2016.01.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-775/15/AŚ
z 11 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 lutego 2014 r. Sygn. akt III SA/Gl 1533/13, (data wpływu do Organu prawomocnego wyroku 21 października 2015 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 czerwca 2015 r. Sygn. akt I FSK 1013/14 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. organu 1 lutego 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji pn. „…”.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP3/443-119/13/KG uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji pn. „…” jest nieprawidłowe.

Pismem z 13 maja 2013 r. złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) Wnioskodawca wezwał Organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. indywidualnej interpretacji. W odpowiedzi na ww. wezwanie, pismem z 11 czerwca 2013 r. znak: IBPP3/4432-10/13/AŚ – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podtrzymał swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 26 kwietnia 2013 r.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 26 kwietnia 2013 r. znak: IBPP3/443-119/13/AŚ złożył skargę z 12 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Wyrokiem z 27 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Gl 1533/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od powyższego wyroku Minister Finansów reprezentowany przez pełnomocnika złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wyrokiem z 30 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 1013/14 skarga kasacyjna została oddalona.

W związku z powyższym, w dniu 21 października 2015 r. wpłynął do Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 27 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Gl 1533/13 (data uprawomocnienia – 30 czerwca 2015 r.).

Wskutek powyższego, wniosek, który wpłynął do Organu 1 lutego 2013 r. wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (Wnioskodawca, Gmina) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest właścicielem targowiska miejskiego. Gmina zleca zarządzanie targowiskiem firmie wybranej w drodze przetargu nieograniczonego, zgodnie z ustawą prawo zamówień publicznych.

Gmina udostępnia odpłatnie miejsca na targowisku podmiotom prowadzącym działalność handlową. Od podmiotów handlujących (dokonujących sprzedaży) na terenie targowiska Gmina pobiera opłatę targową, za wyjątkiem podmiotów które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z dzierżawą gruntu (pod pawilony handlowe) na terenie targowiska. Opłata targową pobiera zarządca targowiska w drodze inkasa i wpłaca do kasy Urzędu Miasta.

Ponadto na podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta, Gmina pobiera od handlujących opłatę za rezerwację stanowisk na targowisku, opodatkowaną podatkiem VAT. Część handlujących na podstawie zawartych z Gminą umów dzierżawy opłaca czynsz z tytułu dzierżawy gruntu pod pawilony handlowe, natomiast część handlujących opłaca czynsz z tytułu najmu straganów stałych i przenośnych na podstawie umów cywilnoprawnych opodatkowanych podatkiem VAT.

W dniu 26 września 2012 r. została zawarta umowa pomiędzy Gminą i Samorządem Województwa umowa w sprawie przyznania pomocy finansowej na realizację inwestycji pn. „…” (zwanej dalej „inwestycją”) ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), ramach działania 321 „Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Roboty związane z inwestycja będą realizowane w latach 2013-2014.

W ramach ww. umowy refundacji podlega część kosztów kwaliflikowalnych. Podatek VAT stanowi koszt niekwalifikowalny. Celem inwestycji jest poprawa warunków prowadzenia działalności gospodarczej (handlowej) na targowisku miejskim oraz poprawa estetyki targowiska.

Zakres inwestycji obejmuje m.in. budowę wiaty handlowej, budowę budynku gospodarczo- sanitarnego, wykonanie ciągów komunikacyjnych oraz placu pod handel obwoźny, uporządkowanie i budowę miejsc postojowych dla samochodów dostawczych i osobowych, budowę kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz wodociągu, wykonanie oświetlenia terenu oraz bramy wejściowej.

Za realizację inwestycji odpowiadać będzie Gmina. Ponadto wszystkie operacje finansowe (płatności) w ramach inwestycji dokonywane będą przez Gminę. Także wszystkie faktury, dokumentujące zakup towarów i usług nabytych w celu realizacji inwestycji, wystawiane będą na rzecz Gminy. Właścicielem majątku powstałego w ramach inwestycji będzie Gmina. Infrastruktura powstała w wyniku realizacji inwestycji będzie udostępniana zgodnie z regulaminem targowiska przyjętym uchwałą Rady Miasta. Na podstawie uchwały Rady Miasta pobierana jest opłata targowa oraz podatek od nieruchomości. Natomiast czynsz z tytułu dzierżawy i najmu oraz opłata za rezerwację, ustalane są na podstawie stosownych Zarządzeń Prezydenta Miasta.

W stosunku do podmiotów handlujących na terenie targowiska miejskiego Gmina podejmuje dwa rodzaje działalności:

zgodnie z art. 15 ust. l ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Gmina pobiera od części handlujących opłatę targową oraz od części podatek od nieruchomości, działając w charakterze organu władzy publicznej,
Gmina działa również w charakterze podatnika podatku VAT pobierając od handlujących opłatę za rezerwację stanowisk, czynsz z tytułu najmu straganów przenośnych i stałych oraz czynsz z tytułu dzierżawy gruntu pod pawilony handlowe. W związku z powyższym wydatki poniesione na realizację inwestycji będą miały związek zarówno z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (dzierżawa terenu pod pawilony handlowe, najem straganów, rezerwacja stanowisk) jak i czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (opłata targowa, podatek od nieruchomości).

Jednakże z uwagi na to, że Gmina nie ma obiektywnej możliwości jednoznacznego przypisania planowanych wydatków związanych z realizacją inwestycji do jednej z ww. kategorii działalności, Gmina będzie miała w całości prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach z tytułu zakupów związanych z realizacją inwestycji, ponieważ w tym przypadku nie stosuje się odliczenia częściowego wg proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, lecz odliczenie pełne. W świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ww. ustawy, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90. ust. 3 ww. ustawy, ponieważ zawarte w przepisach art. 90 ust 1-3 ustawy sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia” należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku VAT, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które są objęte przedmiotem ustawy. W tej części są to tylko czynności zwolnione z od podatku, gdyż czynności niepodlegające podatkowi nie są objęte w ogóle przedmiotowym VAT. Sformułowanie „czynności, w związku i z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia” należy zatem rozumieć jako ”czynności zwolnione od podatku” oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie będzie przysługiwało uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji pn. „…”, mając na względzie iż infrastruktura wytworzona w ramach ww. inwestycji będzie wykorzystywana zarówno do działalności opodatkowanej jak i nieopodatkowanej, a Gmina nie ma możliwości przyporządkowania planowanych zakupów związanych z realizacją ww. inwestycji do konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, w pełnym zakresie zgodnie z przepisami art. 86 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zmianami)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zmianami), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Gmina pobiera od podmiotów handlujących na targowisku miejskim opłatę targową oraz podatek od nieruchomości (działalność nieopodatkowana). Ponadto Gmina pobiera opłatę z tytułu rezerwacji miejsc na terenie targowiska, czynsz z tytułu dzierżawy gruntu pod pawilony handlowe oraz czynsz z tytułu najmu straganów i odprowadza należny podatek VAT.

Gmina stoi na stanowisku, iż w sytuacji dokonania zakupów i usług w celu realizacji inwestycji pn. „…” związanych jednocześnie z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT oraz z działalnością nieopodatkowaną podatkiem VAT oraz braku możliwości przyporządkowania tych zakupów do poszczególnego rodzaju działalności, Gminie w całości będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną i nieopodatkowaną podatkiem VAT, zgodnie z przepisami art. 86 ust. l ww. ustawy.

Mając na uwadze rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 1013/14 oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 27 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Gl 1533/13 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wskazana powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych czyli w sytuacji świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cytowany wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, z dniem 1 kwietnia 2013r. (Dz. U z 2013 r. poz. 35), otrzymuje brzmienie: „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Art. 15 ust. 2b cyt. ustawy stanowi, iż opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo. Wnioskodawca pobierając takie opłaty działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Powyższy przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT wprowadza szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości i nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Gmina (czynny, zarejestrowany podatnik podatku VAT) jest właścicielem targowiska miejskiego i realizuje inwestycję pn. „..” Roboty związane z inwestycja będą realizowane w latach 2013-2014. Zakres inwestycji obejmuje m.in.: budowę wiaty handlowej, budowę budynku gospodarczo - sanitarnego, wykonanie ciągów komunikacyjnych oraz placu pod handel obwoźny, uporządkowanie i budowę miejsc postojowych dla samochodów dostawczych i osobowych, budowę kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz wodociągu, wykonanie oświetlenia terenu oraz bramy wejściowej.

W stosunku do podmiotów handlujących na terenie targowiska miejskiego Gmina podejmuje dwa rodzaje działalności:

zgodnie z art. 15 ust. l ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Gmina pobiera od części handlujących opłatę targową oraz od części podatek od nieruchomości, działając w charakterze organu władzy publicznej,
Gmina działa również w charakterze podatnika podatku VAT pobierając od handlujących opłatę za rezerwację stanowisk, czynsz z tytułu najmu straganów przenośnych i stałych oraz czynsz z tytułu dzierżawy gruntu pod pawilony handlowe. W związku z powyższym wydatki poniesione na realizację inwestycji będą miały związek zarówno z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (dzierżawa terenu pod pawilony handlowe, najem straganów, rezerwacja stanowisk) jak i czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT (opłata targowa, podatek od nieruchomości).

Nad wątpliwościami dotyczącymi prawa do obniżenia przez Wnioskodawcę kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji pn. „…” projektu pochylił się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, a następnie Naczelny Sąd Administracyjny.

W ocenie WSA w sprawie niniejszej kluczowe znaczenie dla oceny (…) rozstrzygnięcia ma zdefiniowanie użytego w przepisie art. 86 ust. 7b ustawy pojęcia „wykorzystywanie” nieruchomości. Ponieważ nie ma definicji legalnej w ustawie o podatku od towarów i usług, zasadnym jest odwołanie się do wykładni językowej. Wykładnia językowa pojęcia wykorzystywać oznacza „użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku” (tak: Słownik Języka Polskiego PWN - dostępny na stronie internetowej www.sjp.pwn.pl).

WSA wskazał, że: „(…) zobowiązanie podatkowe z tytułu opłaty skarbowej wiąże się z zaistnieniem zdarzenia jakim jest sprzedaż”. W ocenie WSA w Gliwicach zasadny jest w związku z tym wniosek, że Gmina nie wykorzystuje targowiska w celu poboru opłaty targowej. W znaczeniu powołanej definicji słowa „wykorzystywać”, rozumianej jako „użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku”, targowisko nie jest używane w celu poboru opłaty targowej, ale służy szeroko pojętej działalności handlowej.

Stanowisko WSA zostało podtrzymane wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 1013/14. W uzasadnieniu wyroku NSA wskazał, że: „(…) w analogicznej kwestii spornej jaka miała miejsce w niniejszej sprawie, wypowiadał się już Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku z dnia 2 września 2014 r., sygn. akt I FSK 379/14, dostępne w bazie internetowej CBOIS, Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że wybudowane przez gminę targowisko (rozumiane jako element majątku przedsiębiorstwa) jest w całości wykorzystywane do celów działalności gospodarczej. Powyższa nieruchomość nie służy do poboru opłaty targowej lecz do czerpania dochodów z dzierżawy. Pobór opłaty targowej nie następuje w związku z wydzierżawianiem nieruchomości lecz w związku z prowadzeniem handlu na terenie gminy w miejscach innych niż budowle czy budynki, czyli w związku dokonywaniem sprzedaży na targowisku. (…)”

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca realizował opisany we wniosku projekt, polegający na przebudowie targowisku miejskiego, w celu szeroko pojętej działalności handlowej. Jak wskazał NSA targowisko w całości wykorzystywane jest do celów działalności gospodarczej. W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej przez WSA interpretacji z 26 kwietnia 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin