Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-888/15-4/TR
z 28 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 11 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 17 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia zobowiązania – jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do powstania przychodu,
• prawidłowe – w odniesieniu do zwolnienia przedmiotowego oraz zeznania podatkowego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia zobowiązania.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 30 listopada 2015 r. nr ILPB2/4511-1-888/15-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 30 listopada 2015 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 11 grudnia 2015 r.), zaś w dniu 17 grudnia 2015 r. (data nadania 16 grudnia 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2014 r. Wnioskodawczyni – realizując interes i zalecenia swojego pracodawcy – odbywała szkolenie. W szkoleniu uczestniczyła na wniosek swojego pracodawcy. Pracodawca delegował Wnioskodawczynię na szkolenie – realizując w ten sposób obowiązek podnoszenia kwalifikacji pracowniczych swoich kadr. Kwalifikacje uzyskane w ramach szkolenia przez Wnioskodawczynię były niezbędne do właściwego wykonywania przez nią zadań na rzecz pracodawcy. W efekcie beneficjentem profitów związanych z kwalifikacjami uzyskanymi w wyniku szkolenia został pracodawca Wnioskodawczyni.

W 2014 r. – na swój wniosek – Wnioskodawczyni otrzymała decyzję władz uniwersytetu dotyczącą 80% zniżki w czesnym. Decyzja została wydana w oparciu o zarządzenie rektora z dnia 16 maja 2013 r., zgodnie art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365), art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.).

Zniżka w czesnym została przyznana Zainteresowanej na skutek umowy zawartej miedzy pracodawcą Wnioskodawczyni a uniwersytetem.

Skutkiem tej decyzji było zwolnienie Wnioskodawczyni z obowiązku opłaty sumy 13 600 zł w 2014 r. (tytułem zniżki w czesnym za studia).

Powyższe rozstrzygnięcie podjęte zostało na podstawie zarządzenia rektora w sprawie opłat za studia na uniwersytecie z dnia 16 maja 2013 r., w oparciu o umowę zawartą miedzy pracodawcą Zainteresowanej a uniwersytetem.

W 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymał z uniwersytetu informację PIT-8C za 2014 r. W PIT-8C, poz. D, pkt 25, wpisano „zniżka w czesnym – kwota 13 600 zł”.

W wyniku wezwania urzędu skarbowego, Zainteresowana złożyła korektę zaznania PIT-36 za 2014 r., w którym wykazał kwotę 13 600 zł jako przychód z tzw. innych źródeł i kwotę tę opodatkował wg obowiązującej skali.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego przez jednoznaczne wskazanie:

1. czy do zapłaty umorzonego zobowiązania była zobowiązana Wnioskodawczyni czy jej pracodawca, Zainteresowana podała, że zniżka na studia kwalifikacyjne była jej przyznana na podstawie umowy jej pracodawcy z organem prowadzącym uczelnię, na których odbywa studia. Gdyby pracodawca nie nawiązał takiej współpracy z uczelnią Zainteresowana wnioskowałaby o dofinansowanie przez pracodawcę studiów ze środków pracodawcy. W związku z tym, Zainteresowana uważa, że wnioskowana kwota umorzenia byłaby zobowiązaniem pracodawcy;
2. czy umorzenie dotyczyło opłaty za szkolenie czy za studia, Zainteresowana podała, że umorzenie dotyczyło opłaty za studia kwalifikacyjne. Kwalifikacje te są konieczne do realizowania zadań wynikających z umowy o pracę;
3. czy przedmiotowe umorzenie stanowiło świadczenie pomocy materialnej dla Wnioskodawczyni – przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty bądź ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, Zainteresowana podała, że przedmiotowe umorzenie stanowiło świadczenie pomocy materialnej na podstawie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym. Decyzję o przyznaniu świadczenia podjęła dyrektor generalna uczelni, na wniosek pracodawcy Zainteresowanej i Zainteresowanej, w oparciu o obowiązujące na uczelni przepisy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w zaistniałej sytuacji umorzenie opłaty za studia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy kwota związana z umorzeniem powinna być wykazana w rocznym zeznaniu podatkowym skutkując obowiązkiem wniesienia przez Wnioskodawczynię stosownego podatku od wykazanej kwoty umorzenia?
3. W efekcie, czy umorzenie opłaty za studia – ujęte przez uczelnię w PIT-8C, poz. D, pkt 25, jako „zniżka w czesnym” w kwocie 13 600 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy kwotę tą należy wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zniżka w czesnym nie stanowiła dla Zainteresowanej przychodu z innych źródeł – ponieważ beneficjentem profitów uzyskanych w wyniku szkolenia był pracodawca delegujący Wnioskodawczynię na szkolenie.

Zainteresowana odbywała szkolenie na wniosek swojego pracodawcy – który tym samym wypełniał kodeksowy obowiązek podnoszenia kwalifikacji swoich pracowników. W opinii pracodawcy dodatkowa wiedza, kwalifikacje i kompetencje są niezbędne do właściwej realizacji zadań powierzonych Wnioskodawczyni. W efekcie – to pracodawca skorzystał i w przyszłości korzystać będzie z profitów uzyskanych w wyniku szkolenia Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zniżka w czesnym wykazana w PIT-8C – w kwocie 13 600 zł nie stanowi przychodu Wnioskodawczyni i nie podlega opodatkowaniu.

Równocześnie, zdaniem Zainteresowanej, podjęcie decyzji przez władze uczelni dotyczące zwolnienia jej z opłaty za zajęcia dydaktyczne mają charakter pomocy materialnej.

Wnioskodawczyni uważa, ze nawet uznanie kwoty 13 600 zł – jako „nieodpłatne świadczenie”, a w efekcie przychód z tzw. „innych źródeł” określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest tożsame z obowiązkiem uiszczenia podatku.

Zdaniem Zainteresowanej – zniżka w czesnym wykazana w PIT-8C – w kwocie 13 600 zł – mieści się w katalogu zwolnień określonych w treści art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że powinna dokonać korekty rozliczenia deklaracji PIT-36 za 2014 r. i nie wykazywać zniżki w czesnym jako przychodu do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do powstania przychodu,
• prawidłowe – w odniesieniu do zwolnienia przedmiotowego oraz zeznania podatkowego.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą „nieodpłatne świadczenie” oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

W opisie przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu zdarzenia przyszłego Zainteresowana podała, że w 2014 r. – na swój wniosek – otrzymała decyzję władz uniwersytetu dotyczącą 80% zniżki w czesnym za studia. Skutkiem tej decyzji było zwolnienie Wnioskodawczyni z obowiązku opłaty sumy 13 600 zł w 2014 r. (tytułem zniżki w czesnym za studia). W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego przez jednoznaczne wskazanie, czy do zapłaty umorzonego zobowiązania była zobowiązana Wnioskodawczyni czy jej pracodawca, Zainteresowana podała, że zniżka na studia kwalifikacyjne była przyznana Wnioskodawczyni.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro beneficjentem przedmiotowego umorzenia (zwolnienia od obowiązku zapłaty) była Wnioskodawczyni – a nie, jak sama uważa we własnym stanowisku, jej pracodawca – wartość świadczenia otrzymanego od uczelni przez Zainteresowaną w postaci rzeczonego umorzenia – co do zasady – generuje po stronie Wnioskodawczyni przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w tejże części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ przychód co do zasady powstał.

Jednakże na podstawie przywołanego przez Zainteresowaną art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Z kolei w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego przez jednoznaczne wskazanie, czy przedmiotowe umorzenie stanowiło świadczenie pomocy materialnej dla Wnioskodawczyni – przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty bądź ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, Zainteresowana podała, że przedmiotowe umorzenie stanowiło świadczenie pomocy materialnej na podstawie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym.

Reasumując: ponieważ przedmiotowe umorzenie (zwolnienie z części opłat czesnego) stanowi – jak podała Zainteresowana – świadczenie pomocy materialnej na podstawie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, to rzeczone świadczenie jest wolne od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, kwota przedmiotowego świadczenia – ujęta w informacji PIT-8C – nie podlega wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowym Zainteresowanej.

Tym samym, w tejże części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.