2015.11.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-666/15/ASz
z 19 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 września 2015 r. (data wpływu 4 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia składników majątkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia składników majątkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

O.P. Spółka Akcyjna, (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest producentem wyrobów energetycznych jak również dystrybutorem paliw ciekłych. W ramach swojej działalności Spółka prowadzi działalność handlową z wykorzystaniem składów podatkowych zlokalizowanych na terytorium kraju w T. i J.

W ramach planowanych przedsięwzięć restrukturyzacyjnych zamierza sprzedać część aktywów, które w związku z wdrażanymi zmianami nie mogą być wykorzystywane w efektywny biznesowo sposób. W związku z powyższym zamierza ze składu podatkowego zlokalizowanego w T. wydzielić część składników majątkowych i zbyć je na rzecz spółki powiązanej. W ramach planowanej transakcji Spółka zamierza zbyć aktywa, które nie są przewidziane do wykorzystania w ramach funkcjonującego obecnie składu podatkowego i zostaną w przyszłości wykorzystane przez nabywcę do funkcjonowania składu podatkowego, który zostanie zlokalizowany w sąsiedztwie obecnie funkcjonującego składu podatkowego z wykorzystaniem infrastruktury (m.in. zbiorniki) znajdującej się w chwili obecnej we własności Spółki. W ramach planowanej transakcji Wnioskodawca zmniejszy obszar funkcjonującego składu podatkowego i najpierw wydzierżawi a następnie sprzeda składniki majątku (m.in. zbiorniki) wykorzystywane w chwili obecnej do prowadzenia działalności składu podatkowego. Przedmiotowy opis zdarzenia przyszłego w zakresie wniosku dotyczy finalnej transakcji zbycia składników majątkowych. W zakresie interpretacji przepisów będących przedmiotem wniosku o interpretację bez znaczenia pozostaje okoliczność objęcia przedmiotem umowy dzierżawy poszczególnych składników majątku.

Przedmiotem pierwotnie okresowej dzierżawy a następnie sprzedaży mają być następujące składniki majątku:

Zbiorniki magazynowe oleju napędowego: T-16, T-65, T-66, T-67, T-68, T-69, T-18 zlokalizowane w głównej części na działkach o numerach 1987/107 i 1987/94;
Zbiorniki magazynowe benzyn bezołowiowych: T-60, T-61, T-62, T-63, T-64 zlokalizowane na działce nr 1987/107;
Zbiorniki magazynowe oleju napędowego grzewczego ...: T-25, T-26, T-29 zlokalizowane na działkach nr 1987/5, 537/8, 537/9, 529/2, 530/2;
Zbiornik T-31 w którym magazynowane są estry. Zbiornik znajduje się na działce nr 1987/95.

Przedmiotem zbycia ma być prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności budynków, budowli oraz pozostałych środków trwałych opisanych poniżej. Nieruchomość zabudowana jest budynkami o funkcji administracyjno-socjalnej, pompowniami oraz rozdzielniami elektrycznymi, położonymi w miejscowości T. przy ul. F. Nieruchomość mająca być przedmiotem zbycia stanowi geodezyjnie wyodrębnione działki o numerach ewidencyjnych: 529/2, 530/2, 537/8, 537/9, 1987/4 (w części), 1987/5, 1987/11 (w części), 1987/51 (w części), 1987/75, 1987/87 (w części), 1987/91 (w części), 1987/92, 1987/94, 1987/95 (w części), 1987/106, 1987/107, 2184 o łącznej powierzchni 11,9390 ha. Dla zbywanej nieruchomości istnieją księgi wieczyste Kw o numerach KR1C/xxx, KR1C/xxx prowadzone przez V Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w C.

Działki wyżej wymienione będące w użytkowaniu wieczystym zabudowane są budynkami o funkcjach administracyjno-socjalnych, pompowniami oraz rozdzielniami elektrycznymi o łącznej powierzchni użytkowej 687,05 m2, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności.

