Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1357/15-2/KF
z 11 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania od ubezpieczyciela i odzyskania świadczenia z tytułu utraconych korzyści na drodze sądowej:

• w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania świadczenia z tytułu utraconych korzyści – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania od ubezpieczyciela i odzyskania świadczenia z tytułu utraconych korzyści na drodze sądowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług „pozostałej działalności w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowanej” – PKD 86.90.E. Usługi te klasyfikuje się na podstawie PKWiU z 2008 r. w grupowaniu 86.90.19.0 „pozostałe usługi w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Działalność opodatkowana jest w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Czynności związane z rozliczeniami podatkowymi i składkami ZUS w okresie od października 2014 r. do kwietnia 2015 r. prowadziła kancelaria doradcy podatkowego, która reprezentowała Wnioskodawcę przed organami administracji publicznej i w imieniu Wnioskodawcy miała m.in. sporządzać i przesyłać deklaracje podatkowe i deklaracje ZUS.

Jednym ze świadczeń, do którego kancelaria została zobowiązana było skierowanie do zakładu ubezpieczeń społecznych wniosku o objęcie ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym i dobrowolnym chorobowym.

W wyniku zaniedbania doradcy podatkowego, w postaci braku zgłoszenia do zarejestrowania do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w ustawowym terminie, w roku 2015 Wnioskodawca nabył prawo do zasiłku chorobowego w terminie późniejszym i nie nabył prawa do zasiłku od podstawy zadeklarowanej w deklaracji, a od najniższej miesięcznej podstawy.

Utracone korzyści w związku z utratą prawa do zasiłku chorobowego wynoszą 21 009,66 zł, zaś suma utraconego zasiłku macierzyńskiego wynosi 68 349,79 zł, zatem łącznie suma utraconego zasiłku wynosi 89 359,45 zł.

W związku z powyższym wystąpiono do ubezpieczyciela kancelarii doradztwa podatkowego z roszczeniem o naprawienie wyrządzonej szkody w postaci utraty korzyści majątkowej w wysokości 89 359,45 zł. Ubezpieczyciel, w którym kancelaria doradztwa podatkowego miała wykupioną polisę od odpowiedzialności cywilnej uznał zasadność roszczenia i wypłacił odszkodowanie w kwocie 50 000,00 zł, która stanowiła sumę ubezpieczenia na jaką objęto ubezpieczeniem doradcę podatkowego. Wnioskodawca nadmienia w tym miejscu, że ubezpieczyciel uznał szkodę w pełnej wysokości, to jedynie wypłacone Wnioskodawcy świadczenie zostało ograniczone do 50 000 zł z uwagi na sumę ubezpieczenia doradcy podatkowego.

Pozostałą część roszczenia w kwocie 39 359,45 zł Wnioskodawca zamierza odzyskać na drodze postępowania sądowego z kancelarią doradcy podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane odszkodowanie od ubezpieczyciela w kwocie 50 000,00 zł, którego charakter opisano w stanie faktycznym spełnia warunki do uznania je jako przychodu z innych źródeł (niestanowiącego przychodu ze źródła pozarolniczej działalności gospodarczej), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy otrzymane odszkodowanie od ubezpieczyciela w kwocie 50 000,00 zł, którego charakter opisano w stanie faktycznym spełnia warunki do uznania je za wolne od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy w przypadku jeżeli pozostała cześć utraconych korzyści w kwocie 39 359,45 zł, zostanie odzyskana na drodze sądowej, to również spełnia warunki jak w pytaniu 1 jako przychód z innych źródeł (niestanowiący przychodu ze źródła pozarolniczej działalności gospodarczej), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy w przypadku jeżeli pozostała cześć utraconych korzyści w kwocie 39 359,45 zł zostanie odzyskana na drodze sądowej, to również spełnia warunki jak w pytaniu 2 do uznania je za wolne od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe odszkodowanie zarówno w części otrzymanej od ubezpieczyciela, jak i w części, w której Wnioskodawca zamierza odzyskać na drodze sądowej nie stanowi składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie stanowi więc przychodu ze źródła pozarolniczej działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy jest więc to przychód z innych źródeł zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże jest to przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega wykazaniu w zeznaniu rocznym PIT.

Należy mieć na uwadze, że co do zasady otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów ustaw lub przepisów wykonawczych, odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, a także kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych (tak między innymi Zyśk Piotr, Zasady opodatkowania odszkodowań oraz odsetek od odszkodowań na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, pub.: Dor. podatkowy 2015/4/26-28).

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalona pozostaje zasada, że odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno rzeczywistą szkodę, jak i utracone korzyści – tak NSA m.in. w uchwale z dnia 24 listopada 2003 r., sygn. akt FPS 9/03. Przepis ten nie różnicuje prawa do zwolnienia od podatku od tytułu prawnego uzyskanego odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy trafne jest stanowisko zaprezentowane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2011 r., którego tezy, w związku z ich zgodnością ze stanem faktycznym przedmiotowej sprawy, Wnioskodawca przytacza w całości poniżej:

„1. Definicja dochodu z art. 8 ust. 3 u.p.s. podkreśla przysparzający charakter świadczenia spełniającego prawne kryteria dochodu. Akcentuje ona intencję ustawodawcy uważającego za „dochód” tylko świadczenia o przysparzającym charakterze.

1. Jeżeli otrzymana przez osobę kwota odszkodowania z tytułu naprawienia szkody korzysta, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to tym samym nie jest spełniona jedna z przesłanek konstytuujących pojęcie „dochodu” z art. 8 ust. 3 u.p.s. jako „sumę miesięcznych przychodów” pomniejszoną „o miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym”. Podobnie należy ocenić sytuację, gdyby otrzymana kwota pochodziła z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych (art. 21 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.).
2. Wprawdzie u.p.s. w art. 8 ust. 4 określa, jakich świadczeń nie wlicza się do dochodu ustalonego zgodnie z ust. 3 art. 8 u.p.s. i wśród nich nie wymienia odszkodowania majątkowego wypłaconego osobie ubiegającej się o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej, to jednak z uwagi na regulacje zawarte w przepisach u.p.d.o.f. oraz wykładnię językową, systemową i funkcjonalną powyższych przepisów prawa, w tym także art. 8 ust. 3 u.p.s., kwota odszkodowania majątkowego wypłaconego poszkodowanemu będącemu beneficjentem pomocy społecznej nie podlega wliczeniu do dochodu, od którego zależy prawo do świadczeń z pomocy społecznej”.
   
   

Tym samym Wnioskodawca ponownie zwraca uwagę, że uzyskane przez niego świadczenie nie stanowi przysporzenia majątkowego, a jedynie rekompensatę za szkodę, którą poniósł w związku z działalnością doradcy podatkowego. Uzyskane przez Wnioskodawcę środki z tytułu renty i zasiłków nie podlegałyby bowiem dalszemu opodatkowaniu, wobec czego, w ocenie Wnioskodawcy, brak jest podstaw, aby wymagać od niego zapłaty kwoty podatków, które w razie niewystąpienia szkody – nie byłyby należne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania od ubezpieczyciela i odzyskania świadczenia z tytułu utraconych korzyści na drodze sądowej:

• w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania świadczenia z tytułu utraconych korzyści – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca dokonał podziału przysporzeń majątkowych uzyskiwanych przez podatników na różne źródła przychodów. Zgodnie z tym przepisem odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3),
• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).
  
  

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie wyłącza ich z tej kategorii.

W art. 14 ust. 2 cyt. ustawy zostały wymienione jedynie przykładowe przysporzenia majątkowe stanowiące przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Katalog zawarty w tym przepisie nie ma jednak charakteru zamkniętego. Zatem także otrzymane odszkodowania, jeżeli mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, o ile ustawa wprost nie wyłącza ich z kategorii przychodów lub nie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

I tak, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Czynności związane z rozliczeniami podatkowymi i składkami ZUS prowadziła kancelaria doradcy podatkowego, która została zobowiązana m.in. do skierowania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosku o objęcie ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym i dobrowolnym chorobowym. W wyniku zaniedbania doradcy podatkowego, w postaci braku zgłoszenia do zarejestrowania do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w ustawowym terminie, w roku 2015 Wnioskodawca nabył prawo do zasiłku chorobowego w terminie późniejszym i nie nabył prawa do zasiłku od podstawy zadeklarowanej w deklaracji, a od najniższej miesięcznej podstawy. Utracone korzyści w związku z utratą prawa do zasiłku chorobowego wynoszą 21 009,66 zł, zaś suma utraconego zasiłku macierzyńskiego wynosi 68 349,79 zł, zatem łącznie suma utraconego zasiłku wynosi 89 359,45 zł.

Wnioskodawca wystąpił do ubezpieczyciela kancelarii doradztwa podatkowego z roszczeniem o naprawienie wyrządzonej szkody w postaci utraty korzyści majątkowej w wysokości 89 359,45 zł. Ubezpieczyciel, w którym kancelaria doradztwa podatkowego miała wykupioną polisę od odpowiedzialności cywilnej uznał zasadność roszczenia i wypłacił odszkodowanie w kwocie 50 000,00 zł, która stanowiła sumę ubezpieczenia na jaką objęto ubezpieczeniem doradcę podatkowego. Pozostałą część roszczenia w kwocie 39 359,45 zł Wnioskodawca zamierza odzyskać na drodze postępowania sądowego z kancelarią doradcy podatkowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął m.in. wątpliwość do jakiego źródła przychodów powinien zakwalifikować odszkodowanie otrzymane od ubezpieczyciela.

Biorąc pod uwagę informacje przedstawione we wniosku oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że przedmiotowe odszkodowanie nie dotyczy składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie stanowi więc przychodu ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Jest to przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odnosząc się do kwestii zwolnienia tego przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych tut. Organ wskazuje, co następuje.

Odszkodowanie stanowi, co do zasady, przychód w rozumieniu zacytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę danej preferencji.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy korzystają jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Przywołany przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania (zadośćuczynienia) przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, które jednocześnie nie zostały przyznane w okolicznościach wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, czyli których wysokość lub zasady nie wynikają wprost z przepisów prawnych.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 powoływanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.), w razie wyrządzenia szkody przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, doradca podatkowy oraz osoby, z pomocą których czynności te wykonuje lub którym powierza ich wykonanie, ponoszą odpowiedzialność za szkodę na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. Natomiast w myśl art. 44 ust. 1 tej ustawy, doradca podatkowy podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1.

Zgodnie z art. 821 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przedmiotem ubezpieczenia majątkowego może być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest szczególnym rodzajem ubezpieczenia majątkowego jako ubezpieczenie obejmujące ochronę pasywów.

Art. 822 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Natomiast w myśl § 2 powołanego przepisu, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Ponadto zgodnie z art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

Funkcją odszkodowania jest zatem naprawienie szkody wyrządzonej osobie poszkodowanej, przy czym szkoda może być spowodowana zarówno w mieniu podatnika, czyli w jego składnikach majątku, jak też może oznaczać utratę spodziewanych korzyści.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że kwota odszkodowania w części wypłaconej przez ubezpieczyciela kancelarii doradcy podatkowego jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymana z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

W odniesieniu do skutków podatkowych odzyskania przez Wnioskodawcę na drodze sądowej pozostałej części utraconych korzyści należy wskazać, że kwota ta również będzie stanowiła przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w tym przypadku nie będą spełnione warunki do uznania tej kwoty za wolną od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ponieważ nie zostanie otrzymana z tytułu ubezpieczenia majątkowego.

Powyższa kwota nie będzie również mogła korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, ponieważ podstawą wypłaty świadczeń z tytułu wyrządzonych szkód w następstwie działania lub zaniechania przy wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego są wskazane wyżej przepisy ustawy o doradztwie podatkowym oraz przepisy Kodeksu cywilnego. Z ustaw tych nie wynikają jednakże zasady ustalania bądź konkretna wysokość odszkodowania (zadośćuczynienia), o których mowa w tym przepisie.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania także zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3b powoływanej ustawy. Jak wynika bowiem z informacji przedstawionych we wniosku roszczenie odzyskane na drodze sądowej będzie dotyczyło korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy obejmuje tylko odszkodowania (zadośćuczynienia) za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie (zadośćuczynienie) otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie (zadośćuczynienie) z tytułu utraconego zysku. Odszkodowanie (zadośćuczynienie) z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odszkodowanie (zadośćuczynienie) z tytułu utraconych korzyści nie ma skutku restytucyjnego. Nieuzasadnione byłoby więc zwolnienie tego rodzaju świadczeń od podatku dochodowego, tym bardziej że utracona korzyść stanowiłaby zasadniczo przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu. Ponieważ utracona korzyść stanowiłaby przychód podatkowy, odszkodowanie (zadośćuczynienie) z tego tytułu podlega opodatkowaniu.

Podsumowując, otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie od ubezpieczyciela należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże kwota tego odszkodowania korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Natomiast, jeżeli na drodze sądowej zostanie odzyskana pozostała część utraconych korzyści, świadczenie to należy również kwalifikować jako przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże kwota ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania od ubezpieczyciela i odzyskania świadczenia z tytułu utraconych korzyści na drodze sądowej w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania świadczenia z tytułu utraconych korzyści jest nieprawidłowe, natomiast w pozostałej części jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych, należy podkreślić, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.