2015.12.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-687/15/AW
z 14 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

określenia, czy Wnioskodawca dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług – jest prawidłowe;
określenia stawki podatku VAT dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy Wnioskodawca dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług oraz określenia stawki podatku VAT dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 6 listopada 2015 r. nr IBPP1/4512-687/15/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

WŁASNOŚĆ NIERUCHOMOŚCI.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, która obejmuje działki ewidencyjne nr 44/22 i nr 44/32 (dalej: nieruchomość 1). Nieruchomość 1 stanowi współwłasność czterech osób fizycznych, w tym Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest również współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, która obejmuje działki ewidencyjne nr 44/23 i nr 44/26 (dalej: nieruchomość 2). Nieruchomość 2 stanowi współwłasność czterech osób fizycznych, w tym Wnioskodawcy.

Udział Wnioskodawcy we współwłasności każdej z ww. nieruchomości wynosi 298815 /1853808 części.

Dawniej nieruchomości 1 i 2 wchodziły w skład większej nieruchomości zwanej dalej również „wywłaszczoną nieruchomością”. Poprzednik prawny Wnioskodawcy był jej współwłaścicielem. Wywłaszczona nieruchomość została przejęta na rzecz Skarbu Państwa na podstawie umowy „o odstąpienie własności” (odpłatne zbycie nieruchomości) z przeznaczeniem na zazielenienie Parku Kultury i Wypoczynku stosownie do decyzji o lokalizacji szczegółowej wydanej przez Wydział Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Rady Narodowej Miasta. Akt notarialny zawarto dnia 8 kwietnia 1968 r. na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (t.j. Dz.U. z 1974 r. Nr 10 poz. 64 ze zm.).

W chwili wywłaszczenia nieruchomość stanowiła współwłasność prababki Wnioskodawcy w 5/8 części oraz innej osoby w 3/8 części.

Na podstawie postanowienia Sądu Powiatowego z dnia 10 marca 1972 r. spadek po prababce Wnioskodawcy zmarłej dnia 9 października 1971 r. nabyli:

siostra dziadka Wnioskodawcy w 1/2 części oraz
inna osoba w 1/2 części.

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 15 kwietnia 1998 r. spadek po siostrze dziadka Wnioskodawcy zmarłej dnia 25 października 1997 r. nabyli:

Wnioskodawca w 39842/77242 części oraz
trzy inne osoby w pozostałym zakresie.

Spadkodawcom dawnych właścicieli przysługiwały roszczenia o zwrot dawnej nieruchomości zbytej dnia 8 kwietnia 1968 r. Roszczenie to w 298815/1853808 części nabył Wnioskodawca na skutek dziedziczenia.

ZWROT NIERUCHOMOŚCI 1.

Dziadek Wnioskodawcy złożył wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości w 1997 r.

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 2 kwietnia 2003 r. orzeczono o zwrocie części wywłaszczonej nieruchomości w zakresie działek ewidencyjnych nr 44/17, 44/20, 44/22 na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli. Zwrócona nieruchomość została uznana za zbędną na cel wywłaszczenia, gdyż mimo upływu 7 lat od wywłaszczenia nie zagospodarowano jej zgodnie z celem wywłaszczenia. Przedmiotowa decyzja stała się ostateczna z dniem 12 maja 2003 r. Zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 782, dalej: u.g.n.). Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności wynoszący 59763/926904 części.

Decyzją z dnia 30 stycznia 2014 r. Prezydent Miasta na podstawie art. 155 k.p.a. zmienił ww. decyzję z dnia 2 kwietnia 2003 r. korygując z urzędu wysokość udziałów we współwłasności zwróconej nieruchomości stosownie do przepisów prawa spadkowego. W wyniku zmiany decyzji, Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności nieruchomości wynoszący 298815/1853808.

Dnia 8 października 2007 r. część nieruchomości zwróconej ww. decyzją z dnia 2 kwietnia 2003 r. została sprzedana na rzecz Gminy pod budowę drogi (obecnie wybudowanej i oddanej do użytku). Po tej sprzedaży, Wnioskodawcy i pozostałym współwłaścicielom pozostały udziały we współwłasności nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych nr 44/22 i nr 44/32 (ta powstała z części działki ewidencyjnej nr 44/20), tworzące nieruchomość 1.

Zwaloryzowane odszkodowanie za zwróconą nieruchomość 1 zostało zapłacone w całości, w odpowiednich terminach.

ZWROT NIERUCHOMOŚCI 2.

Decyzją z dnia 9 sierpnia 2010 r. Starosta orzekł o zwrocie kolejnej części wywłaszczonej nieruchomości tj. działek ewidencyjnych nr 44/23 i 44/26 na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli. Zwrócona nieruchomość została uznana za zbędną na cel wywłaszczenia, gdyż mimo upływu 7 lat od wywłaszczenia nie zagospodarowano jej zgodnie z celem wywłaszczenia. Zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie art. 136 ust. 3 u.g.n. Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności wynoszący 59763/926904 części.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła Gmina. Po rozpoznaniu odwołania, Wojewoda decyzją z dnia 21 lutego 2011 r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję wobec błędnego wyliczenia udziałów spadkowych przez organ I instancji oraz ponownie orzekł o zwrocie działek nr 44/23 i 44/26 na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli, w tym Wnioskodawcy. Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności nieruchomości wynoszący 298815/1853808.

Gmina wniosła skargę od powyższej decyzji. Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 czerwca 2011 r. oddalił skargę. Gmina złożyła skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku. Została ona oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 maja 2013 r. Z chwilą wydania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzja Wojewody z dnia 21 lutego 2011 r. o zwrocie nieruchomości 2 stała się prawomocna.

Zwaloryzowane odszkodowanie za zwróconą nieruchomość 2 zostało zapłacone w całości, w odpowiednich terminach.

SPRZEDAŻ NIERUCHOMOŚCI.

W dniu 22 lipca 2015 r. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele zawarli przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości 1 i nieruchomości 2. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierzają zbyć wszystkie swoje udziały we współwłasności przedmiotowych nieruchomości (łącznie 100% własności). Umowa sprzedaży zostanie zawarta nie później niż 31 grudnia 2015 r.

UDZIELENIE ZGODY NA DYSPONOWANIE GRUNTEM NA CELE BUDOWLANE, UZYSKANIE POZWOLENIA NA BUDOWĘ ORAZ PROWADZENIE PRAC BUDOWLANYCH.

W dniu 10 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca w formie pisemnej wyraził zgodę na dysponowanie gruntem na cele budowlane, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz prowadzenie prac budowlanych przez matkę na działkach 44/22 i 44/32.

Zgoda nie odnosiła się do działek 44/23 i 44/26, albowiem została udzielona przed zwrotem tych działek na rzecz Wnioskodawcy i innych spadkobierców dawnych współwłaścicieli.

Osoba, której udzielono zgody jest matką Wnioskodawcy oraz jednym ze współwłaścicieli nieruchomości 1 i nieruchomości 2.

STAN BUDOWLANY NIERUCHOMOŚCI.

Umowa użyczenia nieruchomości z 9 maja 2006 r.

W dniu 9 maja 2006 r. została zawarta umowa użyczenia pomiędzy Gminą Miejską a osobami będącymi obecnie współwłaścicielami przedmiotowych działek.

Przy zawieraniu umowy matka Wnioskodawcy działała w imieniu własnym oraz w imieniu pozostałych współwłaścicieli nieruchomości 1 i 2 (w tym Wnioskodawcy), którzy udzielili jej umocowania do zawarcia umowy użyczenia oraz podpisania zgody na przeprowadzenie drogi technologicznej.

Umowa została zawarta po zwrocie nieruchomości 1. Miało to miejsce przed podziałem działki 44/20 na działki 44/33 i 44/32 oraz przez zbyciem części zwróconej nieruchomości w dniu 8 października 2007 r. Nastąpiło to przed zwrotem nieruchomości 2. Umowa nie odnosiła się więc w żadnej sposób do działek 44/23 i 44/26, które znajdowały się w tym czasie we władaniu Gminy.

Zgodnie z umową Gmina oddała ww. osobom (w tym Wnioskodawcy) bezpłatnie w używanie określone nieruchomości stanowiące własność Gminy Miejskiej wskazane w załączniku graficznym do umowy, które docelowo miały stanowić drogę technologiczną służącą do obsługi budowy hali widowiskowo-sportowej w celu wykorzystania ich jako drogi dojazdowej do działek 44/22 i 44/20 (obejmującej obecną działkę 44/32). Były to działki inne niż te, których dotyczy niniejszy wniosek (położone na południe od nieruchomości objętych wnioskiem). Chodziło o zapewnienie dojazdu od południa.

Zgodnie z notatką służbową Zarządu Dróg i Komunikacji, po zrealizowaniu inwestycji dotyczącej budowy ulicy, miały być zagwarantowane dojazdy do wszystkich działek sąsiadujących z inwestycją w tym m.in. do działki 44/22 i 44/20 (obejmującej obecną działkę 44/32).

Biorący nieruchomości do używania (Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele), zobowiązali się do korzystania z użyczonego terenu w sposób umożliwiający dostęp do sąsiednich nieruchomości oraz w sposób umożliwiający realizację i wykorzystanie użyczonego terenu jako drogi technologicznej, mającej obsługiwać budowę planowanej hali widowiskowo sportowej. Zobowiązali się do wykorzystywania nieruchomości oddanych w użyczenie zgodnie z przeznaczeniem na drogę dojazdową.

Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele, wyrazili zgodę na udostępnienie użyczającemu części działek nr 44/22 i 44/20, wskazanej w załączniku graficznym na cele budowlane związane z realizacją tymczasowej drogi technologicznej o szerokości 7 m, mającej obsługiwać budowę hali widowiskowo-sportowej, do czasu zrealizowania inwestycji dot. budowy ulicy. Chodziło o budowę części drogi technologicznej znajdującej się na tych działkach (opisanej w niniejszym wniosku). Inwestor został zobowiązany do tego, aby po zrealizowaniu ww. inwestycji doprowadził części działek 44/22 i 44/20 zajętych pod drogę technologiczną do stanu pierwotnego.

Dalsza część tej samej drogi technologicznej znajduje się na działkach 44/23 i 44/26. Do jej wybudowania nie była jednak potrzebna umowa, albowiem w momencie budowy drogi działki te znajdowały się we władaniu Gminy.

Porozumienie z dnia 18 maja 2015 r.

Porozumienie miało miejsce w tym samym okresie co umowa użyczenia. Jeszcze przed zwrotem nieruchomości 2.

Wcześniej, w trakcie postępowania zmierzającego do wydania decyzji w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dotyczącego budowy obecnej ulicy, matka Wnioskodawcy jako strona postępowania wniosła, aby w ramach projektowanej drogi uwzględniono obsługę komunikacyjną działek 44/20 (obejmującej obecną działkę 44/32), działki 44/22 i 44/21 poprzez uzgodnienie zjazdu do ww. działek z projektowanej ulicy. Wniosek ten nie został uwzględniony w rozstrzygnięciu decyzji.

W tej sytuacji matka Wnioskodawcy działając w imieniu własnym oraz z upoważnienia pozostałych współwłaścicieli (w tym Wnioskodawcy) zaskarżyła przedmiotową decyzję do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W uzasadnieniu podniesiono, że brak rozstrzygnięcia co do dostępu do drogi publicznej działek przyległych planowanej do inwestycji, skutkować będzie pozbawieniem tych działek dostępu do drogi publicznej po zakończeniu inwestycji.

Celem zapewnienia sprawnego toku przygotowania inwestycji celu publicznego – budowy obecnej ulicy (będącego zadaniem Gminy), Zarząd Dróg i Komunikacji podjął działania zmierzające do wypracowania porozumienia ze stronami postępowania w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w zakresie zgłoszonych przez strony w toku postępowania uwag i zastrzeżeń. Doprowadziło to do zawarcia w dniu 18 maja 2006 r. porozumienia pomiędzy Gminą Miejską (inwestorem) a osobami będącymi obecnie współwłaścicielami przedmiotowych działek. Matka Wnioskodawcy przy zawieraniu porozumienia reprezentowała pozostałych współwłaścicieli (w tym Wnioskodawcę) na podstawie pełnomocnictwa.

Na mocy porozumienia, inwestor zobowiązał się do uwzględnienia w rozwiązaniu projektu budowlanego (dotyczącego budowy ulicy), budowy jednego zjazdu publicznego do tych działek. Miejsce usytuowania wjazdu wyznaczono na granicy terenu inwestycji celu publicznego i objętego władaniem strony. Szczegóły rozwiązań technicznych zjazdu, oznakowanie zgodnie z projektem organizacji ruchu oraz realizacja zjazdu miały zostać ujęte w zadaniu inwestora, jeżeli zakres niezbędnej obsługi komunikacyjnej zostanie ostatecznie przez stronę określony przed wyłonieniem wykonawcy zadania inwestycyjnego Gminy, nie później niż do 28 kwietnia 2006 r. Założona w ramach planowanego przez strony przedsięwzięcia funkcja parkowania pojazdów miała być w całości realizowana w obszarze projektowanego zagospodarowania terenu działek 44/20, 44/21 i 44/22. Utrzymanie zjazdu wykonanego w ramach inwestycji Gminy, miało być zadaniem właścicieli lub użytkowników gruntów przyległych do drogi zgodnie z przepisami ustawy o drogach publicznych.

Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele, uznając za uzgodnione warunki obsługi komunikacyjnej przedmiotowych działek, zobowiązali się wycofać skargę na decyzję w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego z 7 lutego 2005 r.

Pozwolenie na budowę.

W dniu 20 sierpnia 2010 r. na wniosek matki Wnioskodawcy z 2010 r. Prezydent Miasta wydał decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dla matki Wnioskodawcy na zamierzenie budowlane pn. na działkach 44/22 i 44/32 (działka 1 i działka 2). Decyzja jest ostateczna.

W toku postępowania o pozwolenie na budowę przedłożone zostało oświadczenie Wnioskodawcy zawierające zgodę na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane przez matkę Wnioskodawcy. Oświadczenie podpisała matka Wnioskodawcy w oparciu o opisaną pisemną zgodę z 10 sierpnia 2008 r.

Na dzień wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, projektowana inwestycja znajdowała się na terenie obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru uchwalonego w dniu 19 grudnia 2007 r. uchwałą Rady Miasta. Planowana inwestycja znajdowała się na obszarze oznaczonym w graficznym załączniku do ww. planu symbolem ZP6 (Tereny Zieleni Urządzonej).

Po wydaniu pozwolenia na budowę ww. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego utracił jednak moc. Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 maja 2011 r. stwierdził nieważność uchwały w sprawie uchwalenia tego planu. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r. oddalił skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku.

Pierwsza decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 31 stycznia 2013 r. na wniosek matki Wnioskodawcy z 2012 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr 44/22, 44/32, 44/26 (działkę 1, działkę 2 i działkę 4). Określone w decyzji zamierzenie inwestycyjne nie obejmowało natomiast swoim zasięgiem położonej w tym obrębie działki 44/23 (działki 3). Decyzja stała się ostateczna w 2013 r. Wnioskodawca nie ubiegał się o wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie.

Druga decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 11 marca 2013 r. na wniosek matki Wnioskodawcy z 2012 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: Budynek hotelowy z funkcją gastronomiczną rekreacyjno-sportową i innymi funkcjami towarzyszącymi, z zewnętrzną infrastrukturą techniczną tj. sieciami mediów, terenami utwardzonymi, w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi oraz z zewnętrznymi urządzeniami sportowymi na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr 44/22, 44/32, 44/23 i 44/26 (czyli wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2013 r. Wnioskodawca nie ubiegał się o wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie.

Trzecia decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 8 lipca 2014 r. na wniosek matki Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr 44/22, 44/32, 44/23 i 44/26 (czyli wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r. Wnioskodawca nie ubiegał się o wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie.

Czwarta decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 3 września 2014 r. na wniosek matki Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr 44/22 i 44/32 (działkę 1 i działkę 2). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r. Wnioskodawca nie ubiegał się o wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie.

Piąta decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 11 września 2014 r. na wniosek matki Wnioskodawcy z 2013 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o ustaleniu warunków zabudowy. Na mocy decyzji ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. dla działek ewidencyjnych 44/22, 44/32, 44/23, 44/26 (czyli wszystkich działek ewidencyjnych objętych niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r. Wnioskodawca nie ubiegał się o wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie.

STAN POSZCZEGÓLNYCH DZIAŁEK.

DZIAŁKA 44/22 (DZIAŁKA 1).

W ewidencji gruntów i budynków działka znajduje się w całości na terenie oznaczonym symbolem Bz (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe). Teren nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Działka znajduje się na terenie, dla którego została wydana ww. decyzja z 20 sierpnia 2010 r. o pozwoleniu na budowę. Teren działki był objęty wszystkimi ww. decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy.

Na działce znajdują się następujące obiekty:

