Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-127/15/MK
z 3 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie powstania przychodu podatkowego oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od komputerów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca – jest organem założycielskim Policealnej Szkoły X i Z. Policealna szkoła działała na podstawie decyzji urzędu miejskiego, na mocy wpisu do ewidencji szkół niepublicznych.

Szkoła była osobnym podmiotem niż Wnioskodawca w zakresie rozliczeń z urzędem skarbowym, urzędem statystycznym i ZUS. Szkoła posiadała również oddzielny numer NIP, nie była czynnym podatnikiem podatku VAT.

Działalność szkoły finansowana była z opłat czesnego a także z dotacji otrzymywanych z urzędu miasta. Dochód szkoły zwolniony był z podatku dochodowego od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na fakt, iż w całości przeznaczony był na cele statutowe. Szkoła z własnych środków dokonywała zakupu komputerów i oprogramowania, niezbędnych w prowadzonej działalności dydaktycznej.

Przy zakupie komputerów podatek VAT był zaliczany do ceny środków trwałych, korzystano również z zakupu komputerów ze stawką 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 26a oraz ust. 14 pkt 1 i 2. z załącznikiem nr 8 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W chwili obecnej szkoła nie prowadzi działalności dydaktycznej, w dniu 4 marca 2015 r. wydana została decyzja Prezydenta Miasta X o wykreśleniu szkoły z ewidencji szkół niepublicznych, co jest równoznaczne z jej likwidacją.

W majątku szkoły pozostają niezamortyzowane komputery. Szkoła ma zamiar nieodpłatnie przekazać majątek w postaci komputerów na rzecz jej organu założycielskiego (Wnioskodawca). Przekazane komputery będą wykorzystywane przez wnioskodawcę w działalności opodatkowanej zarówno podatkiem od towarów i usług, jak i podatkiem dochodowym od osób prawnych. Nieodpłatne przekazanie nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że:

• szkoła nie posiadała osobowości prawnej - nie była zarejestrowana w sądzie;
• odnośnie kwestii posiadania majątku - zgodnie ze Statutem szkoły: majątek szkoły jest majątkiem XYZ Sp. z o.o. w X i składa się z: majątku przekazanego do dyspozycji szkoły przez osobę prowadzącą, majątku wypracowanego lub nabytego w trakcie działalności z przeznaczeniem na potrzeby szkoły, majątku uzyskanego w formie dotacji, darowizn, itp. osób prawnych i fizycznych. Szkoła administruje swoim majątkiem, dba o jego należyty stan i zabezpieczenie.

Bilans księgowy szkoły był zatwierdzany i podpisywany przez zarząd XYZ Sp. z o.o. w X, ale zatwierdzania i kontrolowania budżetu dokonywał dyrektor Szkoły.

• odnośnie struktury organizacyjnej - zgodnie ze Statutem szkoły organami Szkoły są:
  
  
  
  1. Dyrektor Szkoły,
     
  2. Rada Pedagogiczna,
     
  3. Samorząd Słuchaczy

Dyrektor jest kierownikiem bieżącej działalności Szkoły. Dyrektora (pełnomocnika osoby prowadzącej) zatrudnia na podstawie uchwały Zarządu XYZ Sp. z o.o. w X Prezes Zarządu. Oprócz opisanej powyżej struktury, w szkole zatrudnienie byli na podstawie umów zlecenia nauczyciele księgowy, kasjer. Umowy te były zawierane z Dyrektorem Szkoły.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Szkoła posiadała własną strukturę organizacyjną, a kierującym szkołą był Dyrektor.

• odnośnie siedziby - jako siedzibę szkoły we wniosku o zarejestrowanie szkoły wskazano siedzibę wnioskodawcy XYZ Sp. z o.o. w X.

Przez cały okres działalności, Szkoła wynajmowała powierzchnię od XYZ Sp. z o.o. w X i opłacała czynsz najmu z własnych środków, co potwierdzają dokumenty księgowe (faktury).

Dyrektor szkoły oraz inne osoby w oparciu o posiadane pełnomocnictwa zaciągają zobowiązania i składają oświadczenie woli w imieniu szkoły.

Szkoła samodzielnie zawierała umowy najmu lokalu, zakup sprzętu, umowy zlecenia z nauczycielami, umowy zakupu akcji z funduszem inwestycyjnym, co znajduje potwierdzenie w dokumentacji księgowej (faktury i rachunki) oraz umowach zawartych w formie pisemnej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Szkoła była samodzielną stroną stosunków prawnych.

