Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-840/15/RSz
z 5 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z 8 grudnia 2015 r. znak: .. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w przedstawionych we wniosku zdarzeniach usługi wynajmu garaży najemcom lokali mieszkalnych będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w przedstawionych we wniosku zdarzeniach usługi wynajmu garaży najemcom lokali mieszkalnych będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 30 listopada 2015r. znak: IBPP2/4512-840/15/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zakład Komunalny „PGM" w C. jest zakładem budżetowym Gminy C. (dalej: Wnioskodawca lub PGM). Zgodnie ze Statutem PGM, przyjętym uchwałą Rady Miasta C. z dnia …nr…, przedmiotem działalności PGM jest zarządzanie nieruchomościami stanowiącymi własność Gminy C. oraz innymi nieruchomościami przekazanymi w zarząd, a w szczególności:

1. Pobieranie czynszów zgodnie z zawartymi przez Gminę umowami najmu,
   
2. Prowadzenie windykacji czynszów i opłat eksploatacyjnych,
   
3. Planowanie wielkości środków finansowych na utrzymanie mienia komunalnego i powierzonego,
   
4. Podział środków finansowych na poszczególne zadania,
   
5. Zapewnienie wykonawstwa remontów budynków,
   
6. Zawieranie umów o dostawę energii cieplnej, wody, gazu, energii elektrycznej i innych zapewniających sprawne zarządzanie,
   
7. Reprezentowanie Gminy we wspólnotach mieszkaniowych,
   
8. Sprawowanie zarządu nieruchomościami wspólnot mieszkaniowych,
   
9. Pełnienie funkcji inwestora przy realizacji inwestycji mieszkaniowych,
   
10. Prowadzenie rejestru nieruchomości, budynków i lokali,
    
11. Prowadzenie analityki i sprawozdawczości,
    
12. Prowadzenie spraw związanych z obroną cywilną w zakresie Wydziału Zarządzania Kryzysowego i Ochrony Ludności,
    
13. Organizowanie przetargów zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych dotyczących spraw związanych z zarządzaniem nieruchomościami, wykonywanie innych zadań zleconych przez Gminę,
    
14. Pobór podatku od nieruchomości od osób fizycznych w drodze inkasa.
    
    

W związku z powyższym PGM zarządza trzema kategoriami nieruchomości: nieruchomościami stanowiącymi wyłącznie własność Gminy C., nieruchomościami stanowiącymi współwłasność Gminy C. oraz osób trzecich (fizycznych), a także nieruchomościami stanowiącymi wyłączną własność osób trzecich (fizycznych). Dwie ostatnie kategorie stanowią zwykle nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym.

Działalnością podstawową PGM jest wynajem pomieszczeń na cele mieszkalne, jak również wynajem lokali użytkowych i garaży. PGM zawiera z najemcami umowy na najem lokali mieszkalnych bądź użytkowych wraz z mediami. PGM zawiera również umowy najmu garaży.

Wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczy opodatkowania dochodu z najmu garaży posadowionych na nieruchomościach zarządzanych przez PGM a także opodatkowania zawieranych w tym zakresie umów podatkiem VAT, w zależności od ich lokalizacji i stosunków właścicielskich. W powyższym zakresie wyróżnić można cztery stany faktyczne:

1. Lokal mieszkalny i garaż posadowione są na tej samej nieruchomości, których to właścicielem jest Gmina C..
2. Lokal mieszkalny i garaż nie są posadowione na tej samej nieruchomości. Właścicielem obu nieruchomości jest Gmina C..
3. Lokal mieszkalny i garaż nie są posadowione na tej samej nieruchomości. Właścicielem nieruchomości na której posadowiony jest lokal mieszkalny jest Gmina C. a nieruchomość, na której posadowiony jest garaż stanowi własność osoby trzeciej.
4. Lokal mieszkalny i garaż nie są posadowione na tej samej nieruchomości. Właścicielem nieruchomości na której posadowiony jest lokal mieszkalny jest osoba trzecia a właścicielem nieruchomości, na której posadowiony jest garaż jest Gmina C..
   
   

We wszystkich wskazanych przypadkach najemcą konkretnego lokalu oraz konkretnego garażu jest ten sam podmiot.

Umowy najmu lokalu mieszkalnego są jednak zawierane w odrębnych trybach i w odrębnych trybach rozwiązywane. W ewidencji budynków i w inwentaryzacji garaże nie są przynależne do lokali mieszkalnych. Stanowią odrębny przedmiot obrotu.

W piśmie z 8 grudnia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia w następujący sposób:

1. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawca zawiera odrębne umowy na najem lokalu mieszkalnego oraz na najem garażu. Dotyczy to każdego ze wskazanych we wniosku przypadku będącego przedmiotem zapytania.
3. Istnieje możliwość wynajęcia osobno garażu bez wynajmowania lokalu mieszkalnego.
4. W przypadkach wskazanych w opisie przypadku nr 1 lokal mieszkalny i garaż są objęte jedną księgą wieczystą. W przypadkach nr od 2 - 4 lokal i garaż nie są objęte jedną księgą wieczystą.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano, w zakresie podatku od towarów i usług, następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z 8 grudnia 2015 r.):

Czy w przedstawionych zdarzeniach usługi wynajmu garaży najemcom lokali mieszkalnych będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od tego gdzie znajduje się lokal mieszkalny i garaż, a także kto jest jego właścicielem (zgodnie ze stanami faktycznymi przedstawionymi we wniosku) o ile najemcą lokalu mieszkalnego jak i garażu będzie ta sama osoba oraz w sytuacji, w której najem lokalu i garażu jest nawiązywany na podstawie dwóch odrębnych umów?

Stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie podatku od towarów i usług.

PGM korzysta ze zwolnienia przedmiotowego. Zwolnienie w podatku VAT reguluje z kolei art. 43 pkt 36 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkalne.

Zdaniem wnioskodawcy przez pojęcie zasoby mieszkaniowe należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, lecz również pozostałe pomieszczenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne administrowanie.

Przez pojęcie gospodarki mieszkaniowej wnioskodawca rozumie z kolei całość mechanizmów i warunków działania mających na celu prawidłowe gospodarowanie substancją mieszkaniową znajdującą się w budynku mieszkalnym i jego obrębie.

Z tego względu do zasobów mieszkaniowych można zaliczyć:

1. Budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami (w tym również garaże)
2. Pomieszczenia związane z administrowaniem budynkami, kotłownie, hydrofornie
3. Urządzenia i uzbrojenia terenu, na których znajdują się budynki
4. Grunty, na których posadowione są budynki.
   
   

Zdaniem wnioskodawcy kluczowe znaczenie dla zaliczenia danego pomieszczenia, obiektu do zasobów mieszkalnych ma związek tego pomieszczenia z lokalem mieszkalnym. Wnioskodawca przyjmuje, że związek taki istnieje w każdym z wyżej opisanych czterech stanów faktycznych. Garaże są bowiem użytkowane przez najemców lokali mieszkalnych w budynkach stanowiących własność wnioskodawcy lub stanowiących co prawda własność lub współwłasność osób trzecich, jednakże znajdujących się w zarządzie PGM. Zatem o fakcie zwolnienia z podatku VAT decyduje w przedstawionych wyżej stanach faktycznych wyłącznie kryterium tożsamości podmiotowej najemcy lokalu mieszkalnego oraz garażu bez względu na fakt, że garaż posadowiony jest na innej nieruchomości (w tym również na nieruchomości o innym stanie właścicielskim), a także wobec okoliczności, że na najmem lokalu mieszkalnego oraz najem garażu zawierane są odrębne umowy. Wszystkie te okoliczności bowiem mieszczą się zdaniem wnioskodawcy w pojęciu „gospodarka zasobami mieszkalnymi”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie czterech zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Należy wskazać, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu najem jest umową dwustronną obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego najmu.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jako czynności opodatkowanych stawką obniżoną lub zwolnionych od podatku jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

W myśl art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usług związanych z zakwaterowaniem PKWiU-55).

Jednakże ww. wyłączenie nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Podkreślić należy, że cytowany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 36 nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są wyłącznie usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe, natomiast usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakład Komunalny „PGM" w C. jest zakładem budżetowym Gminy C.. Przedmiotem działalności PGM jest zarządzanie nieruchomościami stanowiącymi własność Gminy C. oraz innymi nieruchomościami przekazanymi w zarząd. PGM zarządza trzema kategoriami nieruchomości: nieruchomościami stanowiącymi wyłącznie własność Gminy C., nieruchomościami stanowiącymi współwłasność Gminy C. oraz osób trzecich (fizycznych), a także nieruchomościami stanowiącymi wyłączną własność osób trzecich (fizycznych). Działalnością podstawową PGM jest wynajem pomieszczeń na cele mieszkalne, jak również wynajem lokali użytkowych i garaży. PGM zawiera również umowy najmu garaży.

We wszystkich wskazanych przypadkach najemcą konkretnego lokalu oraz konkretnego garażu jest ten sam podmiot.

Wnioskodawca zawiera odrębne umowy na najem lokalu mieszkalnego oraz na najem garażu. Istnieje możliwość wynajęcia osobno garażu bez wynajmowania lokalu mieszkalnego.

W powyższym zakresie Wnioskodawca wyróżnia cztery stany faktyczne:

1. Lokal mieszkalny i garaż posadowione są na tej samej nieruchomości, których to właścicielem jest Gmina C..
2. Lokal mieszkalny i garaż nie są posadowione na tej samej nieruchomości. Właścicielem obu nieruchomości jest Gmina C.
3. Lokal mieszkalny i garaż nie są posadowione na tej samej nieruchomości. Właścicielem nieruchomości, na której posadowiony jest lokal mieszkalny jest Gmina C. a nieruchomość, na której posadowiony jest garaż stanowi własność osoby trzeciej.
4. Lokal mieszkalny i garaż nie są posadowione na tej samej nieruchomości. Właścicielem nieruchomości na której posadowiony jest lokal mieszkalny jest osoba trzecia a właścicielem nieruchomości, na której posadowiony jest garaż jest Gmina C..
   
   

W przypadkach wskazanych w opisie przypadku nr 1 lokal mieszkalny i garaż są objęte jedną księgą wieczystą. W przypadkach nr od 2 - 4 lokal i garaż nie są objęte jedną księgą wieczystą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku od towarów i usług usługi wynajmu garaży najemcom lokali mieszkalnych niezależnie od tego gdzie znajduje się lokal mieszkalny i garaż, a także kto jest jego właścicielem (zgodnie ze stanami faktycznymi przedstawionymi we wniosku) o ile najemcą lokalu mieszkalnego jak i garażu będzie ta sama osoba oraz w sytuacji, w której najem lokalu i garażu jest nawiązywany na podstawie dwóch odrębnych umów.

Jak już wcześniej wskazano, umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego przez jego najemcę. Podstawową usługą świadczoną na rzecz najemcy jest natomiast usługa najmu.

Tym samym, zasadniczą kwestią dla ustalenia czy dana usługa podlega opodatkowaniu czy zwolnieniu od podatku pozostaje określenie celu realizowanego przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji zarówno lokalu mieszkalnego, pomieszczeń pomocniczych oraz lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1892). Zgodnie z nim samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1422) określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku.

Natomiast, przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Z powyższego wynika, że garaż nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia pomocniczego służącego bezpośredniemu zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Zatem należy uznać, że stanowi lokal użytkowy.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że zawiera odrębne umowy na najem lokalu mieszkalnego oraz na najem garażu. Istnieje możliwość wynajęcia osobno garażu bez wynajmowania lokalu mieszkalnego.

Aby dana usługa była usługą złożoną (kompleksową) winna składać się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu. Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane i opodatkowane niezależnie.

W analizowanej sytuacji niewątpliwie najem garażu jest świadczeniem samodzielnym i odrębnym od usługi najmu lokalu mieszkalnego. Mimo, że usługa ta towarzyszy korzystaniu z wynajmowanego lokalu mieszkalnego, to nie jest ona niezbędna do korzystania z tego lokalu.

Należy zatem stwierdzić, że w przypadku zawarcia odrębnych umów, których przedmiotem będzie wyłącznie najem garażu, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy nie będzie miało zastosowania. W przypadku świadczenia usług najmu garażu nie jest spełniona przesłanka stanowiąca o charakterze wynajmowanej nieruchomości. Garaż nie jest lokalem o charakterze mieszkalnym lecz lokalem o charakterze użytkowym, służącym, co do zasady, do przechowywania pojazdu. Garaż nie stanowi również pomieszczenia pomocniczego oraz gospodarczego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Wynajem garażu należy zatem opodatkować stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, najem garażu jako świadczenie niezależne i odrębne od usługi najmu lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje fakt gdzie znajduje się lokal mieszkalny i garaż, a także kto jest jego właścicielem, gdy najemcą lokalu mieszkalnego jak i garażu będzie ta sama osoba oraz w sytuacji, w której najem lokalu i garażu jest nawiązywany na podstawie dwóch odrębnych umów.

Tym samym, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że kluczowe znaczenie dla zaliczenia danego pomieszczenia, obiektu do zasobów mieszkalnych ma związek tego pomieszczenia z lokalem mieszkalnym. Garaż bowiem nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia pomocniczego służącego bezpośredniemu zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, a ponadto w ramach odrębnej umowy Wnioskodawca świadczy usługę najmu lokalu mieszkalnego oraz na najmu garażu, zaś garaż stanowi odrębny przedmiot obrotu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. organ zauważa, że odpowiedzi udzielono wyłącznie na pytanie sformułowane w piśmie z 8 grudnia 2015 r.

Wskazać także należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jak wynika z treści powołanych przepisów, przedmiotem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy, dokonywana na gruncie przepisów prawa podatkowego.

Organ wydający interpretację nie rozstrzyga kwestii, w zakresie podatku od towarów i usług, czy cyt. „Wszystkie te okoliczności bowiem mieszczą się zdaniem wnioskodawcy w pojęciu „gospodarka zasobami mieszkalnymi”, bowiem powołana ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”.

Niniejsza interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Oznacza to, że niniejszą interpretację wydano w odniesieniu do okoliczności, w których zakład budżetowy Gminy C. tj. Zakład Komunalny „PGM" w C. działał jako odrębny od Gminy zarejestrowany podatnik VAT.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.