Zbiornik retencyjny – znajduje się w północnej części działki, jest wykonany w szczelny sposób z betonowych kręgów, ma ok. 5 m głębokości i ok. 2,5 m średnicy, posiada przykrywę i otwór włazowy, został wykonany przez matkę Wnioskodawcy około 2011 r. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujące je słup strunobetonowy, (linia biegnie pod ziemią wzdłuż południowej, a następnie wschodniej części działki, a następnie w północnej części działki wychodzi na słup strunobetonowy, a następnie wychodzi na sąsiednie nieruchomości). Obiekty te wykonała matka Wnioskodawcy w 2012 r., przy czym kable te wykonano jako alternatywne zasilanie, gdyż poprzednia linia zasilająca nieruchomości sąsiednie poprowadzona była poprzez działki 44/32 i 44/22 w sposób kolidujący z zaplanowaną budową (pozwoleniem na budowę z 2010 r.). Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami, które wykonała matka Wnioskodawcy w 2010 r. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Kable – podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy, biegnąca wzdłuż wschodniej granicy działki do szafki z gniazdami elektrycznymi. Linia została wykonana przez matkę Wnioskodawcy w 2011 r. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Szafka z gniazdami elektrycznymi w północno-wschodniej części działki. Szafka ta została wykonana przez matkę Wnioskodawcy w 2011 r. Pozostali współwłaściciele nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Część drogi technologicznej. Droga została wykonana przez ZIKiT lub innego wykonawcę na zlecenie Gminy jako tymczasowa droga technologiczna do budowy hali widowisko-sportowej na działkach innych niż objęte niniejszym wnioskiem. Miało to miejsce w okresie pomiędzy wiosną 2006 r. a 2009 r. Nie było wtedy innej drogi dojazdowej. Wykorytowano grunt na 60 cm w głąb, wywieziono ziemię i nawieziono kamień niesortowany. Następnie drogę ubito walcem. Budowa ww. hali została ukończona, obiekt został oddany do użytku i posiada inny dojazd, wobec czego droga technologiczna jest zbędna. Zgodnie z postanowieniami umowy użyczenia nieruchomości z 9 maja 2006 r. zawartej pomiędzy współwłaścicielami a Gminą Miejską, po zrealizowaniu inwestycji polegającej na budowie ulicy, inwestor był zobowiązany do doprowadzenia do stanu pierwotnego zajętych pod drogę technologiczną części działek nr 44/22 i 44/20 (obejmującej obecną działkę 44/32). Pomimo ukończenia wspomnianej inwestycji do chwili obecnej nie podjęto żadnych działań w tym zakresie. Wnioskodawcy nie posiadają informacji kiedy takie działania zostaną podjęte.
Kilka drzew niepodlegających ochronie na mocy decyzji o ustaleniu warunków.
Drzewa podlegające ochronie zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy.
Brzoza – drzewo nasadzone zamiennie objęte umową z 21 lipca 2010 r. zawartą pomiędzy Gminą a matką Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, że część obiektów znajdujących się na nieruchomości została wzniesiona przez matkę Wnioskodawcy, której Wnioskodawca udzielił zgody na dysponowanie gruntem na cele budowlane, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz prowadzenie prac budowlanych w zakresie opisanym powyżej.

Opisane wyżej budowle zostały wykonane w celu przygotowania terenu pod budowę budynku określonego we wspomnianej wcześniej decyzji o pozwoleniu na budowę. Infrastruktura ta nie jest jednak wystarczająca na potrzeby inwestycji określonych w decyzjach o warunkach zabudowy.

DZIAŁKA 44/32 (DZIAŁKA 2).

W ewidencji gruntów i budynków działka znajduje się w całości na terenie oznaczonym symbolem Ba (tereny przemysłowe). Teren nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Działka znajduje się na terenie, w odniesieniu do którego została wydana ww. decyzja z dnia 20 sierpnia 2010 r. o pozwoleniu na budowę. Teren działki był objęty wszystkimi ww. decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy.

Na działce znajdują się następujące obiekty:

Część ciepłociągu i kanału odwadniającego, należące do Miejskiego Przedsiębiorstwa. Według wiedzy Wnioskodawcy urządzenia wykonał MP lub inny wykonawca na zlecenie władz Miasta prawdopodobnie w latach 70-tych XX w. Początkowo nie były zasypane. Później zostały wyremontowane i zasypane. Prawdopodobnie miało to miejsce w latach 90-tych XX w. Budowa i remont miały miejsce przed zwrotem działki. Wnioskodawca ani pozostali współwłaściciele nie mieli z tym nic wspólnego.
Dwie szafki przyłącza energetycznego na południowym krańcu działki. Jedna z nich została wykonana przez X w 2011 r., a druga przez matkę Wnioskodawcy w 2012 r. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Studzienka wodomierzowa (wraz z przyłączem wodociągowym). Wykonała ją matka Wnioskodawcy w 2010 r. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Studzienka kanalizacji opadowej, którą wykonała matka Wnioskodawcy w 2011 r. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym, które wykonała matka Wnioskodawcy w 2010 r. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Droga technologiczna (opisana powyżej).
Wjazd na posesję. Jest to wykonany przez Gminę Miejską w 2010 r. (w czasie budowy ulicy) nasyp łączący się z wykonaną wcześniej drogą technologiczną. Stanowi on kontynuację asfaltowego wjazdu na działce 44/33. Był on używany przez podmioty budujące ulicę i halę widowiskowo-sportową.
Kable zasilające sąsiednie nieruchomości biegnące wzdłuż południowej granicy działki. Obiekty te wykonała matka Wnioskodawcy w 2012 r, przy czym kable te wykonano jako alternatywne zasilanie, gdyż poprzednia linia zasilająca nieruchomości sąsiednie poprowadzona była poprzez działki 44/32 i 44/22 w sposób kolidujący z zaplanowaną budową (pozwoleniem na budowę z 2010 r.). Jest to część tej samej instalacji zasilającej sąsiednie nieruchomości, która została opisana przy okazji działki 44/22. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy biegnące w południowej części działki. Linia została wykonana przez matkę Wnioskodawcy w 2011 r. Jest to część tej samej instalacji zasilającej plac budowy, która została opisana przy okazji działki 44/22. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, nie uczestniczyli w wykonaniu prac.
Kilka drzew niepodlegających ochronie na mocy decyzji o ustaleniu warunków zabudowy.
Drzewa podlegające ochronie zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy.

DZIAŁKA 44/23 (DZIAŁKA 3).

W ewidencji gruntów i budynków działka znajduje się w całości na terenie oznaczonym symbolem Ba (tereny przemysłowe). Teren nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W stosunku do nieruchomości nie została wydana decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę.

Teren działki był natomiast objęty trzema wydanymi na wniosek Wnioskodawcy decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy, a mianowicie:

decyzją z dnia 11 marca 2013 r. (druga decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
decyzją z dnia 8 lipca 2014 r. (trzecia decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
decyzją z dnia 11 września 2014 r. (piąta decyzja o ustaleniu warunków zabudowy).

Na działce znajdują się następujące obiekty:

Droga technologiczna. Jest to część tej samej drogi technologicznej, która została opisana powyżej przy okazji poprzednich działek. Przy czym postanowienia ww. umowy użyczenia nieruchomości z 9 maja 2006 r. nie odnosiły się to tej części drogi. Umowa ta została bowiem podpisana przed zwrotem przedmiotowej działki. W czasie budowy drogi działka znajdowała się więc we władaniu Gminy.
Fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej, przy czym Wnioskodawca nie posiada informacji, kiedy i przez kogo została ona wykonana, istniała na nieruchomości nr 2 w chwili jej zwrotu.
Część ciepłociągu i kanału odwadniającego, należące do Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej (opisanego powyżej).
Drzewa niepodlegające ochronie na mocy decyzji o ustaleniu warunków zabudowy.
Drzewa podlegające ochronie zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy.

DZIAŁKA NR 44/26 (DZIAŁKA NR 4).

W stosunku do nieruchomości nie została wydana decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę.

Teren działki był objęty czterema wydanymi na wniosek Wnioskodawcy decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy, a mianowicie:

decyzją z dnia 31 stycznia 2013 r. (pierwsza decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
decyzją z dnia 11 marca 2013 r. (druga decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
decyzją z dnia 8 lipca 2014 r. (trzecia decyzja o ustaleniu warunków zabudowy),
decyzją z dnia 11 września 2014 r. (piąta decyzja o ustaleniu warunków zabudowy).

Na działce znajdują się następujące obiekty:

Droga technologiczna. Jest to część tej samej drogi technologicznej, która została opisana powyżej przy okazji poprzednich działek. Przy czym postanowienia ww. umowy użyczenia nieruchomości z 9 maja 2006 r. nie odnosiły się to tej części drogi. Umowa ta została bowiem podpisana przed zwrotem przedmiotowej działki. W czasie budowy drogi działka znajdowała się więc we władaniu Gminy.
Fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej, przy czym Wnioskodawca nie posiada informacji, kiedy i przez kogo została ona wykonana, istniała na nieruchomości nr 2 w chwili jej zwrotu.
Drzewa podlegające ochronie zgodnie z decyzjami o warunkach zabudowy.
Inne drzewa niepodlegające ochronie na mocy decyzji o ustaleniu warunków zabudowy.
Słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej, które znajdują się w odległości około 20 cm od granicy działki. Nie zostały wzniesione przez Wnioskodawcę, ani przez pozostałych współwłaścicieli, lecz przez inne podmioty w związku z budową hali. Nastąpiło to bez zgody współwłaścicieli działki przed jej zwrotem na rzecz współwłaścicieli. Wnioskodawca nie posiada dokładnych informacji kiedy powstały słupy oświetleniowe. Wedle jego wiedzy miało to miejsce w okresie między 2010 r. a wiosną 2013 r.

SPRZEDAŻ NIERUCHOMOŚCI.

Nieruchomość 1 i 2 chce nabyć spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Decyzja o warunkach zabudowy z dnia 8 lipca 2014 r. została przeniesiona na stronę kupującą 29 lipca 2015 r. Nabywca zamierza zrealizować na nieruchomościach inwestycję polegającą na zabudowaniu ich zabudową mieszkaniową o wielkości powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 9.000 m².

W umowie przedwstępnej sprzedaży nieruchomości z 22 lipca 2015 r. strona sprzedająca zobowiązała, że do dnia 22 października 2015 r. wystąpi do właściwego organu z odpowiednim wnioskiem o uchylenie przedmiotowej decyzji o pozwoleniu na budowę. Matka Wnioskodawcy podejmie więc w wyznaczonym terminie odpowiednie działania zmierzające do uchylenia ww. decyzji.

WYDATKI NA BUDOWLE.

