Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-559/15/DW
z 16 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 16 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie powstania przychodu z działalności gospodarczej, wskutek przedstawionego we wniosku potrącenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie powstania przychodu z działalności gospodarczej, wskutek przedstawionego we wniosku potrącenia.

We wniosku zostało przedstawione m.in. następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej X spółki komandytowej Y.

Aktualnie spółka X planuje przystąpić do spółki Y i wnieść do niej wkład w postaci aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wartość aportu zostanie określona wg wartości rynkowej i będzie równa wartości nominalnej wkładu jaki spółka X będzie zobowiązana zgodnie z umową wnieść do spółki Y. W przyszłości może dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca odkupi od spółki X ogół praw i obowiązków (wkład), jaki ta spółka będzie posiadała spółce Y.

W przypadku odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków (wkładu), o którym mowa powyżej, zapłata wynagrodzenia może nastąpić poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych ponieważ:

1. Spółka X będzie miała względem Wnioskodawcy wierzytelność o zapłatę wynagrodzenia za przeniesienie ogółu praw i obowiązków przysługujących jej w spółce Y.
2. Wnioskodawca posiada względem spółki X wierzytelność o zapłatę dywidendy za rok 2014 (spółka X powstała z przekształcenia SKA).
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy potrącenie wzajemnych wierzytelność pieniężnych skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej?

(pytanie oznaczono we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych nie skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadku, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis nie będzie miał zastosowania do potrącenia wzajemnych wierzytelności pomiędzy spółką oraz Wnioskodawcą ponieważ potrąceniu podlegają wierzytelności pieniężne - wierzytelność o zapłatę wynagrodzenia za przeniesienie ogółu praw i obowiązków z wierzytelnością o wypłatę dywidendy. Ponadto powyższy przepis, zdaniem Wnioskodawcy, dotyczy tylko takiej sytuacji gdy świadczenie niepieniężne i zobowiązanie jest regulowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w przedstawionym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) ponieważ wierzytelność o wypłatę dywidendy nie jest wierzytelnością, która powstała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym w przypadku potrącenia tych wierzytelności nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że kwestia ustalenia źródła przychodu, do jakiego należy zaliczyć przychody ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej była przedmiotem wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z 16 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-1/4511-557/15/DW. W interpretacji tej wskazano, że przychód ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej stanowi przychód ze źródła przychodów określonego w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: „ustawa PIT”), czyli przychód z praw majątkowych.

Odnosząc się natomiast do przychodu z tytułu wypłaconej akcjonariuszowi spółki komandytowo – akcyjnej dywidendy, wskazać należy, że ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz.U. z 2013 r., poz. 1387, dalej także jako „ustawa zmieniająca”), dokonano szeregu zmian przepisów m.in. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.). Skutkiem uchwalenia powyższych zmian była modyfikacja zasad opodatkowania zysków (dochodów) wypracowanych w ramach uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej. W stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 r. spółki komandytowo-akcyjne, jako osobowe spółki prawa handlowego, nie były bowiem samodzielnymi podatnikami podatków dochodowych, a wypracowane przez nie dochody nie stanowiły odrębnego przedmiotu opodatkowania. Z dniem 1 stycznia 2014 r. spółki komandytowo-akcyjne stały się natomiast (co do zasady) odrębnymi, samodzielnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Stosownie zaś do art. 5a pkt 26) ustawy o PIT ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego. Skoro zatem od 1 stycznia 2014 r. spółka komandytowo – akcyjna dla celów podatkowych, traktowana jest jak osoba prawna, to co do zasady uzyskany przez akcjonariusza takiej spółki, będącego osobą fizyczną, przychód z tytułu dywidendy, stanowi przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Zgodnie bowiem z tym przepisem za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki X oraz spółki Y. Spółka X planuje przystąpić do spółki Y i wnieść do niej wkład w postaci aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wartość aportu zostanie określona wg wartości rynkowej i będzie równa wartości nominalnej wkładu jaki spółka X będzie zobowiązana zgodnie z umową wnieść do spółki Y. W przyszłości może dojść do sytuacji w której Wnioskodawca odkupi od spółki X ogół praw i obowiązków (wkład), jaki ta spółka będzie posiadała spółce Y. W przypadku odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków (wkładu), o którym mowa powyżej, zapłata wynagrodzenia może nastąpić poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych ponieważ spółka X będzie miała względem Wnioskodawcy wierzytelność o zapłatę wynagrodzenia za przeniesienie ogółu praw i obowiązków przysługujących jej w spółce Y, natomiast Wnioskodawca posiada względem spółki X wierzytelność o zapłatę dywidendy za rok 2014 (spółka X powstała z przekształcenia SKA).

Biorąc pod uwagę powyższe zauważyć należy, że funkcją potrącenia jest ograniczenie obrotu środkami pieniężnymi. Stosownie do regulacji art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony. Potrącenie, pomimo iż dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Instytucja potracenia jest substytutem świadczenia, dzięki któremu dłużnik płaci swój dług i zwalnia się z zobowiązania. W momencie potracenia następuje faktyczne spełnienie świadczenia. Potrącenie jest więc formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 Kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty. Z istoty podatku dochodowego wynika, że o powstaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można mówić tylko wówczas, gdy podatnik osiąga trwałą korzyść w postaci zwiększenia stanu jego aktywów lub zmniejszenia stanu pasywów. Nie powinno więc budzić wątpliwości, że co do zasady, potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych skutkuje jedynie spłatą tych zobowiązań, nie zaś powstaniem przysporzenia majątkowego, rodzącego obowiązek podatkowy.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skoro (jak wskazano wyżej) przychód ze zbycia ogółu praw i obowiązków spółki komandytowej stanowi przychód z praw majątkowych, natomiast otrzymana dywidenda stanowi przychód z kapitałów pieniężnych, to potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych powstałych z ww. tytułów nie może skutkować powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych nie skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej jest prawidłowe. Jednocześnie wskazać należy,

że powołany w stanowisku Wnioskodawcy art. 14 ust. 2e ustawy o PIT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem przepis ten dotyczy sytuacji, w której spółka niebędąca osobą prawną reguluje swoje zobowiązania poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego np. w formie rzeczowej. Natomiast w sprawie będącej przedmiotem wniosku mamy do czynienia ze świadczeniem pieniężnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie pytań Nr 1 i 2 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.