Zgodnie ze statutem szkoły: Dyrektor szkoły oraz inne osoby w oparciu o posiadane pełnomocnictwa zaciągają zobowiązania i składają oświadczenie woli w imieniu szkoły. Tym samym szkoła miała zdolność zaciągania zobowiązań.

Zlikwidowanie majątku szkoły nie nastąpi z końcem czerwca br., jak dotychczas wskazywano, a po otrzymaniu interpretacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w sytuacji, gdy nastąpiła likwidacja policealnej szkoły i nastąpi nieodpłatne przekazanie majątku szkoły na rzecz jej organu założycielskiego (Wnioskodawca), to czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy w sytuacji, gdy nastąpiła likwidacja policealnej szkoły i nastąpi nieodpłatne przekazanie majątku szkoły, u Wnioskodawcy powstanie przychód w wysokości wartości rynkowej otrzymanego majątku w postaci komputerów?
3. Czy Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych środków trwałych od wartości początkowej tych środków, określonej w wysokości wartości rynkowej na dzień nieodpłatnego przekazania i odpisy te będą stanowiły koszt uzyskania?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie i trzecie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego został rozpatrzony odrębnym pismem z dnia 22 czerwca 2015 r. znak ITPP2/4512-354/15/EB.

W zakresie pytania drugiego Wnioskodawca podniósł, że jego zdaniem z tytułu nieodpłatnego przekazania na jego rzecz składników majątku przez szkołę w postaci komputerów, powstanie u niego przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten stanowi, że przychodem jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Art. 12 ust. 5 stanowi zaś, że wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W świetle powyższego, u Wnioskodawcy powstanie przychód w wysokości wartości rynkowej otrzymanych nieodpłatnie komputerów.

W zakresie pytania trzeciego, w ocenie Wnioskodawcy, będzie mógł on dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych środków trwałych od wartości początkowej tych środków, określonej w wysokości wartości rynkowej na dzień nieodpłatnego przekazania.

Jak stanowi bowiem art. 16g ust. 1 pkt 3, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Amortyzacja naliczana na podstawie art. 16a-16m stanowi koszt uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

W stosunku do Wnioskodawcy nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

W przedmiotowej bowiem sprawie, nieodpłatne nabycie stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód, zatem odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej otrzymanych środków trwałych w wysokości wartości rynkowej stanowić będą koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10, 11 i 24a, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 cyt. ustawy ).

Jak wynika z powyższych regulacji, podstawowymi kategoriami podatkowymi, tworzącymi podstawę opodatkowania są przychody i koszty uzyskania przychodów. Odnosząc się do rozpoznawania pierwszego z ww. elementów dochodu, należy podkreślić, że cyt. ustawa nie zawiera legalnej definicji pojęcia przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 cyt. ustawy ).

Na podstawie cyt. art. 12 można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mającą definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Omawiana ustawa nie definiuje przy tym „źródeł przychodów”. Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tego pojęcia funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „zarzewie”, „czynnik sprawczy”, „powód”, „pochodzenie”. Wobec powyższego, źródłem przychodu w rozumieniu ww. ustawy są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu - są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić szeroko, w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika). W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 cyt. ustawy.

Jak wynika z powyższego, ocena, czy dane zdarzenie (operacja gospodarcza) zaistniałe po stronie podatnika ma wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, wymaga ustalenia, czy jego zaistnienie skutkuje uzyskaniem przez podatnika przychodu albo poniesieniem kosztu uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Zgodnie z art. 1 ust 2 ustawy przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają określenia pojęcia jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Definicja tego podmiotu nie występuje również w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), który w przepisie art. 33 ogranicza się jedynie do wskazania jednostek organizacyjnych, wyposażonych na mocy przepisów szczególnych w osobowość prawną („Osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną”).

Takie też jednostki nieposiadające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r., poz. 1314 ze zm.).

Ustalenia poczynione na gruncie prawa podatkowego w zestawieniu z art. 33 Kodeksu cywilnego (wskazującego na jednostki organizacyjne wyposażone na mocy przepisów szczególnych w osobowość prawną), jak też art. 33¹ Kodeksu cywilnego nakazującego stosowanie odpowiednich przepisów o osobach prawnych do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (Do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych - artykuł 33¹ § 1 Kodeksu cywilnego) - pozwalają poczynić konstatację, że z powołanego wyżej przepisu art. 1 ust. 2 ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że ustawa nadaje podmiotowość prawnopodatkową również tym jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej, które są zorganizowane według pewnego schematu pozwalającego na działanie dysponujące majątkiem oraz zasobami ludzkimi - co pozwala im uczestniczyć w obrocie gospodarczym mimo braku osobowości prawnej.

