2016.01.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-691/15/SR
z 8 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął 16 września 2015 r., uzupełnionym pismem z 29 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.) oraz pismem z 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku VAT usług świadczonych na rzecz stacji radiowej, usług, za które wypłacane jest jedno całościowe wynagrodzenie oraz za które jest wypłacane odrębne wynagrodzenie dla każdej części składowej – jest nieprawidłowe,
opodatkowania usług konferansjerskich promujących sponsorów oraz usług świadczonych na rzecz Fundacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług świadczonych na rzecz stacji radiowej oraz usług konferansjerskich niezawierających elementów promujących sponsorów świadczonych na rzecz stacji telewizyjnych, za które wypłacane jest jedno całościowe wynagrodzenie, opodatkowania usług konferansjerskich niezawierających elementów promujących sponsorów świadczonych na rzecz stacji telewizyjnych, za które jest wypłacane odrębne wynagrodzenie dla każdej części składowej, a także opodatkowania usług konferansjerskich promujących sponsorów, oraz usług świadczonych na rzecz Fundacji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 września 2015 r. oraz pismem z 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 26 listopada 2015 r. znak: IBPP3/4512-691/15/SR.

W piśmie z 29 września 2015 r., będącym uzupełnieniem do wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w piśmie z 9 grudnia 2015 r.):

Stan faktyczny nr 1

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada umowę zawartą z komercyjną stacją radiową na podstawie której, w zamian za miesięczne, jednolite (nie podzielone na żadne poszczególne składniki) wynagrodzenie, zobowiązuje się do podjęcia współpracy w zakresie przygotowywania i realizacji na antenie stacji radiowej cyklu audycji o charakterze muzyczno-rozrywkowym.

W ramach audycji prezentowane są listy przebojów najpopularniejszych utworów muzycznych, ogłaszane są i rozwiązywane konkursy, prowadzone wywiady z artystami, celebrytami itp. oraz przekazywane informacje ze świata kultury (muzyka, film, literatura).

Powyższa współpraca i wynikające z niej zobowiązania Wnioskodawca realizuje przy uwzględnieniu następujących założeń:

zobowiązuje się do opracowania, przygotowania i przeprowadzenia audycji na antenie stacji radiowej w formule „na żywo”, a także nadzoru nad ich produkcją i emisją,
ww. świadczenia wykonuje osobiście.

Ponadto w ramach wynagrodzenia:

Wnioskodawca upoważnia stację radiową do korzystania z wizerunku Wnioskodawcy dla potrzeb promocji audycji i stacji radiowej, w szczególności poprzez jego umieszczenie na internetowych stronach programowych stacji radiowej,
zobowiązuje się brać udział w nagraniach spotów radiowych promujących audycję w wersji audio,
przenosi na polach eksploatacji wymienionych w zawartej umowie autorskie prawa majątkowe oraz prawa do artystycznych wykonań powstałe w związku z realizacją audycji i spotów promocyjnych (w szczególności opracowaniem, przygotowaniem i przeprowadzeniem audycji oraz sprawowaniem nadzoru nad jej produkcją i emisją),
korzystając z przysługujących Wnioskodawcy autorskich praw majątkowych i osobistych przenosi na stacje radiową prawo zezwalania na wykonanie zależnego prawa autorskiego do każdej z audycji i każdego spotu promocyjnego jak również upoważnia stacje radiową do:

opracowywania każdej z audycji lub spotu promocyjnego oraz do korzystania z tych opracowań na polach eksploatacji, wskazanych w umowie,
podejmowania decyzji o pierwszym udostępnianiu każdej z audycji lub spotu promocyjnego publiczności i udostępniania (rozpowszechniania) każdej z audycji z podaniem imienia i nazwiska Wnioskodawcy lub też anonimowo, według uznania stacji radiowej,

Dodatkowo należy wskazać, że w okresie obowiązywania umowy, Wnioskodawca zobowiązuje się do zachowania dla stacji radiowej wyłączności wśród innych mediów elektronicznych (w szczególności innych stacji radiowych, stacji telewizyjnych, portali internetowych). Powyższa wyłączność oznacza, że w okresie obowiązywania umowy, bez zgody stacji radiowej, Wnioskodawca nie może współpracować z ww. podmiotami na podstawie żadnych tytułów prawnych (w tym udziału we władzach takich podmiotów, pozostawaniu ich wspólnikiem, udziałowcem, akcjonariuszem, itp.), niezależnie od tego czy współpraca taka prowadzona byłaby odpłatnie czy też bez uzyskiwania korzyści finansowych.

Stan faktyczny nr 2

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie zawieranych umów o współpracy Wnioskodawca świadczy (osobiście) usługi jako konferansjer podczas koncertów muzycznych lub programów telewizyjnych (posiada pisemną zgodę stacji radiowej).

W ramach takich umów Wnioskodawca świadczy usługi polegające na artystycznym wykonaniu, w trakcie koncertu lub innej imprezy, na potrzeby rejestracji audiowizualnej, utworów słownych (słowno-muzycznych) w formie zapowiedzi oraz realizacji innych obowiązków wskazanych w umowie tj. m.in.:

powstrzymywania się od podejmowania zajęć, które mogłyby kolidować z prawidłowym wykonywaniem umowy dotyczącej prowadzenia koncertu/imprezy,
udziału w próbach do koncertu,
udziału w dniach zdjęciowych i w przygotowywanych zwiastunach koncertu/imprezy dla celów emisji telewizyjnej oraz sesjach zdjęciowych mających na celu promocję koncertu/audycji,
uczestniczenia w pracach związanych z przygotowaniem artystycznego wykonania, takich jak miary kostiumów, próbach charakteryzacji,
aktywnego uczestniczenia w całym cyklu produkcyjnym audycji, w szczególności podczas przygotowania produkcji, zdjęć, montażu, innych prac postprodukcyjnych oraz do wykonania wszystkich pozostałych związanych z tym prac.

Ponadto, gdy koncert/impreza jest rejestrowana audiowizualnie, w ramach wynagrodzenia Wnioskodawca przenosi na kontrahenta pełnię praw pokrewnych do artystycznych wykonań, utrwalonych w trakcie koncertu/imprezy, na czas trwania tych praw określony ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), bez jakichkolwiek ograniczeń terytorialnych, na wszelkich znanych polach eksploatacji. Gdy podczas imprezy/koncertu robione są zdjęcia Wnioskodawca udziela również zgody na korzystanie ze swojego wizerunku, na zasadach każdorazowo ustalanych w umowie.

W trakcie niektórych imprez, koncertów Wnioskodawca zobowiązany jest przez podmiot, z którym zawarł umowę do prezentacji marek i nazw sponsorów lub patronów danego koncertu, imprezy i audycji.

Z tytułu realizacji powyższych świadczeń Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie albo jednolite tzn. nie podzielone na poszczególne świadczenia albo podzielone na różne składowe, np. za samo prowadzenie koncertu/imprezy oraz inne świadczenia wynikające z produkcji koncertu/imprezy osobno wskazaną kwotę, za przeniesienie praw do artystycznych wykonań i wizerunku odrębną kwotę.

Stan faktyczny nr 3

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, na podstawie odrębnej zawieranej corocznie umowy o współpracę, Wnioskodawca świadczy (osobiście) usługi związane z organizacją festiwalu pn. „…”.

Festiwal organizuje fundacja, która prowadzi działalność kulturalną.

Do obowiązków Wnioskodawcy w ramach umowy należy:

opracowanie, według własnego pomysłu, koncepcji przygotowania, promocji i przeprowadzenia festiwalu, obejmujące w szczególności:

przygotowanie szczegółowego programu imprez artystycznych i imprez towarzyszących festiwalowi,
wybór terminów festiwalu i lokalizacji poszczególnych imprez,
przygotowanie koncepcji oprawy artystycznej i repertuaru festiwalu;
opracowanie treści ulotek reklamowych festiwalu;
opracowanie treści radiowych spotów reklamowych festiwalu.

przygotowanie zapytań ofertowych w celu pozyskania partnerów i sponsorów festiwalu;
doradztwo i koordynacja w zakresie logistyczno-wykonawczych przygotowań do festiwalu;
opracowanie koncepcji sposobu prowadzenia imprez artystycznych podczas festiwalu oraz przeprowadzenia imprez podczas festiwalu;
koordynacja i nadzór jako dyrektor festiwalu realizacji festiwalu.

Tak samo jak w powyższych przypadkach w ramach zawartych umów Wnioskodawca przenosi na fundacje organizującą festiwal na polach eksploatacji wymienionych w umowie prawa majątkowe do powstałych w trakcie jej wykonywania utworów (np. spotów reklamowych, koncepcji), w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, oraz prawa do artystycznych wykonań powstałych w związku z przeprowadzeniem koncertów. Ponadto korzystając z przysługujących Wnioskodawcy autorskich praw majątkowych i osobistych Wnioskodawca przenosi na fundację prawo zezwalania na wykonanie zależnego prawa autorskiego do każdego z utworów lub artystycznych wykonań, jak również upoważnia fundację do:

opracowywania każdego utworu lub artystycznego wykonania utworu oraz do korzystania z tych opracowań na polach eksploatacji, wskazanych w umowie,
podejmowania decyzji o pierwszym udostępnieniu każdego utworu lub artystycznego wykonania utworu i udostępniania (rozpowszechniania) ich z podaniem imienia i nazwiska Wnioskodawcy lub też anonimowo, według uznania fundacji. W ramach umowy Wnioskodawca udziela także zgody na korzystanie ze swojego wizerunku w celach promocyjno-reklamowych i archiwalnych festiwalu.

W zamian za ww. świadczenia Wnioskodawca otrzymuje jedno wynagrodzenie za całą umowę (wszystkie poszczególne świadczenia).

W uzupełnieniu do wniosku z 9 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że świadcząc usługi na rzecz stacji radiowej występuje jako dziennikarz (redaktor muzyczny) będący jednocześnie, ze względu na twórczy charakter świadczonych usług, indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na pytanie Organu „Czy artystycznie wykonywane przez Pana słowne zapowiedzi w ramach usług świadczonych na rzecz stacji radiowej są utworami w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?” Wnioskodawca wskazał, że tak. Wykonywane przez Wnioskodawcę słowne zapowiedzi w ramach świadczonych usług na rzecz stacji radiowej są utworami w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na pytanie Organu „Czy interpretacja tekstu i zapowiedzi słowne wykonywane w ramach usług świadczonych przez Pana na rzecz stacji radiowej stanowią artystyczne wykonanie utworu?” Wnioskodawca wskazał, że tak. Ze względu na fakt, że słowne zapowiedzi stanowią utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to ich wykonanie stanowi artystyczne wykonanie.

Na pytanie Organu „Czy świadcząc usługi konferansjerskie na rzecz stacji telewizyjnych oraz usługi na rzecz Fundacji organizującej festiwal występuje Pan jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych?” Wnioskodawca wskazał, że tak. Świadcząc usługi konferansjerskie na rzecz stacji telewizyjnych oraz usługi konferansjerskie na rzecz Fundacji podczas organizowanych festiwali, występuje jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na pytanie Organu „Czy świadcząc usługi na rzecz Fundacji organizującej festiwal nie można dokonać podziału na usługi o charakterze kulturalnym i usługi o charakterze managerskim?” Wnioskodawca stwierdził, że nie można dokonać takiego podziału.

Na pytanie Organu „Czy świadczone przez Pana usługi na rzecz stacji radiowej, usługi konferansjerskie na rzecz stacji telewizyjnych oraz usługi na rzecz Fundacji są wynagradzane w formie honorariów?” Wnioskodawca wskazał, że ustawa o VAT nie zawiera definicji „wynagrodzenia w formie honorarium”. W Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego opracowanego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (wydanego przez Wydawnictwo Naukowe PWN w 2003) honorarium rozumiane jest jako: „wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach np. za pracę literata, adwokata, lekarza”. Jako przykład zastosowania słowa „honorarium podano „Honorarium autorskie”. Zatem według tej definicji otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie za świadczone usługi na rzecz stacji radiowej na pewno stanowi wynagrodzenie w formie honorarium. Usługi świadczone na rzecz Fundacji nie zawsze mają charakter twórczy lub autorski, zatem tamto wynagrodzenie na pewno nie stanowi honorarium. Usługi świadczone na rzecz stacji telewizyjnych, gdy nie zawierają elementów reklamowych dla sponsorów stanowią honorarium, ale gdy w ramach usług konferansjerskich Wnioskodawca świadczy usługi reklamowe, które nie są wykonywaniem wolnego zawodu to wynagrodzenie takie nie stanowi zdaniem Wnioskodawcy honorarium.

Na pytanie Organu „Czy jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, składającym deklaracje VAT?” Wnioskodawca odpowiedział, że tak. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz stacji radiowej, w opisanym stanie faktycznym nr 1 jest usługą dziennikarską opodatkowaną stawką VAT 23% czy ze względu na muzyczno-rozrywkowy charakter audycji jest usługą kulturalną podlegającą zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit b) ustawy o VAT?
Czy zasadnym jest stosowanie w stanie faktycznym nr 2 stawki VAT „zwolniony”, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT w wypadku gdy usługi świadczone na rzecz stacji telewizyjnych nie zawierają elementów promujących sponsorów i wypłacane jest jedno całościowe wynagrodzenie?
Czy zasadnym jest stosowanie w stanie faktycznym nr 2 stawki VAT „zwolniony”, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT dla wszystkich odrębnie wynagradzanych części wynagrodzenia, w wypadku gdy usługi świadczone na rzecz stacji telewizyjnych nie zawierają elementów promujących sponsorów?
Czy zasadnym jest stosowanie w stanie faktycznym nr 2 stawki VAT 23%, w wypadku gdy usługi świadczone na rzecz stacji telewizyjnych zawierają elementy promujące sponsorów (bez względu na fakt czy wynagrodzenie jest jedno czy podzielone na części składowe)?
Czy zasadnym jest stosowanie stawki 23% VAT do usług świadczonych w ramach umowy opisanej w stanie faktycznym nr 3?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U. z 2013 r. nr 771) dziennikarzem jest osoba zajmująca się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowaniem materiałów prasowych. Przedstawione w stanie faktycznym nr 1 okoliczności i sposób wykonywania usług wskazuje, że na rzecz stacji radiowej Wnioskodawca świadczy usługi inne niż dziennikarskie.

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach (Dz.U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.) przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest utwór definiowany jako „każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia”. Utwór jest chroniony przepisami prawa autorskiego chociażby był nieskończony – ust. 3. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności – ust. 4. Przepis art. 4 ustawy stanowi katalog utworów wyłączonych spod ochrony prawa autorskiego. Katalog ma charakter zamknięty.

Zgodnie z warunkami umowy Wnioskodawca jest zobowiązany do artystycznego wykonania prowadzonych przez Wnioskodawcę audycji. W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawach autorskich przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności m.in. utwory wyrażone słowem – pkt 1, muzyczne i słowno-muzyczne – pkt 7. Zatem artystycznie wykonywane przez Wnioskodawcę słowne zapowiedzi są utworami w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Tak więc, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o prawach autorskich Wnioskodawca jest twórcą. Natomiast, w myśl art. 85 ust. 2 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, interpretacja tekstu Wnioskodawcy i zapowiedzi słowne stanowią artystyczne wykonanie utworu.

Działalność twórcza, a w tym dziennikarzy (autorów) może stanowić przedmiot działalności gospodarczej w tym też działalności gospodarczej, bowiem ten rodzaj działalności sklasyfikowany został w PKD w grupowaniu 90.03.Z.

W przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o PTU z dnia 11 marca 2014 r. (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) mowa jest o „usługach kulturalnych”. Jednakże, nie ma legalnej definicji tego pojęcia, wobec czego wykładni ustawowego terminu dokonać należy na gruncie Języka Polskiego, zgodnie z którym pojęcie „kultura” oznacza całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów oraz przekazywany z pokolenia na pokolenie. W ramach tego pojęcia mieszczą się wytwory materialne i instytucje społeczne, które prowadzą działalność w tym zakresie, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania.

W ramach ogólnego pojęcia „kultura” wyróżnić można tzw. kulturę masową. Szerokie grono słuchaczy przygotowanych i prowadzonych przez audycji powoduje, że usługi dla stacji radiowej Wnioskodawca świadczy ze szczególną starannością, zgodnie ze standardami obowiązującymi przy wykonaniu usług kulturalnych.

Mając na uwadze stan faktyczny nr 1 oraz obowiązujący stan prawny, w odpowiedzi na pytanie nr 1 stwierdzić należy, że ze względu na muzyczno-rozrywkowy a także kulturalny charakter audycji tworzonych przez Dziennikarza, usługi świadczone dla radia są usługami kulturalnymi zwolnionymi od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o PTU.

Ad. 2

Stan faktyczny nr 2 wskazuje, że usługi świadczone jako konferansjer podczas koncertów muzycznych lub programów telewizyjnych, są usługami kulturalnymi.

Tak więc, w przypadku gdy w umowie ze zleceniodawcą ustalono, że w ramach realizacji usług Wnioskodawcy nie ma elementów komercyjnych na rzecz sponsorów wydarzenia wykonanie wszystkich to uznać należy, że w tej sytuacji są spełnione wszystkie przesłanki wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o PTU.

Ad. 3

Na gruncie stanu faktycznego nr 2 wskazuje, że w przypadku jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie zawierają elementów promujących sponsorów prowadzonego wydarzenia wówczas:

-usługi konferansjerskie i honoraria za przeniesienie praw autorskich i prawa artystycznego wykonania utworów lub udzielenie prawa do ich wykorzystywania są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o PTU;

-natomiast realizacja innych obowiązków wskazanych w umowie tj. m.in.:

powstrzymywania się od podejmowania zajęć, które mogłyby kolidować z prawidłowym wykonywaniem umowy dotyczącej prowadzenia koncertu/imprezy,
udziału w próbach do koncertu,
udziału w dniach zdjęciowych i w przygotowywanych zwiastunach koncertu/imprezy dla celów emisji telewizyjnej oraz sesjach zdjęciowych mających na celu promocję koncertu/audycji,
uczestniczenia w pracach związanych z przygotowaniem artystycznego wykonania, takich jak miary kostiumów, próbach charakteryzacji,
aktywnego uczestniczenia w całym cyklu produkcyjnym audycji, w szczególności podczas przygotowania produkcji, zdjęć, montażu, innych prac postprodukcyjnych oraz do wykonania wszystkich pozostałych związanych z tym prac,

jako usługi inne niż kulturalne opodatkowane są podstawową stawką podatku VAT tj. stawką w wysokości 23%.

Ad. 4

Na gruncie stanu faktycznego nr 2, jeżeli przedmiotem umowy są usługi konferansjerskie przeniesienie praw itp., a ponadto w umowie ustalono, że w trakcie realizacji usług konferansjerskich Wnioskodawca będzie zobowiązany do eksponowania elementów promujących sponsorów wydarzenia wówczas usługa Wnioskodawcy traci charakter kulturalno-rozrywkowy, a staje się usługą reklamową i wówczas opodatkowana jest podstawową stawką podatku VAT tj. stawką w wysokości 23 %.

Ad. 5

Świadczone na rzecz Fundacji na stanowisku Dyrektora Artystycznego usługi wymagają od Wnioskodawcy działania w charakterze nie tylko twórcy w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jak i świadczenia usług doradczych i managerskich. Mając na uwadze fakt, że nie można ustalić podziału wynagrodzenia na wynagrodzenie za usługi związane z działaniami o charakterze kulturalnym oraz wynagrodzenia za inne działania, ponieważ ich ilość, rodzaj i zakres nie jest znany przed Festiwalem otrzymuje jedno zryczałtowane wynagrodzenie za całość działań. W tej sytuacji usługi świadczone dla Fundacji należy opodatkować jednolitą stawką podatku VAT w wysokości 23 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

zwolnienia od podatku VAT usług świadczonych na rzecz stacji radiowej, usług, za które wypłacane jest jedno całościowe wynagrodzenie oraz za które jest wypłacane odrębne wynagrodzenie dla każdej części składowej – jest nieprawidłowe,
opodatkowania usług konferansjerskich promujących sponsorów oraz usług świadczonych na rzecz Fundacji – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).

W załączniku nr 3 do ustawy, w poz. 181 ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:

na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Zwolnienie określone w ww. przepisie ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Treść tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie „kulturalny” oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

W tym miejscu można wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Unormowanie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT, odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, że stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy – są utwory muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne.

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 cyt. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
stanowić przejaw działalności twórczej,
posiadać indywidualny charakter.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie natomiast z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Stosownie do art. 86 ust. 1 artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do ochrony dóbr osobistych oraz do korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy. W przypadku nadawania, reemitowania lub odtwarzania artystycznego wykonania za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, artyście wykonawcy przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia (art. 86 ust. 2 i ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim).

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu nr 1 dotyczą kwestii zwolnienia z opodatkowania usług świadczonych na rzecz stacji radiowej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadcząc usługi na rzecz stacji radiowej występuje jako dziennikarz (redaktor muzyczny) będący jednocześnie, ze względu na twórczy charakter świadczonych usług, indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Spełniona jest zatem przesłanka podmiotowa wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Zauważyć jednak należy, że zwolnienie od podatku przewidziane w tym przepisie odnosi się do twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów, ale wyłącznie wtedy gdy świadczone przez nich usługi są usługami w zakresie kultury.

Należy pamiętać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Co istotne, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy zauważyć, że Wnioskodawca w ramach umowy ze stacją radiową w zamian za miesięczne jednolite (niepodzielone na żadne poszczególne składniki) wynagrodzenie, zobowiązuje się do przygotowywania i realizacji na antenie stacji radiowej cyklu audycji o charakterze muzyczno-rozrywkowym. Jak wynika z wniosku, w ramach wynagrodzenia Wnioskodawca m.in. prezentuje listy najpopularniejszych utworów muzycznych, ogłasza konkursy, prowadzi wywiady z artystami, celebrytami, upoważnia stację radiową do korzystania ze swojego wizerunku dla potrzeb promocji audycji i stacji radiowej, zobowiązuje się brać udział w nagraniach spotów radiowych promujących audycję w wersji audio, opracowuje, przygotowuje i przeprowadza audycje oraz sprawuje nadzór nad jej produkcją i emisją, upoważnia do podejmowania decyzji o pierwszym udostępnianiu każdej z audycji lub spotu promocyjnego publiczności. Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca wykonuje świadczenie złożone, które składa się ze świadczenia głównego, którym jest przygotowywanie i realizacja na antenie stacji radiowej cyklu audycji, oraz świadczeń pomocniczych, prowadzących do zrealizowania świadczenia głównego.

W ocenie Organu, usług świadczonych na rzecz stacji radiowej przez Wnioskodawcę tj. czynności polegających na opracowaniu, przygotowaniu i przeprowadzeniu audycji na antenie stacji radiowej w formule „na żywo” (w tym także nadzoru nad ich produkcją i emisją, promocją audycji i stacji radiowej przez udostepnienie wizerunku Wnioskodawcy) nie można uznać za usługi kulturalne, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca świadczy bowiem kompleksową usługę opracowania, przygotowania i przeprowadzenia audycji obejmującą wszystkie czynności niezbędne do zrealizowania takiej audycji. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że wykonywane przez Wnioskodawcę słowne zapowiedzi stanowią utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jednakże stanowią one jedynie element usługi głównej, którą w tym przypadku jest przygotowywanie i realizacja na antenie stacji radiowej cyklu audycji, gdyż ona stanowi istotę umowy zawartej z komercyjna stacją radiową.

Tym samym stwierdzić należy, że niespełniony jest warunek przedmiotowy wynikający z treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy przewidującego zastosowanie zwolnienia od podatku. Oznacza to więc, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa polegająca na przygotowywaniu i realizacji na antenie stacji radiowej cyklu audycji o charakterze muzyczno-rozrywkowym, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Przechodząc do kolejnego zagadnienia podniesionego we wniosku (przedstawionego jako stan faktyczny 2) należy zauważyć, że świadczone usługi konferansjerskie podczas koncertów muzycznych lub programów telewizyjnych – jak wskazał Wnioskodawca – polegają na artystycznym wykonaniu, w trakcie koncertu lub innej imprezy, na potrzeby rejestracji audiowizualnej, utworów słownych (słowno-muzycznych) w formie zapowiedzi oraz realizacji innych obowiązków wskazanych w umowie.

Z opisu sprawy wynika również, że w ramach zawartej umowy ze stacją telewizyjną Wnioskodawca wykonuje również inne obowiązki tj. m.in. powstrzymywanie się od podejmowania zajęć, które mogłyby kolidować z prawidłowym wykonywaniem umowy dotyczącej prowadzenia koncertu/imprezy, udział w próbach do koncertu, udział w dniach zdjęciowych i w przygotowywanych zwiastunach koncertu/imprezy dla celów emisji telewizyjnej oraz sesjach zdjęciowych mających na celu promocję koncertu/audycji, uczestniczenie w pracach związanych z przygotowaniem artystycznego wykonania, takich jak miary kostiumów, próbach charakteryzacji, aktywne uczestniczenie w całym cyklu produkcyjnym audycji, w szczególności podczas przygotowania produkcji, zdjęć, montażu, innych prac postprodukcyjnych oraz wykonanie wszystkich pozostałych związanych z tym prac. Ponadto w trakcie niektórych imprez, koncertów Wnioskodawca zobowiązany jest przez podmiot, z którym zawarł umowę do prezentacji marek i nazw sponsorów lub patronów danego koncertu, imprezy i audycji.

Jak wskazał Wnioskodawca, świadcząc usługi konferansjerskie na rzecz stacji telewizyjnych występuje jako indywidualny twórca i artysta. Usługi świadczone na rzecz stacji telewizyjnych, gdy nie zawierają elementów reklamowych dla sponsorów stanowią honorarium, ale gdy w ramach usług konferansjerskich Wnioskodawca świadczy usługi reklamowe, które nie są wykonywaniem wolnego zawodu to wynagrodzenie takie nie stanowi zdaniem Wnioskodawcy honorarium.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, z tytułu realizacji powyższych świadczeń w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie albo jednolite tzn. nie podzielone na poszczególne świadczenia albo podzielone na różne składowe, np. za samo prowadzenie koncertu/imprezy oraz inne świadczenia wynikające z produkcji koncertu/imprezy osobno wskazaną kwotę, a za przeniesienie praw do artystycznych wykonań i wizerunku odrębną kwotę.

Podkreślenia wymaga, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy korzystają usługi kulturalne, świadczone przez podmiot działający jako indywidualny twórca w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorarium. Zatem przesłankami do zastosowania zwolnienia od podatku jest przede wszystkim charakter świadczonych usług (usługi kulturalne), status podatnika realizującego te usługi (indywidualny twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych) oraz charakter wynagrodzenia (honorarium, czyli wynagrodzenie należne twórcy utworu oraz artyście – wykonawcy w odniesieniu do artystycznego wykonania, będące wynikiem rozporządzania i korzystania z praw autorskich oraz prawa do artystycznego wykonania).

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że czynnikiem decydującym o zwolnieniu świadczonych przez Wnioskodawcę usług w ramach umów o współpracy na rzecz stacji telewizyjnych, nie jest kwestia, czy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie jednolite tzn. nie podzielone na poszczególne świadczenia, czy też jednolite. Kryterium decydującym jest charakter wynagrodzenia, czyli czy jest to honorarium należne twórcy, czy zapłata za wykonywanie obowiązków niemających cech twórczych.

Usługi kulturalne w ramach ww. umów świadczone przez Wnioskodawcę (działającego jako indywidualny twórca) będą korzystały ze zwolnienia wyłącznie w zakresie w jakim otrzymane wynagrodzenie jest wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy z tytułu stworzenia utworu oraz przeniesienia na zleceniodawcę, autorskich praw majątkowych, natomiast nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku w zakresie w jakim są wynagrodzeniem za pełnienie innych obowiązków. Nie ulega wątpliwość, że tożsame usługi nie mogą być opodatkowane w odmienny sposób, jedynie w zależności od formy wypłaty wynagrodzenia (jednolite bądź odrębne). Istotne jest za jakie czynności to wynagrodzenie jest wypłacone tj. za stworzenie utworu, czy wypełnienie innych obowiązków wynikających z umowy. Przy czym do Wnioskodawcy należy ocena, w jakim zakresie i jakie świadczenia w ramach umowy zawartej ze stacją telewizyjną mają charakter twórczy, a tym samym w jakim zakresie otrzymane wynagrodzenie stanowi honorarium. Oczywiście sposób kalkulowania wynagrodzenia może być pewną wskazówką do oceny charakteru umowy ale nie może być przesądzający.

Podsumowując, Wnioskodawca spełnia warunki konieczne do tego, aby móc korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, wyłącznie w odniesieniu do świadczonych w ramach zawartej umowy usług kulturalnych, które w literalnym znaczeniu oznaczają tworzenie i upowszechnianie kultury, kultury masowej lub stanowią jej składnik oraz występuje jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, za świadczenie których otrzymuje honorarium. Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Wnioskodawca świadczy osobiście usługi jako konferansjer podczas koncertów muzycznych lub programów telewizyjnych. Jeżeli więc te działania są artystycznymi wykonaniami w rozumieniu powołanego wyżej art. 85 ust. 2 ustawy, bowiem w sposób twórczy przyczyniają się do powstania wykonania, Wnioskodawca świadcząc osobiście usługi konferansjerskie, pobierając przy tym wynagrodzenie w formie honorariów – występuje jako twórca i artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym należy uznać za wypełnioną przesłankę podmiotową art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

W przypadku realizacji opisanych we wniosku usług konferansjerskich oraz innych obowiązków wskazanych we wniosku, za które wypłacane jest jednolite wynagrodzenie tzn. nie podzielone na poszczególne świadczenia, jak również w przypadku, gdy z tytułu realizacji powyższych świadczeń Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie podzielone na różne składowe, np. za samo prowadzenie koncertu/imprezy (konferansjerka) oraz inne świadczenia wynikające z produkcji koncertu/imprezy – istotnym jest ustalenie czy całe wynagrodzenie ma charakter wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy z tytułu stworzenia utworu oraz przeniesienia na zleceniodawcę, autorskich praw majątkowych, bo tylko ta część wynagrodzenia (honorarium) korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Wątpliwości organu budzi bowiem, ta część wynagrodzenia, która dotyczy np. uznania takich obowiązków jak: powstrzymywanie się od podejmowania zajęć, które mogłyby kolidować z prawidłowym wykonywaniem umowy dotyczącej prowadzenia koncertu/imprezy, czy też aktywnego uczestniczenia w całym cyklu produkcyjnym audycji, w szczególności podczas przygotowania produkcji, zdjęć, montażu, innych prac postprodukcyjnych oraz do wykonania wszystkich pozostałych związanych z tym prac, jak również udzielanie zgody na korzystanie ze swojego wizerunku, na zasadach każdorazowo ustalanych w umowie – za usługi kulturalne, o charakterze twórczym, wynagradzane w formie honorarium.

Podobnie, za usługi kulturalne, o charakterze twórczym, wynagradzane w formie honorarium, nie mogą zostać uznane świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane z promowaniem sponsorów. Jak wskazał Wnioskodawca w trakcie niektórych imprez, koncertów zobowiązany jest przez podmiot, z którym zawarł umowę do prezentacji marek i nazw sponsorów lub patronów danego koncertu, imprezy i audycji. Wnioskodawca dokonując prezentacji marek i nazw sponsorów lub patronów nie świadczy usługi kulturalnej. Celem tych usług jest przede wszystkim dostarczenie potencjalnym klientom pozytywnych informacji o produktach i usługach sponsora, które w sposób bezpośredni oddziałują na sposób i motywy postępowania konsumentów. Wynikiem usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jest reklama, która ma na celu promocję wizerunku oraz produktów sponsora, co w żaden sposób nie przekłada się na tworzenie i upowszechnianie kultury.

