Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-438/15/AD
z 27 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2015 r. (data wpływu do Biura – 12 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości wyłączenia z opodatkowania umowy sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości wyłączenia z opodatkowania umowy sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wieloletnim pracownikiem Parku Narodowego. Od wielu lat mieszka w segmencie budynku mieszkalnego należącego do tego Parku Narodowego (Skarbu Państwa). Park Narodowy w oparciu o przepis art. 104a ust. 5 ustawy o ochronie przyrody udzielił Wnioskodawcy 95% bonifikaty od wartości lokalu mieszkalnego, którego wartość szacunkowa została przez rzeczoznawcę majątkowego określona na kwotę 88 100 zł, co stanowi kwotę 83 695 zł, zatem do zapłaty za segment pozostaje kwota 4 405 zł.

Pomieszczenia przynależne: piwnica i boks garażowy zostały wycenione na łączną kwotę 7 200 zł, a udziały w prawie użytkowania wieczystego gruntu na łączną kwotę 5 900 zł. Zatem cała szacunkowa wartość nabywanego majątku wynosi 101 200 zł. Gdyby sprzedaży dokonywał inny podmiot niż Skarb Państwa, Wnioskodawca byłby zobowiązany do uiszczenia 2% podatku od czynności cywilnoprawnych od ww. wartości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zakupu przez Wnioskodawcę nieruchomości od Skarbu Państwa (Park Narodowy) w trybie art. 104a ust. 5 ustawy o ochronie przyrody istnieje podstawa do zwolnienia czynności sprzedaży z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynność zakupu nieruchomości od Skarbu Państwa (Park Narodowy) w trybie art. 104a ust. 5 ustawy o lasach (winno być: ustawy o ochronie przyrody) nie podlega podatkowi na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca jest zdania, że jego sytuacja jest analogiczna jak sytuacja leśników nabywających nieruchomości w trybie art. 40a ustawy o lasach. W opinii Wnioskodawcy, do sytuacji w której będzie się znajdował, ma pełne zastosowanie orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lutego 2015 r. sygn. akt II FSK 3580/14. Z wyroku tego wynika, że zawarte w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pojęcie „przepisy o gospodarce nieruchomościami” nie może być zawężane tylko do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, ale obejmuje także przepisy o gospodarowaniu nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego, zawarte w innych ustawach, w tym w ustawie o lasach.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości – 2%.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych. Oznacza to, że powyższe wyłączenie ma zastosowanie w tych sprawach, w których przepisy o gospodarce nieruchomościami stanowią dla określonych podmiotów materialnoprawną podstawę działania.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wieloletnim pracownikiem Parku Narodowego. Od wielu lat mieszka w segmencie budynku mieszkalnego należącego do tego Parku Narodowego (Skarbu Państwa). Park Narodowy w oparciu o przepis art. 104a ust. 5 ustawy o ochronie przyrody udzielił Wnioskodawcy 95% bonifikaty od wartości lokalu mieszkalnego, którego wartość szacunkowa została przez rzeczoznawcę majątkowego określona na kwotę 88 100 zł, co stanowi kwotę 83 695 zł, zatem do zapłaty za segment pozostaje kwota 4 405 zł.

Pomieszczenia przynależne: piwnica i boks garażowy zostały wycenione na łączną kwotę 7 200 zł, a udziały w prawie użytkowania wieczystego gruntu na łączną kwotę 5 900 zł. Zatem cała szacunkowa wartość nabywanego majątku wynosi 101 200 zł.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 782, ze zm.) stanowi, że ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. Zgodnie natomiast z jej art. 2 ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Ponadto ustawa o gospodarce nieruchomościami precyzuje na czym polegać może gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. Stosownie do art. 13 ust. 1 tej ustawy, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

Zgodnie z treścią art. 104a ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2015 r., poz. 1651), park narodowy może sprzedawać nieprzydatne parkowi narodowemu budynki mieszkalne, samodzielne lokale mieszkalne, samodzielne lokale użytkowe przeznaczone na garaże, zwane dalej „lokalami”. Lokal sprzedaje się wraz z pomieszczeniami przynależnymi oraz prawem związanym z prawem własności lokalu. Stosownie do treści art. 104a ust. 4 ustawy o ochronie przyrody, ustalenie ceny lokalu przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem ust. 5 (to właśnie na podstawie tego przepisu, tj. ust. 5 art. 104a ustawy – jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawcy ustalono cenę lokalu).

W przedmiotowej sprawie, ewentualne zastosowanie wyłączenia określonego w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych winno wiązać się więc z wykazaniem, że źródłem powstania danej czynności będzie konkretny przepis z zakresu gospodarki nieruchomościami. Tymczasem – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – do nabycia nieruchomości dojdzie w trybie art. 104a ustawy o ochronie przyrody. To oznacza, że podstawę do zbycia nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy stanowić będzie właśnie przepis art. 104a ustawy o ochronie przyrody, a nie przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Analiza cytowanego przepisu wskazuje, że zawiera on kompleksowe uregulowanie kwestii zbywania przez Park Narodowy nieprzydatnych budynków mieszkalnych, samodzielnych lokali mieszkalnych oraz samodzielnych lokali użytkowych przeznaczonych na garaże. Zawarte w nim przepisy określają bowiem nie tylko krąg osób uprawnionych do nabywania ww. nieruchomości na zasadach preferencyjnych, ale również sposób ustalania ceny i sposób jej zapłaty. Z tego też względu nie można uznać, że to przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami będą stanowić podstawę czynności sprzedaży. Powyższego nie zmienia także okoliczność odesłania w pewnych kwestiach, nieuregulowanych w ustawie o ochronie przyrody (jak np. przy ustalaniu ceny sprzedaży nieruchomości w art. 104a ust. 4 ustawy o ochronie przyrody), do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Odwołanie takie ma bowiem na celu jedynie uniknięcie powtarzania pewnych rozwiązań ustalonych w jednym akcie prawnym w kolejnej ustawie.

A zatem umowa sprzedaży nieruchomości, która ma zostać zawarta przez Wnioskodawcę, aby podlegała wyłączeniu od podatku od czynności cywilnoprawnych powinna zostać zawarta w trybie (na podstawie) przewidzianym ustawą o gospodarce nieruchomościami. Tymczasem tryb (podstawę) opisanej we wniosku czynności – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – będą stanowić postanowienia ww. ustawy o ochronie przyrody, tj. art. 104a tej ustawy. W żadnym przypadku nie można zatem uznać, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż nastąpi na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Nie można bowiem zgodzić się z Wnioskodawcą, że przepisy ustawy o ochronie przyrody, szczególnie art. 104a ust. 4 tej ustawy jest przepisem dotyczącym gospodarki nieruchomościami w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami i w związku z tym czynność sprzedaży przedmiotowej nieruchomości korzysta z wyłączenia z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zauważyć należy, iż faktem jest, że w konsekwencji ukształtowanej przez sądy administracyjne linii orzeczniczej przyjęto interpretację, że powyższy przepis określający wyłączenie od podatku od czynności cywilnoprawnych ma również zastosowanie do czynności cywilnoprawnych dokonywanych na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.U. z 2015 r., poz. 2100). Jednakże, jak wynika z treści wniosku sprzedaż nieruchomości następuje na podstawie ustawy o ochronie przyrody. Ustawa ta nie jest wymieniona w katalogu ustaw regulujących kwestie gospodarowania nieruchomościami, zamieszczonym w art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami jak ma to miejsce w przypadku ustawy o lasach.

Mając powyższe na uwadze, brak jest podstaw do stwierdzenia, że przedmiotowa sprzedaż zostanie dokonana na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami. Tym samym, umowa sprzedaży nieruchomości nie będzie mogła zostać zakwalifikowana jako czynność cywilnoprawna wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji, przedmiotowa umowa sprzedaży nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego – wskazać należy, iż orzeczenie to dotyczy konkretnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, ze w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sadów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.