INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 27.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego w odniesieniu do dochodów osiąganych w Polsce w wyniku działalności niemieckiego funduszu inwestycyjnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego w odniesieniu do dochodów osiąganych w Polsce w wyniku działalności niemieckiego funduszu inwestycyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

C GmbH Sp. z o.o. Oddział w Polsce jest niemiecką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. posiadającą oddział w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”), założoną i działającą na podstawie prawa niemieckiego. W myśl tego prawa, Wnioskodawca ma status tzw. spółki inwestycyjnej (która między innymi jest uprawniona do zarządzania funduszami inwestycyjnymi), a na prowadzenie powyższej działalności uzyskała zezwolenie właściwego niemieckiego organu nadzoru rynku finansowego.

Działalność Wnioskodawcy obejmuje głównie zarządzanie niemieckimi funduszami inwestycyjnymi. Poza tym, Wnioskodawca może prowadzić działalność w ściśle określonym zakresie, w tym między innymi świadczyć usługi indywidualnego zarządzania aktywami na rzecz osób trzecich, przechowywania oraz zarządzania certyfikatami udziałowymi na rzecz osób trzecich, a także indywidualnego zarządzania inwestycjami w nieruchomości na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawca zarządza niemieckim funduszem inwestycyjnym hausInvest (dalej w niniejszym wniosku określanym jako „Fundusz”). Fundusz nie jest odrębnym samoistnym podmiotem praw i obowiązków (tj. nie posiada zdolności prawnej), w szczególności nie jest spółką kapitałową ani osobową inną osobą prawną ani też jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Rola Wnioskodawcy w stosunku do Funduszu - w istocie - polega na zarządzaniu jego aktywami (i jest analogiczna do roli polskiego TFI, dalej: „TFI”). Zgodnie z funkcjonującym w Niemczech modelem funduszu inwestycyjnego, Fundusz stanowi wyodrębniony majątek będący z cywilnoprawnego punktu widzenia własnością Wnioskodawcy.

Wnioskodawca działając na rzecz Funduszu, zbiera środki pieniężne od inwestorów i nabywa za nie aktywa stanowiące inwestycje Funduszu. W przypadku Funduszu, do aktywów tych należą między innymi, różnego rodzaju nieruchomości. Nabyte aktywa są własnością Wnioskodawcy, jednakże sposób dysponowania nimi jest ściśle określony przepisami prawa oraz warunkami umownymi Funduszu, a Wnioskodawca ma obowiązek utrzymywać te aktywa odrębnie od własnego majątku.

W zamian za ulokowanie w Funduszu środków finansowych inwestorzy nabywają udziały w Funduszu - których odzwierciedleniem są wydawane inwestorom certyfikaty udziałowe. Inkorporują one prawa inwestorów wynikające z uczestnictwa w Funduszu, w szczególności prawa do przypadającej na dane udziały części zysków oraz majątku Funduszu.

Podstawę opisanego wyżej funkcjonowania funduszu stanowi umowa pomiędzy inwestorami a Wnioskodawcą wyrażona w Ogólnych Warunkach Umownych oraz Szczególnych Warunkach Umownych. Na stosowanie Ogólnych oraz Szczególnych Warunków Umownych dla Funduszu (w ich aktualnie obowiązującym brzmieniu) Wnioskodawca uzyskał zezwolenie niemieckiego Federalnego Urzędu Nadzoru Usług Finansowych (dalej: ,,FUNUF”).

Działalność Wnioskodawcy w zakresie zarządzania Funduszem jest nadzorowana przez FUNUF, co przejawia się między innymi udzielaniem przez FUNUF zezwolenia na zmiany stosowanych warunków umownych, udzielaniem przez FUNUF zgody na ustanowienie banku depozytariusza, a także obowiązkiem przekazywania FUNUF prospektów informacyjnych Funduszu, a także raportów rocznych sporządzanych przez Wnioskodawcę dla Funduszu.

Ponadto, Fundusz posiada depozytariusza (dalej: „ Depozytariusz”, którym jest C. AG - mający w myśl prawa niemieckiego status instytucji kredytowej, co odpowiada polskiemu bankowi). Na powierzenie C. AG funkcji depozytariusza aktywów udzielona została zgoda FUNUF. Funkcje powierzone depozytariuszowi obejmują w szczególności zadania w zakresie przechowywania aktywów, wydawania i umarzania tytułów uczestnictwa, obsługi płatniczej, udzielania zgody na dokonywanie określonych transakcji oraz nadzoru i kontroli zgodności działalności Funduszu z obowiązującymi regulacjami.

Pomimo, iż - jak wspomniano wyżej - Fundusz (jako wyodrębniony zbiór aktywów będących prawnie własnością Wnioskodawcy) nie jest osobą prawną ani, zasadniczo, nie posiada zdolności prawnej, w świetle niemieckich przepisów podatkowych jest on traktowany jako podatnik niemieckiego podatku od osób prawnych, będącego odpowiednikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie zobowiązań podatkowych, Wnioskodawca jest ustawowym przedstawicielem Funduszu jako odrębnego podatnika, co oznacza iż reprezentuje on Fundusz jako podatnika.

Wnioskodawcy oraz Funduszowi przydzielono odrębne niemieckie numery identyfikacji podatkowej, tj. Wnioskodawcy przydzielono jeden numer, a Funduszowi został przydzielony inny numer. Dochody wynikające z inwestycji Funduszu (przykładowo osiągnięte w wyniku zbycia aktywów Funduszu, których prawnym właścicielem jest Wnioskodawca) są uznawane w świetle niemieckiego prawa podatkowego za dochody Funduszu. Konsekwentnie, dochody takie nie są wykazywane w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech przez Wnioskodawcę. Należy także zaznaczyć, iż dochody, które są uznawane w świetle niemieckiego prawa za dochody Funduszu (jako odrębnego podatnika), są zwolnione z niemieckiego podatku od osób prawnych. Dochody te opodatkowane są natomiast na poziomie inwestorów zgodnie z zasadami określonymi w prawodawstwie niemieckim.

Funduszowi został wydany przez właściwy dla niego organ niemieckiej administracji podatkowej certyfikat oświadczający, iż w świetle umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, Poz. 90 - dalej w treści wniosku „UPO”) Fundusz posiada w Niemczech siedzibę dla celów podatkowych.

W chwili obecnej, do polskich inwestycji Funduszu należy jedna nieruchomość w Polsce oraz udziały w polskiej spółce nieruchomościowej, a w przyszłości planowane jest nabywanie dalszych nieruchomości, względnie udziałów w spółkach nieruchomościowych. W tym celu został utworzony i zarejestrowany - zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz.1447 z późn. zm.) oddział C. GmbH Sp. z o.o. Oddział w Polsce, który występuje jako Wnioskodawca w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym, w wyniku działalności Funduszu generowane są i będą dochody wynikające między innymi z wynajmu nieruchomości oraz ich sprzedaży, a także sprzedaży udziałów w spółkach nieruchomościowych, które zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podlegają co do zasady, opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie poprawności swojego stanowiska w kwestii:

Czy dochody osiągane w Polsce w wyniku działalności inwestycyjnej Funduszu powinny być wykazywane przez Wnioskodawcę jako dochody (osiągane poprzez oddział) podlegające zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dochody osiągane w Polsce w wyniku działalności inwestycyjnej Funduszu powinny być wykazywane przez Wnioskodawcę jako dochody (osiągane poprzez oddział) podlegające zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 3 grudnia 2011 r. zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej w treści wniosku określanego jako „CIT”) są instytucje wspólnego inwestowania mające siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej (dalej: „UE”) lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (dalej: „EOG”), które łącznie spełniają następujące warunki:

1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
2. wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
3. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, albo prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy:
   • prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania typu zamkniętego oraz
   • zgodnie z dokumentami założycielskimi ich tytuły uczestnictwa nie są oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40 000 euro,
4. ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
5. posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,
6. zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Fundusz utworzony i działający zgodnie z przepisami niemieckimi oraz zarządzany przez podmiot niemiecki (tj. Wnioskodawcę), należy uznać za instytucję wspólnego inwestowania mającą siedzibę w Niemczech, a zatem w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Konsekwentnie, Fundusz będzie zwolniony z CIT, jeżeli spełnione będą warunki zastosowania zwolnienia wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 10a) ustawy o CIT, omówione poniżej.

Podleganie opodatkowaniu od całości dochodów w kraju siedziby.

Pierwszym z warunków wymienionych w powyższym przepisie jest podleganie przez instytucję wspólnego inwestowania opodatkowaniu od całości swoich dochodów w kraju siedziby. Jak zaznaczono w części II niniejszego wniosku, Fundusz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech w podatku dochodowym. Oznacza to, iż fundusz podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Niemczech, a zatem spełniony jest warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o CIT (analogicznie jak w Polsce, Fundusz jest podatnikiem podatku dochodowego, przy czym korzysta ze zwolnienia z tego podatku).

Za prawidłowością przyjętego przez Wnioskodawcę stanowiska, iż Fundusz podlega w Niemczech opodatkowaniu od całości swoich dochodów przemawia również fakt, iż Fundusz jest uprawniony do uzyskania certyfikatu potwierdzającego rezydencję podatkową Funduszu w Niemczech w rozumieniu UPO, który to certyfikat został uzyskany i jest w posiadaniu Wnioskodawcy. Certyfikat potwierdzający niemiecką rezydencję podatkową Funduszu, w rozumieniu UPO, należy uznać za dokument urzędowy potwierdzający fakt podlegania przez Fundusz opodatkowaniu w Niemczech od całości dochodów (bez względu na źródło ich osiągania).

Przedmiot działalności Funduszu

Kolejnym warunkiem, jaki musi spełnić instytucja wspólnego inwestowania, aby móc skorzystać ze zwolnienia z podatku CIT jest ustanowiony w art. 6 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o CIT wymóg, zgodnie z którym wyłącznym przedmiotem działalności instytucji wspólnego inwestowania powinno być zbiorowe lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Warunek ten, w uogólnionej formie, odzwierciedla ustawowy zakres działalności polskiego funduszu inwestycyjnego sformułowany w art. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych (ustawa z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 z późń. zm., dalej: „ustawa o funduszach inwestycyjnych”). Należy zatem uznać, iż warunek ten niewątpliwie będzie spełniony, jeżeli dana instytucja wspólnego inwestowania prowadzi działalność zbieżną z działalnością prowadzoną przez polski fundusz inwestycyjny na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Wobec powyższego, należy podkreślić, iż działalność prowadzona przez Fundusz na podstawie obowiązujących go przepisów oraz warunków umownych, jest zbieżna z obszarami działalności polskich funduszy inwestycyjnych. Mianowicie, kapitał do Funduszu pozyskiwany jest od inwestorów, którzy w wyniku ulokowania w Funduszu środków finansowych uzyskują certyfikaty udziałowe. Zatem, Fundusz pozyskuje środki pieniężne w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania tytułów uczestnictwa. Zaś otrzymane od inwestorów środki są lokowane (inwestowane) w imieniu Funduszu między innymi w nieruchomości. Inwestycje te odpowiadają działalności polskiego funduszu inwestycyjnego (w szczególności określonej w art. 93, art. 94, art. 102, art. 147 ust. 1, art. 145 ust. 1 pkt 3, art. 148 ust. 4 oraz 5, art. 149, art. 151, art. 153 ust. 1 pkt 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych).

Równocześnie należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca może też pozyskiwać środki finansowe na funkcjonowanie Funduszu poprzez zaciąganie na wspólny rachunek inwestorów (czyli efektywnie Funduszu) kredytów bankowych, co odpowiada także sytuacji polskich funduszy inwestycyjnych, które mogą zaciągać kredyty zgodnie z art. 108 oraz art. 152 ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Skoro Fundusz prowadzi działalność zbieżną z działalnością polskiego funduszy inwestycyjnego - którego ustawowym wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa w papiery wartościowe instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe - to należy uznać, iż Fundusz także prowadzi wyłącznie taką działalność. Zatem, jak zaznaczono na wstępie, warunek - o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o CIT należy uznać za spełniony.

Zezwolenie właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym kraju siedziby Funduszu

W art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. c ustawy o CIT, polski ustawodawca wyraził kolejny warunek, który musi spełnić instytucja wspólnego inwestowania mająca siedzibę w innym państwie UE (EOG), aby mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku CIT. Mianowicie, przepis ten przewiduje, iż taka instytucja powinna prowadzić swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym ma siedzibę.

Jak wspomniano w części II niniejszego wniosku, należy zauważyć, iż Wnioskodawca był zobowiązany do uzyskania zezwolenia FUNUF (niemieckiego odpowiednika polskiej Komisji Nadzoru Finansowego, dalej: „KNF”) na stosowanie warunków umownych funduszu (ogólnych szczególnych) w ich aktualnie obowiązującym brzmieniu. Biorąc pod uwagę, iż warunki umowne są podstawowym dokumentem szczegółowo określającym zasady działalności inwestycyjnej w ramach Funduszu (swoją funkcją odpowiadają statutowi polskiego funduszu inwestycyjnego), należy uznać, iż wydając zezwolenie na zmianę ogólnych oraz szczególnych warunków umownych, w wyniku której Wnioskodawca może stosować dla Funduszu warunki umowne w ich obecnie obowiązującym brzmieniu, FUNUF zezwolił na działalność w nich określoną. Konsekwentnie, należy uznać, iż działalność Funduszu prowadzona jest na podstawie zezwolenia FUNUF (będącego niemieckim organem nadzoru nad rynkiem finansowym - odpowiednika polskiej KNF). Zatem, Fundusz prowadzi działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, albo prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa.

Konsekwentnie, Wnioskodawca przyjmuje stanowisko, iż w przedmiotowym przypadku spełniony jest warunek określony w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. c ustawy o CIT.

Nadzór właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym

Kolejnym warunkiem, który musi spełnić instytucja wspólnego inwestowania mająca siedzibę w innym państwie członkowskim UE (EOG) aby móc korzystać ze zwolnienia z podatku CIT, jest postawiony w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d ustawy CIT wymóg, zgodnie z którym instytucja wspólnego inwestowania powinna podlegać bezpośredniemu nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym ma siedzibę.

Należy zaznaczyć, iż FUNUF nadzoruje działalność spółek inwestycyjnych (w tym Wnioskodawcy) oraz depozytariuszy i przysługują mu różne uprawnienia w celu zapewnienia, żeby działalność spółki inwestycyjnej była zgodna z przepisami prawa, jak też warunkami umownymi funduszów inwestycyjnych. Biorąc pod uwagę konstrukcję Funduszu jako wyodrębnionego majątku stanowiącego - w aspekcie cywilnoprawnym - własność spółki inwestycyjnej, nadzór FUNUF nad Funduszem przyjmuje postać nadzoru nad zarządzaniem przez spółkę wyodrębnionym majątkiem stanowiącym Fundusz.

Nadzór ten przejawia się między innymi obowiązkiem uzyskania przez Wnioskodawcę zezwolenia na zmiany warunków umownych Funduszu (z pewnymi określonymi wyjątkami). Przejawem nadzoru FUNUF nad Funduszem jest także obowiązek przekazywania FUNUF prospektów informacyjnych Funduszu, jak też raportów rocznych Funduszu, które spółka inwestycyjna jest zobowiązana sporządzać. Ponadto, FUNUF nadzoruje prawidłowość wykonywania obowiązków przez kierownictwo Wnioskodawcy (w tym poprzez możliwość odwoływania tego kierownictwa). W tym zakresie istnieją daleko idące podobieństwa z zakresem nadzoru sprawowanego przez KNF nad działalnością polskiego funduszu inwestycyjnego oraz TFI.

Jako że - jak wynika z powyższych uwag - Fundusz podlega nadzorowi FUNUF będącego niemieckim organem nadzoru nad rynkiem finansowym, należy uznać, iż jego działalność podlega nadzorowi właściwej władzy kraju, w którym Fundusz ma siedzibę. Konsekwentnie, warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d ustawy o CIT jest spełniony.

Depozytariusz

Jak wynika z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. e ustawy o CIT, kolejnym warunkiem, który musi być spełniony, aby instytucja wspólnego inwestowania była zwolniona z podatku CIT jest posiadanie przez nią depozytariusza przechowującego aktywa. Zdaniem Wnioskodawcy, warunek ten należy rozumieć w ten sposób, iż zagraniczna instytucja wspólnego inwestowania musi posiadać depozytariusza, którego rola odpowiada roli depozytariusza, o którym mowa w polskiej ustawie o funduszach inwestycyjnych.

Wobec powyższego należy zauważyć, iż rola pełniona przez Depozytariusza (zaprezentowana w części II niniejszego wniosku) w odniesieniu do Funduszu odpowiada funkcji, jaką w konstrukcji polskiego funduszu inwestycyjnego pełni depozytariusz (w szczególności określonej w art. 9, art. 10, art. 72 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych). W szczególności, podobnie jak w przypadku depozytariusza polskiego funduszu inwestycyjnego, Depozytariusz jest bankiem (niemiecką instytucją kredytową) oraz działa niezależnie od Wnioskodawcy (odpowiednika polskiego TFI) i w interesie inwestorów (uczestników funduszu).

Ponadto, zakres obowiązków Depozytariusza podany w części II niniejszego wniosku jest zbieżny z określonymi w polskiej ustawie o funduszach inwestycyjnych obowiązkami depozytariusza.

Skoro - w świetle powyższych uwag - Depozytariusz pełni w stosunku do Funduszu rolę analogiczną do roli, jaką w stosunku do polskiego funduszu inwestycyjnego pełni depozytariusz, o którym mowa w polskiej ustawie o funduszach inwestycyjnych, to należy uznać, iż Fundusz posiada depozytariusza przechowującego aktywa Funduszu. Konsekwentnie, warunek postawiony przez ustawodawcę w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. e ustawy o CIT, tj. obowiązek posiadania przez instytucję wspólnego inwestowania depozytariusza aktywów należy uznać za spełniony.

Podmiot zarządzający

W art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. f ustawy o CIT, ustawodawca sformułował warunek, zgodnie z którym instytucja wspólnego inwestowania mająca siedzibę w państwie członkowskim UE (EOG) powinna być zarządzana przez podmiot, który prowadzi swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę.

Jak zaznaczono w części II niniejszego wniosku, Wnioskodawca zarządza Funduszem, a ponadto uzyskał na prowadzenie swojej działalności zgodę właściwego niemieckiego organu nadzoru nad rynkiem finansowym. Konsekwentnie, warunek ten należy uznać za spełniony.

Klauzula wymiany informacji

Jak wynika z powyższych uwag, zdaniem Wnioskodawcy, Fundusz spełnia wszystkie kryteria dla zastosowania zwolnienia z CIT określone w art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT. Równocześnie, należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o CIT, dodatkowym warunkiem zastosowania powyższego zwolnienia jest istnienie podstawy prawnej, wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik ma siedzibę. Biorąc pod uwagę, iż zarówno Fundusz, jak też Wnioskodawca mają siedzibę w Republice Federalnej Niemiec, zastosowanie w tym przypadku znajdzie UPO. Wobec powyższego należy zauważyć, iż z art. 27 UPO wynika uprawnienie do uzyskania informacji podatkowych od właściwych organów niemieckich, w związku z czym należy uznać, iż ten warunek jest spełniony.

PODSUMOWANIE

Mając na uwadze spełnienie wszystkich wymaganych warunków przewidzianych ustawą o CIT, dochody osiągane w Polsce z inwestycji należących do Funduszu powinny korzystać ze zwolnienia z podatku CIT, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT.

Pomimo iż na gruncie niemieckich przepisów podatkowych Fundusz jest podatnikiem niemieckiego podatku dochodowego, w świetle polskich przepisów podatkowych nie będzie miał on takiego statusu dla celów polskiego podatku dochodowego. Mianowicie, zgodnie z art. 1 oraz art. la ustawy o CIT podatnikami tego podatku są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, a także jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (przy czym spółki takie mające siedzibę w innym państwie są podatnikami CIT, jeżeli są traktowane jak osoby prawne w tym państwie i podlegają tam opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania) oraz podatkowe grupy kapitałowe. Tymczasem Fundusz nie jest ani osobą prawną ani spółką ani też podatkową grupą kapitałową. Zdaniem Wnioskodawcy, Funduszu nie można także klasyfikować jako jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, gdyż stanowi on jedynie będącą własnością Wnioskodawcy wyodrębnioną masę majątku (posiadaną na rachunek inwestorów), przy czym ten wyodrębniony majątek nie ma ani zdolności prawnej, ani też nie posiada struktury organizacyjnej.

