Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4514-455/15-4/AF
z 22 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 15 października 2015 r. (data wpływu 16 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2015 r. (data nadania 11 grudnia 2015 r., data wpływu 14 grudnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 3 grudnia 2015 r. (data doręczenia 7 grudnia 2015 r.) Nr IPPB2/4514-455/15-2/AF o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przechowywania środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przechowywania środków pieniężnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Rudolf A. jest osobą fizyczną, podlegającą w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu bo jest rezydentem i obywatelem tylko brytyjskim, nie polskim. Jest współwłaścicielem w 25% stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego, najętego na biura od 2001 r. Poza Wnioskodawcą, współwłaścicielami po 25% lokalu są dwaj jego bracia: Michał A. - rezydent i obywatel tylko USA, nie Polski oraz Artur A. - rezydent i obywatel tylko Kanady, nie Polski.

Wnioskodawca i jego bracia to synowie zmarłego w 2000 roku spadkodawcy, ich ojca, H. A. z jego pierwszej żony, Eugenii i tylko oni dziedziczą po nim po 1/3 jego spadku wg. prawomocnego postanowienia spadkowego po nim z 2001 roku. Czwartym współwłaścicielem 25% lokalu jest Janusz W., syn Wacława W. i drugiej żony H. A., Zofii A., poprzednio Zofii W., z jej pierwszego małżeństwa z Wacławem, jest rezydentem podatkowym USA i obywatelem USA i Polski - posiada podwójne obywatelstwo i jest dla Wnioskodawcy i jego braci osobą obcą i nie jest spadkobiercą ojca trzech braci A.: dziedziczy tylko po swojej matce, Zofii A., zmarłej w 1997 r., prawomocne postanowienie spadkowe po niej z 1999 roku ustala, że jej spadkobiercami są tylko jej mąż H. A. i syn J. W. po połowie. Żaden z trzech braci A. nie dziedziczy po Zofii A., drugiej żony ojca.

Janusz W. nigdy nie zarejestrował się po NIP pomimo corocznych wizyt w Polsce od 1997 r., 19 lat od zgonu jego matki, nie posiada rachunku bankowego w Polsce ani w USA, nie zgłosił spadku do Urzędu Skarbowego i nie zapłacił obowiązującego wtedy podatku od spadku po matce. Wszyscy czterej podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - nie są rezydentami Rzeczpospolitej Polskiej.

Stroną umowy najmu (wynajmującymi) lokal są tylko Wnioskodawca oraz jego dwaj bracia, których interesy w Polsce Wnioskodawca reprezentuje na podstawie udzielonych mu pisemnych, notarialne i konsularnie potwierdzonych pełnomocnictw do zarządzania majątkiem braci znajdującym się w Polsce, które specyficznie uprawniają go do zarządu majątkiem braci znajdującym się na terytorium RP i m.in do składania za nich deklaracji podatkowych PIT które składał od początku najmu i nadal składa za siebie i jego dwóch braci i płaci podatki od całego dochodu: za czterech.

Stroną umowy najmu nie jest natomiast Janusz W., który jednak ma świadomość, że taka umowa została zawarta przez pozostałych współwłaścicieli i rości sobie prawa do części czynszu z najmu w toczącej się sprawie o dział spadku.

Wnioskodawca jest Administratorem tego majątku uprawnionym do tego wg prawa ponieważ reprezentuje ponad 50% właścicieli bo 75%.

Czynsz najmu do niedawna wynosił 4.500,00 zł brutto miesięcznie, co oznacza, że na każdego ze współwłaścicieli przypadał przychód w kwocie 1.125,00 zł. Od dnia 2015-01-01 czynsz najmu wynosi 4.000,00 zł brutto miesięcznie = 1.000,00 zł na każdego ze współwłaścicieli.

Od początku najmu pełna kwota czynszu z najmu od lokatora, obejmująca również części czynszu należne pozostałym trzem współwłaścicielom, wpływała (i nadal wpływa) na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank mający siedzibę na terytorium Polski.

Wnioskodawca jest wyłącznym posiadaczem tego rachunku i rozporządza środkami przypadającymi na jego braci.

Janusz W. nie ma rachunku bankowego na terytorium Polski ani nie wskazał, na jaki rachunek wpłacać jego część dochodu.

Z tych środków Wnioskodawca reguluje tylko wszystkie koszty utrzymania nieruchomości wspólnej oraz należności publicznoprawne związane z lokalem a w szczególności należności podatkowe od całego dochodu z lokalu w tym również podatki od części dochodu Janusza W..

Wnioskodawca nie składa deklaracji PIT za J. W. ponieważ to jest niemożliwe bez jego nr NIP i bez pełnomocnictwa od niego ale wpłaca podatki i za jego część dochodu: zawierał je w powiększonych o to wpłatach podatków od dochodu trzech braci czyli po 1/3 więcej.

Wobec Braci:

Zgodnie z poczynionymi ustaleniami z braćmi Wnioskodawca nie ma prawa do swobodnego rozporządzania przechowywanymi środkami ani odsetkami od nich - może pokrywać z nich tylko i wyłącznie enumeratywnie wymienione wydatki. Wnioskodawca nigdy nie naruszył powyższych ustaleń i nie przeznaczał przechowywanych środków na własne potrzeby.

Wnioskodawca zdaje wszystkim trzem współuczestnikom raporty z dochodu i wszystkich wydatków. Kwoty przechowywane na rachunku bankowym pozostałe po dokonaniu niezbędnych wydatków nie są przekazywane braciom Wnioskodawcy, ale na ich wyraźne polecenie, są wpłacane na wskazaną przez nich lokatę bankową, na której wraz z odsetkami od tych kwot są przechowywane.

Lokata jest utworzona przez Wnioskodawcę w banku z siedzibą na terytorium Polski a posiadaczem lokaty jest wyłącznie Wnioskodawca. Wnioskodawca nie ma prawa do rozporządzania środkami na lokacie poza obowiązującymi podatkami i niezbędnymi kosztami utrzymania lokalu.

Wynika to z faktu, iż obecnie toczy się postępowanie sądowe w przedmiocie działu spadku po spadkodawcach i zgodnie z poczynionymi ustaleniami z braćmi środki te zostaną rozliczone po zakończeniu tego postępowania sądowego wg ostatecznego pełnomocnego orzeczenia Sądu.

W związku z przechowywaniem środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawcy między Wnioskodawcą a jego braćmi nigdy nie została zawarta pisemna umowa w przedmiocie zarządu majątkiem, umowa pożyczki, czy umowa depozytu nieprawidłowego. Ustalenia opisane w poprzednim akapicie zostały poczynione z braćmi w formie ustnej w oparciu o udzielone Wnioskodawcy pełnomocnictwa, uprawniające go do sprawowania zarządu ich majątkiem.

Dotyczy J. W.:

Część czynszu z najmu należna Januszowi W. wpływa na ten sam rachunek bankowy na który wpływają części czynszu Wnioskodawcy i jego braci.

W tym jednak przypadku Wnioskodawca nie dysponuje pełnomocnictwem udzielonym mu przez Janusza W., który jest świadomy, że przypadająca na niego część czynszu najmu wpływa na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie chce przechowywać środków będących własnością Janusza W. na swoim rachunku bankowym i kilkukrotnie na przestrzeni lat wzywał J. W. i jego pełnomocników procesowych do przekazania numeru jego rachunku bankowego w banku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na który to rachunek mógłby przekazać owe środki. Niestety jak dotąd wezwania Wnioskodawcy pozostały bez odpowiedzi.

Nie ma porozumienia z J. W. co do jego pieniędzy i są traktowane tak jak wszystkich czterech.

Wobec niemożliwości dojścia do porozumienia z Januszem W., ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym Wnioskodawca reguluje wyłącznie wszystkie niezbędne wydatki i podatki wliczając część przypadającą na J. W., związane z utrzymaniem wspólnej nieruchomości. Wnioskodawca nigdy nie przeznaczał również i jego zgromadzonych środków na własne potrzeby i skrupulatnie ewidencjonuje wszystkie poniesione wydatki i koszty od początku najmu w 2001 roku.

W związku z wpływem środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawcy między Wnioskodawcą a Januszem W. nigdy nie została zawarta pisemna umowa w przedmiocie zarządu majątkiem, umowa pożyczki, czy umowa depozytu nieprawidłowego.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwości co do konsekwencji w podatku od czynności cywilnoprawnych przechowywania czynszu najmu na rachunku bankowym Wnioskodawcy w części przypadającej na braci Wnioskodawcy oraz na Janusza W..

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że czynność przechowywania środków pieniężnych opisana we wniosku w żadnym momencie nie przybrała ani nie przybierze postaci którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności, czynność ta nie jest depozytem nieprawidłowym, gdyż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo swobodnego rozporządzania zgromadzonymi środkami pieniężnymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Dotyczy Braci:
   
   

Czy w opisanym stanie faktycznym pomiędzy Wnioskodawcą a jego braćmi istnieje stosunek prawny o cechach istotnych dla depozytu nieprawidłowego i czy skutkuje to obowiązkiem składania w każdym miesiącu, w którym na rachunek bankowy Wnioskodawcy wpłynie czynsz najmu, deklaracji w sprawie od podatku od czynności cywilnoprawnych PCC-3 i zapłaty podatku w wysokości 2% przechowywanej kwoty środków pieniężnych?

2. Dotyczy J. W.:
   
   

Czy w opisanym stanie faktycznym pomiędzy Wnioskodawcą a Januszem W. istnieje stosunek prawny o cechach istotnych dla depozytu nieprawidłowego i czy skutkuje to obowiązkiem składania w każdym miesiącu, w którym na rachunek bankowy Wnioskodawcy wpłynie czynsz najmu, deklaracji w sprawie od podatku od czynności cywilnoprawnych PCC-3 i zapłaty podatku w wysokości 2% przechowywanej kwoty środków pieniężnych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. pytanie 1 - dotyczy braci:

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym pomiędzy Wnioskodawcą a jego braćmi nie istnieje stosunek prawny o cechach istotnych dla depozytu nieprawidłowego.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek składania w każdym miesiącu w którym na rachunek bankowy Wnioskodawcy wpłynie czynsz najmu, deklaracji w sprawie od podatku od czynności cywilnoprawnych PCC-3 i zapłaty podatku w wysokości 2% od przechowywanej kwoty środków pieniężnych.

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przedmiotem opodatkowania są umowy depozytu nieprawidłowego.

Zgodnie z przepisem art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeksu cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu, przepisy te zawarte są w art. 835 - 844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne - sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Jak podkreślano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie ma możliwości swobodnego rozporządzania środkami braci Wnioskodawcy i odsetkami od tych środków, przechowywanymi na jego rachunku bankowym. Wnioskodawca może regulować z tych środków wyłącznie enumeratywnie określone wydatki związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej oraz ponoszeniem kosztów należności publicznoprawnych związanych z tą nieruchomością. Czyni to na podstawie udzielonych pełnomocnictw, które w sposób wyraźny uprawniają go do sprawowania zarządu majątkiem braci znajdującym się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast w przypadku wydatków, których zasadność budzi wątpliwości Wnioskodawcy, Wnioskodawca za każdym razem kontaktuje się z braćmi, celem uzyskania ich zgody na poniesienie danego wydatku. Wnioskodawca zdaje braciom raporty ze stanu przypadających na nich środków na rachunku bankowym oraz ze wszystkich poniesionych wydatków.

Kwoty przechowywane na rachunku bankowym, pozostałe po dokonaniu niezbędnych wydatków, nie są przekazywane braciom Wnioskodawcy, ale, na ich wyraźne polecenie, są wpłacane na wskazane przez nich lokaty bankowe utworzone przez Wnioskodawcę w bankach z siedzibą w Polsce (posiadaczem lokaty jest wyłącznie Wnioskodawca), na których są przechowywane bez prawa do rozporządzania nimi oraz odsetkami od tych kwot przez Wnioskodawcę.

Wynika to z faktu, iż obecnie toczy się postępowanie w Sądzie w o dział spadku etc. i zgodnie z ustaleniami, środki te zostaną rozliczone po zakończeniu tego postępowania.

Skoro ustalenia poczynione pomiędzy Wnioskodawcą a jego braćmi zakładają, że Wnioskodawca nie ma prawa do swobodnego rozporządzania przechowywanymi pieniędzmi (zarówno kwotą główną jak i odsetkami) i określony został termin zwrotu pieniędzy z odsetkami (na po zakończeniu postępowania w sprawie o dział spadku), zaś Wnioskodawca wywiązuje się z tych ustaleń, to stosunek prawny opisany we wniosku nie będzie miał cech istotnych depozytu nieprawidłowego, ani żadnej innej umowy enumeratywnie wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i w konsekwencji nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Warunkiem niezbędnym do zaistnienia depozytu nieprawidłowego jest bowiem uprawnienie po stronie biorącego na przechowanie do swobodnego rozporządzania powierzonymi pieniędzmi lub rzeczami oznaczonymi co do gatunku. Przez „swobodne rozporządzanie” należy przy tym rozumieć, w ocenie Wnioskodawcy, rozporządzanie według uznania biorącego na przechowanie na dowolnie wybrane przez niego cele, bez konieczności uzyskania wcześniejszej zgody dającego na przechowanie. Natomiast w zaistniałym stanie faktycznym rozporządzanie przechowywanymi pieniędzmi ma miejsce w ściśle ustalonych między stronami ramach, dokonywane jest każdorazowo za zgodą braci Wnioskodawcy (lub na ich wyraźne polecenie) i na ich rzecz (z powierzonych pieniędzy regulowane są wyłącznie wydatki indywidualne braci Wnioskodawcy czyli przypadające na nich koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, należności podatkowe itd.).

Wnioskodawca nie wydatkuje przechowywanych środków na swoje cele osobiste. W takim stanie nie może być mowy o swobodnym rozporządzaniu, a zatem między Wnioskodawcą a jego braćmi nie zachodzi stosunek depozytu nieprawidłowego.

Tylko na marginesie należy podkreślić, iż stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie w wydawanych przez organy podatkowe indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego (vide np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 kwietnia 2014 r. nr IPTPB2/436-21/14-2/AK oraz z dnia 18 listopada 2013 r. nr IPTPB2/436-97/13-4/KK) oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych (vide np. wyrok z dnia 25 listopada 1998 r. III SA 1714/97, w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przedmiotem umowy depozytu nieprawidłowego są wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, którymi przechowawca może dysponować (puścić w obieg) bez zgody składającego).

Ad. 2 pytanie 2 – dotyczy J. W.:

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym pomiędzy Wnioskodawcą a Januszem W. nie istnieje stosunek prawny o cechach istotnych dla depozytu nieprawidłowego.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek składania w każdym miesiącu, w którym na rachunek bankowy Wnioskodawcy wpłynie czynsz najmu, deklaracji w sprawie od podatku od czynności cywilnoprawnych PCC-3 i zapłaty podatku w wysokości 2% od przechowywanej kwoty środków pieniężnych.

Jak podkreślono w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie chce przechowywać środków będących własnością Janusza W. na swoim rachunku bankowym i już kilkukrotnie na przestrzeni ostatnich lat wzywał go lub jego pełnomocnika procesowego do przekazania numeru rachunku bankowego w banku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na który to rachunek mógłby przekazać owe środki. Niestety jak dotąd wszystkie wezwania Wnioskodawcy, mimo że dotarły do Janusza W., pozostały bez odpowiedzi. W związku z brakiem możliwości dojścia do porozumienia z Januszem W., z którym Wnioskodawca pozostaje od dawna w sporze, ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym z części należącej do Janusza W. Wnioskodawca reguluje wyłącznie niezbędne wydatki związane z utrzymaniem wspólnej nieruchomości w części przypadającej na Janusza W..

Wnioskodawca nigdy nie przeznaczał jego zgromadzonych środków na własne potrzeby i nie rozporządzał nimi w sposób inny niż wskazany powyżej.

Co do wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawcy między Wnioskodawcą a Januszem W. nigdy nie została zawarta pisemna umowa w przedmiocie zarządu majątkiem, umowa pożyczki, czy umowa depozytu nieprawidłowego.

Skoro między Wnioskodawcą a Januszem W. nie została zawarta umowa depozytu nieprawidłowego, a Wnioskodawca nie chce przechowywać na swoim rachunku bankowym środków będących własnością Janusza W., to, w ocenie Wnioskodawcy, nie może być tutaj mowy o czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec braku rachunku bankowego w Polsce i braku rejestracji NIP Janusza W., Wnioskodawca nie powinien bowiem ponosić negatywnych konsekwencji zaniechań innej osoby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 626) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy depozytu nieprawidłowego.

Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy).

Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że stroną umowy najmu nabytego w drodze spadku lokalu mieszkalnego jest Wnioskodawca oraz jego dwaj braci, których interesy w Polsce reprezentuje Wnioskodawca na podstawie udzielonych mu pisemnych, notarialnie i konsularnie pełnomocnictw do zarządzania majątkiem braci znajdującym się w Polsce. Czwarty ze współwłaścicieli nie jest stroną umowy najmu, natomiast rości sobie prawa do części czynszu z najmu w toczącej się sprawie o dział spadku. Od początku najmu pełna kwota czynszu z najmu od lokatora wpływa na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest wyłącznym posiadaczem tego rachunku i rozporządza środkami przypadającymi na jego braci. Czwarty ze współwłaścicieli nie ma rachunku bankowego na terytorium Polski, ani nie wskazał, na jaki rachunek wpłacać jego część dochodu. Z tych środków Wnioskodawca reguluje tylko wszystkie koszty utrzymania nieruchomości wspólnej oraz należności publicznoprawne związane z lokalem, a w szczególności należności podatkowe od całego dochodu z lokalu w tym również podatki od części dochodu Janusza W.. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami z braćmi Wnioskodawca nie ma prawa do swobodnego rozporządzania przechowywanymi środkami ani odsetkami od nich – może pokrywać z nich tylko i w i wyłącznie enumeratywnie wymienione wydatki. Wnioskodawca zdaje wszystkim trzem współuczestnikom raporty z dochodu i wszystkich wydatków. Kwoty przechowywane na rachunku bankowym pozostałe po dokonaniu niezbędnych wydatków nie są przekazywane braciom Wnioskodawcy, ale na ich wyraźne polecenie, są wpłacane na wskazaną przez nich lokatę bankową, na której wraz z odsetkami od tych kwot są przechowywane. W związku z przechowywaniem środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawcy między Wnioskodawcą a jego braćmi nigdy nie została zawarta pisemna umowa w przedmiocie zarządu majątkiem, umowa pożyczki, czy umowa depozytu nieprawidłowego. Wnioskodawca nie dysponuje pełnomocnictwem udzielonym mu przez Janusza W., który jest świadomy, że przypadająca na niego część czynszu najmu wpływa na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wobec niemożliwości dojścia do porozumienia z Januszem W., ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym Wnioskodawca reguluje wyłącznie wszystkie niezbędne wydatki i podatki wliczając część przypadającą na Janusza W., związane z utrzymaniem wspólnej nieruchomości. Wnioskodawca nigdy nie przeznaczał również i jego zgromadzonych środków na własne potrzeby i skrupulatnie ewidencjonuje wszystkie poniesione wydatki i koszty od początku najmu w 2001 roku. W związku z wpływem środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawcy między Wnioskodawcą a Januszem W. nigdy nie została zawarta pisemna umowa w przedmiocie zarządu majątkiem, umowa pożyczki, czy umowa depozytu nieprawidłowego. W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że czynność przechowywania środków pieniężnych opisana we wniosku w żadnym momencie nie przybrała ani nie przybierze postaci którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności, czynność ta nie jest depozytem nieprawidłowym, gdyż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo swobodnego rozporządzania zgromadzonymi środkami pieniężnymi.

Zatem, przyjmując za Wnioskodawcą, że czynność przechowywania środków pieniężnych opisana we wniosku nie przybrała postaci którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1, w szczególności umowy depozytu nieprawidłowego, powyższa czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek składania deklaracji PCC-3 oraz zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.