INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011r. (data wpływu 24 października 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2012r. (data wpływu 31 stycznia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi wstępu do parku rozrywki-parku linowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wstępu do parku rozrywki-parku linowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 stycznia 2012r. (data wpływu 31 stycznia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 16 stycznia 2012r., znak: IBPP2/443-1182/11/UH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie parku rozrywki-parku linowego. Obejmuje on plac zabaw dla dzieci i park linowy. W parku Wnioskodawcy odwiedzający mogą wykupić bilety wstępu o różnej wartości. W ramach wydatkowanej kwoty będą mogli korzystać z różnych obiektów, aż do wydatkowania danej kwoty (wstęp na ww. obiekty będzie wyceniony osobno). Park podzielony jest na trasy o różnym stopniu trudności, odwiedzający sami decydują która trasa zostanie przez nich wybrana. W czasie działania parku linowego na jego terenie znajdują się osoby z odpowiednimi kwalifikacjami do udzielania instruktarzu BHP i udzielania pierwszej pomocy oraz informacji z bezpiecznego korzystania z atrakcji. Obecność instruktorów nie wpływa na cenę biletów na poszczególne obiekty. Powyższe usługi sklasyfikowane są w PKWiU 92.33.10-00.00. W chwili obecnej Wnioskodawca stosuje podstawową stawkę 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 31 stycznia 2012r.:

Czy opisane usługi są opodatkowane stawką 7% (8%)...

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 31 stycznia 2012r.:

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie ww. usług podlega opodatkowaniu stawką 7% (8%). Stosownie do treści ust. 2 art. 41 dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. l.

W poz. 186 tego załącznika wymieniono m .in. pozostałe usługi w zakresie sportu i rekreacji - wyłącznie bilety wstępu bez względu na PKWiU. Zdaniem Wnioskodawcy takie usługi są przez niego świadczone. Ponadto zdanie Wnioskodawcy podparte jest wydaną interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy we wniosku składanym dnia 15 lutego 2010 roku uzupełnionego 12 kwietnia 2010 roku. nr interpretacji ITPP2/443-156/10/AF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W myśl art 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Z powyższego wynika, iż w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy, pod poz. 183, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Natomiast pod poz. 186 załącznika nr 3, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu.

Z powołanych przepisów wynika, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały m. in. usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne oraz pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „wstępu”. W procesie stosowania prawa organ podatkowy dokonuje interpretacji norm prawnych zawartych w ustawach i rozporządzeniach za pomocą różnych wykładni. Jednakże w przypadku prawa podatkowego dominującą wykładnią jest wykładnia literalna, gdyż w prawie tym obowiązuje prymat wykładni gramatycznej.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) „wstęp” to: „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi park rozrywki-park linowy. Obejmuje on plac zabaw dla dzieci i park linowy. W parku Wnioskodawcy odwiedzający mogą wykupić bilety wstępu o różnej wartości. W ramach wydatkowanej kwoty będą mogli korzystać z różnych obiektów, aż do wydatkowania danej kwoty (wstęp na ww. obiekty będzie wyceniony osobno). Park podzielony jest na trasy o różnym stopniu trudności, odwiedzający sami decydują która trasa zostanie przez nich wybrana. Na terenie parku linowego znajdują się wykwalifikowane osoby udzielające instruktarzu BHP, pierwszej pomocy oraz informujące o bezpiecznym korzystania z atrakcji. Obecność instruktorów nie wpływa na cenę biletów na poszczególne obiekty. Wnioskodawca do ww. usług stosuje podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

Analiza stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że opłata pobierana przez Wnioskodawcę, a dokumentowana biletem wstępu o różnej wartości w zależności od wybranego przez klienta rodzaju trasy daje możliwość nie tylko wejścia na teren parku linowego, ale również i przede wszystkim możliwość korzystania z dostępnych tam urządzeń (wybranych konkretnie przez klienta wykupującego bilet). Opłata ta obejmuje korzystanie z dostępnych na terenie parku obiektów. Klientowi nabywającemu bilet o różnej wartości przyznawane jest prawo do czynnego korzystania z wybranych przez niego tras.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż opłata za usługę udostępniania mieszczących się na terenie parku linowego tras o różnym stopniu trudności nie jest wyłącznie opłatą za wstęp do parku linowego lecz stanowi opłatę za możliwość skorzystania z danej trasy zorganizowanej na terenie parku linowego.

Reasumując pobierana przez Wnioskodawcę opłata za usługę polegającą na udostępnianiu znajdujących się na terenie parku atrakcji, dokumentowana biletem wstępu o różnej wartości nie jest tożsama z „opłatą w zakresie wstępu”. Wystawiany przez Wnioskodawcę bilet wstępu nie dokumentuje zapłaty za usługę związaną z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do parku rozrywki-parku linowego określoną w poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy o VAT (bez względu na symbol PKWiU 2008), oraz nie jest też zapłatą za pozostałą usługę związaną z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu określoną w poz.186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT (bez względu na symbol PKWiU 2008). Opłata ta nie ma charakteru wstępu.

Usługa udostępnienia tras znajdujących się na terenie parku linowego w związku z którą pobierana jest opłata z tytułu wstępu do tego parku (bilet wstępu o różnej wartości) nie mieści się w zakresie objętym preferencyjną stawką opodatkowania, podlega opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić także należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania wskazanych we wniosku usług według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania PKWiU zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania ww. towarów według PKWiU, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Ponadto nadmienia się, iż wskazana we wniosku interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydana została w indywidualnej sprawie w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i zdarzenie przyszłe przedstawione przez podatnika.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.