2015.12.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-191/15-4/AW
z 11 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2015 r. (data wpływu 15 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą niezabudowanych działek powstałych wskutek podziału działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą niezabudowanych działek powstałych wskutek podziału działki. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.), w którym doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 20 września 1979 r. nabył wspólnie z małżonką, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, nieruchomość rolną. Przedmiotowa nieruchomość stanowiła działkę nr 444/72 o powierzchni 2,5011 ha. W roku 1982 Zainteresowany wraz z małżonką wznieśli na tej nieruchomości budynek mieszkalno-gospodarczy o powierzchni 300 m², w którym zamieszkują do dnia dzisiejszego. Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wspólnie z małżonką prowadzili na niej przez ponad trzydzieści lat rodzinne gospodarstwo rolne. Dnia 30 grudnia 2010 r. Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który określa przeznaczenie działki nr 444/72 jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (w części wynoszącej 2,1903 ha) oraz jako dwie drogi wewnętrzne (w części wynoszącej 0,3108 ha). Wskutek wejścia w życie powyższego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomość Wnioskodawcy utraciła charakter rolny wobec czego utracił on możliwość prowadzenia na niej gospodarstwa rolnego. Równocześnie nieruchomość Wnioskodawcy stała się terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy planu zagospodarowania przestrzennego określające szczegółowo parametry zabudowy (w tym powierzchnię zabudowy, szerokość elewacji frontowej budynku oraz powierzchnię biologicznie czynną) oraz wielkość powierzchni poszczególnych działek, jak też przeznaczenie części nieruchomości (w ściśle określonych miejscach) na dwie drogi wewnętrzne, zdeterminowały podział nieruchomości Wnioskodawcy na poszczególne działki. Zainteresowany dokonał podziału nieruchomości (działki nr 444/72) na poszczególne działki stosownie do przepisów planu zagospodarowania przestrzennego. Wskutek podziału działki nr 444/72 powstało łącznie 23 działek, z czego 21 przeznaczonych jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zaś dwie pod przewidziane planem drogi wewnętrzne. Na nieruchomości Wnioskodawcy przed jej podziałem, od czasu wybudowania przez Wnioskodawcę budynku mieszkalno-gospodarczego (1982 r.) znajdowały się sieci energetyczne, gazowe i wodno-kanalizacyjne, które zaopatrywały przedmiotowy budynek w media. Wnioskodawca po podziale nieruchomości dokonał przedłużenia istniejących sieci energetycznych, gazowych i wodno-kanalizacyjnych, rozprowadzając te sieci po poszczególnych działkach powstałych wskutek podziału. Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży poszczególnych niezabudowanych działek gruntu powstałych po podziale nieruchomości, przy czym w zakresie sprzedaży nie będzie podejmować zorganizowanych i szczególnych działań mających sprzedaż tą przyspieszyć (zintensyfikować), w szczególności nie będzie korzystać z pośredników obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca, jak też jego małżonka, nie prowadzili i nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej. Nieruchomość objęta wnioskiem nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca:

nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
nie udostępniał, ani też nie udostępnia gruntów objętych wnioskiem osobom trzecim pod żadnym tytułem prawnym;
nie ponosił i nie zamierza ponosić przed sprzedażą gruntów innych nakładów aniżeli wskazane już w opisie zdarzenia przyszłego;
w 2007 r. sprzedał nieruchomość rolną o powierzchni 1,7 ha, wchodzącą w skład prowadzonego przez niego wspólnie z małżonką gospodarstwa rolnego, która została przez niego oraz jego małżonkę nabyta w 1993 r. Powodem sprzedaży nieruchomości była trudna sytuacja materialna Wnioskodawcy wynikająca z niskiej dochodowości produkcji rolnej. Oprócz opisanej powyżej nieruchomości oraz nieruchomości objętej wnioskiem Wnioskodawca nie był nigdy właścicielem innych nieruchomości;
nie zamierza nabywać żadnych kolejnych nieruchomości, gdyż z uwagi na wiek (ukończone 64 lata) zamierza resztę życia spędzić na emeryturze, zaś nigdy w swoim życiu nie zajmował się obrotem nieruchomościami, lecz wyłącznie uprawami jako rolnik;
nie planuje w przyszłości sprzedawać kolejnych nieruchomości, gdyż nie zamierza zajmować się nabywaniem i sprzedażą nieruchomości;
zamierza wykorzystać środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek gruntu na własne, osobiste potrzeby oraz osobiste potrzeby swojej małżonki, a zwłaszcza na swoje i małżonki utrzymanie, zważywszy na niską wysokość emerytury z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca występować będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek powstałych wskutek podziału działki nr 444/72?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na pytanie powinna być negatywna, tj. Zainteresowany nie będzie posiadać statusu podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą niezabudowanych działek gruntu stanowiących tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Z brzmienia bowiem przepisu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle powołanych powyżej przepisów z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług. Należy przy tym podkreślić, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar ciągłego wykorzystywania towarów dla celów zarobkowych (zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, że przez pojęcie „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W świetle powyższego uprawniona jest teza, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. Jedynie gdy dana osoba w celu dokonania sprzedaży terenu budowlanego podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej (wyrok NSA z dnia 28 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 692/07). Podkreślenia wymaga, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Trybunał we wskazanym powyżej wyroku stwierdził także, że okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Według Trybunału nie ma takiego decydującego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ich liczba, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Trybunał podkreślił więc w pierwszej kolejności, że samo wykonywanie prawa własności, a niewątpliwie sprzedaż majątku do takiego przypadku się zalicza, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Przedłużenie istniejących już od kilkudziesięciu lat na nieruchomości sieci mediów do powstałych wskutek podziału nieruchomości działek nie może również przesądzać o tym, że sprzedaż nie następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym, lecz że decyduje o zawodowym charakterze działalności podmiotu dokonującego sprzedaży. Przesądza bowiem o tym szereg innych okoliczności, które powodują, że aktywność podmiotu w przedmiocie zbycia działek jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Chodzi zatem o taką działalność podmiotu, która polega na aktywnych działaniach w zakresie obrotu nieruchomościami to zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze (wyroki NSA z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt FSK 1668/11; z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1850/11).

Odnosząc powyższe do opisu sprawy podkreślenia wymaga, że:

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu zmianę przeznaczenia jego nieruchomości,
zmiana przeznaczenia nieruchomości nastąpiła niezależnie od jego woli i spowodowała niemożność dalszego prowadzenia na nieruchomości rodzinnego gospodarstwa rolnego, które prowadzone było nieprzerwanie od września 1979 r.,
podział nieruchomości na poszczególne działki zdeterminowany został przepisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zaś ponadto dokonanie podziału gruntu – stosownie do przywołanego powyżej wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – nie decyduje o zawodowym charakterze działalności,
przedłużenie istniejących już od kilkudziesięciu lat na nieruchomości sieci mediów do powstałych wskutek podziału nieruchomości działek także nie decyduje o zawodowym charakterze działalności; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej przez siebie interpretacji z dnia 28 kwietnia 2015 r. (ILPP1/4512-1-55/15-4/HW) stwierdził, że wprawdzie wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek planuje wykonać na własny koszt przyłącza energetyczne, gazowe i wodno-kanalizacyjne, jednakże tych zdarzeń nie można uznać za środek zbliżony do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz jako zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym – rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 Kodeksu cywilnego. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583, z późn. zm.) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu – w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wspólnie z małżonką, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej nabył w dniu 20 września 1979 r. nieruchomość rolną (działka nr 444/72). W roku 1982 wzniesiono na tej nieruchomości budynek mieszkalno-gospodarczy, w którym Zainteresowany wraz z małżonką zamieszkują do dnia dzisiejszego. Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wspólnie z małżonką prowadzili na niej przez ponad trzydzieści lat rodzinne gospodarstwo rolne. Dnia 30 grudnia 2010 r. Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który określa przeznaczenie działki nr 444/72 jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (w części wynoszącej 2,1903 ha) oraz jako dwie drogi wewnętrzne (w części wynoszącej 0,3108 ha). Wskutek wejścia w życie powyższego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomość Zainteresowanego utraciła charakter rolny wobec czego utracił on możliwość prowadzenia na niej gospodarstwa rolnego. Zainteresowany dokonał podziału działki nr 444/72 na 23 działki, z czego 21 przeznaczonych jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zaś 2 pod przewidziane planem drogi wewnętrzne. Na nieruchomości Wnioskodawcy przed jej podziałem, od czasu wybudowania przez niego budynku mieszkalno-gospodarczego znajdowały się sieci energetyczne, gazowe i wodno-kanalizacyjne, które zaopatrywały przedmiotowy budynek w media. Zainteresowany po podziale nieruchomości dokonał przedłużenia istniejących sieci energetycznych, gazowych i wodno-kanalizacyjnych, rozprowadzając te sieci po poszczególnych działkach powstałych wskutek podziału. Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży poszczególnych niezabudowanych działek gruntu powstałych po podziale nieruchomości, przy czym w zakresie sprzedaży nie będzie podejmować zorganizowanych i szczególnych działań mających sprzedaż tą przyspieszyć (zintensyfikować), w szczególności nie będzie korzystać z pośredników obrotu nieruchomościami. Zainteresowany wraz z małżonką, nie prowadzili i nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej. Nieruchomość objęta wnioskiem nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, Wnioskodawca:

nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
nie udostępniał, ani też nie udostępnia gruntów objętych wnioskiem osobom trzecim pod żadnym tytułem prawnym;
nie ponosił i nie zamierza ponosić przed sprzedażą gruntów innych nakładów niż wskazane w opisie sprawy;
w 2007 r. sprzedał nieruchomość rolną o powierzchni 1,7 ha, wchodzącą w skład prowadzonego przez niego wspólnie z małżonką gospodarstwa rolnego, która została przez niego oraz jego małżonkę nabyta w 1993 r. Powodem sprzedaży nieruchomości była trudna sytuacja materialna Wnioskodawcy wynikająca z niskiej dochodowości produkcji rolnej. Oprócz opisanej powyżej nieruchomości oraz nieruchomości objętej wnioskiem Wnioskodawca nie był nigdy właścicielem innych nieruchomości;
nie zamierza nabywać żadnych kolejnych nieruchomości i nigdy nie zajmował się obrotem nieruchomościami, lecz wyłącznie uprawami jako rolnik;
nie planuje w przyszłości sprzedawać kolejnych nieruchomości, gdyż nie zamierza zajmować się nabywaniem i sprzedażą nieruchomości;
zamierza wykorzystać środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek gruntu na własne, osobiste potrzeby oraz osobiste potrzeby swojej małżonki.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że z przestawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zainteresowany nie występował o ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki 444/72, o jego uchwalenie wystąpiła Gmina. Przedmiotowa działka do momentu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gruntu była użytkowana rolniczo. Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie udostępniał, ani też nie udostępnia gruntów objętych wnioskiem osobom trzecim pod żadnym tytułem prawnym. Ponadto, Zainteresowany nie ponosił i nie zamierza ponosić przed sprzedażą gruntów dodatkowych nakładów. Nie zamierza również nabywać żadnych kolejnych nieruchomości i nigdy nie zajmował się obrotem nieruchomościami, lecz wyłącznie uprawami jako rolnik i nie planuje w przyszłości sprzedawać kolejnych nieruchomości, gdyż nie zamierza zajmować się nabywaniem i sprzedażą nieruchomości, a środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek gruntu Wnioskodawca zamierza wykorzystać na własne, osobiste potrzeby oraz osobiste potrzeby swojej małżonki.

Ponadto, z opisu sprawy nie wynika, aby poza podziałem przedmiotowego gruntu na mniejsze działki z drogami wewnętrznymi oraz przedłużeniem istniejących już na przedmiotowej działce (przed jej podziałem na mniejsze) sieci energetycznych, gazowych i wodno-kanalizacyjnych Zainteresowany wykonał inne czynności, mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Zatem należy uznać, że Zainteresowany dokonując sprzedaży działek niezabudowanych powstałych wskutek podziału działki nr 444/72 nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z tego, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek (nieruchomości gruntowych), stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany zbywając działki stanowiące jego majątek prywatny, korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia 23 działek niezabudowanych powstałych wskutek podziału działki 444/72 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek powstałych wskutek podziału działki nr 444/72 nie będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez Zainteresowanego, który z tym wnioskiem występuje. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawcy nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela gruntu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin