INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30.01.2012 r. (data wpływu 02.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Małżonkowie: Pani S. oraz Pan W. (Wnioskodawca), pomiędzy którymi istnieje ustawowa wspólnota majątkowa, prowadzą odrębnie przedsiębiorstwa odpowiednio pod firmą R. S (zwane dalej RS) oraz R. A (zwane dalej R.A). Firma RS działa na rynku od 1998 roku, zaś firma RA działa na nim od dnia 1 grudnia 2010 r. Obie firmy mają identyczne kody PKD w Ewidencji Działalności Gospodarczej oraz są podatnikami VAT. Dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej w przypadku obu tych podmiotów opodatkowane są liniowo. RA od początku działalności do dnia 30 września 2011 r. praktycznie nie wykonywała działalności gospodarczej.

W dniu 30 września 2011 r. firma RS sprzedała RA prawie wszystkie towary, wszystkie materiały do produkcji oraz wszystkie wyroby gotowe. Czynność ta została udokumentowana fakturą VAT. Wszystko zostało sprzedane bez marży, w cenie zakupu. Firma RS wykazała tę sprzedaż w deklaracji VAT za m-c wrzesień 20111 cały VAT z tej deklaracji został zapłacony przelewem do US w terminie. RS sprzedaż ww. towarów, materiałów i wyrobów zakwalifikowała jako przychód podatkowy. Jednocześnie RA wprowadziła na magazyn wszystkie towary, materiały i wyroby gotowe w dniu 1 października 2011 r., zaś podatek naliczony na podstawie faktur VAT został wykazany w deklaracji VAT-7 za m-c październik 2011 r.. W efekcie w deklaracji październikowej wystąpiła nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, która została przeniesiona na kolejny miesiąc.

W dniu 1 października 2011 r. - 15 pracowników z firmy RS zostało przejętych przez firmę RA, na podstawie art. 231 Kodeksu Pracy. Dwóch pracowników zostało w firmie RS: 1 osoba na urlopie wychowawczym oraz druga, która przebywa na długotrwałym zwolnieniu lekarskim.

W dniu 30 września 2011 r. ok. 95% środków trwałych zostało wycofanych z ewidencji środków trwałych firmy RS protokołami LT. W tym samym dniu te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do firmy RA protokołami OT. Wartość początkową środków trwałych, wartość dokonanych umorzeń przyjęto w wartości, w jakiej występowały dotychczas w ewidencji środków trwałych firmy RS. We wrześniu 2011 r. w stosunku do środków trwałych dokonano odpisów amortyzacyjnych w firmie RS, zaś w październiku środki trwałe przeniesione do nowej firmy - dokonano odpisów amortyzacyjnych w RA ID. Należności i zobowiązania pozostały w RS, Część umów — z T. SA, ST, PG, PO, SS itp. została przepisana na nową firmę RA. W firmie RS pozostała umowa na telefon stacjonarny, jeden nr komórkowy w PO oraz na numery w SF.

Z dniem 1 października 2011 r. firma RS znacznie ograniczyła swoją działalność poprzez zaprzestanie produkcji. W RS występuje natomiast nieznaczna sprzedaż towarów do kontrahentów, którzy jeszcze nie założyli w swoich systemach konta dla nowej firmy oraz usługi serwisowe z tego samego powodu.

Z tą datą RA sprzedaje towary i usługi do prawie wszystkich kontrahentów, którzy byli obsługiwani przez starą firmę - z wyłączeniem jednakże tylko tych kontrahentów, którzy nie założyli jeszcze w swoich systemach konta dla nowej firmy. Pomiędzy firmami małżonków występuje sprzedaż towarów i usług. W ślad za tym istnieją przepływy finansowe. W październiku sprzedaż towarów pomiędzy małżonkami następowała bez doliczania marży, zaś od listopada doliczana jest marża. Faktury pomiędzy małżonkami są wystawiane na przelew i płacone w ten sposób.

Firma RA wystawia co miesiąc dla firmy RS fakturę za usługi serwisowe. Faktura ta u sprzedającego jest księgowana w przychody, a u kupującego w koszty uzyskania przychodów. Od 1 grudnia 2011 r. firma RS dopisała do WG nową działalność, tj. nauczanie języków obcych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w związku z dokonaną transakcją Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem od RS opisanego w stanie faktycznym majątku będącego przedmiotem działalności gospodarczej...
2. Czy Wnioskodawca w prawidłowy sposób przyjął do swojej ewidencji środków trwałych środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej...
3. Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu dokonanych zakupów od firmy RS...
   
   

Odpowiedź na pytanie pierwsze i drugie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie trzecie w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 1 , przepisy podatkowe nie uwzględniają specyfiki ustroju wspólności majątkowej między małżonkami. Należy ponadto zauważyć, że zasada autonomii prawa podatkowego oraz względy celowościowe przemawiają za przyjęciem stanowiska, że do czynności dokonywanych przez małżonków mają zastosowanie przepisy dotyczące opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem oznacza to sprzedaż składników majątku między małżonkami prowadzącymi odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą skutkuje powstaniem przychodu u jednego z małżonków.