Koszty wzniesienia części budowli usytuowanych na działkach 44/22 i 44/32 ponosił inny współwłaściciel (matka Wnioskodawcy). Pozostałe budowle na działkach objętych niniejszym wnioskiem ponosiły podmioty inne niż współwłaściciele nieruchomości 1 i 2. Żaden ze współwłaścicieli nieruchomości 1 i 2 nie odliczał podatku naliczonego zawartego w kwotach wydatkowanych na wykonanie finansowanych przez nich budowli.

POZOSTAŁE INFORMACJE.

Pozostali współwłaściciele nieruchomości 1 i 2 wystąpili z wnioskami o wydanie indywidualnych interpretacji podatkowych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obrotu ze sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2.

Wnioskodawca figuruje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Prowadzi działalność gospodarczą, z tego tytułu jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Od kwietnia 2015 r. działalność ta jest jednak zawieszona. W okresie zawieszenia działalności, Wnioskodawca nie składa deklaracji VAT. Do końca marca 2015 r. Wnioskodawca pracował także na umowę o pracę. Obecnie pracuje na podstawie umowy zlecenia. Wnioskodawca osiągał przychody z tytułu wynajmu swojego mieszkania, które były opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Nie zajmował się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych nieruchomości w celach zarobkowych, w szczególności nie zostały one oddane w najem lub dzierżawę.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

Pierwszy raz Wnioskodawca zarejestrował działalność 2 marca 2007 r. Zawiesił ją 1 października 2008 r. Uległa wyrejestrowaniu z urzędu 16 listopada 2010 r. Podstawową działalność określił jako Produkcja wyrobów jubilerskich i podobnych (nr PKD z 2004 r.: 36.22.Z). Zakres określony w zgłoszeniu był szeroki, np. Działalność związana z organizacją targów i wystaw gdzie indziej niesklasyfikowana nr PKD z 2004 r. 74.87.A, Reklama nr PKD z 2004 r.: 74.40.Z, Działalność graficzna pomocnicza nr PKD z 2004 r.: 22.25.Z, Działalność fotograficzna nr PKD z 2004 r.: 74.81.Z, i inne związane z zawodem projektanta wzornictwa przemysłowego.

Ponownie Wnioskodawca zarejestrował działalność 14 maja 2012 r. Zawiesił ją 30 marca 2015 r. Przeważająca działalność określona w zgłoszeniu: Produkcja wyrobów jubilerskich i podobnych (nr PKD z 2007 r.: 32.12.Z. Ponadto np.: Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania (nr PKD z 2007 r.: 74.10.Z) i inne.

Zawieszenia działalności są związane z pracami na etatach lub pracami zleconymi w zawodzie projektanta, które to zajęcia – bywa – wymagają większego zaangażowania.

Obecnie Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT ze względu na zawieszenie działalności. W przeszłości był podatnikiem VAT od 1 kwietnia 2007 r. do 1 października 2008 r. oraz od 1 czerwca 2012 r. do 30 marca 2015 r.

Celem nabycia nieruchomości było odzyskanie własności rodzinnych niewykorzystanych na cel wywłaszczenia. Nieruchomości nie były wykorzystywane w celu uzyskania przychodów od momentu nabycia przez Wnioskodawcę do chwili obecnej. Stanowiły zasób rodzinny, a decyzja jak i czy mają zostać wykorzystane nie była podjęta.

Nieruchomości nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w szczególności nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Pierwszy wniosek o zwrot nieruchomości złożony był przez dziadka Wnioskodawcy w 1997 r. gdy Wnioskodawca miał 15 lat, więc nie można mówić o celowym nabyciu, lecz o wejściu w postępowanie o zwrot, a następnie nabyciu w wyniku prawa spadkowego. Spadek można przyjąć lub odrzucić, ale jest to nabycie bierne, bez uprzednio powziętego celu.

Przyczyną sprzedaży udziałów w nieruchomości jest wezwanie jednego ze współwłaścicieli do rozdzielenia własności nieruchomości lub spłaty jego udziału przez pozostałych współwłaścicieli. Spłata udziału przekracza możliwości finansowe Wnioskodawcy, a rozdział sprawiedliwy jest również problematyczny ze względu na ilość współwłaścicieli i niejednakowe możliwości zagospodarowania poszczególnych działek. Na przykład działki położone po północnej stronie nieruchomości są silnie zadrzewione, na południu nie ma drzew; działki po południowej stronie nieruchomości są dobrze uzbrojone i posiadają dostęp do drogi publicznej, a te po północnej stronie go nie posiadają; działki po południowej stronie mają kształt trójkąta, co utrudnia zabudowę itp. W związku z tym współwłaściciele uzgodnili, że sprzedaż będzie najlepszym rozwiązaniem.

Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na przedmiotowych działkach.

Nabycie dz. 44/22 i 44/32 nastąpiło 2 kwietnia 2003 r. Nie było obowiązującego planu miejscowego. Ogólny Plan Zagospodarowania Przestrzennego z 1994 r. wygasł przed tą datą.

Od 16 kwietnia 2003 r. obowiązywało Studium Uwarunkowań i Zagospodarowania Przestrzennego, w którym dz. 44/22 i 44/32 były na granicy obszarów, w których przewiduje się realizację celów publicznych, wybrane kluczowe obszary aktywizacji, tereny zielone, tereny usług. Uchwalono Plan Miejscowy dla tego obszaru 19 grudnia 2007 r., który jednak został unieważniony wyrokiem NSA z 14 grudnia 2011 r. W tym planie dla obszaru obejmującego dz. 44/22 i 44/32, wyznaczonego jako tereny zieleni urządzonej, dopuszczono zabudowę usługową o powierzchni 600 m² i wys. 7 m, wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej 80%.

Nabycie dz. 44/23 i 44/26 nastąpiło 8 maja 2013 r. Nie było wtedy obowiązującego planu i nie ma go do chwili obecnej. Od 9 lipca 2014 r. jest zmienione Studium, w którym dz. 44/22, 44/32, 44/23, 44/26 są w obszarze usług z zabudową do wys, 16 m oraz powierzchnią biologicznie czynną 30%.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży udziałów w działkach.

10.

Nabywca zgłosił się do Wnioskodawcy sam z własnej inicjatywy.

11.

W 2006 r. Wnioskodawca dokonał jednorazowo sprzedaży udziałów w niezabudowanych dz. nr 44/17 i 44/33 na rzecz Gminy, która zwróciła się o wykup części nieruchomości pod budowę drogi. Zbycie to w postaci sprzedaży, a nie wywłaszczenia, było dokonane na wyraźne życzenie Gminy, której zależało na skróceniu czasu wykupu i rozpoczęciu budowy drogi. Działki sprzedane Gminie były częścią tej samej nieruchomości zwróconej w 2003 r., której pozostała część obecnie podlega interpretacji podatkowej z wniosku Wnioskodawcy. VAT od transakcji nie był odprowadzany, nie była składana deklaracja VAT-7 i nie było zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

12.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż w przyszłości. Posiada mieszkanie dwupokojowe otrzymane w spadku oraz udział w domu jednorodzinnym otrzymany w wyniku darowizny.

13.

Środki ze sprzedaży udziałów zostaną przeznaczone na zakup innej nieruchomości lub zakup obligacji jako zabezpieczenie na przyszłość.

14.

Obiekty znajdujące się na dz. 44/22 lub ich części, wymienione poniżej, tj.:

zbiornik retencyjny – 2223 – nr PKOB
kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujący je słup strunobetonowy 2224 – nr PKOB
studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami 2223- nr PKOB
kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) 2224-nr PKOB
szafka z gniazdami elektrycznymi 2224 – nr PKOB

są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Budowle te są trwale związane z gruntem.

Zdaniem Wnioskodawcy część drogi technologicznej nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi.
Kable zasilające sąsiednie nieruchomości i słup strunobetonowy je podtrzymujący nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę i nie będą przedmiotem sprzedaży. Droga technologiczna również nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę i według umowy z Gminą ma zostać usunięta. Droga technologiczna nie jest częścią składową nieruchomości, między innymi dlatego, że została zbudowana dla przemijającego użytku (art. 47 § 3 kodeksu cywilnego). Obiekty te (kable zasilające sąsiednie nieruchomości, słup strunobetonowy, droga technologiczna) nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

15.

Obiekty znajdujące się na dz. 44/32 lub ich części, wymienione poniżej, tj.:

część ciepłociągu i kanału odwadniającego 2222 – nr PKOB
dwie szafki przyłącza energetycznego 2224 - nr PKOB
studzienka wodomierzowa 2222- nr PKOB
studzienka kanalizacji-opadowej 2223- nr PKOB
studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem 2223- nr PKOB
kable zasilające sąsiednie nieruchomości 2224- nr PKOB
kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy 2224 - nr PKOB

są budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.

Prawo Budowlane oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Budowle te są trwale związane z gruntem. Zdaniem Wnioskodawcy droga technologiczna i stanowiący jej część wjazd na posesję nie stanowią budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi i zjazdu (art. 47 § 3 kodeksu cywilnego).

Obiekty te (dwie szafki przyłącza energetycznego i linia zasilania do sąsiadów oraz droga technologiczna) nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

16.

Kanał ciepłowniczy i kanał odwadniający nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę. Były one zbudowane w czasie, gdy działki były własnością Gminy i wg przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowiły infrastrukturę, którą przy zwrocie należało zaakceptować. Zgodnie z art. 49 § 1 kodeksu cywilnego urządzenia służące do doprowadzenia lub odprowadzenia płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Obiekty te nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

17.

