Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-516/15/KM
z 16 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 14 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) jest komplementariuszem firmy R. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, zwanej dalej Spółką. Podstawową działalnością jest realizacja projektów budowalnych związanych ze wznoszeniem budynków oraz roboty budowalne.

Paragraf 12 umowy Spółki komandytowej zawiera zapis o możliwości ustanowienia wynagrodzenia za pełnienie funkcji komplementariusza Spółki komandytowej.

W konsekwencji uchwałą Wspólników Spółki komandytowej w ramach realizacji praw i obowiązków przewidzianych w Kodeksie spółek handlowych i umowie Spółki przyznano Wnioskodawcy wynagrodzenie za pełnienie funkcji Komplementariusza.

Należności są wypłacane na podstawie noty księgowej, gdyż nie jest to świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą nie istnieje dodatkowa umowa cywilnoprawna o świadczenie usług (o zarządzanie ani umowa zlecenie). Czynności wykonywane na rzecz Spółki nie są wykonywane w ramach samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Są to czynności wewnątrz Spółki komandytowej wykonywane przez jej wspólnika w oparciu o zapisy umowy Spółki komandytowej i przepisy Kodeksu spółek handlowych.

Tym samym prowadzenie spraw Spółki przez jej wspólnika nie stanowi usługi opodatkowanej podatkiem VAT na mocy art. 8 ust.1 ww. ustawy i nie powinno być dokumentowane fakturą VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wynagrodzenie przyznane Wnioskodawcy za pełnienie funkcji komplementariusza Spółki komandytowej wynikające wprost z zapisów umowy tej Spółki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT i winno być dokumentowane fakturą VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane wynagrodzenie za pełnienie funkcji komplementariusza Spółki komandytowej nie jest równoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie Spółką. Są to czynności wykonywane wewnątrz Spółki komandytowej przez jej wspólnika (Wnioskodawcę) w ramach obowiązków przewidzianych przepisami Kodeksu spółek handlowych a nie na podstawie zawarcia dodatkowej umowy np. umowy zlecenia o wykonywanie tych czynności. Tym samym nie jest to świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym nie może być dokumentowane fakturą VAT, ale innym dokumentem księgowym, np. notą księgową. Zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług , w myśl art. 8 cyt. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Szczegółowe zasady tworzenia, organizacji i funkcjonowania spółki komandytowej regulują przepisy art. 102-124 ustawy z dnia 15.09.2000r. Kodeksu spółek handlowych dalej KSH (Dz.U.nr94, poz.1037ze zm.). Zgodnie z art. 102 ww. ustawy KSH spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz) a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki lub prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. W sprawach nieuregulowanych w Dziale III Tytułu II KSH, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 ww. ustawy). Komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Co do zasady komplementariusz nie pobiera wynagrodzenia, jednakże umowa spółki komandytowej może w tym zakresie uprawniać komplementariusza do wynagrodzenia z tego tytułu (skoro prowadzenie spraw spółki jest obowiązkiem, ale również prawem wspólnika .

Wnioskodawca jest jedynym komplementariuszem w Spółce komandytowej. Umowa Spółki zawiera zapis o możliwości ustanowienia wynagrodzenia za pełnienie funkcji komplementariusza Spółki komandytowej. W konsekwencji na mocy uchwały wspólnicy w ramach realizacji praw i obowiązków przewidzianych w KSH i umowie Spółki przyznali Wnioskodawcy wynagrodzenie za pełnienie funkcji komplementariusza.

Komplementariusz Spółki komandytowej, tj. Wnioskodawca prowadzący sprawy Spółki komandytowej w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych, nie świadczy na rzecz tej Spółki czynności o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem działa w tym momencie jako wspólnik prowadzący sprawy Spółki.

Wnioskodawca nie jest zatem odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a czynności wykonywane na rzecz Spółki komandytowej nie podlegają opodatkowaniu. Zatem wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę z tytułu pełnienia funkcji komplementariusza nie można traktować jako odpłatności za wykonywanie świadczeń na jej rzecz i nie można uznać za obrót w rozumieniu art. 29 ust.1 ustawy o VAT, gdyż w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie świadczy na rzecz spółki komandytowej usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest związane z pełnieniem przez niego roli komplementariusza, a prowadzenie spraw spółki osobowej przez jej wspólnika nie jest równoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie spółką. Nie została zawarta dodatkowa umowa o wykonywanie tych czynności. Wnioskodawca mimo przyznanego wynagrodzenia, nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem spraw spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem i jedynym komplementariuszem.

Trudno bowiem uznać, że istnieje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami, skoro są to czynności wykonywane wewnątrz Spółki przez jej wspólnika (Wnioskodawcę) w ramach obowiązków przewidzianych przepisami kodeksu spółek handlowych, a nie na podstawie zawarcia np. umowy zlecenia o wykonywanie tych czynności.

W odniesieniu do tych czynności Wnioskodawca nie występuje jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Skoro w przedmiotowej sprawie wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę - z tytułu pełnienia funkcji komplementariusza (prowadzenia spraw spółki i reprezentowania), to działanie niestanowiące czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; to w konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dokumentem księgowym, np. notą księgową.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 grudnia 2011 r. sygn. ILPP2/443-1359/11-2/MR; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 października 2011 r. sygn. IBPP1/443-1172/11/BM; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lipca 2011 r. sygn. ITPP1/443-518/11/KM, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 31 października 2012 r. sygn. ITPP1/443-994/12/ DM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z póżn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Ponadto dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższa definicja „podatnika” ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym. Jednakże zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Należy podkreślić, że obie te przesłanki powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika – nawet jeśli jest on podatnikiem z innego tytułu – pozostaje poza zakresem opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i posiada status komplementariusza w spółce z o.o. spółce komandytowej. Umowa spółki komandytowej przewiduje możliwość ustanowienia wynagrodzenia za pełnienie funkcji komplementariusza Spółki komandytowej, a uchwałą Wspólników Spółki komandytowej w ramach realizacji praw i obowiązków przewidzianych w Kodeksie spółek handlowych i umowie Spółki przyznano Wnioskodawcy wynagrodzenie za pełnienie funkcji Komplementariusza.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą uznania wykonywanych przez niego czynności związanych z prowadzeniem spraw spółki z o.o. spółki komandytowej za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W rozpatrywanej sprawie należy zatem rozstrzygnąć czy fakt, że Wnioskodawca (Spółka z o. o.) jest komplementariuszem spółki z o.o. spółki komandytowej powoduje, że wykonywane przez niego czynności będą wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą, a nie realizowaniem uprawnień właścicielskich.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), zwanej dalej Ksh., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 Ksh).

Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

Z kolei, art. 121 § 1 Ksh stanowi, że komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

W myśl art. 103 Ksh, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 Ksh, zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Zgodnie natomiast z art. 46 Ksh, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych uregulowań wynika, że Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie Ksh stanowi, że z tytułu realizacji powyższego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawcy (Spółce z o.o.), za prowadzenie spraw spółki z o.o. spółki komandytowej – jako komplementariuszowi – przysługuje wynagrodzenie. Prawo komplementariusza (Spółki z o.o.) do otrzymania wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki z o.o. spółki komandytowej przewiduje umowa spółki z o.o. spółki komandytowej. Zatem w tej sytuacji relacje pomiędzy spółką komandytową a Wnioskodawcą wykraczają poza zwykłe relacje spółka – wspólnik, uregulowane w kodeksie spółek handlowych. W związku z powyższym, w opinii tut. organu, zasadne jest uznanie, że strony łączy stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez Wnioskodawcę zobowiązania do prowadzenia spraw i reprezentacji spółki komandytowej oraz ze zobowiązania się przez spółkę komandytową do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wykonywanych przez nią usług.

Zgodnie z art. 31 § 1 Ksh, wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika).

Powyższe oznacza, że komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 102 Ksh), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej. Wskazanie na powyższe jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C -210/04 Trybunał orzekł, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W pierwszej kolejności Trybunał stwierdził, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Po analizie stanu faktycznego, Trybunał stwierdził, że oddział nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z działalnością instytucji kredytowej, takiego jak na przykład ryzyko niespłacenia kredytu przez klienta. Ryzyko to ponosi bank jako osoba prawna i z tego powodu podlega kontroli stabilności finansowej i wypłacalności w państwie członkowskim swego pochodzenia. Zatem również w orzecznictwie TSUE kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego prowadzonej działalności jest istotnym czynnikiem branym pod uwagę, jeżeli istnieją wątpliwości co do prowadzenia działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę (Spółkę z o.o.) na rzecz spółki z o.o. spółki komandytowej, za które Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie stanowią działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, czynności polegające na prowadzeniu spraw i reprezentowaniu spółki z o.o. spółki komandytowej przez Wnioskodawcę – jej komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zatem, usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej – winny zostać udokumentowane za pomocą faktury VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że powyższy pogląd został potwierdzony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 2014 r. sygn. I FSK 876/13.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.