Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-528/15-4/MM
z 4 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupienia polisy ubezpieczeniowej dla pracowników oddelegowanych w podróż służbową:

• w części dotyczącej obowiązków płatnika – jest prawidłowe,

• w pozostałej części – nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 listopada 2015 r., Nr IPTPB1/4511-528/15-2/MM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 9 listopada 2015 r. (data doręczenia 12 listopada 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 19 listopada 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz podatnik podatku dochodowego od osób prawnych – co roku wykupuje dla swoich pracowników podróżujących służbowo poza granice Rzeczypospolitej Polskiej dodatkowe ubezpieczenie. W dniu zawierania ubezpieczenia Wnioskodawca sporządza listę osób objętych ubezpieczeniem w danym roku polisowym z podaniem kraju lub regionu świata będących celem podróży służbowych każdego z wymienionych pracowników. W chwili zawierania ubezpieczenia znana jest wysokość składki opłaconej za każdego z pracowników z osobna. Ubezpieczenie daje pracownikom ochronę tylko i wyłącznie na okres trwania podróży służbowej i wykupywane jest w oferowanym przez ubezpieczyciela pakiecie, co do którego nie są możliwe modyfikacje.

Zakres ubezpieczenia obejmuje poniższe ryzyka:

1. koszty leczenia - niezbędne i udokumentowane koszty leczenia poniesione przez Ubezpieczonego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w związku z jego nagłym zachorowaniem lub nieszczęśliwym wypadkiem powstałym w czasie pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
2. ubezpieczenie Następstw Nieszczęśliwych Wypadków (NNW) - świadczenia z tytułu śmierci i trwałego uszczerbku na zdrowiu;
3. odpowiedzialność cywilna;
4. pakiet Assistance obejmujący m.in.:
   • transport ubezpieczonego do kraju stałego zamieszkania lub kraju rezydencji, jeżeli stan zdrowia ubezpieczonego wskutek nieszczęśliwego wypadku lub nagłego zachorowania objętego odpowiedzialnością firmy ubezpieczeniowej nie pozwala ubezpieczonemu skorzystać z uprzednio przewidzianego środka transportu,
     
   • transport zwłok ubezpieczonego do miejsca pochówku,
     
   • pokrycie kosztów poszukiwania i ratownictwa,
   • organizację i pokrycie kosztów pobytu ubezpieczonego w hotelu, gdy transport nie może nastąpić bezpośrednio po zakończeniu leczenia,
     
   • organizację kontynuacji leczenia po powrocie ubezpieczonego do domu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
     
   • pomoc finansową,
   • zastępstwo procesowe;
5. bagaż podróżny - ubezpieczenie bagażu w czasie podróży poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Polisy ubezpieczeniowe są imienne, przypisane do konkretnego pracownika i ważne tylko w okresie trwania podróży.

Podróże służbowe są rozliczane zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

W ocenie Wnioskodawcy zaistnienie któregokolwiek z wymienionych wyżej zdarzeń, obligować będzie Wnioskodawcę do poniesienia wydatków bądź refundacji wydatków poniesionych przez oddelegowanego.

Przepisami obligującymi Wnioskodawcę do poniesienia bądź refundacji tych wydatków będą:

1. przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, tj.:
   • przepis art. 775 § 1 Kodeksu pracy, który stanowi, że: „Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy, zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową”,
   • przepis art. 120 § 1 Kodeksu pracy, zgodnie z którym w razie wyrządzenia przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych szkody osobie trzeciej, zobowiązany do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca;
2. przepisy ustawy Kodeks cywilny, w związku z art. 300 Kodeksu pracy, tj.:
   • przepis art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego, na podstawie którego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu,
     
   • przepis 471 Kodeksu cywilnego, na podstawie którego dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przepis ten stanowi o odpowiedzialności Wnioskodawcy w przypadku niewykonania obowiązku nałożonego na niego przepisem art. 775 § 1 Kodeksu pracy;
3. przepisy wskazanego już we wniosku rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, tj.:
   • przepis § 2 pkt 2d stanowiący, że z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują inne niezbędne udokumentowane wydatki, określone lub uznane przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb,
     
   • przepis § 19 ust. 1, na podstawie którego w przypadku choroby powstałej podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych, niezbędnych kosztów leczenia za granicą,
     
   • przepis § 19 ust. 4, na podstawie którego w razie zgonu pracownika za granicą, pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.
   