W skład zbywanych przez Spółkę środków trwałych wchodzą m.in.:

Zbiorniki wymienione na stronie drugiej;
Zbiorniki magazynowe T-30 i T-19 służące do magazynowania Oleju napędowego grzewczego Zlokalizowane na działce nr 1987/5;
Zbiornik T-31 służący do magazynowania estrów zlokalizowany na działce 1987/95;
Budynek nalewu autocystern o powierzchni użytkowej 113 m2 zlokalizowany na działce nr 1987/4;
Pompownia paliw składająca się z zespołu dwunastu pomp zasilających stanowiska nalewcze oraz pompa benzynowa zasilająca stację odzysku oparów znajdująca się na działce nr 1987/106;
Budynek socjalno-administracyjny zlokalizowany na działce o numerze 1987/4 o powierzchni użytkowej 340 m2;
Podstacja elektryczna nr 1 oraz nr 2, odpowiednio zlokalizowane na działkach 1987106 oraz 1987/4;
Pompownia olejów opałowych (Ekoterm, Eko-C) zlokalizowana na działce nr 1987/4 składająca się z trzech pomp zasilających stanowiska nalewcze;
Zbiornik spustów o pojemności 10 m3 zlokalizowany na działce nr 1987/4;
Trzy podziemne zbiorniki na dodatki o łącznej pojemności 44 m3 zlokalizowany na działce 1987/91;
Drogi i place zlokalizowane na działce 1987/4;
Rurociągi paliwowe oraz rurociągi oparów wraz z kanalizacją wewnętrzną stanowiące budowle;
Połączenia rurociągowe zlokalizowane na działce 1987/91 oraz 1987/4;
Oświetlenie parkingu umiejscowione na działce o numerze 2184;
Ogrodzenie terminala

Nadmienić należy, że w ramach zaplanowanej transakcji nastąpi przejęcie przez nabywcę zbywanych składników majątkowych 19 pracowników Wnioskodawcy na zasadzie art. 231 Kodeksu Pracy.

W ramach planowanej transakcji nie będą zbywane posiadane przez Spółkę bazy klientów ani też nie będą przenoszone istniejące kontrakty handlowe na sprzedaż wyrobów. Wnioskodawca nie prowadzi dla zbywanej części składników majątkowych osobnych ksiąg, nie sporządza samodzielnego bilansu, ani nawet nie prowadzi odrębnej księgowości zarządczej. Brak jest wyodrębnienia finansowego dla grupy zespołu zbywanych aktywów wyżej wskazanych. Przedmiotem zbycia nie są też zobowiązania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przedstawiona powyżej transakcja zbycia przez Spółkę składników majątkowych stanowi zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e w związku z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej „ustawa o VAT”?
W konsekwencji czy zbywane składniki majątku podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawca nie ma w opisanym zdarzeniu przyszłym do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumianej jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Konsekwencją stwierdzenia, że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie mamy do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest opodatkowanie podatkiem VAT zbywanych aktywów.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z przytoczoną powyżej definicją zawartą w ustawie o VAT wskazano na kilka elementów definiujących zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”). Przez ZCP na gruncie ustawy o VAT analogicznie jak w przypadku ustaw o podatkach dochodowych rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia w przypadku Spółki, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Po wyższe rozumienie definicji potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach podatkowych. Przykładowo: „Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze (...).

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Podobnie zorganizowana część przedsiębiorstwa definiowana jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku WSA w Warszawie, Sąd wskazał, że „Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi charakteryzować się odpowiednim stopniem wyodrębnienia finansowego i organizacyjnego. Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru). Bardziej istotne jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania. Natomiast wyodrębnienie finansowe nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu. Wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa.”

W ocenie zarówno organów podatkowych jak i orzecznictwa sądowoadministracyjnego ważne jest wyodrębnienie na trzech płaszczyznach – funkcjonalnej, finansowej i organizacyjnej.

