INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 22 marca 2012 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami gruntów rolnych opisanych jako działka 3/20 pow. około 24.000m². Dla nieruchomości tej sporządzony jest miejscowy plan zagospodarowania, wg którego grunty te przeznaczone są w części pod zabudowę jednorodzinną, usługi handlu detalicznego i pod drogę. Obecnie, na wniosek przyszłego kupującego z części nieruchomości przeznaczonej pod usługi handlu o pow. około 10.000m² wydzielono działkę o pow. około 7.500m² celem jej sprzedaży. Zawarto na tą okoliczność notarialną, przedwstępną umowę sprzedaży z podaniem całkowitej ceny dla tej transakcji wyrażonej w kwocie netto. Na podstawie tej przedwstępnej umowy, przyszły sprzedający wystąpił o stosowne warunki przyłączy do sieci miejskich i warunków dostaw mediów niezbędnych obiektowi handlowemu, mającemu być zrealizowanym na tej części opisanej w umowie przedwstępnej. W umowie tej zapisano, że przyszły sprzedający w chwili sprzedaży tej nieruchomości, przekaże przyszłemu kupującemu, wszystkie ustalenia dostawy mediów i warunków ich przyłączenia do zamierzonej inwestycji w postaci sklepu.

Po zapoznaniu się z orzeczeniem ETS sygn. C-180/10 i C-181/10 Zainteresowany jako sprzedający nabrał wątpliwości: o ile sprzedaż gruntu rolnego sama w sobie jest zwolniona z podatku VAT o tyle w przypadku zaistniałej sytuacji w postaci scedowania na przyszłego kupującego uzgodnień sprzedającego co do ilości i sposobu dostawy mediów dla tej sprzedawanej nieruchomości, nie jest przekroczeniem uprawnień wynikających ze sprzedaży działki rolnej. Ponadto w umowie przedwstępnej powołano zapisy planu miejscowego, z których to zapisów wynika, że ta część działki przeznaczona jest pod zabudowę miedzy innymi pod supermarket jako usługi handlu detalicznego.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany oświadczył, że:

1. Przedmiotowy grunt zakupił od osoby fizycznej na podstawie umowy cywilnej potwierdzonej aktem notarialnym w 1996 r.
2. Cel nabycia gruntu - prowadzenie upraw rolnych.
3. Grunt nie był przedmiotem wprowadzenia do działalności gospodarczej, ani też nie był wykorzystany do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r.
4. Nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy.
5. Grunty nie były i nie są przedmiotem udostępniania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub użyczenia.
6. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
7. Nie dokonywał wcześniejszej sprzedaży gruntów.
8. Nie ponosił żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży (uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o warunki zabudowy, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży itp.) i nie będzie ich ponosił przed zbyciem.
9. Warunki przyłączy do sieci miejskich i dostaw mediów miały na celu sprawdzenie czy przyszły nabywca otrzyma na tym terenie ilości mediów niezbędnych do prowadzenia tego typu placówki handlowej i warunkujących przydatność tego terenu dla konkretnego nabywcy oraz wskazanie z jakich sieci i miejsc dostawcy mediów wyrażają zgodę na ich dostarczenie przyszłemu nabywcy.
10. Wnioskodawca nie poniósł żadnych kosztów w związku z zapytaniem o warunki przyłączy i dostaw mediów miejskich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałej sytuacji sprzedaży gruntu rolnego z przeznaczeniem pod obiekt handlowy wraz z uzgodnieniami technicznych warunków przyłącza do tego obiektu, nie nastąpi konieczność sprzedaży nieruchomości z naliczeniem od wartości netto, wartości podatku od towarów i usług w wysokości 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z jego wiedzą należy naliczyć podatek VAT z uwagi na zapis ustawowy, że zwolniona jest z podatku VAT sprzedaż gruntów rolnych. Gdyby w umowie sprzedaży opisane grunty figurowały jako działka rolna kl. I i II bonitacyjnej to przedmiotem sprzedaży jest grunt rolny, pomimo zapisu, że teren ten może być przedmiotem zabudowy. Art. 143 kc i wyroki S.N. mówią, że to właściciel decyduje o sposobie użytkowania nieruchomości przy czym to decydowanie ma charakter abstrakcyjny i hipotetyczny-wyrok S.N. z dnia 6 stycznia 2005 r sygn. akt III CK 129/2004. Oznacza to nic innego jak nieskrępowane prawo właściciela w sposobie użytkowania. Samo w sobie przeznaczenie gruntu rolnego w planie zagospodarowania nie może być nakazem do zapłaty VAT, bo o tym decyduje grunt np. niezabudowana działka budowlana, która nie jest już gruntem rolnym. W przypadku Zainteresowanego skoro strona kupująca zadeklarowała, że grunt rolny nabywa celem zabudowy obiektem handlowym z warunkami przyłączy koniecznymi do realizacji tego zamierzenia to kupujący zobowiązany jest do zapłaty podatku VAT. Sprzedający na wniosek kupującego podjął działania wykraczające poza sferę zwykłego zarządu gruntem rolnym i jego sprzedażą.

Wyraźnie jest to opisane w uzasadnieniu do wyroków ETS, że w przypadku zwykłego zarządu, przy sprzedaży gruntu rolnego taka jednorazowa transakcja będzie zwolniona z podatku VAT. Natomiast odmiennie jest opisany zarząd w ramach którego sprzedający podejmuje działania opisane jako związane z uzbrojeniem terenu - i tu wątpliwość kolejna, czy sam fakt zapytania i otrzymania warunków przyłączy jest podjęciem działań w sprawie uzbrojenia terenu - wg Wnioskodawcy tak. Zapytanie to kieruje z uwagi na ostrożność kupującego co do uznania zasadności zapłaty podatku VAT przy niejasnościach interpretacyjnych polskiego prawa. Informacja ta będzie posiadała moc wiążącą strony transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest już podatnikiem podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami gruntów rolnych opisanych jako działka 3/20 pow. około 24.000m². Dla nieruchomości tej sporządzony jest miejscowy plan zagospodarowania, wg którego grunty te przeznaczone są w części pod zabudowę jednorodzinną, usługi handlu detalicznego i pod drogę. Obecnie, na wniosek przyszłego kupującego z części nieruchomości przeznaczonej pod usługi handlu o pow. około 10.000m² wydzielono działkę o pow. około 7.500m² celem jej sprzedaży. Zawarto na tą okoliczność notarialną, przedwstępną umowę sprzedaży z podaniem całkowitej ceny dla tej transakcji wyrażonej w kwocie netto. Na podstawie tej przedwstępnej umowy, przyszły sprzedający wystąpił o stosowne warunki przyłączy do sieci miejskich i warunków dostaw mediów niezbędnych obiektowi handlowemu, mającemu być zrealizowanym na tej części opisanej w umowie przedwstępnej. W umowie tej zapisano, że przyszły sprzedający w chwili sprzedaży tej nieruchomości, przekaże przyszłemu kupującemu, wszystkie ustalenia dostawy mediów i warunków ich przyłączenia do zamierzonej inwestycji w postaci sklepu.

Ponadto w umowie przedwstępnej powołano zapisy planu miejscowego, z których to zapisów wynika, że ta część działki przeznaczona jest pod zabudowę miedzy innymi pod supermarket jako usługi handlu detalicznego. W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany oświadczył, że przedmiotowy grunt zakupił od osoby fizycznej na podstawie umowy cywilnej potwierdzonej aktem notarialnym w 1996 r., cel nabycia gruntu - prowadzenie upraw rolnych. Grunt nie był przedmiotem wprowadzenia do działalności gospodarczej, ani też nie był wykorzystany do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy. Grunty nie były i nie są przedmiotem udostępniania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub użyczenia. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów oraz nie ponosił żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży (uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o warunki zabudowy, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży itp.) i nie będzie ich ponosił przed zbyciem. Warunki przyłączy do sieci miejskich i dostaw mediów miały na celu sprawdzenie czy przyszły nabywca otrzyma na tym terenie ilości mediów niezbędnych do prowadzenia tego typu placówki handlowej i warunkujących przydatność tego terenu dla konkretnego nabywcy oraz wskazanie z jakich sieci i miejsc dostawcy mediów wyrażają zgodę na ich dostarczenie przyszłemu nabywcy. Wnioskodawca nie poniósł żadnych kosztów w związku z zapytaniem o warunki przyłączy i dostaw mediów miejskich.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu rolnego na budowlany, uzyskanie zezwolenia na budowę, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie można bowiem uznać, iż wystąpienie o warunki przyłączy do sieci miejskich i dostaw mediów mające na celu sprawdzenie czy przyszły nabywca otrzyma na tym terenie ilości mediów niezbędnych do prowadzenia placówki handlowej i warunkujących przydatność tego terenu dla konkretnego nabywcy oraz wskazanie z jakich sieci i miejsc dostawcy mediów wyrażają zgodę na ich dostarczenie przyszłemu nabywcy – stanowi przesłankę wystarczającą do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowany podjął aktywne działania w celu zbycia nieruchomości, takie same lub podobne jak podmiot prowadzący profesjonalną działalność gospodarczą. Tym bardziej, że Wnioskodawca nie poniósł żadnych kosztów w związku z zapytaniem o warunki przyłączy i dostaw mediów miejskich.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę części działki stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowany nie dokonał żadnych aktywnych działań, poza wymienionym wystąpieniem o warunki przyłączy do sieci miejskich i dostaw mediów, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmował jakichkolwiek innych następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowego gruntu, tj. uzbrojenie terenu, zmiana jego przeznaczenia, wystąpienie o warunki zabudowy oraz działania marketingowe wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, itp. Zatem, zbywana część nieruchomości stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego – stosownie do obowiązującego orzecznictwa – transakcja zbycia części nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca przedmiotowy grunt nabył w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanego, w związku z zamierzonym zbyciem ww. działki, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Zainteresowany, w związku z dostawą przedmiotowej działki będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do jednorazowej czynności sprzedaży wydzielonej działki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.