Obiekty znajdujące się na dz. 44/23 lub ich części, wymienione poniżej, tj.:

część ciepłociągu i kanału odwadniającego -2222 – nr PKOB

Zdaniem Wnioskodawcy droga technologiczna nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi.

Zdaniem Wnioskodawcy fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie jest budowlą ani jej częścią, między innymi dlatego, że nie stanowi technicznie lub funkcjonalnie budowli drogowej ani nie jest jej częścią, przynależy do gruntu.

Należy mieć także na uwadze, że w przypadku nieruchomości gruntowej stanowiącej przedmiot własności wszelkie naniesienia czyniące ją z punktu widzenia technicznego zabudowaną nie są w myśl prawa cywilnego, tj. art. 46 § 1 kodeksu cywilnego, odrębną nieruchomością, chyba, że na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Co za tym idzie takie naniesienia nie są przedmiotem odrębnej własności, a co najwyżej stanowią części składowe lub przynależności nieruchomości gruntowej. Przedmiotem sprzedaży będzie jedynie prawo własności nieruchomości gruntowej. Jednocześnie nie można traktować wszelkich naniesień jako odrębne przedmioty własności, co za tym idzie nie mogą one być w ogóle przedmiotem odrębnej sprzedaży, gdyż stanowią część nieruchomości gruntowej, która to będzie sprzedawana. Tak więc, fragment starej alejki jest częścią gruntu, a nie osobną budowlą. Podlega sprzedaży razem z gruntem, a nie jako osobny przedmiot własności.

Droga technologiczna nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę i według umowy z Gminą ma zostać usunięta. Droga technologiczna nie jest częścią składową nieruchomości, między innymi dlatego, że została zbudowana dla przemijającego użytku (art. 47 § 3 kodeksu cywilnego). Obiekt ten nie będzie przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

18.

Kanał ciepłowniczy i kanał odwadniający nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę. Były one zbudowane w czasie, gdy działki były własnością Gminy i wg przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowiły infrastrukturę, którą przy zwrocie należało zaakceptować. Należy zaznaczyć, że wszelkie naniesienia, które nie stanowią części składowej nieruchomości lub jej przynależności nie mogą i nie będą przedmiotem sprzedaży. Zgodnie z art. 49 § 1 kodeksu cywilnego urządzenia służące do doprowadzenia lub odprowadzenia płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Obiekty te nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

19.

Obiekty znajdujące się na dz. 44/26 lub ich części, wymienione poniżej, tj.:

słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej- 2112 – nr PKOB

Zdaniem Wnioskodawcy droga technologiczna nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi. Zdaniem Wnioskodawcy fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie jest budowlą ani jej częścią, między innymi dlatego, że nie stanowi technicznie lub funkcjonalnie budowli drogowej ani nie jest jej częścią, przynależy do gruntu.

Należy mieć także na uwadze, że w przypadku nieruchomości gruntowej stanowiącej przedmiot własności wszelkie naniesienia czyniące ją z punktu widzenia technicznego zabudowaną nie są w myśl prawa cywilnego, tj. art. 46 § 1 kodeksu cywilnego, odrębną nieruchomością, chyba, że na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Co za tym idzie takie naniesienia nie są przedmiotem odrębnej własności, a co najwyżej stanowią części składowe lub przynależności nieruchomości gruntowej. Przedmiotem sprzedaży będzie jedynie prawo własności nieruchomości gruntowej. Jednocześnie nie można traktować wszelkich naniesień jako odrębne przedmioty własności, co za tym idzie nie mogą one być w ogóle przedmiotem odrębnej sprzedaży, gdyż stanowią część nieruchomości gruntowej, która to będzie sprzedawana. Tak więc, fragment starej alejki jest częścią gruntu, a nie osobną budowlą, podlega sprzedaży razem z gruntem, a nie jako osobny przedmiot własności.

20.

Wnioskodawca nie ma prawa zbycia słupów oświetleniowych Hali Widowiskowo-Sportowej, które nie zostały wzniesione przez Wnioskodawcę, nie są częścią nieruchomości. Są one częścią oświetlenia ulicy biegnącej wzdłuż Hali Widowiskowo-Sportowej przez działki Gminy. Powstały przed zwrotem nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Nie będą one przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

21.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie wymienionych we wniosku budowli ani ich części ani innych obiektów niesklasyfikowanych jako budowle w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były wyższe niż 30% ich wartości początkowej, w szczególności Wnioskodawca nie ponosił tych wydatków na niżej wymienione:

Obiekty znajdujące się na dz. 44/22 lub ich części, tj.:

zbiornik retencyjny – 2223 (wydatki na ulepszenie – nie) nie
kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujący je słup strunobetonowy – 2224 (wydatki na ulepszenie – nie)
studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami – 2223 (wydatki na ulepszenie – nie)
kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) -2224 (wydatki na ulepszenie – nie)
szafka z gniazdami elektrycznymi - 2224(wydatki na ulepszenie – nie)
część drogi technologicznej (wydatki na ulepszenie – nie)

Obiekty znajdujące się na dz. 44/32 lub ich części, tj.:

część ciepłociągu i kanału odwadniającego -2222 (wydatki na ulepszenie –nie)
dwie szafki przyłącza energetycznego – 2224 (wydatki na ulepszenie – nie)
studzienka wodomierzowa – 2222 (wydatki na ulepszenie –nie)
tudzienka kanalizacji-opadowej – 2223 (wydatki na ulepszenie –nie)
studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem – 2223 (wydatki na ulepszenie – nie)
droga technologiczna (wydatki na ulepszenie – nie)
wjazd na posesję (wydatki na ulepszenie – nie)
kable zasilające sąsiednie nieruchomości – 2224 (wydatki na ulepszenie – nie)
kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy -2224 (wydatki na ulepszenie –nie)

Obiekty znajdujące się na dz. 44/23 lub ich części, tj.:

droga technologiczna (wydatki na ulepszenie – nie)
fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej (wydatki na ulepszenie –nie)
część ciepłociągu i kanału odwadniającego - 2222(wydatki na ulepszenie-nie)

Obiekty znajdujące się na dz. 44/26 lub ich części, tj.:

droga technologiczna (wydatki na ulepszenie – nie)
fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej-(wydatki na ulepszenie-nie)
słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej-2112 (wydatki na ulepszenie –nie)

22.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego od wydatków na ulepszenie wymienionych we wniosku budowli ani ich części ani innych obiektów niesklasyfikowanych jako budowle, gdyż nie ponosił tych wydatków ani wybudowanie ich nie było związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, w szczególności nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do następujących obiektów:

Obiekty znajdujące się na dz. 44/22 lub ich części, tj.:

część ciepłociągu i kanału odwadniającego – 2222 (prawo do odliczenia VAT – nie)
dwie szafki przyłącza energetycznego – 2224 (prawo do odliczenia VAT – nie)
studzienka wodomierzowa – 2222 (prawo do odliczenia VAT – nie)
studzienka kanalizacji-opadowej – 2223 (prawo do odliczenia VAT – nie)
studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem – 2223 (prawo do odliczenia VAT – nie)
droga technologiczna - (prawo do odliczenia VAT – nie)
wjazd na posesję - (prawo do odliczenia VAT – nie)
kable zasilające sąsiednie nieruchomości – 2224 (prawo do odliczenia VAT – nie)
kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy – 2224 (prawo do odliczenia VAT – nie)

Obiekty znajdujące się na dz. 44/23 lub ich części, tj.:

droga technologiczna (prawo do odliczenia VAT – nie)
fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej (prawo do odliczenia VAT – nie)
część ciepłociągu i kanału odwadniającego – 2222 (prawo do odliczenia VAT – nie)

Obiekty znajdujące się na dz. 44/26 lub ich części, tj.:

droga technologiczna (prawo do odliczenia VAT – nie)
fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej (prawo do odliczenia VAT – nie)
słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej – 2112 (prawo do odliczenia VAT – nie)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak czy sprzedaż ta jest opodatkowana podatkiem w stawce 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

UZASADNIENIE STANOWISKA.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Na mocy art. 15 ust. 2 u.p.t.u., „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT jest ograniczony przez dwie przesłanki – podmiotową (osoba dokonująca transakcji musi być podatnikiem podatku od towarów i usług przy dokonywaniu czynności opodatkowanej) oraz przedmiotową (dokonana czynność musi stanowić dostawę towarów, albo świadczenie usług). Tylko jednoczesne spełnienie obu przesłanek skutkuje powstaniem obowiązku podatkowanego w podatku od towarów i usług. Czynności podatnika VAT realizowane w zakresie przedmiotowym VAT (dostawa towarów, świadczenie usług), lecz odnoszące się do sfery aktywności prywatnej podatnika VAT, nie podlegają opodatkowaniu, gdyż w zakresie tych czynności nie działa on w charakterze podatnika.

Kwestia, kiedy sprzedaż nieruchomości z majątku prywatnego może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług była wielokrotnie poruszana w orzecznictwie. Istotne znaczenie w tym zakresie miał wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym Trybunał określił kryteria pozwalające objąć, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę, podatkiem od towarów i usług. Trybunał stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Inaczej jest natomiast zdaniem Trybunału w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu, albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W wyroku z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. I FSK 266/12 (publ. Lexis) Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w kwestii przesłanek uznania sprzedaży działek budowlanych za działalność przybierającą formę zawodową (profesjonalną) w następujący sposób: „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. (…) Podjęcie, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze”.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Obecnie z powodu zawieszenia pozarolniczej działalności gospodarczej nie składa jednak deklaracji na ten podatek.

Jak wynika z opisu stanu nieruchomości 1 i 2, matka Wnioskodawcy uzyskała kilka decyzji o warunkach zabudowy, dla różnej konfiguracji działek tworzących te nieruchomości, dla różnych inwestycji. Charakter inwestycji objętych poszczególnymi decyzjami o warunkach zabudowy wskazuje, że nie chodziło o obiekty służące wyłącznie do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych współwłaścicieli nieruchomości. Ubieganie się przez matkę Wnioskodawcy o takie decyzje miało na celu doprowadzenie do wzrostu rynkowej wartości nieruchomości 1 i 2 oraz ewentualne korzystne zbycie udziałów we współwłasności tych nieruchomości. Ponadto matka Wnioskodawcy podjęła działania mające na celu uzbrojenie nieruchomości (w tym wykonała zbiornik retencyjny, szafkę zasilania placu budowy, szafkę przyłącza elektrycznego (wykonał X), kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujące je słup strunobetonowy, kable (podziemną linię niskiego napięcia) zasilająca plac budowy, studzienkę wodomierzową (wraz z przyłączem wodociągowym), studzienkę kanalizacji opadowej, studzienkę kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym). Wnioskodawca wiedział o powyższych działaniach matki, aczkolwiek sam nie starał się o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, jak i nie inwestował w wybudowanie budowli na działkach będących przedmiotem wniosku. Należy podkreślić, iż matka Wnioskodawcy dysponowała pisemną zgodą Wnioskodawcy na dysponowanie gruntem na cele budowlane, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz prowadzenie prac budowlanych na działkach 44/22 i 44/32. Powołując się na tę zgodę matka Wnioskodawcy podpisała oświadczenie o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane w toku postępowania o pozwolenie na budowę. Pozwoliło jej to uzyskać wcześniej opisane pozwolenie na budowę z dnia 20 sierpnia 2010 r.

Wnioskodawca był stroną opisanej powyżej umowy użyczenia z dnia 9 maja 2006 r. dotyczącej budowy drogi technologicznej. Udzielił matce umocowania do podpisania w jego imieniu tej umowy i wyrażenia zgody na przeprowadzenie drogi technologicznej. Wnioskodawca był także stroną wyżej opisanego porozumienia z 18 maja 2006 r. związanego z kwestią utworzenia zjazdu na nieruchomość z planowanej nowej drogi publicznej i zapewnienia działkom należącym do współwłaścicieli dostępu do drogi publicznej po zakończeniu tej inwestycji. Oznacza to, że Wnioskodawca podjął pewne działania mające znaczenie z punktu widzenia wzrostu wartości nieruchomości oraz ewentualnego zbycia udziałów we współwłasności tej nieruchomości.

W związku z powyższym, planowane przez Wnioskodawcę zbycie udziału we współwłasności nieruchomości 1 i 2 będzie stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Wnioskodawca dokonując tej transakcji będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zostanie więc spełniona podmiotowa przesłanka opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług.

Należy zatem rozważyć, czy w niniejszej sprawie będzie zachodzić przedmiotowa przesłanka opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tj. czy planowana transakcja zbycia udziału w nieruchomości będzie stanowić dostawę towarów lub świadczenia usług opodatkowane tym podatkiem.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (por. art. 7 u.p.t.u.). Przez świadczenie usług rozumie się natomiast, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u. (por. art. 8 u.p.t.u.).

Na gruncie u.p.t.u. nie można znaleźć uzasadnienia dla rozróżnienia sprzedaży nieruchomości od sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości połączonej z jej wydaniem. Należy zatem przyjąć, że każda z tych czynności winna być na podstawie u.p.t.u. traktowana tożsamo i zakwalifikowana jako dostawa towarów. W art. 2 pkt 6 u.p.t.u. wskazano, że przez towary rozumie się „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej, stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 k.c.). Tak więc właściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 u.p.t.u. sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży towaru, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uwzględniając powyższe, sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy uznać za dostawę towaru zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, które nie znajdują powodu, aby rozróżniać sprzedaż nieruchomości i sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości oraz przyjmują, że każda z tych czynności winna być na podstawie u.p.t.u. traktowana tożsamo. Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z dnia 24 stycznia 2011 r. (I FPS 2/11) przyjął, iż „(…) sprzedaż udziału we współwłasności budynku, tak jak i udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. W związku z tym na gruncie ustawy o VAT taka czynność nie może prowadzić do innych skutków prawnych niż sprzedaż towaru przez jednego właściciela (użytkownika wieczystego), która niewątpliwie – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – stanowi dostawę towarów, bowiem w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. NSA zauważył także, że „(…) zróżnicowanie takich skutków w przypadku przyjęcia, że mamy do czynienia przy sprzedaży udziału we współwłasności (użytkowaniu wieczystym) z usługą, a przy rozporządzeniu własnością (użytkowaniem wieczystym) z dostawą prowadzi do naruszenia konstytucyjnej zasady równości podmiotów wobec prawa”.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji Wnioskodawcy sprzedaż przez niego udziału we współwłasności terenu jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u. Ponadto należy zauważyć, że w niniejszej sprawie wszyscy współwłaściciele nieruchomości zamierzają w ramach jednej transakcji zbyć wszystkie swoje udziały w nieruchomości 1 i nieruchomości 2. Nabywca nabędzie więc niepodzielne prawo własności tych nieruchomości.

W myśl art. 29a ust. 8 u.p.t.u. „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”. Tym samym o stawce obowiązującej przy sprzedaży gruntu (udziału we współwłasności nieruchomości), na którym posadowiony jest budynek lub budowla trwale związany z tym gruntem, decyduje charakter tegoż obiektu budowlanego oraz zasady jego opodatkowania, ponieważ w takim przypadku wartość gruntu stanowi składnik podstawy opodatkowania budynku lub budowli. Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz związana jest z obiektem, który z tym gruntem jest związany (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 3 2013, tom I, Oficyna Wydawnicza UNIMEX, s. 530).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budynku i budowli. Pomocniczo należy tu zatem sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U z 2013 r. poz. 1409 ze zm.).

Należy podkreślić, iż w świetle art. 3 pkt 2 tej ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast, za budowlę w rozumieniu prawa budowlanego uważa się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 tej ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że na wszystkich działkach opisanych w niniejszym wniosku znajdują się obiekty mające charakter trwale związanych z gruntem budowli. Grunty te nie mogą więc zostać uznane za niezabudowane. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie więc zasada określona w art. 29a ust. 8 u.p.t.u.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. zwalnia się od podatku dostawę budynku, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W przypadku dostawy budowli (wraz ze znajdującym się pod nią gruntem) zasadą jest zatem zwolnienie od opodatkowania.

Z kolei z opodatkowaniem dostawy podatkiem VAT mamy do czynienia w dwóch przypadkach (stanowiącym wyjątki od zasady), tj.:

gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, albo
gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pojęcie pierwszego zasiedlenia zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. w następujący sposób: „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję, aby doszło do pierwszego zasiedlenia budynku, budowli lub ich części, konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

wybudowanie budynku, budowli lub ich części lub ich ulepszenie – w tym ostatnim przypadku konieczne jest aby, wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
oddanie do użytkowania budynku, budowli lub ich części (po uprzednim wybudowaniu lub ulepszeniu);
oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu;
oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi (por. G. Kaptur, VAT – zwolnienie dostawy budynków, budowli i ich części, C.H. Beck, Warszawa 2013, s. 63-64).

Innymi słowy pierwsze zasiedlenie ma miejsce w momencie oddania do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi:

nowo wybudowanego budynku (budowli lub ich części) lub
gruntownie odnowionego (gdy nakłady na odnowienie stanowią co najmniej 30% jego wartości początkowej) budynku (budowli lub jego części)

–w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (np. sprzedaż, najem, dzierżawa, leasing) (por. J. Zubrzycki, op. cit. s. 539).

W niniejszej sprawie na działkach wchodzących w skład nieruchomości 1 i 2 zostały wybudowane liczne budowle. Część z nich znajdowała się już na poszczególnych działkach w chwili zwrotu nieruchomości 1 i 2 na rzecz Wnioskodawcy i innych spadkobierców dawnych właścicieli na podstawie decyzji administracyjnych wydanych w trybie art. 136 ust. 3 u.g.n. Niektóre zostały wybudowane przez matkę Wnioskodawcy lub inne podmioty już po zwrocie przedmiotowych działek na rzecz Wnioskodawcy i innych spadkobierców dawnych współwłaścicieli.

W ocenie Wnioskodawcy, w stosunku do żadnej z opisanych we wniosku działek nie doszło jeszcze do pierwszego zasiedlenia. Dopiero zbycie (sprzedaż) udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 przez Wnioskodawcę będzie równoznaczne z oddaniem budowli do użytkowania pierwszemu nabywcy w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Wobec powyższego sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności nieruchomości 1 i 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%.

W uzupełnieniu Wnioskodawca stwierdził, że własne stanowisko Wnioskodawcy skłaniające się do nałożenia VAT na sprzedaż udziałów w nieruchomości opiera się na fakcie udzielenia zgody przez Wnioskodawcę na uzyskanie pozwolenia na budowę budynku usługowego. Nie miało to związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, gdyż zakres zarejestrowanej działalności nie obejmuje takich aktywności. Ze względu na wątpliwości czy należy nałożyć VAT przy sprzedaży udziałów w nieruchomości Wnioskodawca zwraca się o interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe – w zakresie określenia, czy Wnioskodawca dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług;
prawidłowe – w zakresie określenia stawki podatku VAT dla dostawy udziałów we współwłasności nieruchomości.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie czterech zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W oparciu o art. 2 pkt 6 ww. ustawy ilekroć w jej przepisach mowa jest o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z kolei z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca obecnie nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT ze względu na zawieszenie działalności. W przeszłości był podatnikiem VAT od 1 kwietnia 2007 r. do 1 października 2008 r. oraz od 1 czerwca 2012 r. do 30 marca 2015 r. Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, która obejmuje działki ewidencyjne nr 44/22 i nr 44/32 (nieruchomość 1). Wnioskodawca jest również współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, która obejmuje działki ewidencyjne nr 44/23 i 44/26 (nieruchomość 2). Udział Wnioskodawcy we współwłasności każdej z ww. nieruchomości wynosi 298815/1853808 części.

Dawniej nieruchomości 1 i 2 wchodziły w skład większej nieruchomości stanowiącej własność poprzedników prawnych Wnioskodawcy, zwanej dalej również „wywłaszczoną nieruchomością”. Wywłaszczona nieruchomość została przejęta na rzecz Skarbu Państwa na podstawie umowy „o odstąpienie własności” (odpłatne zbycie nieruchomości) z przeznaczeniem na zazielenienie Parku Kultury i Wypoczynku stosownie do decyzji o lokalizacji szczegółowej wydanej przez Wydział Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Rady Narodowej Miasta. Akt notarialny zawarto dnia 8 kwietnia 1968 r. na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości. W chwili wywłaszczenia nieruchomość stanowiła współwłasność prababki Wnioskodawcy w 5/8 części oraz innej osoby w 3/8 części.

Nabycie dz. 44/22 i 44/32 nastąpiło 2 kwietnia 2003 r. Nie było obowiązującego planu miejscowego. Ogólny Plan Zagospodarowania Przestrzennego z 1994 r. wygasł przed tą datą.

Nabycie dz. 44/23 i 44/26 nastąpiło 8 maja 2013 r. Nie było wtedy obowiązującego planu i nie ma go do chwili obecnej.

Na wniosek matki Wnioskodawcy zostały wydane następujące decyzje o warunkach zabudowy:

31 stycznia 2013 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr 44/22, 44/32, 44/26 (działkę 1, działkę 2 i działkę 4). Określone w decyzji zamierzenie inwestycyjne nie obejmowało natomiast swoim zasięgiem położonej w tym obrębie działki 44/23 (działki 3). Decyzja stała się ostateczna w 2013 r.
11 marca 2013 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: „Budynek hotelowy z funkcją gastronomiczną, rekreacyjno-sportową i innymi funkcjami towarzyszącymi, z zewnętrzną infrastrukturą techniczną, tj. sieciami mediów, terenami utwardzonymi, w tym: dojazdami, parkingami i ciągami pieszymi oraz z zewnętrznymi urządzeniami sportowymi na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr 44/22, 44/32, 44/23 i 44/26 (czyli wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2013 r.
8 lipca 2014 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: „...” na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr 44/22, 44/32, 44/23 i 44/26 (czyli wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.
3 września 2014 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego.pn.: „...” na terenie obejmującym m.in. działki ewidencyjne nr 44/22 i 44/32 (działkę 1 i działkę 2). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.
11 września 2014 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. m.in. dla działek ewidencyjnych 44/22, 44/32, 44/23, 44/26 (czyli wszystkich działek ewidencyjnych objętych niniejszym wnioskiem). Decyzja stała się ostateczna w 2014 r.

Wnioskodawca podaje wprawdzie, że nie ubiegał się o wydanie żadnej z powyższych decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, jednakże uczyniła to matka Wnioskodawcy na mocy udzielonej przez Wnioskodawcę zgody, gdyż 10 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca w formie pisemnej wyraził zgodę na dysponowanie gruntem na cele budowlane, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz prowadzenie prac budowlanych przez matkę na działkach 44/22 i 44/32. Zgoda nie odnosiła się do działek 44/23 i 44/26, albowiem została udzielona przed zwrotem tych działek na rzecz Wnioskodawcy i innych spadkobierców dawnych współwłaścicieli.

Na wszystkich należących do Wnioskodawcy działkach zostały wykonane przez matkę Wnioskodawcy (na podstawie udzielonej przez Wnioskodawcę zgody) budowle w celu przygotowania terenów pod opisane wyżej inwestycje. Tereny działek 44/22 i 44/32 były objęte wszystkimi pięcioma decyzjami o ustaleniu warunkach zabudowy, teren działki 44/23 był objęty trzema, a teren działki 44/26 czterema ww. decyzjami o warunkach zabudowy.

Wprawdzie w opisie dotyczącym działek 44/23 i 44/26 Wnioskodawca podał, że tereny tych działek były objęte decyzjami wydanymi na wniosek Wnioskodawcy, jednak z informacji dotyczących pozwoleń na budowę oraz całości opisu zdarzenia przyszłego wynika, że tereny tych działek były objęte decyzjami wydanymi na wniosek matki Wnioskodawcy.

Wnioskodawca był także stroną opisanej powyżej umowy użyczenia z dnia 9 maja 2006 r. dotyczącej budowy drogi technologicznej. Udzielił matce umocowania do podpisania w jego imieniu tej umowy i wyrażenia zgody na przeprowadzenie drogi technologicznej. Wnioskodawca był także stroną wyżej opisanego porozumienia z 18 maja 2006 r. związanego z kwestią utworzenia zjazdu na nieruchomość z planowanej nowej drogi publicznej i zapewnienia działkom należącym do współwłaścicieli dostępu do drogi publicznej po zakończeniu tej inwestycji. Oznacza to, że Wnioskodawca podjął pewne działania mające znaczenie z punktu widzenia wzrostu wartości nieruchomości oraz ewentualnego zbycia udziałów we współwłasności tej nieruchomości.

Nadto opis zdarzenia przyszłego nie wskazuje, by Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości w celach prywatnych. Nie zostały bowiem podane żadne okoliczności, które przemawiałyby za wykorzystywaniem tego gruntu dla zaspokojenia osobistych potrzeb Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w działkach, dla których wydano decyzje o warunkach zabudowy, będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca wprawdzie nabył prawo do udziałów w działkach w drodze spadku, ale nie wykorzystywał przedmiotowych udziałów w żaden sposób w celach osobistych. Natomiast 10 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca w formie pisemnej wyraził zgodę na dysponowanie gruntem na cele budowlane, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz prowadzenie prac budowlanych przez matkę, w konsekwencji dla należących do Wnioskodawcy działek wydano decyzje o warunkach zabudowy oraz wzniesiono szereg budowli mających służyć planowanym inwestycjom.

Należy uznać, że charakter inwestycji objętych poszczególnymi decyzjami o warunkach zabudowy wskazuje, że nie chodzi o obiekty służące wyłącznie do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych współwłaścicieli nieruchomości. Ubieganie się przez matkę Wnioskodawcy o takie decyzje miało na celu doprowadzenie do wzrostu rynkowej wartości nieruchomości 1 i 2 oraz ewentualne korzystne zbycie udziałów we współwłasności tych nieruchomości.

Została tym samym wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy a Wnioskodawca działa dla tej transakcji jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy udziału we współwłasności nieruchomości obejmującej działki nr 44/22, 44/32, 44/23 i 44/26.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Dokonując analizy powyższych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalania się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak już wykazano w niniejszej interpretacji, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w działkach stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca z tytułu tej dostawy będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca obecnie nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT ze względu na zawieszenie działalności. W przeszłości był podatnikiem VAT od 1 kwietnia 2007 r. do 1 października 2008 r. oraz od 1 czerwca 2012 r. do 30 marca 2015 r.

Wnioskodawca podaje również, że nie wykorzystywał przedmiotowych nieruchomości w celach zarobkowych, w szczególności nie zostały one oddane w najem lub dzierżawę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udział w działce nr 44/22. Teren działki był objęty wszystkimi pięcioma ww. decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy wydanymi na wniosek matki Wnioskodawcy. Na działce znajdują się następujące obiekty:

zbiornik retencyjny – wykonany przez matkę Wnioskodawcy około 2011 r., PKOB 2223;
kable zasilające sąsiednie nieruchomości oraz podtrzymujące je słup strunobetonowy – wykonane przez matkę Wnioskodawcy w 2012 r., PKOB 2224;
studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami – wykonane przez matkę Wnioskodawcy w 2010 r., PKOB 2223;
kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) – wykonane przez matkę Wnioskodawcy w 2011 r., PKOB 2224;
szafka z gniazdami elektrycznymi – wykonana przez matkę Wnioskodawcy w 2011 r., PKOB 2224;
część drogi technologicznej – nie stanowi budowli ani jej części, ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi.

Jak podał Wnioskodawca we wniosku, kable zasilające sąsiednie nieruchomości i słup strunobetonowy je podtrzymujący nie mogą być zbyte przez Wnioskodawcę, gdyż są elementem infrastruktury przesyłowej X S.A. i musiały być przyjęte według ustawy o gospodarce nieruchomościami przy zwrocie działek od Gminy. Droga technologiczna również nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę i według umowy z Gminą ma zostać usunięta. Zatem kable zasilające sąsiednie nieruchomości, słup strunobetonowy i droga technologiczna nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

Podobnie przez Wnioskodawcę nie będą zbyte następujące budowle: zbiornik retencyjny, studzienki kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami, kable (podziemna linia niskiego napięcia zasilająca plac budowy) oraz szafka z gniazdami elektrycznymi, gdyż budowle te nie były wykonane przez Wnioskodawcę. Jak podaje Wnioskodawca, nie uczestniczył on w wykonaniu prac dotyczących żadnej z wymienionych budowli. Obiekty te zostały wzniesione przez matkę Wnioskodawcy, której Wnioskodawca udzielił zgody na dysponowanie gruntem na cele budowlane, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz prowadzenie prac budowlanych. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na budowę tych obiektów, ponosiła je jego matka. Wnioskodawca nie inwestował w wybudowanie budowli na działkach będących przedmiotem wniosku.

Jednocześnie z wniosku nie wynika, aby pomiędzy Wnioskodawcą a matką Wnioskodawcy doszło do rozliczenia nakładów poniesionych w związku z powyższymi inwestycjami, zatem Wnioskodawca nie wszedł w ekonomiczne posiadanie wybudowanych przez inny podmiot obiektów.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług uzależniają dokonanie dostawy od przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (władztwo ekonomiczne).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy mieć na uwadze, że skoro Wnioskodawca nie dysponuje ekonomicznym władztwem nad budowlami, to nie może dokonać ich dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W tej sytuacji w niniejszej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, gdyż dotyczą one tylko dostawy budynków, budowli lub ich części.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę będzie wyłącznie działka gruntu nr 44/22, gdyż Wnioskodawca nie będzie dokonywał sprzedaży żadnej budowli trwale związanej z tym gruntem.

Dla przedmiotowej działki zostały natomiast wydane decyzje o warunkach zabudowy:

z 31 stycznia 2013 r.,
z 11 marca 2013 r.,
z 8 lipca 2014 r.,
z 3 września 2014 r.,
z 11 września 2014 r.

Zatem działka gruntu nr 44/22 w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jest terenem budowlanym i nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że co prawda z tytułu nabycia wskazanej działki Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to jednak działka ta nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W konsekwencji, w odniesieniu do tej działki nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym dostawa udziału działki gruntu nr 44/22 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udział w działce nr 44/32. Na działce znajdują się następujące obiekty:

część ciepłociągu i kanału odwadniającego, należące do Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej, PKOB 2222;
dwie szafki przyłącza energetycznego, jedna z nich została wykonana przez X w 2011 r., a druga przez matkę Wnioskodawcę w 2012 r., PKOB 2224;
studzienka wodomierzowa (wraz z przyłączem wodociągowym) – wykonana przez matkę Wnioskodawcy w 2010 r., PKOB 2222
studzienka kanalizacji opadowej – wykonana przez matkę Wnioskodawcy w 2011 r., PKOB 2223;
studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym – wykonana przez matkę Wnioskodawcy w 2010 r., PKOB 2223
droga technologiczna (opisana powyżej),
wjazd na posesję – wykonany przez Gminę Miejską w 2010 r. nasyp łączący się z wykonaną wcześniej drogą technologiczną,
kable zasilające sąsiednie nieruchomości – wykonane przez matkę Wnioskodawcy w 2012 r., PKOB 2224;
kable (podziemna linia niskiego napięcia) – wykonane przez matkę Wnioskodawcy w 2011 r., PKOB 2224.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, droga technologiczna i stanowiący jej część wjazd na posesje nie stanowią budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi i zjazdu.

Dwie szafki przyłącza energetycznego i linia zasilania sąsiadów nie mogą być zbyte, gdyż są elementem infrastruktury przesyłowej X S.A. i musiały być przyjęte według ustawy o gospodarce nieruchomościami przy zwrocie działek od Gminy. Obiekty te (dwie szafki przyłącza energetycznego i linia zasilania do sąsiadów oraz droga technologiczna i wjazd) nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

Podobnie przez Wnioskodawcę nie będą zbyte następujące budowle: studzienka wodomierzowa (wraz z przyłączem wodociągowym), studzienka kanalizacji opadowej, studzienka kanalizacji sanitarnej wraz z kanałami i przyłączem kanalizacyjnym, kable (podziemna linia niskiego napięcia) zasilające plac budowy gdyż budowle te nie były wykonane przez Wnioskodawcę. Jak podaje Wnioskodawca, nie uczestniczył on w wykonaniu prac dotyczących żadnej z wymienionych budowli. Obiekty te zostały wzniesione przez matkę Wnioskodawcy, której Wnioskodawca udzielił zgody na dysponowanie gruntem na cele budowlane, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz prowadzenie prac budowlanych. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na budowę tych obiektów, ponosiła je jego matka. Wnioskodawca nie inwestował w wybudowanie budowli na działkach będących przedmiotem wniosku.

Jednocześnie z wniosku nie wynika, aby pomiędzy Wnioskodawcą a matką Wnioskodawcy doszło do rozliczenia nakładów poniesionych w związku z powyższymi inwestycjami, stąd Wnioskodawca nie wszedł w ekonomiczne posiadanie wybudowanych przez inny podmiot obiektów.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy mieć na uwadze, że skoro Wnioskodawca nie dysponuje ekonomicznym władztwem na budowlami, to nie może dokonać ich dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W tej sytuacji w niniejszej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, gdyż dotyczą one tylko dostawy budynków, budowli lub ich części.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę będzie wyłącznie działka gruntu nr 44/32, gdyż Wnioskodawca nie będzie dokonywał sprzedaży żadnej budowli trwale związanej z tym gruntem.

Dla przedmiotowej działki zostały natomiast wydane decyzje o warunkach zabudowy:

z 31 stycznia 2013 r.,
z 11 marca 2013 r.,
z 8 lipca 2014 r.,
z 3 września 2014 r.,
z 11 września 2014 r.

Zatem działka gruntu nr 44/32 w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jest terenem budowlanym i nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W konsekwencji, w odniesieniu do tej działki nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym dostawa udziału działki gruntu nr 44/32 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udziały w działce nr 44/23. Na działce posadowione są następujące obiekty:

droga technologiczna – wybudowana przez Gminę między 2007 a 2009 r.;
fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej – istniejąca na nieruchomości w chwili jej zwrotu;
część ciepłociągu i kanału odwadniającego – należące do Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej, PKOB 2222.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, droga technologiczna nie stanowi budowli ani jej części, między innymi ze względu na brak trwałego połączenia z gruntem oraz charakter tymczasowy tej drogi. Fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej nie jest budowlą ani jej częścią, między innymi dlatego, że nie stanowi technicznie lub funkcjonalnie budowli drogowej ani nie jest jej częścią, przynależy do gruntu.

Droga technologiczna nie może być zbyta, gdyż jest wybudowana przez Gminę i według umowy z Gminą ma zostać usunięta. Droga technologiczna nie jest częścią składową nieruchomości, między innymi dlatego, że została zbudowana dla przemijającego użytku. Obiekt ten nie będzie przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę będzie wyłącznie działka gruntu nr 44/23, gdyż Wnioskodawca nie będzie dokonywał sprzedaży żadnej budowli trwale związanej z tym gruntem.

Dla przedmiotowej działki zostały natomiast wydane decyzje o warunkach zabudowy:

z 11 marca 2013 r.,
z 8 lipca 2014 r.,
z 11 września 2014 r.

Zatem działka nr 44/23 w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jest terenem budowlanym i nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W konsekwencji, w odniesieniu do tej działki nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym dostawa udziału działki gruntu nr 44/23 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć udział w działce nr 44/26. Na działce znajdują się następujące obiekty:

droga technologiczna – wybudowana przez Gminę między 2007 a 2009 r.,
fragment starej zniszczonej dróżki asfaltowej – istniejąca na nieruchomości w chwili jej zwrotu;
słupy oświetleniowe hali widowiskowo-sportowej – wybudowane przez Gminę ok. 2013 r., PKOB 2112.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę będzie wyłącznie działka gruntu nr 44/26, gdyż Wnioskodawca nie będzie dokonywał sprzedaży żadnej budowli trwale związanej z tym gruntem.

Dla przedmiotowej działki zostały natomiast wydane decyzje o warunkach zabudowy:

z 31 stycznia 2013 r.,
z 11 marca 2013 r.,
z 8 lipca 2014 r.,
z 11 września 2014 r.

Zatem działka nr 44/26 w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jest terenem budowlanym i nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W konsekwencji, w odniesieniu do tej działki nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym dostawa udziału działki gruntu nr 44/26 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a tej ustawy.

Reasumując – stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23% – należało uznać za prawidłowe, jednak na innej podstawie prawnej niż wskazana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin