wskazał - sprzedaż działek gruntu stanowiących obecnie własność spółki, tj. działek:

• nr 84 i 617 - korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż nie są to tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług,
• nr 143 - podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż - jak wynika z treści wniosku – stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy i nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, zatem nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie odpowiednio art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.