Analiza posiadania podmiotowości prawno-podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych przez niepubliczne szkoły i przedszkola czyni zasadnym wskazanie przepisów regulujących ich status, a mianowicie – przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), która określa zasady na jakich prowadzone są przedszkola, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze, poradnie psychologiczno-pedagogiczne, młodzieżowe ośrodki wychowawcze, placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania, zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli, biblioteki pedagogiczne, oraz kolegia pracowników służb społecznych. W świetle tych przepisów szkoły i placówki oświatowe są odrębnymi jednostkami od organów, które je prowadzą.

Zgodnie z art. 5 cyt. ustawy szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną. Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 3a–3e, może być zakładana i prowadzona przez:

1. jednostkę samorządu terytorialnego;
2. inną osobę prawną;
3. osobę fizyczną.

Stosownie do treści art. 82 ust. 1 osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Wpis do ewidencji określa m.in. statut szkoły, tworzący zakres działania i organizację oraz ustalający prawa i obowiązki pracowników oraz uczniów.

Zgodnie z art. 84 ustawy o systemie oświaty szkoła lub placówka działa na podstawie statutu nadanego przez osobę prowadzącą. Statut powinien określać w szczególności:

1. nazwę, typ szkoły lub cel placówki oraz ich zadania;
2. osobę prowadzącą szkołę lub placówkę;
3. organy szkoły lub placówki oraz zakres ich działań;
4. organizację szkoły lub placówki;
5. prawa i obowiązki pracowników oraz uczniów szkoły lub placówki, w tym przypadki, w których uczeń może zostać skreślony z listy uczniów szkoły lub placówki;
6. sposób uzyskiwania środków finansowych na działalność szkoły lub placówki;
7. zasady przyjmowania uczniów do szkoły lub placówki.

W myśl art. 5 ust. 7 pkt 3 ww. ustawy o systemie oświaty do zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności zapewnienie obsługi administracyjnej, w tym prawnej, obsługi finansowej, w tym w zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2–6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), i obsługi organizacyjnej szkoły lub placówki.

Mając na względzie treść ww. przepisów szkoły oraz placówki niepubliczne, jakkolwiek prowadzone przez osoby prawne, jeżeli posiadają wyodrębniony zespół środków organizacyjnych i majątkowych (taki jak m.in. majątek, wykształcona struktura organizacyjna oraz wykazują dostateczny stopień niezależności i samodzielności), mogą samodzielne działać oraz pozwala to na uznane ich za jednostki organizacyjne.

Jeśli natomiast placówka oświatowa nie będzie wyposażona w odrębny majątek, nie będzie posiadała wykształconej struktury organizacyjnej i będzie służyła wyłącznie realizacji procesu dydaktycznego, a więc nie będą spełnione kryteria dotyczące autonomii majątkowej oraz samodzielności jednostki, wówczas będzie to stanowić podstawę do uznania, że podmiotem podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie organ prowadzący placówkę oświatową.

Jednostki oświatowe, które ww. kryteriów nie spełniają są wewnętrznymi komórkami organizacyjnymi podmiotu, który je prowadzi i nie są odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie należy zauważyć, że nadanie numeru numeru identyfikacji podatkowej (NIP) czy numeru identyfikacyjnego w Krajowym Rejestrze Urzędowym Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON) placówce oświatowej nie przesądza o formie organizacyjnej jednostki, decydują o tym przepisy ustaw oraz statut. Fakt posiadania tych numerów nie przesądza o tym, że dane placówki oświatowe są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Odnosząc się zatem do przedstawionej powyżej definicji jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej oraz okoliczności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że aby niepubliczne szkoły i placówki oświatowe można było uznać za jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, odrębne od założyciela, a co za tym idzie, aby można było je uznać za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, winny posiadać wyodrębniony zespół środków organizacyjnych, majątkowych, charakteryzować się niezależnością i samodzielnością w stosunkach cywilno-prawnych.

Odnosząc powyższe do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, utworzona placówka wprawdzie posiada (posiadała) wykształconą strukturę organizacyjną zgodnie ze Statutem szkoły organami Szkoły są: Dyrektor Szkoły, Rada Pedagogiczna, Samorząd Słuchaczy; Dyrektor jest kierownikiem bieżącej działalności Szkoły; Szkoła administruje swoim majątkiem, dba o jego należyty stan i zabezpieczenie; zatwierdzania i kontrolowania budżetu dokonywał dyrektor Szkoły; Dyrektor szkoły oraz inne osoby w oparciu o posiadane pełnomocnictwa zaciągają zobowiązania i składają oświadczenie woli w imieniu szkoły; Szkoła samodzielnie zawierała umowy najmu lokalu, zakup sprzętu, umowy zlecenia z nauczycielami, umowy zakupu akcji z funduszem inwestycyjnym; zgodnie ze statutem szkoły: Dyrektor szkoły oraz inne osoby w oparciu o posiadane pełnomocnictwa zaciągają zobowiązania i składają oświadczenie woli w imieniu szkoły, jednak Szkoła podległa jest Wnioskodawcy, to Wnioskodawca zarządza tą placówką poprzez zatrudnionych pracowników, dodatkowo Szkoła nie posiada odrębnego majątku właścicielem całego majątku jest Wnioskodawca.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazuje, że szkoła nie posiadała osobowości prawnej - nie była zarejestrowana w sądzie; zgodnie ze Statutem szkoły majątek szkoły jest majątkiem XYZ Sp. z o.o. w X; bilans księgowy szkoły był zatwierdzany i podpisywany przez zarząd XYZ Sp. z o.o. w X; Dyrektora (pełnomocnika osoby prowadzącej) zatrudnia na podstawie uchwały XYZSp. Z o.o. w X Prezes Zarządu, a jako siedzibę szkoły we wniosku o zarejestrowanie szkoły wskazano siedzibę wnioskodawcy XYZ Sp. z o.o. w X; przez cały okres działalności, Szkoła wynajmowała powierzchnię od XYZ Sp. z o.o. w X.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że Szkoła utworzona przez Wnioskodawcę nie spełnia przesłanek pozwalających uznać ją za odrębną od założyciela podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Prowadzona przez Wnioskodawcę szkoła stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie formę działalności Spółki, która ją utworzyła.

Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 16a – 16m. Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16. Wobec powyższego, stwierdzić należy, że generalnie obowiązuje zasada, że do kosztów uzyskania przychodu w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się odpisy amortyzacyjne, ale z uwzględnieniem art. 16.

Odstępstwo od ogólnej zasady wprowadza regulacja art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

Jak wykazano powyżej utworzona Szkoła przez Wnioskodawcę nie spełnia przesłanek pozwalających uznać ją za odrębną od założyciela podmiot stosunków cywilno-pranych oraz podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Szkoła stanowi tylko wyodrębnioną organizacyjnie formę działalności Spółki, która ją utworzyła.

W konsekwencji, w przedmiotowym przypadku nie można mówić o dokonaniu, przez Szkołę, darowizny komputerów. Oczywistym jest bowiem, że właściciel – Spółka – nie może dokonać „darowizny” na swoją rzecz. Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny rozumie się umowę, w której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego, kosztem swego majątku. Jest to świadczenie jednostronne i nieekwiwalentne, tzn. kwota darowizny przekazana na rzecz obdarowanego nie może wiązać się ze świadczeniem wzajemnym z jego strony względem darczyńcy.

W związku z powyższym, cytowany wyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania; u Wnioskodawcy nie powstanie przychód w wysokości wartości rynkowej „otrzymanych” komputerów – a stanowisko, że nieodpłatne nabycie stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód, zatem odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej otrzymanych środków trwałych w wysokości wartości rynkowej stanowić będą koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (będzie mógł on dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych środków trwałych od wartości początkowej tych środków, określonej w wysokości wartości rynkowej na dzień nieodpłatnego przekazania) – jest nieprawidłowe.

W tym miejscu podnieść jednak należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą np. przepisy art. 180 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego polega między innymi na tym, że właściwy organ interpretujący "porusza się" niejako tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz wyrażonej przez Niego oceny prawnej (stanowisko) – art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Organ interpretujący nie przeprowadza w tego rodzaju sprawach postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną i jednoznaczną ocenę, czy utworzone przez Wnioskodawcę szkoły i placówki stanowią jednostki organizacyjne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ogranicza się jedynie do analizy okoliczności podanych we wniosku. Pełna ocena postawionych przez Wnioskodawcę wątpliwości możliwa będzie po dokonaniu analizy dokumentów źródłowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.