Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-442/15/AT
z 26 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wykazywania (obowiązek ujęcia transakcji, kurs przeliczenia) w deklaracji VAT-13 i VAT-UEK czynności prowadzonych przez przedstawiciela podatkowego w związku z transakcją zakupu towaru na Białorusi oraz wykazywania transakcji dokonywanych przez przedstawiciela podatkowego w deklaracji VAT-7 i VAT-UE – jest nieprawidłowe;
• wykazywania (obowiązek ujęcia transakcji, kurs przeliczenia) w deklaracji VAT-13 i VAT-UEK czynności prowadzonych przez przedstawiciela podatkowego w związku z transakcją zakupu towaru w Rosji oraz wykazywania transakcji dokonywanych przez przedstawiciela podatkowego w deklaracji VAT-7 i VAT-UE oraz ujęcia w deklaracji VAT-13 i VAT-UEK sprzedaży przez firmę ze Słowacji na rzecz firmy czeskiej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania (obowiązek ujęcia transakcji, kurs przeliczenia) w deklaracji VAT-13 i VAT-UEK czynności prowadzonych przez przedstawiciela podatkowego w związku z transakcją zakupu towaru na Białorusi, w Rosji oraz wykazywania transakcji dokonywanych przez przedstawiciela podatkowego w deklaracji VAT-7 i VAT-UE oraz ujęcia w deklaracji VAT-13 i VAT-UEK sprzedaży przez firmę ze Słowacji na rzecz firmy czeskiej.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

1.

Wnioskodawca prowadzi agencję celną, przepisy ustawy o VAT umożliwiły Jemu pełnienie funkcji przedstawiciela podatkowego, z której skorzystał. Wnioskodawca spełnia wszystkie wymogi określone w ustawie dla agencji celnej pełniącej rolę przedstawiciela podatkowego. Dnia … maja 2015 r. Wnioskodawca został ustanowiony, w drodze pisemnej umowy, przedstawicielem podatkowym przez firmę z Francji „…”, dokonującej transakcji zakupu towaru na Białorusi. Towar ten jest transportowany jednym środkiem transportu z Białorusi do innego kraju EU, tj. do Francji (kupujący i odbiorca to firma „…”). Agencja celna Wnioskodawcy, działając jednocześnie jako przedstawiciel podatkowy, dokonała zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu, które „podlegają dostawie zwolnionej od VAT” do innego państwa członkowskiego (procedura 4200). Firma z Francji posiada aktywny VAT EU.

2.

W drugim przypadku, Wnioskodawca został ustanowiony przedstawicielem podatkowym przez firmę „…” ze Słowacji w dniu … maja 2015 r. Towar zakupiony w Rosji przez „…” zostaje dopuszczony do obrotu w Polsce (procedura 4200), następnie towar jest sprzedany firmie z Czech, z kolei firma z Czech sprzedała towar dla firmy z Niemiec. Towar jest transportowany jednym środkiem transportu z Rosji do Niemiec. Wszystkie firmy unijne mają aktywny VAT EU.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sporządzając deklarację VAT-13 i VAT-UEK w rubryce wartość transakcji netto w złotych, Wnioskodawca prawidłowo wpisał wartość z SAD-u wyliczoną po kursie celnym, tj. wartość podstawy naliczenia VAT ze zgłoszenia celnego?
2. Czy transakcje dokonywane przez przedstawiciela podatkowego należy wykazać w deklaracjach VAT-7 i VAT-UE?
3. Czy sporządzając deklarację VAT-13 i VAT-UEK, Wnioskodawca ujmuje tylko sprzedaż przez firmę ze Słowacji na rzecz firmy z Czech na podstawie faktury WDT, wystawionej przez słowacką firmę na rzecz czeskiej firmy, przyjmując kurs z dnia poprzedniego wystawienia faktury przez firmę słowacką, czy wartość winna być wykazana na podstawie zgłoszeń celnych w procedurze 4200, tj. podstawa naliczenia VAT na podstawie faktury z Rosji?
4. Czy Wnioskodawca również powinien wykazać w deklaracji VAT-13 i VAT-UEK transakcję sprzedaży przez firmę czeską na rzecz firmy z Niemiec?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.

Sporządzając deklarację VAT-13 i VAT-UEK w rubryce „wartość transakcji w złotych” wpisać należy wartość podstawy naliczenia VAT ze zgłoszeń celnych. Transakcje dokonywane przez przedstawiciela podatkowego należy wykazać w deklaracjach VAT-7 i VAT-UE.

