2015.05.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-285/15/DSZ
z 12 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 13 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przyznanych przez pracodawcę pracownikom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przyznanych przez pracodawcę pracownikom.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od października do grudnia 2014 r. u Wnioskodawcy została przeprowadzona kontrola z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, podczas której stwierdzono, iż dokonana przez Wnioskodawcę wypłata świadczeń pieniężnych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w okresie od stycznia 2011 r. do kwietnia 2014 r., tzw. zapomogi świąteczne, nastąpiła bez uwzględnienia sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracowników Wnioskodawcy. W protokole kontroli ZUS stwierdził, że „Płatnika przewidział w Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, że wysokość świadczeń uzależniona jest od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osób uprawnionych ,lecz wypłata i wysokość tzw. zapomóg świątecznych ze środków Funduszu na rzecz pracowników była zgodnie z par. 10 Regulaminu uzależniona przede wszystkim od kryterium stażu pracy, nie od kryterium socjalnego. Co prawda zgodnie z treścią protokołów z posiedzeń Komisji Socjalnej (…) wysokości zapomóg świątecznych były uzależnione również od wysokości wynagrodzenia brutto pracownika, ale pracodawca nie rozpatrywał w każdym przypadku indywidualnie łącznie sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej. W żadnym wypadku zapomogi świąteczne nie miały charakteru zapomóg losowych, które były wypłacane przez Spółkę i na podstawie par. 9 Regulaminu w przypadku zdarzeń losowych, tj. pożar, choroba, do których płatnik żądał stosownych wniosków i załączników potwierdzających trudną sytuację materialną pracownika.”

W związku z powyższym ZUS uznał, że „(…) zapomogi świąteczne w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacane z funduszu socjalnego są przychodem za pracę w ramach stosunku pracy, od którego należało zadeklarować składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.”

Co więcej, ZUS podkreślił również, że „Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (…) przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu z uwzględnieniem ust. 1 oraz zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie. Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie zawiera przepisu upoważniającego do tworzenia zasad podziału funduszu będących w sprzeczności z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy, jest to więc przepis bezwzględnie obowiązujący. Oznacza to, że swoboda regulacji w regulaminie zasad przyznawania indywidualnych świadczeń jest ograniczona ustanowioną przez ustawodawcę w art. 8 ust. 1 ogólną zasadą, że przyznawanie tych świadczeń ma być uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Przepis wyraźnie określa związek pomiędzy wartością przyznawanego świadczenia a łącznie rozpatrywaną sytuacją życiową, rodzinną i materialną osoby uprawnionej. Nakłada to na przyznających świadczenia obowiązek indywidualnej (w żadnym wypadku zbiorowej) kwalifikacji wniosków.”

Zgodnie z § 10 Regulaminu, Spółka przyznawała swoim pracownikom tzw. zapomogi świąteczne, tj. świadczenia świąteczne, których wypłata uzależniona była od stażu pracy, tj. pracownicy, którzy przepracowali pełny rok otrzymali świadczenie świąteczne w pełnej wysokości, zaś ci, którzy przepracowali pół roku – połowę. Świadczenia Wielkanocne wypłacane były zaliczkowo w kwocie równej 380 zł, natomiast wypłata świadczeń z okazji Świąt Bożego Narodzenia uzależniona była od wysokości wynagrodzenia pracownika Spółki, przy czym wypłacone świadczenia Wielkanocne w kwocie nieprzekraczającej 380 zł korzystały ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Spółka jako płatnik nie pobierała zaliczek z tego tytułu, natomiast świadczenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia czyli nadwyżka ponad kwotę 380 zł była opodatkowana.

Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego, w następstwie kontroli przeprowadzonej przez ZUS i stwierdzonych w wyniku tej kontroli nieprawidłowości, zobowiązany jest do dokonania korekty deklaracji ZUS za okres od stycznia 2011 do kwietnia 2014 r. Przedmiotowe nieprawidłowości dotyczyły nie uwzględnienia w podstawie obliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne środków przeznaczonych na świadczenia świąteczne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wartość świadczeń pieniężnych wypłaconych pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy w kwocie nieprzekraczającej 380 zł korzystała ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca jako płatnik nie był zobowiązany do pobrania zaliczki na ten podatek?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca jako płatnik nie jest i nie będzie zobowiązany do dokonania korekty deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 za okres objęty kontrolą zarówno byłych jak i obecnych pracowników Wnioskodawcy?

Ad. 1

W zakresie pytania pierwszego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość świadczeń pieniężnych wypłaconych pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy w kwocie nieprzekraczającej 380 zł korzystała ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Tak więc niewątpliwym jest, iż świadczenia pieniężne otrzymane przez pracowników Wnioskodawcy stanowią przychód ze stosunku pracy, niemniej jednak przychód ten może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Powołany przepis dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70 poz. 335 z późn. zm.)

Wnioskodawca wskazuje, że stosownie do art. 2 pkt 1 ww. ustawy, działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Uwzględniając powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwolniona od podatku na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych;
świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego;
świadczenia są w całości finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych;
wartość otrzymywanych przez pracownika świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Wnioskodawca podkreśla, że zapomogi świąteczne, tj. świadczenia pieniężne zostały wypłacone pracownikom zgodnie z zapisami Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy, a więc, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych jako udzielanie pomocy finansowej w szczególnym okresie świątecznym często związanym z wyższymi wydatkami. Ponadto, wypłacone przez Wnioskodawcę świadczenia miały formę pieniężną i zostały w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wnioskodawca wskazuje, że użyte w art. 21 ust. 1 pkt 67 sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca jest ze swej strony zobligowany do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz określonych osób wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych bądź pieniężnych uznając, że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowych fundusz świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych. Dodatkowo, kwota wskazanych świadczeń pieniężnych do 380 zł korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w przedmiotowym przepisie, natomiast nadwyżka podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że wypłacone przez Niego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy świadczenia pieniężne w kwocie nieprzekraczającej 380 zł, podlegały na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnieniu z opodatkowania tym podatkiem.

Wnioskodawca wskazuje, że zaprezentowane przez Niego stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydanej w dniu 26 lutego 2014 r. znak IPPB2/415-16/14-2/AS oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 lutego 2010 r. znak ITPB2/415-961/09/MU.

Ad. 2

W zakresie pytania drugiego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie powinien dokonać korekty deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 za okres objęty kontrolą ZUS, w odniesieniu zarówno do byłych jak i obecnych pracowników. Zdaniem Wnioskodawcy wystawione deklaracje PIT-4R oraz informacje PIT-11 zostały sporządzone prawidłowo, odzwierciedlają one bowiem zaistniały w tamtych latach stan faktyczny (a więc prawidłowo wykazaną kwotę przychodu oraz wysokość pobranych przez płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a nie wysokość składek należnych), w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. W informacji tej wykazuje się wysokość rzeczywiście pobranych przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z kolei obowiązek wystawienia deklaracji PIT-4R wynika z przepisu art. 38 ust. 1a ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru. W deklaracji tej wykazuje się kwoty należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Mając na uwadze treść ww. przepisów Wnioskodawca pragnie wskazać, iż nie ciążą na nim jakiekolwiek obowiązki dokonania korekty wystawionych w latach 2011-2014 r. informacji

PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R sporządzone wówczas informacje i deklaracje odzwierciedlały bowiem zaistniały w latach 2011-2014 stan faktyczny, tj. wskazywały rzeczywistą wysokość pobranych przez Wnioskodawcę jako płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne a także rzeczywistą wartość pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

J ednocześnie, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie pytania nr 1, Wnioskodawca chciałby wskazać, że prawidłowe sporządzenie deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 wynikało również faktu, że Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował wypłacane pracownikom świadczenia pieniężne w kwocie nieprzekraczającej 380 zł jako zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, pobierając zaliczki na podatek dochodowy jedynie od wartości nadwyżki kwoty 380 zł.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest i nie będzie zobowiązany do sporządzenia korekty PIT-4R i informacji PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na pracodawcę obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w okresie od października do grudnia 2014 r. u Wnioskodawcy została przeprowadzona kontrola z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, podczas której stwierdzono, iż dokonana przez Wnioskodawcę wypłata świadczeń pieniężnych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w okresie od stycznia 2011 r. do kwietnia 2014 r., tzw. zapomogi świąteczne, nastąpiła bez uwzględnienia sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracowników Wnioskodawcy. ZUS uznał, że „(…) zapomogi świąteczne w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacane z funduszu socjalnego są przychodem za pracę w ramach stosunku pracy, od którego należało zadeklarować składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.”

Świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przekazywane były pracownikom w formie świadczeń pieniężnych z okazji świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy, zapomóg losowych oraz w postaci dofinansowania wypoczynku dzieci pracowników zgodnie z obowiązującym Regulaminem gospodarowania środkami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: „Regulamin”). Zgodnie z § 10 Regulaminu, Wnioskodawca przyznawał swoim pracownikom tzw. zapomogi świąteczne, tj. świadczenia świąteczne, których wypłata uzależniona była od stażu pracy, tj. pracownicy, którzy przepracowali pełny rok otrzymali świadczenie świąteczne w pełnej wysokości, zaś ci, którzy przepracowali pół roku – połowę. Świadczenia Wielkanocne wypłacane były zaliczkowo w kwocie równej 380 zł, natomiast wypłata świadczeń z okazji Świąt Bożego Narodzenia uzależniona była od wysokości wynagrodzenia pracownika Spółki, przy czym wypłacone świadczenia Wielkanocne w kwocie nieprzekraczającej 380 zł korzystały ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie pobierał zaliczek z tego tytułu, natomiast świadczenia z okazji Świąt Bożego Narodzenia czyli nadwyżka ponad kwotę 380 zł była opodatkowana.

W związku z wypłatą ww. świadczeń świątecznych pracownicy Wnioskodawcy nie składali wniosków o przyznanie pomocy socjalnej ani oświadczeń o dochodach w rodzinie. Zdaniem organów kontroli ZUS oznacza to, że pracodawca wypłacił w istocie świadczenia związane ze stosunkiem pracy, które na podstawie § 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią podstawy wymiaru składek. Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego, w następstwie kontroli przeprowadzonej przez ZUS i stwierdzonych w wyniku tej kontroli nieprawidłowości, zobowiązany jest do dokonania korekty deklaracji ZUS za okres od stycznia 2011 do kwietnia 2014 r. Przedmiotowe nieprawidłowości dotyczyły nie uwzględnienia w podstawie obliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne środków przeznaczonych na świadczenia świąteczne.

W myśl art. 21 ust.1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Powołany przepis dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 111 ).

Art. 2 pkt 1 ww. ustawy definiujący pojęcie działalności socjalnej ulegał zmianom w okresie objętym niniejszym wnioskiem. I tak w brzmieniu ww. ustawy obowiązującym po dniu 1 stycznia 2009 r., a przed dniem 4 kwietnia 2011 r., działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Z kolei w brzmieniu ustawy obowiązującym po dniu 4 kwietnia 2011 r., a przed dniem 13 lipca 2013 r., działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Natomiast zgodnie z cytowanym przepisem w brzmieniu obowiązującym po dniu 13 lipca 2014 r., działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz określonych osób wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, bądź pieniężnych uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby świadczenia te nie były finansowane z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych lub fundusze związków zawodowych.

Wobec powyższego należy uznać, iż wypłacone przez Wnioskodawcę świadczenia pieniężne z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy są na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku do łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W sytuacji zatem gdy w poszczególnych latach wartość świadczeń realizowanych w związku z finansowaniem działalności socjalnej, w tym świadczeń wypłacanych z okazji Świąt Bożego Narodzenia oraz Świąt Wielkanocnych, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, a otrzymanych przez pracownika mieściła się w kwocie przysługującego limitu, tj. w kwocie 380 zł, wówczas na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Reasumując przekazane pracownikom świadczenia pieniężne w formie zapomóg świątecznych sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych są przychodem zwolnionym od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 380 zł. Kwota ta obejmuje wartość pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego. Natomiast, nadwyżka przychodu ponad kwotę 380 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca, jako płatnik zobowiązany był wówczas do pobrania i odprowadzenia od przekazanego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, że przychód zwolniony z opodatkowania nie podlega wykazaniu w informacji PIT-11, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek dokonania korekty złożonych informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R za okres objęty kontrolą ZUS, w odniesieniu zarówno do byłych jak i obecnych pracowników. Zgodnie bowiem z przedstawionym w niniejszej sprawie stanem faktycznym, Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował wypłacane pracownikom świadczenia pieniężne w kwocie nieprzekraczającej 380 zł jako zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, pobierając zaliczki na podatek dochodowy jedynie od wartości nadwyżki kwoty 380 zł, zatem sporządzone deklaracje odzwierciedlały zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, tj. prawidłowo wykazaną kwotę przychodu oraz kwotę faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych a także składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne które, zgodnie z brzmieniem art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają odliczeniu w roku, w którym są pobrane przez płatnika ze środków podatnika (pracownika).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20,
87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin