Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-386/15/RS
z 4 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazania w informacji podsumowującej danych dotyczących świadczonych usług na rzecz kontrahenta z UE w przypadku nie uzyskania od niego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanego przez właściwe państwo członkowskie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazania w informacji podsumowującej danych dotyczących świadczonych usług na rzecz kontrahenta z UE w przypadku nie uzyskania od niego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanego przez właściwe państwo członkowskie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka komandytowa jest zarejestrowanym wyłącznie w Polsce czynnym podatnikiem VAT oraz VAT UE, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państw usługobiorców. Świadczy odpłatne usługi polegające na umieszczaniu na stronach internetowych informacji o podmiocie gospodarczym oraz jego znaku towarowym. Jak wynika z samej istoty znaku towarowego jest on używany przez przedsiębiorcę w obrocie gospodarczym, w związku z czym usługi wykonywane przez Spółkę z założenia przeznaczone są wyłącznie dla podmiotów gospodarczych. Podmioty te (kontrahenci) nie posiadają na terenie Polski stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka pozyskuje dane potencjalnych klientów z bazy danych podmiotów gospodarczych, posiadających zarejestrowany znak towarowy (z Polski, krajów Unii Europejskiej i spoza niej) i na ich adresy przesyła oferty usług. Baza danych nie zawiera numerów VAT UE. Podmioty zainteresowane ofertą dokonują wpłaty na konto Spółki, a ta świadczy wyżej opisaną usługę.

Kontakt pomiędzy podmiotami ogranicza się do: wysłania oferty przez Spółkę, wpływu na konto bankowe należności od nabywcy zainteresowanego ofertą, wykonania usługi przez Spółkę oraz wystawienia i wysłania faktury do nabywcy. Podmioty zagraniczne z krajów UE nabywające usługi, w przeważającej większości nie podają swoich numerów identyfikacji podatkowej dokonując wpłaty. W niektórych przypadkach Spółka nie jest w stanie ustalić numeru VAT UE podmiotów zagranicznych pochodzących z krajów UE.

Jak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej na wniosek Spółki przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 marca 2015 r., miejscem opodatkowania usług wykonywanych na rzecz przedsiębiorców zagranicznych pochodzących z krajów Unii Europejskiej jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, ponadto usługi świadczone przez spółkę na rzecz tych podmiotów powinny być wykazywane w poz. 12 deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy Spółka wykazując w deklaracji VAT-7 w poz. 12 kwoty wszystkich usług dokonanych na rzecz podatników z krajów UE, w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (VAT UE) w pozycji „wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług" powinna nie wykazywać wartości usług dokonywanych przez nią na rzecz kontrahentów z krajów UE, których numerów identyfikacyjnych VAT UE nie była w stanie uzyskać?
• Czy Spółka może w informacji podsumowującej VAT UE w pozycji „wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług" wykazać jedynie kod kraju i kwotę transakcji w zł, nie wykazując numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta z kraju UE, którego nie była w stanie uzyskać?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy zawartym w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2015 r. wydanej na jego wniosek, wartość wszystkich usług świadczonych przez niego na rzecz podatników z krajów UE, winna zostać wykazana w poz. 12 deklaracji VAT-7. W związku z powyższym oraz faktem, że Spółka nie ma możliwości wykazania w informacji podsumowującej VAT UE pełnych danych dotyczących transakcji zawartych z podatnikami, których numeru VAT UE nie jest w stanie ustalić, nie powinna wykazywać w informacji podsumowującej VAT UE w pozycji „wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług" tych wartości usług, których dokonała na rzecz kontrahentów z kraju UE, których numeru identyfikacyjnego VAT UE nie była w stanie uzyskać.

Zgodnie z przepisem art. 100 ust. 8 ustawy o VAT, informacja podsumowująca winna zawierać między innymi właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych podatnika nabywającego usługi, tak więc podawanie niepełnych danych dotyczących transakcji UE w informacji podsumowującej jest nieprawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca – zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Na podstawie ust. 8 ww. artykułu, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych – w myśl art. 102 ust. 1 ustawy - określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej.

Na podstawie tej delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 17 czerwca 2013 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. z 2013 r., poz. 724), w którym w § 1 pkt 1 określił wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia wraz z objaśnieniami do tej informacji, stanowiącymi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

W pkt 6 tych objaśnień wskazano, że w części E informacji (VAT-UE) oraz w części B załącznika do informacji (VAT-UE/C):

• w kolumnie a należy wpisać kod kraju kontrahenta (usługobiorcy),
• w kolumnie b należy wpisać poprawny numer identyfikacyjny kontrahenta (usługobiorcy) nadany przez państwa członkowskie właściwe dla kontrahenta,
• w kolumnie c należy wpisać łączną wartość usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, wykonywanych w okresie, za który składana jest informacja, dla poszczególnych kontrahentów.

Z powołanych regulacji wynika, że podatnik jest zobowiązany m. in. do wykazania w informacji podsumowującej wartości świadczonych usług na rzecz kontrahenta unijnego, do których stosuje się art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie z przepisów tych nie wynika, że brak możliwości uzyskania numeru identyfikacyjnego dla transakcji wenątrzwspólnotowych od ww. podmiotu, zwalnia podatnika z wykazania w informacji podsumowującej wartości dokonanej transakcji.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Spółka, pomimo że nie jest w stanie uzyskać numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla kontrahenta będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - jest zobowiązana do wykazania w informacji podsumowującej wartości usług świadczonych na jego rzecz. W celu wyjaśnienia przyczyny nie podania NIP UE może załączyć pismo wyjaśniające.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.