Zatem należy stwierdzić, że w tym przypadku nie jest spełniona przesłanka przedmiotowa dla zastosowania przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia dla świadczonych przez siebie usług związanych z promowaniem sponsorów.

W świetle powyższych ustaleń, dla usługi związanej z konferansjerką (opisanej w stanie faktycznym 2) należy zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT w odniesieniu do tych części wynagrodzenia, które stanowią honorarium za świadczenie usług kulturalnych, przez Wnioskodawcę działającego jako indywidualny twórca w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Natomiast w pozostałym zakresie usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia. Zatem w ocenie organu zaproponowany przez Wnioskodawcę zakres opodatkowania bądź zwolnienia od podatku czynności wykonywanych w ramach umowy zawartej ze stacją telewizyjną, w zależności od tego czy wypłacane jest jedno całościowe wynagrodzenie, czy odrębne dla poszczególnych, nie może zostać uznane za prawidłowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i nr 3 jest nieprawidłowe.

W konsekwencji w sytuacji, gdy w trakcie niektórych imprez, koncertów Wnioskodawca zobowiązany jest przez podmiot, z którym zawarł umowę do prezentacji marek i nazw sponsorów lub patronów danego koncertu, imprezy i audycji, to również należy mieć na uwadze powyższe ustalenia. Opodatkowaniu podatkiem VAT będą podlegały czynności, których nie można uznać za usługi kulturalne, wynagradzane w formie honorarium, czyli m.in. czynności związane z promocją sponsorów. Jak wskazał Wnioskodawca gdy w ramach usług konferansjerskich Wnioskodawca świadczy usługi reklamowe, które nie są wykonywaniem wolnego zawodu to wynagrodzenie takie nie stanowi zdaniem Wnioskodawcy honorarium. Skoro więc, usługa w trakcie której Wnioskodawca zobowiązany jest przez podmiot, z którym zawarł umowę do prezentacji marek i nazw sponsorów lub patronów danego koncertu, imprezy i audycji, nie jest wynagradzana w formie honorarium, to z uwagi na niespełnienie przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b, nie ma możliwości zastosowania zwolnienia od podatku. A zatem przedmiotowa usługa jako usługa reklamowa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 23% stawki podatku VAT.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii usług świadczonych na rzecz Fundacji związanych z organizacją festiwalu, polegających na opracowaniu według własnego pomysłu, koncepcji przygotowania, promocji i przeprowadzenia festiwalu, przygotowaniu zapytań ofertowych w celu pozyskania partnerów i sponsorów festiwalu, doradztwie i koordynacji w zakresie logistyczno-wykonawczych przygotowań do festiwalu, opracowaniu koncepcji sposobu prowadzenia imprez artystycznych podczas festiwalu oraz przeprowadzeniu imprez podczas festiwalu, a także koordynacji i nadzoru jako dyrektor festiwalu realizacji festiwalu, należy zauważyć, że Wnioskodawca wykonuje nie tylko usługi kulturalne, ale również usługi managerskie. Wnioskodawca zaznaczył, że nie można dokonać podziału na usługi o charakterze kulturalnym i usługi o charakterze managerskim, a w zamian za ww. świadczenia Wnioskodawca otrzymuje jedno wynagrodzenie za cała umowę (wszystkie poszczególne świadczenia). Ponadto Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone na rzecz fundacji nie zawsze mają charakter twórczy lub autorski, zatem wynagrodzenie nie stanowi honorarium.

Mając zatem na uwadze opis sprawy stwierdzić należy, że usługi kulturalne w tym przypadku są jedynie jednym z elementów usługi związanej z organizacją festiwalu. Jak wynika z wniosku przedmiotem umowy zawieranej corocznie z Fundacją są usługi związane z organizacją festiwalu. W omawianym przypadku usługa kulturalna nie będzie stanowić dla usługobiorcy celu samego w sobie, lecz będzie pełnić rolę pomocniczą w stosunku do usługi głównej. Jej świadczenie będzie możliwe jedynie i wyłącznie wraz z usługą polegającą na organizacji festiwalu. Wnioskodawca będzie wykonywał świadczenie złożone, które składa się ze świadczenia głównego, którym jest organizacja festiwalu oraz świadczenie pomocnicze w postaci usług kulturalnych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane z organizacją festiwalu, które jak wynika z treści wniosku, nie zawsze mają charakter twórczy lub autorski i nie są wynagradzane w formie honorarium, nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 5 jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Podkreślić należy, że kwestia dotycząca uznania Pana za indywidualnego twórcę oraz wykonywanych przez niego czynności za usługi wynagradzane w formie honorariów, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin