Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/121/260/AMT/13/PK-119/10
z 19 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości indywidualnej interpretacji z 1 grudnia 2009 r. nr IBPP3/443-689/09/DG, wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach na wniosek z 8 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania towarów wprowadzanych spoza Wspólnoty do składu celnego (na terytorium Polski), objętych procedurą składu celnego i transakcji dotyczących wywozu towarów ze składu celnego do krajów spoza Wspólnoty, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wpłynął ww. wniosek z 8 września 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania towarów wprowadzanych spoza Wspólnoty do składu celnego (na terytorium Polski), objętych procedurą składu celnego i transakcji dotyczących wywozu towarów ze składu celnego do krajów spoza Wspólnoty.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabywa towary od dostawców spoza UE i wprowadza je do składu celnego. Towary te objęte są procedurą składu celnego. W przypadku sprzedaży tych towarów dla kontrahenta spoza UE towary te zostają objęte procedurą powrotnego wywozu.

Ww. procedury wynikają z wykonania czynności zakupu i sprzedaży towarów kontrahentom spoza Wspólnoty. Transakcja nie jest ujmowana w deklaracji VAT-7, zarówno w czynności przywozu jak i wywozu nie powstaje dług celny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcje wprowadzenia towarów spoza Wspólnoty na skład celny (na terytorium Polski), objęte procedurą składu celnego i transakcje wywozu towarów ze składu celnego do krajów spoza Wspólnoty (powrotny wywóz) winny być ujmowane w rejestrach zakupu i/lub sprzedaży (ze stawką 0%)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ w obu czynnościach związanych ze złożeniem towaru spoza UE na składzie celnym, oraz z jego wywozem ze składu celnego poza UE nie powstaje obowiązek uiszczenia długu celnego, to ww. transakcje nie podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 1 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając, na podstawie przepisów § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną, nr IBPP3/443-689/09/DG, w której uznał, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 2 pkt 1, pkt 7, pkt 8, art. 5 ust. 1, art. 19 ust. 7 i ust. 9, art. 41 ust. 4 i ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) oraz odniósł ich treść do stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, pytania i stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał następujące przepisy:

• art. 30 i art. 60 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 str. 1, z późn. zm.);
• art. 4 pkt 15 i 16, art. 98 ust. 1 lit. a rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L Nr 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.).
  
  

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w okolicznościach wskazanych przez Wnioskodawcę i w związku z przedstawionymi przepisami prawa, stwierdził, iż w sprawie dochodzi do wykonania przez podatnika czynności przywozu towaru na terytorium kraju z kraju trzeciego, która mimo, że odpowiada treści definicji importu towarów to nie powstaje w stosunku do niej obowiązek podatkowy. Wobec powyższego organ stwierdził, że czynność ta mimo, że generalnie zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 3 i art. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega przepisom tej ustawy, to w tym konkretnym wypadku jest czynnością nieopodatkowaną, gdyż zgodnie z treścią art. 19 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług i art. 98 ust. 1 lit. a Wspólnotowego Kodeksu Celnego nie powstaje w stosunku do niej obowiązek podatkowy. Organ podatkowy stwierdził także, że skoro ustawodawca uznaje omawiane wprowadzenie towaru za neutralne podatkowo to należy uznać, że w ocenie ustawodawcy czynność ta jest czynnością, która nie prowadzi do konsumpcji na terytorium kraju, przez którą w świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o VAT należy rozumieć nabycie towarów niekrajowych i wprowadzenie ich na terytorium kraju. Zdaniem organu podatkowego to założenie jest zgodne z treścią procedury składu celnego, gdyż jej zastosowanie w istocie skutkuje tym, że towar mimo iż znajduje się na terytorium celnym Wspólnoty to nie podlega obrotowi na tym terytorium, zatem nie może być przedmiotem konsumpcji we Wspólnocie. Niekonsumpcyjny charakter objęcia towaru procedurą składu celnego uzasadnia wyłączenie powstania obowiązku podatkowego od towarów nią objętych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nadanie towarowi przeznaczenia celnego w postaci powrotnego wywozu poza obszar celny Wspólnoty w związku z zakończeniem procedury składu celnego nie jest równoznaczne z objęciem towaru procedurą wywozu. Zgodnie z powyższym jeżeli towar wywożony z terytorium kraju nie jest objęty procedurą wywozu w rozumieniu przepisów celnych, to względem niego nie mają zastosowania przepisy dotyczące eksportu w rozumieniu przepisów dotyczących podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze organ podatkowy stwierdził, że Wnioskodawca nadając przeznaczenie celne powrotnego wywozu towarom objętym wcześniej procedurą składu celnego nie jest uprawniony do stosowania 0% stawki podatku dotyczącej eksportu towarów i wobec czego w sprawie nie następuje wyprowadzenie poza terytorium Wspólnoty towarów wspólnotowych (tj. procedura wywozu), tylko wyrobów niewspólnotowych, które nie zostały dopuszczone do swobodnego obrotu na terytorium Wspólnoty.

Organ podatkowy stanął także na stanowisku, że w przypadku gdy Wnioskodawca nabywa towary spoza Wspólnoty i wprowadza je do składu celnego, gdzie objęte zostają procedurą składu celnego, aż do nadania im nowego przeznaczenia celnego - powrotnego wywozu, stwierdzić należy, iż względem towarów nabytych i następnie sprzedanych przez Wnioskodawcę nie powstaje dług celny.

Tym samym w przedmiotowej sprawie w opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nie wystąpi obowiązek podatkowy w stosunku do przywożonego towaru objętego procedurą składu celnego, ani nie wystąpi eksport towarów podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem transakcje te nie są wykazywane w deklaracji VAT-7, ani w rejestrach prowadzonych dla potrzeb sporządzania tych deklaracji.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach oceniając stanowisko Wnioskodawcy uznał je za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 1 grudnia 2009 r. nr IBPP3/443-689/09/DG, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W myśl art. 14c § 1 ww. ustawy interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej).

W orzecznictwie sądowym za utrwalony i jednolity należy uznać pogląd, że w postępowaniu w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę, przy czym stanowisko organu musi być ustosunkowaniem się do stanowiska prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę (vide: np. wyrok NSA z dnia 30 października 2012 r. sygn. akt I GSK 55/12, wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. akt IFSK 1183/11, wyrok WSA Bydgoszczy z dnia 9 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 245/12).

Z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Wnioskodawca nabywa towary od dostawców spoza UE i wprowadza je do składu celnego. Towary te objęte są procedurą składu celnego. W przypadku sprzedaży tych towarów dla kontrahenta spoza UE towary te zostają objęte procedurą powrotnego wywozu.

Ww. procedury wynikają z wykonania czynności zakupu i sprzedaży towarów kontrahentom spoza Wspólnoty. Transakcja nie jest ujmowana w deklaracji VAT-7 zarówno w czynności przywozu jak i wywozu nie powstaje dług celny.

Do tak przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) Wnioskodawca wyraził stanowisko, że ponieważ w obu czynnościach związanych ze złożeniem towaru spoza UE na składzie celnym, oraz z jego wywozem ze składu celnego poza UE nie powstaje obowiązek uiszczenia długu celnego, to ww. transakcje nie podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustosunkowując się do powyższego stanowiska Wnioskodawcy w kontekście przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), Minister Finansów stwierdza co następuje.

Rozstrzygnięcie kwestii podlegania opodatkowaniu transakcji wprowadzenia towarów do składu celnego oraz transakcji sprzedaży towaru w składzie celnym i wywozu towarów ze składu celnego poza terytorium Wspólnoty wymaga przede wszystkim określenia, jak winno być traktowane terytorium składu celnego.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższy przepis ustawy podatkowej implementuje do polskiego porządku prawnego przepis art. 5 pkt 2 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 str. 1, z późn. zm.), dalej: dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym "państwo członkowskie" i "terytorium państwa członkowskiego" oznaczają terytorium każdego państwa członkowskiego Wspólnoty, do którego ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, zgodnie z jego art. 299, z wyłączeniem terytoriów wymienionych w art. 6 tej dyrektywy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Powyższy przepis ustawy podatkowej implementuje do polskiego porządku prawnego m.in. przepis art. 2 ust. 1 lit. a i lit. d dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze oraz import towarów.

Z dniem 1 maja 2004 r. terytorium Polski stało się częścią obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej. Skład celny jest instytucją stanowiącą jeden z elementów wspólnotowej procedury celnej.

Na mocy art. 98 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks (Dz. Urz. WE L Nr 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.), w składzie celnym można umieszczać towary niewspólnotowe oraz wspólnotowe.

Stosownie do art. 98 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.

W kwestii dotyczącej uznania składu celnego za terytorium kraju, na którym skład celny się znajduje oraz w kwestii opodatkowania podatkiem od wartości dodanej sprzedaży w składzie celnym rozstrzygał Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie C-165/11 Profitube. Rozstrzygnięcie zapadło na gruncie przepisów szóstej dyrektywy z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145 z 13.06.1977 str. 1, z późn. zm.), dalej: szósta dyrektywa Rady, które pozostały aktualne w swej treści w odpowiednich przepisach dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Trybunał Sprawiedliwości UE w ww. sprawie C-165/11 Profitube, rozstrzygał w przedmiocie zapłaty podatku od wartości dodanej (zwanego in. „podatkiem VAT”) dotyczącego sprzedaży towarów pochodzących z państwa trzeciego i umieszczonych w składzie celnym położonym na terytorium Republiki Słowackiej, objętych procedurą składu celnego, a następnie procedurą uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń.

Odnosząc się do powyższego Trybunał wskazał, iż żaden z przepisów szóstej dyrektywy Rady nie przewiduje, iż składy celne niezależnie od tego, czy chodzi o składy publiczne, czy prywatne w rozumieniu przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie znajdują się „na terytorium kraju”, jeżeli są one położone na terytorium państwa członkowskiego w znaczeniu wskazanym w art. 3 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady (analogicznie art. 5 pkt 2 dyrektywy 2006/112/WE Rady).

W tezach ww. wyroku Trybunał przyjął, że w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady, skład celny znajduje się „na terytorium kraju”, jeżeli jest położony na terytorium państwa członkowskiego (pkt 59).

Trybunał wobec dokonanych ustaleń, wskazał, że w sytuacji gdy towary pochodzące z państwa trzeciego zostały objęte procedurą składu celnego w państwie członkowskim, następnie przetworzone w ramach procedury uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń, po czym zostały sprzedane i ponownie objęte procedurą składu celnego, przy czym podczas tych wszystkich procesów i transakcji pozostawały w tym samym składzie celnym położonym na terytorium tego państwa członkowskiego, sprzedaż tych towarów podlega podatkowi od wartości dodanej na mocy art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy Rady, chyba że wspomniane państwo członkowskie skorzystało z przysługującej mu na mocy art. 16 ust. 1 wskazanej dyrektywy możliwości zwolnienia jej z podatku od wartości dodanej, czego ustalenie należy do sądu krajowego.

Mając na uwadze wytyczne Trybunału Sprawiedliwości UE zawarte w przytoczonym wyroku, oraz zważywszy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie przewidują wyłączenia składu celnego z terytorium kraju, a zatem terytorium składu celnego znajdujące się na terytorium RP, traktowane jest w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, jako terytorium kraju, należy stwierdzić, że zarówno transakcja wprowadzenia towarów do składu celnego jak i transakcja sprzedaży towaru w składzie celnym i wywozu towarów ze składu celnego poza terytorium Wspólnoty, podlegają regulacjom przepisów o podatku od towarów i usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ww. ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Powyższa definicja importu towarów stanowi implementację art. 30 dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w myśl którego „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 lit. a Wspólnotowego Kodeksu Celnego objęcie towaru procedurą składu celnego nie powoduje postania długu celnego oraz nie powoduje powstania obowiązku zapłaty innych należności, chyba że towar objęty jest obowiązkiem zapłaty opłat wyrównawczych lub im podobnych należności, które co do zasady nie mają charakteru powszechnego. Odnosząc się do sytuacji związanej z wprowadzeniem towarów do składu celnego wskazać należy, że skoro przedmiotem wniosku są towary sprowadzane spoza Unii Europejskiej, a więc towary niewspólnotowe, to ich umieszczenie w składzie celnym, zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami prawa, skutkuje tym, że nie podlegają one należnościom celnym ani środkom polityki handlowej. Przyjmuje się, że zasadniczym celem procedury składu celnego jest umożliwienie przechowywania towarów niewspólnotowych bez uiszczania należności przywozowych oraz stosowania środków polityki handlowej.

Jednakże fakt, że umieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego wprowadzonych spoza Wspólnoty Europejskiej do składu celnego na terytorium kraju nie powoduje powstania długu celnego ani też nie występują w związku z tym żadne inne należności przywozowe nie może świadczyć o tym, że taka transakcja nie podlega pod regulacje przepisów o podatku od towarów i usług, stanowi bowiem import w rozumieniu cyt. art. 2 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe wyjaśnienia określają prawnopodatkową kwalifikację wprowadzenia towarów spoza Unii Europejskiej na skład celny na terytorium Polski jako import towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i nie świadczą automatycznie o kwestii powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu importu.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005”.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami są - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zatem, co do zasady, sprzedaż towaru w składzie celnym, należącym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do terytorium kraju, na rzecz podmiotu z jednego z państw nienależących do Wspólnoty i w efekcie wywóz towarów ze składu celnego do krajów spoza Wspólnoty podlega pod regulacje przepisów o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż towarów dokonana na terenie składu celnego podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Fakt, że przedmiotem tej sprzedaży są towary niewspólnotowe, w stosunku do których nie powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (objęte procedurą składu celnego) nie ma znaczenia dla opodatkowania podatkiem takiej sprzedaży.

Natomiast aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług,
• w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zgodnie z którym transakcje związane ze złożeniem towaru spoza UE w składzie celnym oraz z jego wywozem ze składu celnego poza UE, w stosunku do których nie powstaje obowiązek uiszczenia długu celnego, nie podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się do zawartej w pytaniu Wnioskodawcy kwestii dotyczącej ujmowania przedmiotowych transakcji w rejestrach zakupu i/lub sprzedaży oraz w zakresie stawki podatku, należy zauważyć, że Wnioskodawca nie przedstawił własnego stanowiska w tym zakresie.

W związku z tym Minister Finansów wyjaśnia, że fakt postawienia przez wnioskodawcę pytania we wniosku o wydanie interpretacji, przy jednoczesnym niezawarciu przez wnioskodawcę stanowiska w odniesieniu do tego pytania uniemożliwia wydanie przez Ministra Finansów interpretacji indywidualnej lub zmiany interpretacji indywidualnej w tym zakresie. Wówczas bowiem brak jest możliwości dokonania oceny stanowiska, skoro tego stanowiska wnioskodawca nie przedstawił. Ocena stanowiska wnioskodawcy, jak wyżej wskazano, stanowi bowiem istotę interpretacji indywidualnej/zmiany interpretacji indywidualnej. Skoro natomiast, w analizowanej sprawie, w zakresie zadanego pytania brak jest stanowiska Wnioskodawcy, to nie ma faktycznej możliwości oceny stanowiska, którego nie ma.

Reasumując, fakt postawienia przez Wnioskodawcę pytania we wniosku o wydanie interpretacji, przy jednoczesnym niezawarciu przez Wnioskodawcę stanowiska w odniesieniu do tego pytania, uniemożliwia wydanie przez Ministra Finansów interpretacji indywidualnej lub zmiany interpretacji indywidualnej w tym zakresie. Organ nie może bowiem w żadnym przypadku domniemywać stanowiska Wnioskodawcy.

Tym samym zdaniem Ministra Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w zmienianej interpretacji indywidualnej z 1 grudnia 2009 r. nr IBPP/443-689/09/DG, zajmując stanowisko w ww. zakresie, postąpił niezgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Jak słusznie bowiem zauważył WSA w Warszawie w wyroku z dnia 20 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1745/09 „(...) interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy, a nie odpowiedzi na postawione przezeń pytania”.

Odmienne podejście sprowadziłoby organ podatkowy do roli podmiotu udzielającego faktycznie opinii prawnej z zakresu obowiązków podatkowych, co niewątpliwie nie jest funkcją systemu interpretacji przepisów prawa podatkowego (vide: np. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Po 823/09).

Wobec powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z 1 grudnia 2009 r. nr IBPP3/443-689/09/DG, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.