Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.360.2015.CRS
z 12 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2012 r. Nr ITPB2/415-417/12/RS, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko ...(Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 5 lipca 2012 r. oraz w dniu 18 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w spotkaniach o charakterze kulturalno-oświatowych, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym w dniu 5 lipca 2012 r. oraz w dniu 18 lipca 2012 r., Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny.

W roku bieżącym zorganizowane zostały w ramach międzyzakładowej działalności socjalnej dwa otwarte spotkania pracowników samorządowych o charakterze kulturalno-oświatowym. Działalność socjalna jest prowadzona wspólnie dla wszystkich jednostek organizacyjnych gminy. Spotkania zostały zorganizowane bez ograniczenia liczby pracowników, poprzez wywieszenie informacji na tablicy ogłoszeń. Ogłoszenie było skierowane do wszystkich pracowników samorządowych jako spotkanie otwarte. Spotkania były połączone z częścią artystyczną przygotowaną przez dzieci i młodzież szkolną. Tematem spotkania w dniu 8 marca bieżącego roku było wskazanie roli kobiety w codziennym życiu rodziny i miejscowej społeczności i tego tematu dotyczyła cała część artystyczna przygotowana przez młodzież szkolną. Uczniowie zaprezentowali również elementy gimnastyki artystycznej. Młodzież szkolna włączyła do swojego programu artystycznego wszystkich uczestników spotkania.

Ponieważ spotkanie odbyło się bezpośrednio po godzinach pracy, w przerwie zaplanowano dla wszystkich uczestników poczęstunek (kanapki, słodycze, napoje). Artykuły w całości zakupione zostały ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Z uwagi na otwarty charakter imprezy nie sporządzono listy uczestników. W związku z tym nie ma możliwości ustalenia zindywidualizowanego świadczenia rzeczowego.

Ww. pracownicy samorządowi są zatrudnieni przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, jednak niektórzy przez kierowników swoich jednostek. Dotyczy to:

• Gminny Ośrodek Kultury w …,
• Gminna Biblioteka Publiczna w …,
• Zespół Administracyjny Oświaty w …,
• Gminny Ośrodek Pomocy w ….

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych został utworzony przez Wnioskodawcę i jest prowadzony jeden rachunek bankowy na podstawie zawartego porozumienia. Porozumienie w sprawie prowadzenia wspólnej działalności socjalnej zostało zawarte w dniu 13 grudnia 2011 r. z ww. jednostkami gminnymi. Zgodnie z § 7 Porozumienia straciły moc wcześniej zawarte umowy na prowadzenie wspólnej działalności. Jednostki, z którymi zawarto Porozumienie, przekazują środki ZFŚS na rachunek funduszu socjalnego Wnioskodawcy. Administratorem funduszu świadczeń socjalnych jest Wójt, który zapewnia obsługę administracyjną i techniczną poprzez stanowiska pracy w Urzędzie Gminy, tj. stanowisko odpowiedzialne za prowadzenie spraw socjalnych oraz stanowisko ds. księgowości budżetowej.

Płatnikiem wynagrodzeń oraz podatku od świadczeń socjalnych dla pracowników ww. jednostek organizacyjnych są te jednostki. Po dokonaniu wypłaty świadczenia socjalnego (podlegającego opodatkowaniu) jednostka organizacyjna otrzymuje uwiarygodnioną kserokopię dokumentacji, stanowiącej o przyznanym świadczeniu, celem potrącenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych z wynagrodzenia pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy wartość świadczeń rzeczowych, których nie można zindywidualizować, powinna być uwzględniana dla zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, do obciążenia podatkiem dochodowym, podczas gdy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rzeczy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji nie ma możliwości ustalenia przychodu dla uczestnika takiego spotkania kulturalno-oświatowego lub sportowego i tym samym nie ma możliwości naliczenia podatku dochodowego od przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym stwierdzam, co następuje.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody (w tym ze stosunku pracy), z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy PIT.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, że zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

W świetle powyższego – mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy – nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to w szczególności świadczeń, których nie można uznać za przychód w rozumieniu ustawy PIT, np. z tytułu zaoferowania pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym (w tym o charakterze sportowo-rekreacyjnym) lub wzięcie w nim udziału.

W tym stanie rzeczy oraz wobec jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego wyrażonego w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, że w związku z udziałem pracowników samorządowych w spotkaniu o charakterze kulturalno-oświatowym, sfinansowanym ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie powstał po stronie pracowników przychód ze stosunku pracy.

Z tych też względów stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 lipca 2012 r. Nr ITPB2/415-417/12/RS.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.