2015.10.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-725/15/RS
z 15 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2015 r. (data wpływu 14 lipca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie brak obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług dla pojazdów testowych/demonstracyjnych wykorzystywanych do jazd testowych/demonstracyjnych oraz braku obowiązku prowadzenia ww. ewidencji dla pojazdów testowych/demonstracyjnych oraz dla pojazdów zastępczych wykorzystywanych w innych celach związanych z prowadzoną działalnością – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 września 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług dla pojazdów testowych/demonstracyjnych wykorzystywanych do jazd testowych/demonstracyjnych oraz braku obowiązku prowadzenia ww. ewidencji dla pojazdów testowych/demonstracyjnych oraz dla pojazdów zastępczych wykorzystywanych w innych celach związanych z prowadzoną działalnością.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jako dealer samochodowy prowadzi podstawową działalność w zakresie sprzedaży, obsługi i naprawy pojazdów mechanicznych /PKD 4511Z/.

W związku ze zmianą stanu prawnego w ustawie o VAT, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., Spółka odlicza pełny VAT od zakupu i eksploatacji samochodów osobowych służących do jazd testowych i demonstracyjnych. Ponadto odlicza pełny VAT od pojazdów zastępczych udostępnianych klientom serwisu a także oddawanych w odpłatne używanie na podstawie umów najmu. Niektóre pojazdy są wykorzystywane do innych celów związanych z działalnością Spółki – np. wyjazdy pracowników na szkolenia, przejazdy służbowe pomiędzy oddziałami Spółki, wyjazdy na ekspozycje i prezentacje oraz wyjazdy do klientów i kontrahentów.

Jednocześnie ze względu na brak jednoznacznych interpretacji od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdów w działalności Spółka prowadzi podwójną ewidencję przebiegu tych pojazdów: jedna ewidencja na podstawie art. 86a ust 7 ustawy, druga ewidencja na potrzeby kontroli wewnętrznej w Spółce - w systemie magazynowo-fakturującym.

Jednocześnie ze względu na brak jednolitej interpretacji Spółka dokonuje zgłoszenia informacyjnego do urzędu skarbowego - na druku VAT-26. Wszystkie te samochody w dalszym ciągu traktowane są jako towary handlowe, ponieważ służą wyłącznie do dalszej odsprzedaży i wykorzystywane są do czynności opodatkowanych.

Sposób wykorzystania tych pojazdów został uregulowany w opracowanym przez Spółkę regulaminie w sprawie zasad korzystania z samochodów firmowych. Regulamin ten wyklucza korzystanie z pojazdów w celach nie związanych z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z regulaminem wewnętrznym, pracownicy użytkujący pojazdy firmowe nie są uprawnieni do korzystania z tych samochodów w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki. Poszczególne działy w Spółce prowadzą wewnętrzne rejestry, np rejestr jazd testowych, które kontrolowane są przez firmy zewnętrzne - dostawców pojazdów. W Spółce przeprowadzane są regularnie niezapowiedziane kontrole /audyty stoku samochodów/ ze strony przedstawicieli instytucji finansujących oraz importerów współpracujących ze Spółką, mające na celu między innymi stwierdzenie nieprawidłowości wykorzystania posiadanych pojazdów. Zaistnienie błędów skutkowałoby wysokimi karami finansowymi nakładanymi przez dostawców pojazdów.

Ponadto, każdy zakup paliwa do samochodów firmowych jest szczegółowo weryfikowany przez kierownictwo, kontrolowany przez księgowość a także wyrywkowo przez dyrekcję Spółki.

Spółka w regulaminie wykazała lokalizacje, gdzie mogą być parkowane pojazdy firmowe, tj. lokalizacje związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, monitorowane parkingi przed centrami handlowymi w rejonie działania marketingowego Spółki, miejscach sezonowych ekspozycji zaakceptowanych przez zarząd Spółki mające na celu promowanie wizerunku i oferty Spółki, innych miejscach zaakceptowanych przez zarząd, zapewniających bezpieczeństwo pojazdów. Spółka zachowuje należytą staranność, aby wykluczyć możliwość użycia tych pojazdów do celów prywatnych pracownika. Posiada coraz więcej bardzo drogich samochodów i staranność jest nieodzowna, gdyż jakiekolwiek np uszkodzenia użytkowanych pojazdów bezpośrednio wpływają na ich cenę jako towaru handlowego i byłyby niewspółmiernie dużym obciążeniem dla Spółki odnosząc to do niekiedy bardzo małych marż jakie uzyskuje z ich sprzedaży. Sytuacja ta spowodowana jest dużą konkurencyjnością w branży i wiele czasu i uwagi Spółka poświęca na sprawdzanie stanu jakości użytkowanych pojazdów.

Spółka regularnie nadzoruje wszystkie samochody firmowe, gdyż stanowią one przedmiot jej działalności i w znacznej części znajdują się w finansowaniu udzielonym przez „banki importerskie”. Prowadzony jest dualny nadzór nad kartami pojazdów, kluczami, książkami gwarancyjnymi, które zlokalizowane są dla wszystkich samochodów firmowych w dziale logistyki pod bezpośrednim nadzorem kierownika działu oraz część kart pojazdów znajduje się w bankach jako zabezpieczenie finansowanych pojazdów. Ponadto kierownik każdego działu odpowiedzialny jest za dokumenty rejestracyjne pojazdów firmowych, które znajdują się na jego stanie, przechowywane i wydawane są pod jego ścisłym nadzorem tak, że nie ma możliwości dostępu do dokumentów przez osoby trzecie bez wiedzy i akceptacji kierownika.

Spółka posiada cztery urządzenia GPS, które losowo wykorzystywane są do kontroli użytkowanych przez pracowników pojazdów firmowych.

Według wiedzy Spółki oraz na podstawie obserwacji wykorzystania parkingów pracowniczych Spółki większość pracowników przyjeżdża do pracy samochodami prywatnymi, które nie są własnością Spółki. Spółka nie posiada natomiast wiedzy, czy samochody prywatne, które użytkują pracownicy, są ich własnością.

Opłaty pobierane przez Spółkę za wynajem pojazdów firmowych, zdaniem klientów i na podstawie niektórych wyroków sądowych, są zbyt wygórowane, ale nie odbiegają od średnich cen za usługi na lokalnym rynku.

Wszystkie powyższe działania Spółki dostosowane są do specyfiki działalności dealerskiej oraz odzwierciedlają ten przedmiot działalności, bez których Spółka nie miałaby racji bytu na rynku dealerskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy jako dealer samochodowy Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu zgodnie z art. 86a ust 7 ustawy o VAT:

dla pojazdów testowych/demonstracyjnych wykorzystywanych do jazd testowych /demonstracyjnych,
dla pojazdów testowych/demonstracyjnych wykorzystywanych w innych celach związanych z prowadzoną działalnością, np. wyjazdy na szkolenia, przejazdy służbowe pomiędzy oddziałami Spółki, wyjazdy do klientów i kontrahentów, wyjazdy na ekspozycje i prezentacje, wyjazdy w celu tankowania na stacjach paliw,
dla pojazdów zastępczych wykorzystywanych również do powyższych celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki ?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o VAT dla pojazdów testowych/demonstracyjnych oraz zastępczych wykorzystywanych w działalności Spółki. Zakupione i używane w działalności pojazdy służą wyłącznie dalszej odprzedaży – art. 86a ust 5 pkt 1a ustawy.

Stanowisko potwierdzają także wyroki: z dnia 29 maja 2015 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 3610/14 oraz z dnia 25 lutego 2015 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy sygn. akt SA/Bd 1141/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w zakresie wydatków związanych z samochodami są uregulowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, który od dnia 1 kwietnia 2014 r. otrzymał, nadane ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312, z póź. zm.), następujące brzmienie.

Zgodnie z ust. 1 pkt 1 ww. artykułu, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Natomiast na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z póź. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 powołanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
  
  – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z ust. 6 tegoż artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Dokonując wykładni art. 86a ust. 5 pkt 1 lit a ustawy, wyłączającego obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzającej sposób wykorzystywania pojazdów samochodowych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika należy wskazać, że pojęcie „odprzedaż”, którym posłużył się ustawodawca w tym przepisie, powinno być rozumiane jako nabycie (np. pojazdów) w celu dokonania dostawy towarów. Sformułowanie przepisu pozwala na przyjęcie tezy, że wyłączenie to dotyczy każdego podatnika, którego przedmiotem działalności jest odprzedaż samochodów. Zatem, skoro mowa o odprzedaży to należałoby rozumieć, że regulacja ta nie dotyczy nabycia samochodów w celu korzystania z tych samochodów. O prowadzeniu działalności polegającej na odprzedaży samochodów nie decyduje sama deklaracja prowadzenia takiej działalności (np. w dokumentach rejestracyjnych), lecz jej faktyczne wykonywanie. Tego rodzaju działalność powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona. Niewątpliwie muszą zaistnieć okoliczności przemawiające za tym, że odprzedaż samochodów stanowi rzeczywisty przedmiot działalności (vide np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 386/12).

Jak wynika z powołanych uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług zasadą jest, że w przypadku nabycia pojazdów samochodowych kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ww. ustawy, stanowi 50% kwoty podatku. Zgodnie z regulacjami obowiązującymi od dnia 1 kwietnia 2014 r. podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego” tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością. W ramach wyjątku od tej zasady odliczenie pełne, tj. w wysokości 100%, przysługuje m.in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Należy zaznaczyć, że użyte w przepisie sformułowanie „przedmiot działalności podatnika” w zestawieniu z wcześniejszą częścią zdania w brzmieniu „odprzedaż tych pojazdów” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”. Należy więc uznać, że przepis powyższy stanowi, że nabyte z wyłącznym przeznaczeniem do dalszej odprzedaży pojazdy samochodowe powinny mieć walor towarów handlowych, gdyż ich wyłączne przeznaczenie do odprzedaży w ramach odprzedaży jako przedmiotu działalności jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Z kolei samochody, które po ich zakupie nie są wyłącznie przeznaczone do odprzedaży w ramach faktycznie wykonywanej takiej działalności, lecz są użytkowane przez podatnika, nie mogą być traktowane jako towar handlowy przeznaczony wyłącznie do odprzedaży, co wyklucza wyłączenie z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wobec takich pojazdów.

Powyższa analiza pozwala uznać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. odliczenie podatku naliczonego w pełnej wysokości przysługuje (przy założeniu związku z czynnościami opodatkowanymi) w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (w tym nabycia) związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla potwierdzenia wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej podatnik ma obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, z której wynika, że wykluczone jest użycie pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Należy zauważyć, że użycie wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów. Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży, ale przed sprzedażą jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, testowy, zastępczy, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wszystkie elementy wskazane w ustawie.

W myśl art. 86a ust. 7 ww. ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
  
  – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Stosownie do treści ust. 8 ww. artykułu, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd;
obejmuje:

kolejny numer wpisu,
datę i cel udostępnienia pojazdu,
stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
liczbę przejechanych kilometrów,
stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Na podstawie ust. 12 ww. artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl ust. 13 tegoż artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy).

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312 z póź. zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że Spółka w celu uzyskania prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z samochodami testowymi /demonstracyjnymi wykorzystywanymi wyłącznie do jazd testowych/demonstracyjnych lub wyłącznie do innych celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (np wyjazdów na szkolenia, przejazdów służbowych pomiędzy oddziałami Spółki, wyjazdów do klientów i kontrahentów, wyjazdów na ekspozycje i prezentacje, czy w celu tankowania), jak również w przypadku gdy pojazdy te są wykorzystywane zarówno do jazd testowych/demonstracyjnych i do innych ww. celów związanych z działalnością, pomimo, że samochody te przeznacza do odprzedaży ma obowiązek prowadzenia ewidencji ich przebiegu, o której mowa w art. 86a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, skoro – na co wskazywać może treść wniosku - ustalone dla nich zasady używania wykluczają ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dotyczy również samochodów zastępczych wykorzystywanych do ww. innych celów związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, dla których także ustalono zasady używania wykluczające ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Odnosząc się do powołanych w stanowisku wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2015 r. sygn. akt SA/Wa 3610/14 i w Bydgoszczy z dnia 25 lutego 2015 r. sygn. akt SA/Bd 1141/14 należy wskazać, że są to orzeczenia nieprawomocne.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięska 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin