Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4511-264/15-2/MS
z 20 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów oraz obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie opodatkowania przychodów oraz obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa zbywa własność lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej. Budynki w których znajdują się lokale mieszkalne były własnością zakładu pracy. Budynki zostały przekazane nieodpłatnie Spółdzielni Mieszkaniowej zgodnie z ustawą z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. z 1994 r., nr 119 poz. 567, z późn. zm.).

Zbycie lokali mieszkalnych na rzecz najemców (którzy nie są pracownikami spółdzielni) następuje w oparciu o postanowienia Statutu Spółdzielni zawarte w § 87 ust. 3 pkt l, który stanowi, że jeżeli Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła mieszkanie zakładowe nieodpłatnie najemcy przysługuje możliwość ustanowienia prawa odrębnej własności według poniższych zasad:

1. dla pierwotnych najemców i ich następców prawnych, przeniesienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego następuje po cenie ustalonej na zasadach określonych w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami przy zastosowaniu bonifikat:
   1. 4% wartości rynkowej mieszkania za każdy rok pracy w zakładzie przekazującym swe zasoby na rzecz SM oraz za każdy, rok pracy w zakładzie pracy, do którego pracownik został przekazany na mocy art. 23¹ k.p. z zakładu przekazującego swe zasoby. Przy czym łączna obniżka nie może przekroczyć 80% wartości rynkowej mieszkania,
   lub
   
   2. 2% wartości rynkowej mieszkania za każdy rok najmu tego mieszkania, przy czym łączna obniżka nie może przekroczyć 80% wartości rynkowej mieszkania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wartością rynkową lokalu mieszkalnego ustaloną w operacie szacunkowym a kwotą (ceną zakupu) za którą nastąpiło zbycie lokalu mieszkalnego (przeniesie prawa odrębnej własności lokalu) stanowi dla nabywcy przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a w konsekwencji powoduje po stronie Spółdzielni obowiązek sporządzenia informacji PIT 8-C?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wartością rynkową lokalu mieszkalnego a kwotą (ceną zakupu), za którą nastąpiło zbycie lokalu mieszkalnego nie stanowi dla nabywcy przychodu z innych źródeł, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie powoduje po stronie Spółdzielni obowiązku sporządzenia informacji PIT 8-C. Wynika to z faktu, że Spółdzielnia udziela bonifikaty ściśle na zasadach, określonych w Statucie Spółdzielni, czyli na podstawie przepisów o charakterze generalno-abstrakcyjnym, skierowanych do wszystkich osób spełniających warunki przewidziane w Statucie.

Analogiczny pogląd do prezentowanego przez Spółdzielnię wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. IBPB-2-1/4511-13/15/BJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłem przychodów są „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, zawarta w art. 20 ust. 1 ww. ustawy definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zgodnie zaś z art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa zbywa własność lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej. Budynki w których znajdują się lokale mieszkalne były własnością zakładu pracy. Budynki zostały przekazane nieodpłatnie Spółdzielni zgodnie z ustawą o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe.

Spółdzielnia wskazała, że zbycie lokali mieszkalnych na rzecz najemców (którzy nie są pracownikami Spółdzielni) następuje w oparciu o postanowienia Statutu Spółdzielni zawarte w § 87 ust. 3 pkt l, który stanowi, że jeżeli Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła mieszkanie zakładowe nieodpłatnie najemcy przysługuje możliwość ustanowienia prawa odrębnej własności według poniższych zasad: dla pierwotnych najemców i ich następców prawnych, przeniesienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego następuje po cenie ustalonej na zasadach określonych w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami przy zastosowaniu bonifikat: 4% wartości rynkowej mieszkania za każdy rok pracy w zakładzie przekazującym swe zasoby na rzecz SM, oraz za każdy, rok pracy w zakładzie pracy, do którego pracownik został przekazany na mocy art. 23¹ k.p. z zakładu przekazującego swe zasoby. Przy czym łączna obniżka nie może przekroczyć 80% wartości rynkowej mieszkania, lub 2% wartości rynkowej mieszkania za każdy rok najmu tego mieszkania, przy czym łączna obniżka nie może przekroczyć 80% wartości rynkowej mieszkania.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia bonifikaty. W związku z tym należy się odwołać do wykładni językowej tego terminu. I tak zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sip.pwn.pl) „bonifikata” oznacza „zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi”, zaś „rabat” to „obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę; też: ta kwota”.

W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r., poz. 915), jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Skoro cena sprzedaży ulega zmniejszeniu, u nabywcy następuje przysporzenie majątku stanowiące różnicę pomiędzy wartością towaru, a faktycznie zapłaconą ceną. Należy jednak zaznaczyć, że nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie rodziło skutek podatkowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zasady przyznawania bonifikat przez Spółdzielnię, z tytułu zbycia lokali mieszkalnych na rzecz dotychczasowych najemców wynikają ściśle z postanowień określonych w Statucie Spółdzielni. Z powyższego wynika, że Spółdzielnia udziela bonifikat na podstawie przepisów o charakterze generalno-abstrakcyjnym skierowanych do wszystkich osób spełniających warunki przewidziane w Statucie. Zatem, wszystkie osoby spełniające określone statutem warunki mogą wykupić mieszkania za cenę obniżoną o wartość bonifikaty obliczonej według zasad ściśle przewidzianych w Statucie. Tym samym, skoro prawo do bonifikaty nie jest ograniczone do konkretnych osób, lecz wynika z przepisów o charakterze generalno-abstrakcyjnym, to korzystanie z tej bonifikaty należy uznać za neutralne podatkowo.

Reasumując stwierdzić należy, że kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wartością rynkową lokalu mieszkalnego a kwotą (ceną zakupu) za którą nastąpiło zbycie lokalu mieszkalnego (przeniesie prawa odrębnej własności lokalu) nie stanowi dla nabywcy przychodu z innych źródeł, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie powoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawione przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.