Wyodrębnienie funkcjonalne, polega na tym, że realizacja określonych zadań gospodarczych przypisana jest zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Funkcjonalne wyodrębnienie zachodzi kiedy ZCP jest w stanie samodzielnie wykonywać zadania przypisane w ramach przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe polega na tym, że poprzez odpowiednie ewidencje zorganizowanej części przedsiębiorstwa można przypisać określone przychody i koszty oraz należności i zobowiązania. Nie jest do tego konieczna zupełna niezależność finansowa zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie organizacyjne polegające na tym, że wyodrębniona część przedsiębiorstwa ma swoje jasno określone miejsce w strukturze. Może być przykładowo oddziałem, wydziałem, biurem.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie mamy do czynienia z wyodrębnieniem organizacyjnym po stronie Spółki dla zbywanych składników majątku.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa wypracowane przez prawo cywilne i prawo podatkowe nie pokrywają się. Co do zasady można stwierdzić, że wymagana jest większa (kwalifikowana) ilość warunków, jakie musi spełnić jednostka, aby została uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie prawa podatkowego. Jest to o tyle zrozumiałe, że z faktu uznania, iż dana jednostka stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa podatnik VAT może często wywodzić korzystne skutki podatkowe, które nie zachodziłby w przypadku rozpoznania danej jednostki jedynie za zespół składników majątkowych nie tworzących zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Co więcej może dojść do sytuacji, w której dany zespół składników majątkowych nie będzie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów prawa podatkowego natomiast będzie rozpoznany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa z punktu widzenia prawa cywilnego.

Pomimo niewątpliwych różnic w definiowaniu przedsiębiorstwa oraz jego zorganizowanych części w prawie cywilnym i podatkowym orzecznictwo sądowe jest zgodne co to tego, że aby mówić o przeniesieniu całego przedsiębiorstwa musi dojść do przejścia minimum składników majątkowych, które pozwalają na jego prowadzenie. W wyroku z 8 kwietnia 2003 r. Sąd Najwyższy stwierdził, że „(...) nawet wyłączenie niektórych składników nie uniemożliwia przyjęcia, że doszło do zbycia (wniesienia jako aportu) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, jeśli na nabywcę przeszło to minimum dóbr materialnych i niematerialnych oraz środków i sposobów, jakie konieczne są do podjęcia przez niego takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca.” Natomiast w wyroku z 26 czerwca 2008 roku NSA orzekł, że „dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej.”

Mając powyższe na uwadze można postawić tezę, że zbycie przedsiębiorstwa zachodzi w przypadku przejścia istotnych składników majątkowych pozwalających na jego prowadzenie. Należy więc wyróżnić niejako „rdzeń” lub „istotę” przedsiębiorstwa w odniesieniu do, których powinno się rozpatrywać całe przeniesienie. W sytuacji kiedy przy przeniesieniu pewnych elementów „istota” przedsiębiorstwa pozostaje przy zbywcy należy wskazać, że doszło jedynie do przeniesienia pewnych składników majątkowych. Natomiast nawet w przypadku wyłączenia całego szeregu składników majątkowych, które nie są niezbędną częścią przedsiębiorstwa spod transakcji zbycia jeśli tylko przeniesiono najistotniejsze elementy należy wskazać, że doszło do przeniesienia całego przedsiębiorstwa. Najważniejszy, więc w tym zakresie będzie potencjał jaki tworzą razem przenoszone składniki majątkowe.

Należy wskazać, że w planowanej transakcji zakres przenoszonych składników wydaje się dość obszerny i istotny, wynika to w głównej mierze ze specyfiki działalności w branży związanej z obrotem i produkcją paliw i innych wyrobów akcyzowych. Jednakże mimo mnogości przenoszonych aktywów ciężko wskazać zespół aktywów przenoszonych jako realizujący samodzielnie zadania biznesowe. Dodatkowo należy wskazać, że zbywane składniki majątku organizacyjnie, stanowią jedynie element szerszej całości zespołu majątkowego Spółki. Bez znaczenia dla podatkowej oceny zbywanych składników majątku zdaniem Wnioskodawcy pozostaje okoliczność, że nabywca zamierza stworzyć z zespołu składników majątku organizacyjnie wyodrębnioną jednostkę w postaci składu podatkowego.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, że przenoszone składniki muszą tworzyć przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w momencie dokonywania przenoszenia zarówno po stronie zbywcy jak i nabywcy. Nie będzie, więc przeniesieniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa zbycie składników majątkowych, które dopiero w połączeniu choćby z minimum elementów przedsiębiorstwa nabywcy razem utworzą zespół składników majątkowych potencjalnie pozwalający na funkcjonowanie przedsiębiorstwa.