Wnioskodawca wskazuje, że żaden przepis ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podmiotem. Oboje małżonkowie uzyskują przychód z tego samego źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza i rozliczają podatek dochodowy jako dwa odrębne podmioty i jako takie występują również w obrocie gospodarczym.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. definiując pojęcie przychodu z działalności gospodarczej nie odnosi się do kategorii podatników, którzy prowadzą odrębnie działalność gospodarczą pozostając jednocześnie w związku małżeńskim, objętych ustawową wspólnością majątkową. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 c tej ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1 e, 1 hi li, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Ponadto ustawodawca definiując w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. katalog zdarzeń niekwalifikowanych jako przychód podatkowy nie wymienił czynności opisanych w przedmiotowym stanie faktycznym. Zatem można byłoby uznać, że ustawa dopuszcza możliwość sprzedaży składników majątku objętego ustawową współwłasnością majątkową przez jednego z małżonków prowadzącego działalność gospodarcza na rzecz drugiego o identycznym statusie.

Na potwierdzenie słuszności powyższego stanowiska Wnioskodawca wskazuje stanowisko. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 10 września 2009 r. (sygn. ITPB1/415-538/09/1K), w którym Organ stwierdził m.in., że „nie ma przy tym znaczenia, że usługodawcą jest Pana żona. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między małżonkami prowadzącymi odrębne działalności gospodarcze.”

Mając na uwadze powyższe - zdaniem Wnioskodawcy - ma on prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem opisanych w stanie faktycznym składników majątku mających służyć wykonywanej przez niego działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 2 dopuszczalne jest w świetle uwarunkowań przedstawionego stanu faktycznego wycofanie środków trwałych z ewidencji RS protokołem likwidacyjnym LT i przyjęcie ich do ewidencji środków trwałych RA, na podstawie dokumentu przyjęcia środka trwałego OT.

Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 22a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok., wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ponieważ RS nie będzie prowadzić działalności gospodarczej w zakresie, w jakim omawiane środki trwałe nadawałyby się do gospodarskiego użycia należało przenieść je do ewidencji współrnałżonka, który będzie je wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności.

Wartość początkową przyjętych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustalono w oparciu o art. 22g ust. 12w zw. z art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Zgodnie bowiem z tymi przepisami w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków - jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Mając na uwadze powyższe miał prawo do wykazania we własnej ewidencji przejętych od małżonki środków trwałych i kontynuowania amortyzacji, zaliczając w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz.361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Natomiast zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   • przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   
   

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
   1. w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu,
5. w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
   
   

Z treści art. 22g ust. 12 ustawy wynika, że w razie zmiany formy prawnej a także połączenia lub podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

1. podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,
2. zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną,
3. uchylone
4. uchylone
5. zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków
   • jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu), o czym stanowi art. 22g ust. 13 ww. ustawy.
   
   
   

Podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7 (art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak więc wynika z art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podmiot powstały w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13 tej ustawy, powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot, w którym środki trwałe były dotychczas wykorzystywane.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupił do prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej RA prawie wszystkie towary, wszystkie materiały do produkcji oraz wszystkie wyroby gotowe z firmy prowadzonej odrębnie przez żonę Wnioskodawcy. Czynność ta została udokumentowana fakturą Następnie w dniu 30 września 2011 r. ok. 95% środków trwałych zostało wycofanych z ewidencji środków trwałych firmy RS protokołami LT. W tym samym dniu te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do firmy Wnioskodawcy - RA Wartość początkową środków trwałych, wartość dokonanych umorzeń przyjęto w wartości, w jakiej występowały dotychczas w ewidencji środków trwałych firmy RS.

W przedstawionej sytuacji zachodzą zatem przesłanki wymienione w art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W działalności gospodarczej Wnioskodawca używać będzie środki trwałe wykorzystywane wcześniej w działalności gospodarczej zony. Konsekwencją powyższego jest konieczność zastosowania art. 22h ust. 3 ww. ustawy.

Skoro zatem najpierw żona Wnioskodawcy amortyzowała środki trwałe w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a następnie te same środki trwałe amortyzować będzie Wnioskodawca prowadzący odrębną działalność gospodarczą, powinien on w świetle art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kontynuować amortyzację z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych.

Kontynuacja amortyzacji oznacza, że Wnioskodawca wpisuje do ewidencji środków trwałych taką wartość początkową środków trwałych, jaka figurowała w ewidencji środków trwałych Jego żony oraz nalicza odpisy amortyzacyjne z uwzględnieniem odpisów naliczonych przez żonę i kontynuuje przyjętą metodę amortyzacji.

W tym miejscu podkreślić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadzają ograniczenia w zakresie możliwości zawierania transakcji sprzedaży towarów handlowych, materiałów do produkcji oraz wyrobów gotowych między małżonkami prowadzącymi odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze. Transakcje te bowiem następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze, a nie małżonków jako osoby fizyczne. Jednakże zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym w ww. ustawie wymogom.

Małżonkowie prowadzący odrębnie działalność gospodarczą i dokonujący między sobą ww. transakcji powinni mieć na względzie treść przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi.

Stosownie bowiem do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ww. ustawy, jeżeli w wyniku powiązań o charakterze rodzinnym zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż:

• wydatki, jakie Wnioskodawca poniósł, na nabycie majątku firmy RS - firmy małżonki Wnioskodawcy prowadzącej odrębnie działalność gospodarczą (odrębnego podmiotu gospodarczego) - będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Niego odrębnie działalności gospodarczej.
  
  

Pamiętać jednak należy, iż Wnioskodawca zobowiązany będzie uwzględnić treść wskazanego powyżej art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• przyjmując do swojej działalności gospodarczej środki trwałe wykorzystywane wcześniej w prowadzonej przez zonę pozarolniczej działalności gospodarczej, Wnioskodawca winien ustalić ich wartość początkową w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Jego żonę oraz kontynuować przyjętą przez Nią metodę amortyzacji tych środków trwałych oraz uwzględnić dotychczasową wysokość odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.