   
   
   
   

W związku z powyższym do poszczególnych zdarzeń wymienionych we wniosku zastosowanie mają następujące przepisy, które obligują Wnioskodawcę do poniesienia bądź refundacji kosztów w przypadku zaistnienia danego zdarzenia, tj:

1. koszty leczenia podczas podróży służbowej - § 19 ust. 1 rozporządzenia o podróżach,
2. koszty udzielenia natychmiastowej pomocy assistance obejmujące:
   • transport ubezpieczonego do kraju - § 2 pkt 2d, § 19 ust. 1 rozporządzenia o podróżach, art. 444 i 471 Kodeksu cywilnego,
     
   • pokrycie kosztów poszukiwania i ratownictwa - § 2 pkt 2d rozporządzenia o podróżach, art. 444 i 471 Kodeksu cywilnego,
     
   • organizację i kontynuację leczenia po powrocie ubezpieczonego do domu - § 2 pkt 2d rozporządzenia o podróżach, art. 444 i 471 Kodeksu cywilnego,
   • organizację i pokrycie kosztów pomocy rehabilitacyjnej w domu ubezpieczonego po powrocie z podróży - § 2 pkt 2d rozporządzenia o podróżach, art. 444 i 471 Kodeksu cywilnego,
   • powypadkowa pomoc psychologa - § 2 pkt 2d rozporządzenia o podróżach, art. 444 i 471 Kodeksu cywilnego,
3. odpowiedzialność cywilna - art. 120 § 1 Kodeksu pracy, § 2 pkt 2d rozporządzenia o podróżach, art. 471 Kodeksu cywilnego,
4. następstwa nieszczęśliwych wypadków - § 2 pkt 2d rozporządzenia o podróżach, art. 444 i 471 Kodeksu cywilnego.
   
   

W piśmie z dnia 19 listopada 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, że w związku z opłaceniem składki ubezpieczeniowej pracownika, poza ochroną ubezpieczeniową od ryzyk objętych ubezpieczeniem, nie osiąga żadnej korzyści majątkowej.

Dodał też, że pracownicy, którym wykupił ubezpieczenie, zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, ma obowiązek obliczyć, pobrać i przekazać na rachunek właściwego organu podatkowego zaliczkę na podatek dochodowy od świadczenia polegającego na wykupieniu dla zatrudnionych pracowników, odbywających podróże służbowe poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, polis ubezpieczeniowych obejmujących ryzyka opisane w stanie faktycznym, traktując koszt składki jako wartość świadczenia ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też zwolnione po stronie pracownika z podatku dochodowego i w związku z tym nie obliczać i nie pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości świadczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie ma obowiązku obliczenia, pobrania i przekazania na rachunek właściwego organu podatkowego zaliczki na podatek dochodowy od świadczenia polegającego na wykupieniu dla zatrudnionych pracowników, odbywających podróże służbowe poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, polis ubezpieczeniowych obejmujących ryzyka opisane w stanie faktycznym, traktując wartość składki, jako inne należności za czas podróży służbowej, zwolnione po stronie pracownika z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych wykupienia polisy ubezpieczeniowej dla pracowników oddelegowanych w podróż służbową:

• w części dotyczącej obowiązków płatnika – jest prawidłowe,

• w pozostałej części – nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W związku z powyższym, przychodami ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, są wszystkie świadczenia, które konkretny pracownik otrzymuje ze środków pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy lub pokrewnym. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy Kodeks cywilny, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

W myśl § 2 ust. 2 lit. d) ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Stosownie do § 19 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w przypadku choroby powstałej podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych niezbędnych kosztów leczenia za granicą.

Natomiast § 19 ust. 4 ww. rozporządzenia stanowi, że w razie zgonu pracownika za granicą, pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca co roku wykupuje dla swoich pracowników podróżujących służbowo poza granice Rzeczypospolitej Polskiej dodatkowe ubezpieczenie. W dniu zawierania ubezpieczenia Wnioskodawca sporządza listę osób objętych ubezpieczeniem w danym roku polisowym z podaniem kraju lub regionu świata będących celem podróży służbowych każdego z wymienionych pracowników. W chwili zawierania ubezpieczenia znana jest wysokość składki opłaconej za każdego z pracowników z osobna. Ubezpieczenie daje pracownikom ochronę tylko i wyłącznie na okres trwania podróży służbowej i wykupywane jest w oferowanym przez ubezpieczyciela pakiecie, co do którego nie są możliwe modyfikacje. Polisy ubezpieczeniowe są imienne i przypisane do konkretnego pracownika i ważne tylko w okresie trwania podróży. Podróże służbowe są rozliczane zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Wnioskodawca wskazał, że w związku z opłaceniem składki ubezpieczeniowej pracownika, poza ochroną ubezpieczeniową od ryzyk objętych ubezpieczeniem, nie osiąga żadnej korzyści majątkowej. Pracownicy, którym Wnioskodawca wykupił ubezpieczenie, zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę.

Mając na uwadze treść wniosku oraz wskazane powyżej rozumienie dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” w kontekście obowiązujących przepisów prawa oraz ich wykładni zaprezentowanej w orzecznictwie sądowym należy wskazać, że z powodu niejednolitości stanowisk sądowych w stosunku do tej kwestii zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Na tym tle należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. Wartość takiego świadczenia ustala się według cen zakupu. Cena zakupu stanowi w regulacji art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych punkt odniesienia do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, uznać należy, że wykupienie polisy ubezpieczeniowej dla pracowników odbywających zagraniczną podróż służbową nie będzie generować po ich stronie powstania przychodu, o którym mowa art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pod warunkiem, że poniesienie przez pracodawcę kosztów wykupienia polisy ubezpieczeniowej we wskazanym we wniosku zakresie, powoduje zabezpieczenie się samego pracodawcy przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami związanymi ze zwrotem na rzecz pracownika – stosownie do § 2 ust. 2 lit. d) ww. rozporządzenia – udokumentowanych wydatków na wypadek ziszczenia się określonych w umowie ubezpieczenia okoliczności oraz pozostałych obowiązków narzuconych na pracodawcę odrębnymi przepisami prawa. Opłacona przez pracodawcę polisa ubezpieczeniowa winna skutkować jedynie zabezpieczeniem samego pracodawcy (Wnioskodawcy) na wypadek powstania przyjętego przez siebie obowiązku zwrotu należności przysługujących z tytułu podróży służbowej delegowanemu pracownikowi. Nie może ona zapewniać pracownikowi korzyści materialnych niezwiązanych ze stosunkiem pracy. Wykupienie przez Wnioskodawcę polisy zostaje dokonane w jego interesie jako pracodawcy i nie stanowi świadczenia, które pracownik musiałby sam ponieść, gdyż takiego obowiązku wynikającego z przepisów prawa brak po stronie pracownika.

Zatem pracownik, któremu Wnioskodawca zleca wyjazd służbowy za granicę, nie uzyskuje żadnych korzyści z tytułu wykupionego przez Wnioskodawcę ubezpieczenia, które stanowiłyby przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, że w związku z zawieraniem polis ubezpieczeniowych zabezpieczających Wnioskodawcę jako pracodawcę przed obowiązkiem samodzielnego ponoszenia kosztów objętych ryzykiem ubezpieczeniowym, tak na moment ich zawarcia, jak i w całym okresie ich obowiązywania, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznawania po stronie ubezpieczonych przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 i art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy – w części, w której wskazał, że jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nie ma obowiązku obliczenia, pobrania i przekazania na rachunek właściwego organu podatkowego zaliczki na podatek dochodowy – jest prawidłowe.

Natomiast w części, w której stwierdził, że świadczenia polegające na wykupieniu dla zatrudnionych pracowników polis ubezpieczeniowych są zwolnione po stronie pracownika z podatku dochodowego od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe. Wskazać należy, że opłacona przez pracodawcę polisa ubezpieczeniowa nie skutkuje powstaniem po stronie tych pracowników przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; nie wiąże się bowiem z przysporzeniem majątkowym. Skoro tak, to nie można w takiej sytuacji mówić – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – o zwolnieniu. Aby bowiem dane świadczenie mogło korzystać ze zwolnienia, to musi zostać zaliczone do przychodu w rozumieniu ustawy podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.