Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-952/15-5/DG
z 22 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.) oraz pismem z dnia z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 18 listopada 2015 r. znak IPPP2/4512-952/15-2/DG (data doręczenia 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla refakturowanych usług przewozu osób taksówkami osobowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 13 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.) oraz pismem z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 18 listopada 2015 r. znak IPPP2/4512-952/15-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dla refakturowanych usług przewozu osób taksówkami osobowymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca z dniem 1 września 2015 r. rozpoczął świadczenie usług typu call center. W ramach usługi call center Wnioskodawca obsługuje podmioty (dalej: kontrahent, kontrahenci) świadczące usługi taksówek osobowych, o których to usługach mowa w pozycji 156 załącznika nr 3 do u.p.t.u. Usługi call center obejmują przyjmowanie i przekazywanie kierowcom kontrahentów drogą elektroniczną zleceń przewozu osób taksówką osobową pochodzących od zewnętrznych zleceniodawców. Kontrahenci mają licencje na przewóz taksówkami osobowymi. Z tytułu wykonanej usługi przewozu osób taksówką kontrahenci stosują 8% stawkę podatku od towarów i usług. Istnieją dwie kategorie zewnętrznych zleceniodawców - osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami (zleceniodawcy indywidualni) oraz przedsiębiorcy (zleceniodawcy korporacyjni).

W przypadku zleceń pochodzących od zleceniodawców indywidualnych usługa call center ogranicza się do przyjęcia zlecenia i przekazania kierowcy kontrahenta zlecenia usługi taksówki osobowej. Opłatę za wykonaną usługę pobiera bezpośrednio kierowca kontrahenta działając w jego imieniu i na jego rzecz. Nie powstaje stosunek prawny między zleceniodawcą indywidualnym a Wnioskodawcą. Z tytułu usługi call center Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie od kontrahenta - w wysokości zgodnie z umową z nim zawartą.

Inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku zleceniodawców korporacyjnych zamawiających usługi przewozu osób taksówkami. Co prawda i w tym przypadku Wnioskodawca przyjmuje zlecenie przewozu taksówką osobową, które następnie jest wykonywane przez kierowcę kontrahenta. Niemniej jednak, w odróżnieniu od zleceń indywidualnych, Wnioskodawca zawiera we własnym imieniu odrębne umowy ze zleceniodawcami korporacyjnymi. Z umów tych wynika, że Wnioskodawca będzie pośredniczył w sprzedaży usług przewozu osób taksówką, które to usługi będą wykonywane przez inne podmioty. W świetle zawartych umów zleceniodawcy korporacyjni rozliczają się bezpośrednio z Wnioskodawcą na podstawie wystawianych przez niego faktur VAT. Wnioskodawca wydaje zleceniodawcy karty przejazdów bezgotówkowych (vouchery), na których wypisana jest kwota należności za każdą wykonaną usługę przewozu, które są okazywane kierowcom kontrahenta. Kierowcy nie pobierają gotówki od okaziciela karty. W oparciu o dane dotyczące całkowitej wartości przejazdów w danym okresie rozliczeniowym kontrahent wystawia Wnioskodawcy fakturę VAT, którą Wnioskodawca refakturuje na zleceniodawcę korporacyjnego. W istocie Wnioskodawca odsprzedaje zleceniodawcy korporacyjnemu usługę zakupioną od kontrahenta świadczącego usługi przewozu osób taksówką. Dokonując refaktury Wnioskodawca odsprzedaje usługi po cenie wyższej niż cena zakupu (marża). Możliwe są przypadki refakturowania bez marży - po cenie zakupu. Ponadto Wnioskodawca wystawia kontrahentowi odrębną fakturę z tytułu wykonania usługi call center. Wnioskodawca nie ma licencji na przewóz taksówkami osobowymi.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 13 listopada 2015 r. uzupełnił stan faktyczny i wskazał, że Kontrahenci Wnioskodawcy świadczący usługi taksówek osobowych korzystają także ze zwolnienia z podatku VAT w związku z nieprzekroczeniem wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 u.p.t.u (150 tysięcy złotych rocznie). Usługi świadczone przez tych kontrahentów również są refakturowane przez Wnioskodawcę na rzecz zleceniodawców korporacyjnych.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 27 listopada 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że refakturowane przez Niego usługi przewozu osób taksówkami osobowymi należą do grupowania PKWiU z 2008 r. nr 49.32 – usługi taksówek osobowych.

W związku z powyższym opisem zadano ostatecznie następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT powinien stosować Wnioskodawca refakturujący na zleceniodawcę korporacyjnego usługi taksówek osobowych, o których mowa w pozycji 156 załącznika nr 3 do u.p.t.u. (49.32 PKWiU) w przypadku, gdy refakturowane usługi są świadczone przez:

1. podmioty zwolnione z VAT;
2. podmioty niekorzystające z ww. zwolnienia stosujące stawkę 8% ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca powinien stosować stawkę 8%. Zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 u.p.tu. usługi taksówek osobowych, jako wymienione w pozycji 156 złącznika nr 3 objęte są stawką 8%. Jednocześnie w odniesieniu do Wnioskodawcy zastosowanie znajduje art. 8 ust. 2a u.p.t.u. Przepis stanowi, że „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”. Wnioskodawca spełnia kryteria opisane w cytowanym przepisie, a w szczególności refakturując usługi przewozu taksówką działa w imieniu własnym, lecz na rzecz osoby trzeciej. Z przepisu nie wynika, aby podmiot refakturujący musiał posiadać szczególne uprawnienia wymagane dla danego rodzaju usług, a zatem Wnioskodawca, refakturując usługi, nie musi posiadać licencji na przewóz taksówkami osobowymi. W świetle przepisów prawa nie jest istotne również to, czy Wnioskodawca, refakturując usługi, stosuje marżę, czy też marży nie stosuje. Istotne znacznie ma natomiast to, że biorąc pod uwagę okoliczności zakreślonego stanu faktycznego, nie można twierdzić, że dochodzi do nawiązania stosunku prawnego między kontrahentem świadczącym usługi przewozu osób taksówkami a zleceniodawcą korporacyjnym. Stosunek prawny zostaje nawiązany odrębnie między kontrahentem świadczącym usługi przewozu a Wnioskodawcą oraz odrębnie między Wnioskodawcą a zleceniodawcą korporacyjnym. Na konieczność istnienia stosunku prawnego między usługodawcą a usługobiorcą wielokrotnie zwracał uwagę Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS), począwszy od sprawy Tolsma z 3 marca 1994 r., sygn. C-16/93. Tym samym Wnioskodawca, świadcząc usługi na rzecz zleceniodawcy korporacyjnego, z którym nawiązał stosunek prawny, powinien stosować stawkę VAT właściwą dla danego typu usług.

W okolicznościach sprawy są to usługi taksówek osobowych, do których stosuje się 8% stawkę podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy powinien on stosować stawkę 8% zarówno w przypadku refakturowania usług taksówek osobowych (pozycja 156 załącznik nr 3 do u.p.t.u. PKWiU 49.32) pochodzących od podmiotów (kontrahentów) korzystających ze zwolnienia z podatku VAT (ze względu na art. 113 ust. 1 u.p.tu) i podmiotów (kontrahentów) nie korzystających ze zwolnienia z podatku VAT. Taka stawka podatku VAT w obydwu przypadkach wynika z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 w zw. art. 8 ust. 2a u.p.t.u..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla świadczonych usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Treść powołanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że zawarta w nim definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Zatem, przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, niebędące dostawą towarów.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją poz. 156 – wymieniono usługi taksówek osobowych PKWiU 49.32.

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Celem refakturowania jest natomiast przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca z dniem 1 września 2015 r. rozpoczął świadczenie usług typu call center, w ramach których obsługuje podmioty (kontrahentów) świadczące usługi taksówek osobowych wymienione w pozycji 156 załącznika nr 3 do ustawy. Usługi call center obejmują przyjmowanie i przekazywanie kierowcom kontrahentów drogą elektroniczną zleceń przewozu osób taksówką osobową pochodzących od zewnętrznych zleceniodawców. Kontrahenci mają licencje na przewóz taksówkami osobowymi i na wykonane usługi przewozu osób taksówką stosują 8% stawkę podatku od towarów i usług.

Kontrahenci Wnioskodawcy świadczący usługi taksówek osobowych korzystają także ze zwolnienia z podatku VAT wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy (do kwoty 150.000 zł rocznie). Usługi świadczone przez tych kontrahentów również są refakturowane przez Wnioskodawcę na rzecz zleceniodawców korporacyjnych.

W przypadku zleceń od osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami usługa call center ogranicza się do przyjęcia zlecenia i przekazania kierowcy kontrahenta zlecenia usługi taksówki osobowej. Opłatę za wykonaną usługę pobiera bezpośrednio kierowca kontrahenta. Z tytułu usługi call center Wnioskodawca pobiera wyłącznie wynagrodzenie od kontrahenta.

W przypadku zleceniodawców korporacyjnych (przedsiębiorców) zamawiających usługi przewozu osób taksówkami Wnioskodawca także przyjmuje zlecenie przewozu taksówką osobową, które następnie jest wykonywane przez kierowcę kontrahenta. W tym przypadku Wnioskodawca zawiera we własnym imieniu odrębne umowy ze zleceniodawcami korporacyjnymi. Z umów tych wynika, że Wnioskodawca będzie pośredniczył w sprzedaży usług przewozu osób taksówką, które to usługi będą wykonywane przez inne podmioty.

Zgodnie z zawartymi umowami zleceniodawcy korporacyjni rozliczają się bezpośrednio z Wnioskodawcą na podstawie wystawianych przez niego faktur. Wnioskodawca wydaje zleceniodawcy karty przejazdów bezgotówkowych (vouchery), które są okazywane kierowcom kontrahenta. Kierowcy nie pobierają gotówki od okaziciela karty. Na podstawie danych dotyczących całkowitej wartości przejazdów w danym okresie rozliczeniowym kontrahent wystawia Wnioskodawcy fakturę, którą Wnioskodawca refakturuje na zleceniodawcę korporacyjnego, czyli odsprzedaje zleceniodawcy korporacyjnemu usługę zakupioną od kontrahenta świadczącego usługi przewozu osób taksówką. Dokonując refaktury Wnioskodawca odsprzedaje usługi po cenie wyższej niż cena zakupu (marża) lub refakturuje bez marży - po cenie zakupu. Ponadto Wnioskodawca wystawia kontrahentowi odrębną fakturę z tytułu wykonania usługi call center. Wnioskodawca nie ma licencji na przewóz taksówkami osobowymi.

Wnioskodawca wskazał, że refakturowane przez Niego usługi przewozu osób taksówkami osobowymi należą do grupowania PKWiU z 2008 r. - 49.32 – usługi taksówek osobowych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy refakturowane na rzecz klientów korporacyjnych usługi przewozu taksówkami osobowymi nabywane od ww. podmiotów podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

W świetle przedstawionego wyżej stanu prawnego należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu (czego nie należy utożsamiać z pośrednictwem w jej świadczeniu) – a jego udział przejawia się w odsprzedaży tych usług – to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych oraz udokumentować jej świadczenie fakturą.

W tym miejscu wyjaśnić również należy, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji odnośnie ustalonej przez strony ceny za wykonanie danej usługi (poza wynagrodzeniem ustalanym przez podmioty powiązane, o czym mowa w art. 32 ustawy – w rozpatrywanej sprawie nie wskazano takich zależności).

Wysokości kwoty należnej od nabywcy, czyli ceny sprzedaży, cytowany wyżej przepis art. 29a ust. 1 ustawy, ani inne przepisy prawa podatkowego nie regulują. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które regulują konsekwencje publiczno-prawne dokonania sprzedaży towaru/usługi – nie mogą mieć wpływu na wysokość ceny ustalonej przez strony umowy cywilnej lub określonej w drodze decyzji. Regulują to, co stanowi podstawę opodatkowania, ale nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób jej ustalenia.

W rozpatrywanej sprawie w związku z odpłatnym świadczeniem usług przewozu osób taksówką na rzecz przedsiębiorców należy odnieść się do treści art. 8 ust. 2a ustawy, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy”, pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Wspomniana „fikcja prawna”, wynikająca z art. 8 ust. 2a, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej.

Zatem, z uwagi na okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz klienta korporacyjnego, tj. obciążenie przedsiębiorcy kosztami usług taksówkowych należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy. Wynika to z faktu, że Spółka najpierw zapłaciła innym firmom za całość wykonanego świadczenia, a następnie odsprzedała te usługi klientowi korporacyjnemu, obciążając go odpowiednio kosztami ww. usług powiększonymi o stosowną marżę lub też bez marży. W myśl powołanego wyżej przepisu, Wnioskodawca działa w tej sprawie w imieniu własnym lecz na rachunek innego podmiotu, tj. klienta korporacyjnego, a zatem Spółka nabyła i wyświadczyła ww. kontrahentowi wymienione we wniosku usługi.

Jak wskazał Wnioskodawca refakturowane przez Niego usługi przewozu osób taksówkami osobowymi należą do grupowania PKWiU z 2008 r. nr 49.32 – usługi taksówek osobowych. Zatem wystawiane na rzecz klientów korporacyjnych faktury dokumentujące należności za wykonane usługi przewozu osób taksówkami, obejmujące należność z marżą jak i bez marży - po cenie zakupu - dokumentują wyłącznie wykonanie usługi przewozu osób taksówkami (PKWiU 49.32) i tym samym korzystają z opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 8% stosownie do art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 156 załącznika nr 3 do ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jak stanowi art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (ust. 9 art. 113).

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że przedmiotem odprzedaży będą także usługi przewozu osób taksówkami osobowymi nabywane od kontrahentów korzystających ze zwolnienia podmiotowego zawartego w art. 113 ustawy.

Zdaniem tut. Organu Wnioskodawca nabywając usługi przewozu osób taksówkami zarówno od podmiotu, który świadczy te usługi jako podatnik VAT zwolniony (korzystający ze zwolnienia wskazanego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy) jak i od czynnego podatnika VAT w przypadku odprzedaży tych usług dla klientów korporacyjnych będzie zobowiązany w wystawianych fakturach stosować opodatkowanie tych usług stawką dla nich właściwą – tj. stawką w wysokości 8%. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest możliwa sytuacja, w której podmiot nabywający usługi od kontrahentów o różnym statusie podatkowym (zwolniony, czynny podatnik VAT) mógłby odprzedawać te usługi adekwatnie do statusu kontrahenta (wykonawcy tych usług) – tj. stosując zwolnienie lub opodatkowanie VAT. Zatem w ww. sytuacji nie ma znaczenia, czy kontrahent faktycznie świadczący usługi przewozu osób taksówką korzysta ze zwolnienia podmiotowego czy jest podatnikiem VAT czynnym. Wobec tego Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT przy odprzedaży tych usług zobowiązany jest stosować stawkę podatku VAT obowiązującą dla usług przewozu osób taksówkami osobowymi w wysokości 8%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Należy jednocześnie podkreślić, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych przez niego usług według PKWiU. Tut. Organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usług według PKWiU, gdyż, zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje m.in. swoje usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.