Skoro, jak wskazano powyżej, Fundusz nie jest podatnikiem polskiego CIT, to dochody osiągane są w Polsce z inwestycji Funduszu nie mogą być wykazywane jako dochody Funduszu dla celów polskiego CIT. Niemniej jednak, mając na uwadze zasadę powszechności opodatkowania, nie miałaby racjonalnego uzasadnienia sytuacja, w której powyższe dochody nie byłyby w ogóle wykazywane do opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce. Równocześnie, ponieważ ze swej istoty Fundusz nie może sam wypełniać obowiązków podatkowych w Polsce, to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek działania w charakterze ustawowego przedstawiciela Funduszu w tym zakresie. Stąd należy uznać, iż dochody te powinien wykazywać Wnioskodawca - działający przez oddział w Polsce - jednakże powinien stosować do nich przepisy, jakie miałyby zastosowanie do Funduszu, gdyby ten był odrębnym podatnikiem dla celów CIT. Konsekwentnie, skoro - jak Wnioskodawca wskazał wyżej - dochody Funduszu powinny podlegać zwolnieniu z CIT na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT, to dla Wnioskodawcy powinny one stanowić dochody zwolnione.

Należy podkreślić, iż przyjęcie odmiennego podejścia oznaczałoby, iż dochody Funduszu nie korzystałyby ze zwolnienia z CIT, co oznaczałoby dyskryminację Funduszu oraz naruszenie zasady swobodnego przepływu kapitału ustanowioną w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca przyjął stanowisko zaprezentowane na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 04.12.2011 r.) zwalnia się od podatku instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają łącznie następujące warunki:

1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
2. wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
3. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, albo prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy:
   • prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania typu zamkniętego oraz
   • zgodnie z dokumentami założycielskimi ich tytuły uczestnictwa nie są oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40.000 euro,
4. ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
5. posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,
6. zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę;
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest niemiecką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wiesbaden posiadającą oddział w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”), założoną i działającą na podstawie prawa niemieckiego. W myśl tego prawa, Wnioskodawca ma status tzw. spółki inwestycyjnej (która między innymi jest uprawniona do zarządzania funduszami inwestycyjnymi), a na prowadzenie powyższej działalności uzyskała zezwolenie właściwego niemieckiego organu nadzoru rynku finansowego.

Działalność Wnioskodawcy obejmuje głównie zarządzanie niemieckimi funduszami inwestycyjnymi.

Wnioskodawca zarządza niemieckim funduszem inwestycyjnym hausInvest (dalej w niniejszym wniosku określanym jako „Fundusz”). Fundusz nie jest odrębnym samoistnym podmiotem praw i obowiązków (tj. nie posiada zdolności prawnej), w szczególności nie jest spółką kapitałową ani osobową inną osobą prawną ani też jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Rola Wnioskodawcy w stosunku do Funduszu - w istocie - polega na zarządzaniu jego aktywami. Zgodnie z funkcjonującym w Niemczech modelem funduszu inwestycyjnego, Fundusz stanowi wyodrębniony majątek będący z cywilnoprawnego punktu widzenia własnością Wnioskodawcy.

Fundusz (jako wyodrębniony zbiór aktywów będących prawnie własnością Wnioskodawcy) nie jest osobą prawną ani, zasadniczo, nie posiada zdolności prawnej, w świetle niemieckich przepisów podatkowych jest on traktowany jako podatnik niemieckiego podatku od osób prawnych, będącego odpowiednikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie zobowiązań podatkowych, Wnioskodawca jest ustawowym przedstawicielem Funduszu jako odrębnego podatnika, co oznacza iż reprezentuje on Fundusz jako podatnika.

Wnioskodawcy oraz Funduszowi przydzielono odrębne niemieckie numery identyfikacji podatkowej, tj. Wnioskodawcy przydzielono jeden numer, a Funduszowi został przydzielony inny numer. Dochody wynikające z inwestycji Funduszu (przykładowo osiągnięte w wyniku zbycia aktywów Funduszu, których prawnym właścicielem jest Wnioskodawca) są uznawane w świetle niemieckiego prawa podatkowego za dochody Funduszu. Konsekwentnie, dochody takie nie są wykazywane w deklaracji podatkowej składanej w Niemczech przez Wnioskodawcę. Należy także zaznaczyć, iż dochody, które są uznawane w świetle niemieckiego prawa za dochody Funduszu (jako odrębnego podatnika), są zwolnione z niemieckiego podatku od osób prawnych. Dochody te opodatkowane są natomiast na poziomie inwestorów zgodnie z zasadami określonymi w prawodawstwie niemieckim.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 1 reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej „podatnikami”. W myśl art. 1 ust. 2 przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z treścią art. 1 ust. 2 ww. ustawy są m.in. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają określenia pojęcia jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Definicja tego podmiotu nie występuje również w Kodeksie cywilnym, który w przepisie art. 33 ogranicza się jedynie do wskazania jednostek organizacyjnych, wyposażonych na mocy przepisów szczególnych w osobowość prawną. Takie też jednostki nie posiadające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 1995 r. Nr 142 poz. 702 ze zm.).

Ustalenia poczynione na gruncie prawa podatkowego w zestawieniu z art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) (wskazującego na jednostki organizacyjne wyposażone na mocy przepisów szczególnych w osobowość prawną) jak też art. 33(1) Kc nakazującego stosowanie odpowiednie przepisów o osobach prawnych do jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną - pozwalają poczynić konstatację, że z powołanego wyżej przepisu art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że ustawa nadaje podmiotowość prawnopodatkową również tym jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej, które są zorganizowane według pewnego schematu pozwalającego na działanie dysponujące majątkiem oraz zasobami ludzkimi - co pozwala im uczestniczyć w obrocie gospodarczym mimo braku osobowości prawnej. Artykuł 33(1) § 1 Kc stanowi, że do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

Jak wskazuje Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Fundusz nie jest odrębnym samoistnym podmiotem praw i obowiązków (tj. nie posiada zdolności prawnej), w szczególności nie jest spółką kapitałową ani osobową inną osobą prawną ani też jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Fundusz stanowi wyodrębniony majątek będący z cywilnoprawnego punktu widzenia własnością Wnioskodawcy.

Pomimo iż na gruncie niemieckich przepisów podatkowych Fundusz jest podatnikiem niemieckiego podatku dochodowego, w świetle polskich przepisów podatkowych nie będzie miał on takiego statusu dla celów polskiego podatku dochodowego. Fundusz bowiem nie jest osobą prawną ani spółką ani też podatkową grupą kapitałową. Funduszu nie można także klasyfikować jako jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, gdyż stanowi on jedynie będącą własnością Wnioskodawcy wyodrębnioną masę majątku, a ten wyodrębniony majątek nie ma ani zdolności prawnej, ani też nie posiada struktury organizacyjnej.

W tym stanie rzeczy, w opinii tut. Organu podatkowego, uznanie, iż temu „wyodrębnionemu majątkowi” nie można przypisać statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych na gruncie polskiej ustawy uniemożliwia rozpatrzenie kwestii spełniania przez niego wymagań opisanych w art. 6 ust. 1 pkt 10a updop.

Zgodnie natomiast z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionym w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce jest Wnioskodawca czyli niemiecka spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wiesbaden posiadająca oddział w Polsce, założoną i działającą na podstawie prawa niemieckiego. W myśl tego prawa, Wnioskodawca ma status tzw. spółki inwestycyjnej. Wnioskodawca zarządza niemieckim funduszem inwestycyjnym hausInvest.

A zatem Wnioskodawca jako niemiecka spółka zarządzająca, nie spełnia podstawowej przesłanki zwolnienia określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a updop, tj. nie jest instytucją wspólnego inwestowania.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dochody osiągane w Polsce w wyniku działalności inwestycyjnej Funduszu powinny być wykazywane przez Wnioskodawcę jako dochody podlegające zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.