Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-350/15/BS
z 21 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 czerwca 2015 r. oraz w dniu 17 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 26 czerwca 2015 r. oraz w dniu 17 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje na rzecz firmy brokerskiej usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego – wyszukiwanie i przekazywanie klientów do Firmy Brokerskiej; przed przekazaniem klient musi być zweryfikowany.

Zakres usług, dotyczy między innymi następujących obszarów:

1. audyt ubezpieczeniowy (zapoznanie się z zakresem działalności klienta, rozpoznanie występującego ryzyka, ocena istniejącej ochrony ubezpieczeniowej),
2. prowadzenie negocjacji i podejmowanie ustaleń z ubezpieczycielami w celu przygotowania programu w zakresie ubezpieczenia pracowników i majątku przedsiębiorstwa klienta, w tym negocjowanie warunków odpowiadających potrzebom Klienta (na podstawie przeprowadzonego audytu opracowanie zakresu (programu) ubezpieczenia dla rozpoznanego ryzyka (np. ochrona majątku klienta, OC itd.) i wysłanie zapytań ofertowych na rynek ubezpieczeniowy,
3. analiza i ocena uzyskanych warunków ubezpieczenia od zakładów ubezpieczeń wraz z rekomendacjami (po otrzymaniu ofert od Towarzystw Ubezpieczeniowych ),
4. pośredniczenie w zawieraniu umów ubezpieczenia pomiędzy Klientem a ubezpieczycielem (na postawie zatwierdzonej oferty przez klienta zgłasza się klienta do ochrony ubezpieczeniowej w TU i automatycznie wystawiana jest polisa ubezpieczeniowa przez TU; polisa wysyłana jest bezpośrednio do klienta lub jest przekazywana za pośrednictwem Wnioskodawcy,
5. pomoc w likwidacji szkód w postępowaniach likwidacyjnych przed zakładem ubezpieczeń (po wyborze oferty przez klienta pomoc Wnioskodawcy polega – jeżeli istnieje taka potrzeba z strony klienta – na prawidłowym zgłoszeniu szkody),
6. profesjonalne doradztwo (w przypadku rozwoju klienta pojawiają się kolejne ryzyka które muszą być rozpoznawane i obejmowane ochroną ubezpieczeniową),
7. usługi szkoleniowe, seminaryjne i edukacyjne dla pracowników Klienta w zakresie wiedzy ubezpieczeniowej (szkolenia dotyczą – jeżeli klient zgłasza taką potrzebę – pracowników z zakresu ochronny ubezpieczeniowej, udziału w seminariach branżowych mających na celu działania marketingowe w promowaniu oferty pośrednictwa ubezpieczeniowego).

Standardowo umowy ubezpieczeniowe zawierane są na okres 12 miesięcy, więc klient ocenia profesjonalizm pośrednika ubezpieczeniowego nie tylko po wynegocjowanej ofercie, ale przede wszystkim jak przebiega likwidacja ewentualnych szkód. Wszystkie działania posprzedażowe stanowią pracę nad klientem na kolejne lata współpracy. Za wykonanie usług Wnioskodawca rozlicza się ze Zleceniodawcą (Firmą Brokerską) na podstawie FV ze stawką 23%. Wynagrodzenie Spółki stanowi cześć wynagrodzenia, jakie otrzymuje od Towarzystw Ubezpieczeniowych. Zleceniodawca (Firma Brokerska) rozlicza się z Towarzystwami Ubezpieczeniowymi na podstawie FV ze stawką ZW.

Dodatkowo wskazano, wynagrodzenie Wnioskodawcy za wykonane usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego składa się z kwoty stałej oraz % prowizji, jaką otrzymuje Firma Brokerska od Towarzystw Ubezpieczeniowych za pozyskanych przez Wnioskodawcę klientów.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca zawarł wyciąg z umowy zawartej z firmą Brokerską.

Zakres usług jakie wykonuje zleceniodawca

§ 1

1. Przedmiotem niniejszej Umowy jest określenie zasad współpracy Stron w zakresie prezentowania przez Doprowadzającego oferty usług Zleceniodawcy potencjalnemu Klientowi, wykonywania przez Strony Umowy czynności mających na celu zawarcie przez potencjalnego Klienta umów o świadczenie usług ze Zleceniodawcą oraz świadczenia przez Doprowadzającego na rzecz Zleceniodawcy czynności brokerskich.
2. W ramach niniejszej Umowy Doprowadzający zobowiązuje się do wykonywania czynności brokerskich w ramach własnego przedsiębiorstwa, a także prowadzenia działalności mającej na celu pozyskanie Klienta na rzecz Zleceniodawcy w zakresie dotyczącym usługi brokera ubezpieczeniowego jakie świadczy Zleceniodawca. Zakres obsługi Zleceniodawcy dotyczy między innymi następujących obszarów:


1. audyt ubezpieczeniowy,
2. prowadzenie negocjacji i podejmowanie ustaleń z ubezpieczycielami w celu przygotowania programu w zakresie ubezpieczenia pracowników i majątku przedsiębiorstwa klienta, w tym negocjowanie warunków odpowiadających potrzebom Klienta,
3. analiza i ocena uzyskanych warunków ubezpieczenia od zakładów ubezpieczeń wraz z rekomendacjami,
4. pośredniczenie w zawieraniu umów ubezpieczenia pomiędzy Klientem a ubezpieczycielem,
5. pomoc w likwidacji szkód w postępowaniach likwidacyjnych przed zakładem ubezpieczeń,
6. profesjonalne doradztwo,
7. usługi szkoleniowe, seminaryjne i edukacyjne dla pracowników Klienta w zakresie wiedzy ubezpieczeniowej,
8. dochodzenie odszkodowań.

§ 2

1. Strony zobowiązują się do wzajemnego przestrzegania tajemnicy handlowej i dobrych obyczajów. Wszelkie informacje związane z przedmiotem Umowy są objęte tajemnicą. Do celów Umowy pod pojęciem informacji objętych tajemnicą rozumie się w szczególności niepodane do publicznej wiadomości wszelkie informacje techniczne, handlowe, organizacyjne, finansowe oraz wiadomości stanowiące tajemnicę w rozumieniu przepisów prawa polskiego. Strony zobowiązują się do zachowania tajemnicy w czasie obowiązywania Umowy, a także po jej wygaśnięciu. Nadto Strony Umowy zobowiązują się do zachowania w tajemnicy wiadomości dotyczących Klientów oraz potencjalnych Klientów, udostępnionych Zleceniodawcy przez Doprowadzającego w związku z wykonywaniem Umowy.
2. Udostępnianie i przekazywanie przez Strony Umowy wiadomości stanowiących tajemnice handlową może następować tylko po uzyskaniu zgody drugiej strony Umowy, z zachowaniem obowiązujących przepisów prawa oraz przy zachowaniu najwyższej staranności. Zgoda taka musi być sporządzona w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
3. Postanowienia powyższe nie naruszają zobowiązania do przedstawiania informacji właściwym organom w zakresie przewidzianym w obowiązujących przepisach prawa.

§ 3 (zakres usług zleconych do wykonania przez zleceniobiorcę)

1. W ramach prowadzonej współpracy Doprowadzający zobowiązuje się do wyszukiwania potencjalnych odbiorców usług oferowanych przez Zleceniodawcę oraz wykonywania ustalonych ze Zleceniodawcą czynności mających na celu doprowadzenie do zawarcia Umowy pomiędzy Zleceniodawcą i Klientem.
   
2. Do obowiązków Doprowadzającego w ramach zobowiązania wskazanego w § 3 ust. 1 Umowy - należy w szczególności:

1. rozpoznawanie zapotrzebowania potencjalnego Klienta na usługi świadczone przez Zleceniodawcę z uwzględnieniem potrzeb Klienta i uwarunkowań związanych z prowadzoną przez niego działalnością;
   
2. współpraca Doprowadzającego w zakresie gromadzenia informacji o potencjalnym Kliencie, jak również przekazywania Zleceniodawcy wszelkich informacji na temat potencjalnego Klienta, które są niezbędne dla przygotowania przez Zleceniodawcy oferty;
   
3. przedstawianie potencjalnemu Klientowi przez Doprowadzającego oferty usług Zleceniodawcy.

3. Zleceniodawca zobowiązuje się - celem efektywnego wykonywania zobowiązań przez Doprowadzającego - do informowania o wszelkich zmianach w zakresie oferty świadczonych usług.

4. Doprowadzający nie jest upoważniony do odbioru jakichkolwiek świadczeń przypadających Zleceniodawcy na podstawie umów zawartych przez Zleceniodawcę z Klientami oraz nie jest uprawniony do zawierania jakichkolwiek umów z Klientami lub potencjalnymi Klientami Zleceniodawcy na rzecz i w imieniu Zleceniodawcy, chyba że w oparciu o stosowane upoważnienie.

§ 4

1. Doprowadzającemu przysługuje od Zleceniodawcy wynagrodzenie za pozyskanie dla Zleceniodawcy Klientów, na które składa się:


1. Ryczałtowe Wynagrodzenie miesięczne w kwocie 00,00 zł brutto, płatne na podstawie faktury VAT wystawionej przez Doprowadzającego w terminie do ostatniego dnia każdego miesiąca oraz
2. Dodatkowe wynagrodzenie stanowiące __% od całości wynagrodzenia brutto, otrzymanego przez Zleceniodawcę od Klientów pozyskanych przez Doprowadzającego zgodnie z Umową w danym Okresie Rozliczeniowym (dalej: Dodatkowe wynagrodzenie). Dodatkowe wynagrodzenie Doprowadzającego jest wynagrodzeniem brutto i rozliczenie będzie raz na kwartał, począwszy od czwartego kwartału.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT Wnioskodawca powinien stosować przy rozliczaniu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego wskazanych w opisie stanu faktycznego świadcząc je na rzecz Firmy Brokerskiej, a nie bezpośrednio na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego?

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że pracownicy wykonujący te czynności nie posiadają uprawnień brokerskich.

Stanowisko Wnioskodawcy, ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 lipca 2015 r.

Świadczone usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz Firmy Brokerskiej winny być zwolnione z podatku VAT. Brak uprawnień brokerskich potwierdzonych zdanym egzaminem przed Komisją KNF pracowników Wnioskodawcy wykonujących te usługi nie ma wpływu na wysokość podatku VAT. Według Wnioskodawcy ani dyrektywa, ani polska ustawa o VAT nie zawiera definicji usług pośrednictwa. Z wykładni językowej wynika, że „pośrednictwo” jest umową, w której jedna strona zobowiązuje się wobec drugiej doprowadzić do sposobności zawarcia umowy lub pośredniczyć przy zawarciu takiej umowy. Wykładnia językowa pojęcia „pośrednictwo ubezpieczeniowe” ogranicza możliwość stosowania zwolnienia z VAT w porównaniu z zakresem czynności wymienionych w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Brzmienie art. 43 ust 1 pkt 37 ustawy o VAT jest wystarczająco jasne, a tłumaczenie słów i pojęć istniejących w ustawie podatkowej w pierwszej kolejności należy zacząć od sprawdzenia ich znaczenia w języku potocznym. Tak wynika z wyroku ETS z 3 marca 2005 r. w sprawie C-472/03. Zdaniem Trybunału do istoty pośrednictwa ubezpieczeniowego (zwolnionego z VAT) należy wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem.

W praktyce nie jest możliwe prowadzenie działalności pośrednictwa bez pomocy innych osób Dlatego ustawa o pośrednictwie wskazała na możliwość wykonywania czynności agencyjnych przez osoby fizyczne niebędące agentami. Zawarte jest w niej jednak zastrzeżenie, że pełnomocnictwo udzielone agentowi przez zakład ubezpieczeń nie może zawierać upoważnienia do udzielania dalszych pełnomocnictw (zakaz tzw. subagencji). Jeśli jednak umowa między agentem, a osobą fizyczną niebędącą przedsiębiorcą zostanie zawarta, to stosuje się do niej przepisy dotyczące umowy agencyjnej (art. 7649 kodeksu cywilnego).

W wyroku z 3 kwietnia 2008 r. (C-124/07) ETS uznał, że okoliczność, że broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji, do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika (który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy i z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie), nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione z VAT.

Zdaniem ETS brokerzy i pośrednicy ubezpieczeniowi z powodów biznesowych i organizacyjnych mogą podzielić usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego na odrębne usługi, tak aby z gospodarczego punktu widzenia było to dla nich najbardziej odpowiednie. Nie tracą z tego powodu prawa do zwolnienia. Wydaje się, ze dyrektywę VAT dość wiernie wprowadzono do polskiej ustawy o VAT. Dyrektywa i wyroki ETS wąsko rozumieją zwolnienie pośrednictwa ubezpieczeniowego, ograniczając je do czynności pośrednictwa agentów i brokerów ubezpieczeniowych Nowe przepisy w ustawie o VAT nie posługują się co prawda pojęciami agent czy broker.

Jednak zastosowane w nich wyrażenie „pośrednictwo” zapewne będzie ograniczało zakres zwolnienia do czynności samego pośrednictwa pośredników ubezpieczeniowych.

Prawdopodobnie pojęcie to będzie interpretowane przy zastosowaniu ścisłej wykładni językowej. Co istotne praktyka, ale i konstrukcja polskich przepisów o pośrednictwie ubezpieczeniowym zezwalają, a nawet wymuszają korzystanie przez agentów z usług podwykonawców, którzy wykonując czynności agencyjne, agentami nie są.

W świetle art. 43 ust 1 pkt 37 ustawy o VAT zwolnieniu podlegają pośrednicy ubezpieczeniowi, a nie tylko agenci. Jest to zrozumiałe, ponieważ działanie agentów, którzy są często korporacyjnymi podmiotami, możliwe jest tylko poprzez osoby fizyczne, które wchodzą w bezpośredni kontakt z klientem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

W pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

W tym miejscu wskazać należy, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38). Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy na rzecz firmy brokerskiej usługi szeroko pojętego pośrednictwa ubezpieczeniowego, mające na celu pozyskanie Klienta na rzecz Zleceniodawcy, prowadzące do zawarcia umowy ubezpieczenia. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca wykonuje m.in. czynności polegające na audycie, mającym na celu zapoznanie się z zakresem działalności potencjalnego klienta, rozpoznaniem występującego ryzyka, oceną istniejącej ochrony ubezpieczeniowej, prowadzeniem negocjacji i podejmowaniem ustaleń z ubezpieczycielami, analizą i oceną uzyskanych warunków ubezpieczenia od zakładów ubezpieczeń, pośredniczeniem w zawieraniu umów ubezpieczenia, pomocą w likwidacji szkód, profesjonalnym doradztwie i szkoleniu w zakresie wiedzy ubezpieczeniowej. Za wykonywane usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego Wnioskodawca otrzymuje stałe wynagrodzenie oraz prowizję uzależnioną od ilości pozyskanych klientów.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w sytuacji braku uprawnień brokerskich pracowników Wnioskodawcy, potwierdzonych zdanym egzaminem przez Komisją KNF.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Zainteresowany nie występuje także w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, iż „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą a klientami nie zaistnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie).

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z uzasadnienia wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych. Trybunał podjął się też próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Kontynuując kwestię odróżnienia pośrednictwa od innych usług, warto przytoczyć wyrok w sprawie Volker Ludwig (wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05). Niemiecki podatnik był subagentem, działającym na rzecz spółki DVAG, która z kolei występowała w imieniu instytucji kredytowej. Zakres czynności V. Ludwiga obejmował wyszukiwanie klientów, prowadzenie z nimi rozmów, przedstawienie oferty. W przypadku zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywała prowizję od instytucji kredytowej V. Ludwig zaś – prowizję od DVAG. Zdaniem TSUE ani okoliczność działania podatnika jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo doradztwa majątkowego (które jeśli ma charakter pomocniczy, to dzieli skutki podatkowe pośrednictwa kredytowego) – zwolnienia nie wykluczają. Trybunał wyszedł też z zasady neutralności VAT, zauważając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na opodatkowanie czynności (wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym głównym celem świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest pozyskanie klienta na rzecz firmy brokerskiej, która z kolei działa na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego w celu zawarcia umowy z klientem w zakresie ochrony ubezpieczeniowej. Wykonywane w ramach zawartej umowy czynności dodatkowe opisane w stanie faktycznym nie stanowią samodzielnych usług lecz są czynnościami pomocniczymi do świadczenia głównego usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Uwzględniając powyższe, wskazane we wniosku usługi, świadczone przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Wskazania dodatkowo wymaga, że ustawodawca nie uzależnił zwolnienia od podatku od towarów i usług świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego od statusu wykonującego te usługi w zakresie uprawnień brokerskich potwierdzonych zdanym egzaminem przed komisją KNF.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, wydana interpretacja nie wywrze skutku prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.