Podsumowując zatem, w odniesieniu do stanowiska zaprezentowanego powyżej, Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, zbycie przez Spółkę zespołu składników majątku zawartych w opisie zdarzenia przyszłego należy rozpoznać nie jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) zgodnie z definicją art. 2 ust. 27e ustawy o VAT. W związku z powyższą okolicznością właściwym będzie rozpoznanie na gruncie ustawy o VAT sprzedaży poszczególnych aktywów odpowiednio jako środki trwałe, grunty, ruchomości lub wartości niematerialne i prawne.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, że z analogicznym wnioskiem jako nabywca w dniu 2 września 2015 r. w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego wystąpiła spółka O. S.A. z siedzibą w P. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przy czym, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości łub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT natomiast stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

W ocenie Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.)

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że transakcja zbycia aktywów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, planowana transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego definiujący przedsiębiorstwo. Jak już wskazano, poza zbywanym majątkiem, nie dojdzie do sprzedaży posiadanych baz klientów, nie będą przenoszone istniejące kontrakty handlowe na sprzedaż wyrobów. Przedmiotem zbycia nie są tez zobowiązania.

W ocenie Organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Odnosząc przedstawiony stan prawny do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę nie będzie także zorganizowana część przedsiębiorstwa, w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak już wyjaśniono zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest tylko sumą jego składników, lecz ich zorganizowanym zespołem. Aby uznać dany zespół składników majątkowych i niemajątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te muszą być wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Odrębność finansową, należy rozpatrywać w kontekście co najmniej takiego prowadzenia ksiąg rachunkowych, który pozwalałby na rozdzielenie przychodów i działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa od przychodów i kosztów całego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca nie prowadzi dla zbywanej części składników majątkowych osobnych ksiąg, nie sporządza samodzielnego bilansu, ani nawet nie prowadzi odrębnej księgowości zarządczej. Zatem ze względu na fakt, że brak jest wyodrębnienia finansowego dla grupy zespołu zbywanych aktywów, w rozważanym zdarzeniu przyszłym nie można w ocenie Organu wykazać odrębności finansowej przedmiotu planowanej transakcji zbycia.

Odrębność funkcjonalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zdaniem Organu, oznacza, że wyodrębnione składniki muszą posiadać pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania jako samodzielne przedsiębiorstwo.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć aktywa, które nie są przewidziane do wykorzystania w ramach funkcjonującego obecnie składu podatkowego. Wnioskodawca zmniejszy obszar funkcjonującego składu podatkowego i najpierw wydzierżawi, a następnie sprzeda składniki majątku wykorzystywane w chwili obecnej do prowadzenia działalności składu podatkowego. Przedmiotem zbycia nie są zobowiązania. W ramach planowanej transakcji nie będą zbywane posiadane przez Spółkę bazy klientów ani też nie będą przenoszone istniejące kontrakty handlowe na sprzedaż wyrobów.

Zatem z opisu sprawy wynika, że aktywa mające podlegać zbyciu nie stanowią wyodrębnionej struktury w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza zbyć wymienione we wniosku poszczególne składniki majątku, które nie mogą być przez niego wykorzystywane w efektywny biznesowo sposób.

W konsekwencji należy stwierdzić, że przedmiotowe składniki majątku nie posiadają zdolności do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych.

Nie ulega zatem wątpliwości, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do łącznego spełnienia warunków niezbędnych do uznania, że część składników majątkowych, które Wnioskodawca zamierza wydzielić ze swojego składu podatkowego (aktywa, które nie są przewidziane do wykorzystywania w ramach jego funkcjonowania), stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy.

Tym samym, ww. czynność nie będzie objęta dyspozycją art. 6 pkt 1 ustawy. Oznacza to, że zbycie opisanych aktywów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych właściwych dla poszczególnych elementów (aktywów) zbywanego majątku Wnioskodawcy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nie ma w opisanym zdarzeniu przyszłym do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumianej jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, czego konsekwencją jest opodatkowanie podatkiem VAT zbywanych aktywów, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zaznaczyć, że w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu zdarzenia przyszłego udzielona interpretacja traci aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin