Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-533/15/RS
z 3 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 19 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazania w informacji podsumowującej usług nabywanych od kontrahentów zagranicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazania w informacji podsumowującej usług nabywanych od kontrahentów zagranicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jednoosobowa działalność gospodarcza, którą Pan prowadzi, opodatkowana jest podatkiem liniowym. Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jest Pan również „płatnikiem” VAT. W ubiegłym roku rozpoczął Pan współpracę z kontrahentami zagranicznymi. W większości są to obywatele Unii Europejskiej, którzy posiadają numer VAT UE. Otrzymuje Pan od nich faktury zakupu usług internetowych związanych z korzystaniem z poczty elektronicznej założonej w celu prowadzenia działalności gospodarczej, bądź programu do tworzenia raportów na temat zysków i kosztów jakie są generowane w Pana firmie. Otrzymane od usługodawców faktury są wystawione ze stawką VAT 0%. Faktura zakupu dokumentująca wewnątrzwspólnotową dostawę usług rozliczana jest za pomocą oddzielnej ewidencji VAT. W przypadku wystawionych dokumentów w walucie obcej kwoty z faktur przeliczane są na złote po kursie średnim opublikowanym przez Narodowy Bank Polski oraz obliczana jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%. Po przeliczeniu rachunków kwotę wystawioną na dokumencie, czyli kwotę netto, oraz obliczony podatek wprowadzane są do deklaracji VAT-7 odpowiednio w pozycję 27 i 28 jako podatek należny oraz w pozycję 41 i 42 jako podatek naliczony. Opierając czynności na art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie składa Pan deklaracji VAT-UE do powyżej opisanych sytuacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynności opisane są prawidłowe?

Urząd Skarbowy, odpowiedni do Pana miejsca zamieszkania, zwrócił uwagę, że opisane transakcje powinny być wykazywane również w części E deklaracji VAT-UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako odpowiedzialny za obliczanie i odprowadzanie VAT uważa, że czynności związane z opisaną sytuacją są prawidłowe. Artykuł 100 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mówi, że usługodawcy są zobowiązani do informowania urzędu skarbowego o dokonanych „(…) usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca (...)", a tak jak w artykule zaznaczono, tylko do zapłaty podatku jest zobowiązany usługobiorca. W związku z powyższym uważa Pan, że dokumentowanie transakcji jest prawidłowe, tym bardziej, że opiera je Pan o przepisy prawa zgodne z ustawą o podatku od towarów i usług oraz publikacjami różnych wydawnictw podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

– zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych – w myśl art. 102 ust. 1 ustawy - określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej.

Na podstawie tej delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 17 czerwca 2013 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. z 2013 r., poz. 724), w którym w § 1 pkt 1 określił wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia wraz z objaśnieniami do tej informacji, stanowiącymi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

W pkt 6 tych objaśnień wskazano, że w części E informacji (VAT-UE) oraz w części B załącznika do informacji (VAT-UE/C):

• w kolumnie a należy wpisać kod kraju kontrahenta (usługobiorcy),
• w kolumnie b należy wpisać poprawny numer identyfikacyjny kontrahenta (usługobiorcy) nadany przez państwa członkowskie właściwe dla kontrahenta,
• w kolumnie c należy wpisać łączną wartość usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, wykonywanych w okresie, za który składana jest informacja, dla poszczególnych kontrahentów.

Z powołanej regulacji zawartej w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnik jest zobowiązany m. in. do wykazania w informacji podsumowującej wartości świadczonych usług na rzecz kontrahenta unijnego, do których stosuje się art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w przypadku, kiedy podatnik nabywa usługi od kontrahenta unijnego nie ma obowiązku wykazania w informacji podsumowującej dokonanej transakcji.

Stosownie do dyspozycji ust. 10 ww. artykułu, na potrzeby ust. 1 pkt 4 zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, na którym, zgodnie z art. 28b, ma miejsce świadczenie usług, jest usługobiorca, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 15, będący usługodawcą nie posiada na terytorium tego państwa członkowskiego:

1. siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;
2. siedziby działalności gospodarczej, posiada natomiast na tym terytorium stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy, jeżeli usługodawca posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na tym terytorium, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Zgodnie z dyspozycją art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a ustawy wynika, że na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:



1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.



2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro dokonuje Pan nabycia usług od kontrahentów unijnych na podstawie istniejących regulacji w zakresie podatku od towarów i usług nie ma obowiązku wykazania tych transakcji w informacji podsumowującej.

Z uwagi na fakt, że w poz. 61 wniosku wskazał Pan art. 100 ustawy o podatku od towarów i usług jako przepis prawa podatkowego mający być przedmiotem interpretacji indywidualnej i powołał w swoim stanowisku ust. 1 pkt 4 ww. artykułu, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kursu, po którym należy przeliczyć kwoty wykazane na fakturach w walucie obcej, stawki podatku obowiązującej na nabywane usługi oraz sposobu wykazania ich w deklaracji VAT-7.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.