2.

Sporządzając deklarację VAT-13 w rubryce „wartość transakcji w złotych” wpisać należy wartość podstawy naliczenia VAT ze zgłoszeń celnych importowych (procedura 4200) na rzecz firmy ze Słowacji. W deklaracji VAT-13 i VAT-UEK nie należało wykazać transakcji kupna-sprzedaży pomiędzy firmą z Czech na rzecz firmy z Niemiec.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 17 ust. 1b ustawy, w przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustanowiły przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten przedstawiciel podatkowy - w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz tych podmiotów.

Na podstawie art. 18a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, jest obowiązany ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju może ustanowić przedstawiciela podatkowego (art. 18a ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 18c ust. 1 ustawy, przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika, dla którego został ustanowiony:

1. obowiązki tego podatnika w zakresie rozliczania podatku, w tym w zakresie sporządzania deklaracji podatkowych, informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ust. 1, oraz informacji podsumowujących w obrocie krajowym, o których mowa w art. 101a ust. 1, a także w zakresie prowadzenia i przechowywania dokumentacji, w tym ewidencji, na potrzeby podatku;
2. inne czynności wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli został do tego upoważniony w umowie.

Stosownie do treści art. 18d ust. 1 ustawy, w przypadku podatnika, który:

1. dokonuje na terytorium kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem przeznaczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i wywóz z terytorium kraju jest dokonywany przez importera tych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oraz
2. nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny

• przedstawiciel podatkowy wykonuje, w imieniu własnym i na rzecz tego podatnika, obowiązki tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 1, oraz - jeżeli umowa tak stanowi - inne czynności tego podatnika, o których mowa w art. 18c ust. 1 pkt 2.

Aby ocenić czy dana czynność rozliczana za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego podlega opodatkowaniu na terytorium kraju (w korelacji z obowiązkami przedstawiciela podatkowego) należy ustalić miejsce jej świadczenia.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

• towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (pkt 1);
• (…);
• towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (pkt 3) (…).

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do treści art. 26a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur lub przeznaczeń celnych:

1. procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń,
2. procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,
3. procedurą składu celnego,
4. procedurą tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed nadaniem przeznaczenia celnego,
5. przeznaczeniem - wprowadzenie towarów do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego

• miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom i przeznaczeniom.

Z kolei, w przepisach ustawy w dziale V, rozdział 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”, uregulowano m.in. następujące sytuacje:

Zgodnie z art. 28a, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:


1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;


2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W przepisie art. 28b ust. 1 ustawy wskazano, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu – art. 28b ust. 3 ustawy.

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ust. 1 ustawy).

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W myśl postanowień art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Na podstawie art. 29a ust. 11 ustawy, do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru.

Przepis art. 30a ust. 1 ustawy stanowi, że do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

Natomiast zgodnie z art. 30a ust. 3 ustawy, jeżeli po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabywca otrzymuje zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego wysłano lub transportowano towary, podstawę opodatkowania obniża się o kwotę zwróconego podatku akcyzowego, przy czym ma on obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów, że otrzymał zwrot podatku akcyzowego.

W przypadku importu towarów – co do zasady – zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 31a ust. 2 ustawy).

W przypadku importu towarów przeliczenia na złote dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi – art. 31a ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Na podstawie art. 99 ust. 8a ustawy, w przypadku podatnika wymienionego w art. 15, innego niż zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, który ustanowił przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, deklaracje podatkowe składa we własnym imieniu na jego rzecz przedstawiciel podatkowy za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.

W oparciu o przepis art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

• zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18d ust. 1, składa, za okresy miesięczne, informacje podsumowujące zawierające zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, do rozliczenia których został upoważniony (art. 100 ust. 12 ustawy).

Delegacja ustawowa do wydania stosownych rozporządzeń zawierających wzory formularzy została określona w przepisach art. 99 ust. 14 i 14a ustawy i art. 102 ust. 1 ustawy.

I tak, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku (art. 99 ust. 14 ustawy).

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór deklaracji podatkowej, o której mowa w ust. 8a, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego jej wypełnienia oraz terminu i miejsca jej składania, w celu umożliwienia przedstawicielowi podatkowemu rozliczenia we własnym imieniu i na rzecz podatnika, którego jest przedstawicielem, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – art. 99 ust. 14a ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej (art. 102 ust. 1 ustawy).

Wzory deklaracji zostały określone odpowiednio:

1. w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2015 r., poz. 914), uprzednio w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 394). (tu: w odniesieniu do deklaracji VAT-7);
2. w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 czerwca 2013 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. z 2013 r., poz. 724) (tu: w odniesieniu do deklaracji VAT-UE oraz VAT-UEK);
3. w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 marca 2013 r. w sprawie wzoru deklaracji dla podatku od towarów i usług przedstawiciela podatkowego (Dz. U. z 2013 r., poz. 357) (tu: w odniesieniu do deklaracji VAT-13).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionymi we wniosku stanami faktycznymi stwierdzić należy, że Wnioskodawca:

1. w zakresie czynności, w których działa jako przedstawiciel podatkowy firmy „…” z Francji winien wykazać w deklaracji VAT-13 wewnątrzwspólnotową dostawę towaru na terytorium kraju w związku z transakcją zakupu towaru na Białorusi. Zauważyć należy, że podstawa opodatkowania (w tym deklarowana w stosownych deklaracjach dla celów VAT) winna być zasadniczo ustalana z uwzględnieniem przepisów art. 29a-31a ustawy, adekwatnie do okoliczności. Kluczowe mogą być również postanowienia umowne miedzy kontrahentami, regulujące wzajemne zobowiązania. Niemniej jednak w przedmiotowej sprawie wskazana w deklaracji VAT-13 w części C „Rozliczenie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów” w rubryce „f” „Wartość transakcji netto” nie stoi w sprzeczności z przyjętą przez Wnioskodawcę wartością (tu: wartość ze zgłoszeń celnych w związku z uprzednio dokonanym importem). Jednocześnie Wnioskodawca powinien wykazywać transakcje w deklaracji VAT-UE i VAT-UEK –w zakresie których występuje (działa) jako przedstawiciel podatkowy firmy „…” z Francji. Natomiast w deklaracji VAT-7 Wnioskodawca wykazuje wyłącznie własne czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju. Wobec tego czynności własne Wnioskodawcy w związku z wykonywaniem czynności przedstawicielstwa podatkowego na rzecz firmy z Francji, z uwagi na treść art. 28b ust. 1-3, niepodlegają opodatkowaniu w kraju i odpowiednio nie są wykazywane w deklaracji VAT-7;
2. w zakresie czynności, w których działa jako przedstawiciel podatkowy firmy „…” ze Słowacji winien wykazać w deklaracji VAT-13 wewnątrzwspólnotową dostawę towaru na terytorium kraju w związku z transakcją zakupu towaru z Rosji. Zauważyć należy, że podstawa opodatkowania (w dym deklarowana w stosownych deklaracjach dla celów VAT) winna być zasadniczo ustalana z uwzględnieniem przepisów art. 29a-31a ustawy, adekwatnie do okoliczności. Kluczowe mogą być również postanowienia umowne miedzy kontrahentami, regulujące wzajemne zobowiązania. Niemniej jednak w przedmiotowej sprawie wskazana w deklaracji VAT-13 w części C „Rozliczenie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów” w rubryce „f” „Wartość transakcji netto” nie stoi w sprzeczności z przyjętą przez Wnioskodawcę wartością (tu: wartość ze zgłoszeń celnych w związku z uprzednio dokonanym importem). Jednocześnie Wnioskodawca działając jako przedstawiciel podatkowy powinien wykazywać transakcje w deklaracji VAT-UE i VAT-UEK – w odniesieniu do czynności na rzecz firmy „…” ze Słowacji. Natomiast transakcja pomiędzy firmą z Czech a firmą z Niemiec nie podlega ujęciu w tych deklaracjach. W deklaracji VAT-7 Wnioskodawca wykazuje wyłącznie własne czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju. Wobec tego czynności własne Wnioskodawcy w związku z wykonywaniem czynności przedstawicielstwa podatkowego na rzecz firmy ze Słowacji, z uwagi na treść art. 28b ust. 1-3, niepodlegają opodatkowaniu w kraju i odpowiednio nie są wykazywane w deklaracji VAT-7.

Z powyższych względów, pomimo potwierdzenia części poglądów Wnioskodawcy, stanowisko w zakresie przedstawionych stanów faktycznych uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.