Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-846/15-3/DJ
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2015 r.(data wpływu 4 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2015 r. (data wpływu 24 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest emerytem górniczym, podatnikiem, osobą niepełnosprawną, zaliczoną do I grupy inwalidzkiej, całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Po odbytych zawałach i udarach mózgu Zainteresowany pozostaje ze znacznym niedowładem lewej kończyny górnej oraz porażeniem prawej kończyny górnej. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w dokumentacji medycznej. Z uwagi na niesprawność oraz szereg innych chorób kardiologicznych i neurologicznych w pokoju, w którym przebywa w dzień i w nocy Wnioskodawca, w 2014 r. wymienione zostały okna z obniżeniem poziomu zamykania. Ponadto zamontowano automaty do zamykania. Inwestycja ta została dokonana w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych i dostosowania do potrzeb niesprawności oraz rehabilitacji.

Poniesiony na ten cel wydatek został odliczony we wspólnym z żoną zeznaniu podatkowym PIT-37 za rok podatkowy 2014. W Urzędzie Skarbowy. Zainteresowany przedstawił dokumenty potwierdzające aktualny stan zdrowia, w tym m.in.:

• karty informacyjne leczenia szpitalnego z pełnym rozpoznaniem i potwierdzeniem niedowładu kończyn górnych i kardiologicznego stanu (sztuczna zastawka, rozrusznik serca, inplantacja bajpasów i stentów oraz nadciśnienie tętnicze I stopnia, nadpłytkowość i wiele innych chorób),
• potwierdzenie przez lekarza prowadzącego wymogów i potrzeb w zakresie ułatwienia wykonywania czynności życiowych i rehabilitacji
• orzeczenie o stopniu niepełnosprawności.
  
  

Aktualnie podatek został skorygowany.

Wnioskodawca od 28 lutego 2003 roku posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności znacznym o symbolu (...), w tym choroby neurologiczne – niedowłady kończyn, niepełnosprawność koordynacji ruchowej. Za dokonaną w 2014 r. wymianę okien z obniżeniem poziomu zamykania z zamontowaniem automatów w pokoju, w którym przebywa, Zainteresowany dokonał płatności z emerytury i posiada faktury Vat na kwotę 2.970,00 zł. Kosztu wymiany pozostałych okien w mieszkaniu nie odliczał od podatku. Zainteresowany nie ubiegał się i nie otrzymał żadnej dotacji czy zapomogi z instytucji wspierających niepełnosprawnych na przedmiotowy cel i żaden inny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie, poniesione wydatki na wymianę okien Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej, jako podatnik?

Zdaniem Wnioskodawcy - wydatki poniesione w 2014 r. na wymianę okien w celu obniżenia poziomu klamek oraz zamontowania automatów do ich zamykania, umożliwiających i ułatwiających czynności życiowe, m.in. oddychanie, nie budzą wątpliwości co do zaliczenia ich do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f tejże ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na wymianę okien z obniżeniem poziomu zamykania i zamontowaniem automatów do zamykania należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Rozpatrując czy wskazane we wniosku i jego uzupełnieniu wydatki mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań/budynków stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminem „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały Słownik Języka Polskiego, Warszawa 1994 r.). Natomiast „wyposażenie” to „urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”.

Adaptacja mieszkania lub budynku jest zatem przeróbką, mającą mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku mieszkalnego to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem – dla celów skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – adaptacja i wyposażenie lokalu/budynku mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w nim, biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu/budynku mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnoprawności.

Trzeba wyraźnie zaznaczyć, iż ulga przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną nie jest ulgą remontowo–modernizacyjną, tak więc w jej ramach nie można dokonać odliczeń wydatków, które w rzeczywistości są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu przywrócenie lub poprawienie standardu mieszkania i które to wydatki są ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to czy jest osobą niepełnosprawną czy też nią nie jest.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, zaliczoną do I grupy inwalidzkiej z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności o symbolu (...), w tym choroby neurologiczne - niedowłady kończyn, niepełnosprawność koordynacji ruchowej. Jest osobą całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Po odbytych zawałach i udarach mózgu pozostaje ze znacznym niedowładem lewej kończyny górnej oraz porażeniem prawej kończyny górnej. W 2014 r. Wnioskodawca wymienił okna, które teraz są dostosowane do potrzeb jego niepełnosprawności, ponieważ mają obniżony poziom zamykania z zamontowanymi automatami – dowodem na to są faktury VAT na kwotę 2.970,00 zł. Wydatek ten Wnioskodawca pokrył z własnych środków, nie został on w żaden sposób dofinansowany ani też zwrócony w jakiejkolwiek formie.

Analizując stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz stan prawny przedstawiony powyżej wskazać należy, iż wydatki związane z wymianą okien spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści wniosku wymienione okna mają obniżony poziom zamykania oraz zamontowano automaty do ich zamykania, a zatem są dostosowane do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy. W rezultacie zatem wydatek z tego tytułu może być odliczony od dochodu Zainteresowanego jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne i związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.