Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-916/15-4/WM
z 8 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika – doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z 18 września 2015 r. (data wpływu: 22 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z 21 grudnia 2015 r. (data wpływu: 28 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 9 grudnia 2015 r. nr ILPB2/4511-1-916/15-2/WM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ponadto, pouczono Spółkę, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało wysłane 9 grudnia 2015 r. i skutecznie doręczone 14 grudnia 2015 r., zaś 28 grudnia 2015 r. do siedziby tut. Organu wpłynęło pismo z 21 grudnia 2015 r., stanowiące uzupełnienie wniosku (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego: 21 grudnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o (dalej jako: „A”, „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną na podstawie przepisów prawa polskiego, wchodzącą w skład międzynarodowej Grupy (dalej: „Grupa”).

W celu zwiększenia motywacji i zatrzymania wyróżniających się pracowników międzynarodowej Grupy, amerykańska spółka z Grupy (dalej: „Spółka Amerykańska” lub „ A Company”), której akcje notowane są na giełdzie w Stanach Zjednoczonych, oferuje pracownikom poszczególnych podmiotów „A” (w tym pracownikom Spółki) możliwość wzięcia udziału w Długoterminowym Planie Motywacyjnym (ang. Long-Term Incentive Plan; dalej jako: „Plan”).

Zgodnie z zasadami Planu, pracownicy poszczególnych spółek Grupy mają możliwość otrzymania warunkowego prawa do nabycia w przyszłości określonych świadczeń (dalej: „Warunkowe Prawo”), o ile spełnione zostaną warunki określone w regulaminie Planu:

1. pracownik na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym nastąpi przyznanie Warunkowego Prawa jest zatrudniony na określonym stanowisku zgodnie z wewnętrzną, korporacyjną nomenklaturą służbową stosowaną w Grupie (poziom 14 lub wyższy);
2. ocena pracownika za rok poprzedzający rok, w którym nastąpi przyznanie Warunkowego Prawa, wynosi co najmniej 2 (tygodnie ze sposobem dokonywania ocen pracowniczych stosowanym w ramach Grupy);
3. pracownik pozostaje zatrudniony w podmiocie z Grupy na dzień przyznania Warunkowego Prawa (wyjątki od tej zasady możliwe są wyłącznie w odniesieniu do pracownika przebywającego na urlopie macierzyńskim, przedłużonym urlopie wychowawczym, odbywającego służbę wojskową i pracownika przebywającego na urlopie związanym w opieką nad nowonarodzonym dzieckiem lub członkiem rodziny);
4. pracownik jest zatrudniony przez „A” lub jedną ze spółek zależnych, które są uprawnione do udziału w Planie na podstawie decyzji Zarządu Spółki amerykańskiej (dalej jako: „Zarząd”) – koszty dotyczące pracowników spółek zależnych są przez nią refakturowane na ww. spółki zależne.
   
   

Zapewnienie pracownikom Spółki możliwości udziału w Planie powoduje, że są oni bardziej związani z „A” jako pracodawcą oraz lepiej zmotywowani do jak najlepszego wykonywania swoich codziennych obowiązków służbowych. Od jakości pracy i zaangażowania zależy ocena każdego pracownika i możliwość awansu na kolejne szczeble zaszeregowania pracowników, które warunkują możliwość przystąpienia przez pracownika do Planu – co w oczywisty sposób przekłada się także na rozwój Spółki. Celem Planu jest także utrzymanie kadry pracowników wyróżniających się i kluczowej z perspektywy działalności Spółki. Duża rotacja pracowników – w szczególności pracowników pełniących wyższe funkcje (mających wyższy stopień zaszeregowania w strukturach Spółki) może bowiem negatywnie wpływać na bieżącą działalność Spółki i potencjalnie zakłócić zdolność generowania przez nią przychodów podatkowych.

Udział w Planie ma charakter dobrowolny i nie wymaga zawarcia przez Uczestnika dodatkowej umowy uczestnictwa ze Spółką Amerykańską. Prawo do udziału w Planie nie wynika również z umów o pracę zawartych przez Uczestników ze Spółką, ani z innych regulacji prawa pracy obowiązujących w Spółce.

W ramach uczestnictwa w Planie Spółka Amerykańska przyznaje Uczestnikom Warunkowe Prawo do nabycia w przyszłości po określonej cenie lub nieodpłatnie akcji Amerykańskiej Spółki lub otrzymania wypłaty gotówkowej, której wartość jest uzależniona od wartości akcji „A Company” (dalej: „Nagroda”). Poszczególne rodzaje świadczeń/Nagród funkcjonujących w ramach Planu mają postać:

1. Restricted Stock Units (RSUs) – Share-settled – w ramach tego instrumentu Uczestnik otrzymuje Warunkowe Prawo do darmowego nabycia w przyszłości akcji Spółki Amerykańskiej, których właścicielem stanie się dopiero po upływie okresu zawieszenia (tzw. vesting period); do momentu nabycia własności akcji Uczestnik ma również prawo do uzyskania ekwiwalentu dywidendy, która przysługiwałaby mu gdyby był właścicielem akcji;
2. Restricted Stock Units (RSUs) – Cash settled – w ramach tego instrumentu Uczestnik dostaje Warunkowe Prawo do otrzymania w przyszłości wypłaty pieniężnej stanowiącej równowartość określonej ilości akcji „A Company” zgodnie z ich wyceną po zakończeniu ustalonego w planie okresu zawieszenia; do upływy okresu zawieszenia Uczestnik ma również prawo do uzyskania ekwiwalentu dywidendy, która przysługiwałaby mu, gdyby był właścicielem akcji, których ekwiwalent pieniężny otrzyma po upływie okresu zawieszenia;
3. Stock options (opcje na akcje) – w ramach tego instrumentu Uczestnik dostaje Warunkowe Prawo do nabycia, po upływie określonego w Planie okresu zawieszenia akcji „A Company” po określonej cenie. Prawo to wygasa po upływie 10 lat, licząc od daty otrzymania opcji na akcje;
4. Stock Appreciation Rights (SARs) – Cash settled – w ramach tego instrumentu finansowego Uczestnik dostaje Warunkowe Prawo do otrzymania wypłaty pieniężnej stanowiącej ekwiwalent wzrostu wartości akcji Amerykańskie Spółki po zakończeniu okresu zawieszenia. Prawo to wygasa po upływie 10 lat od daty przyznania.
   
   

Co do zasady, Warunkowe Prawa przyznawane są Uczestnikom nieodpłatnie raz w roku (w lutym), a ich wysokość zdeterminowana jest zarówno oceną pracy każdego pracownika za rok poprzedni, jak również innymi miernikami zgodnie z zasadami Planu. W dniu przyznania Warunkowego Prawa Uczestnik nie dysponuje możliwością swobodnego rozporządzania ani dokonania realizacji praw przyznanych mu w ramach Planu (możliwość realizacji warunkowych uprawnień i otrzymania Nagrody następuje dopiero po upływie okresu wynikającego z zasad Planu).

Administratorem Planu jest „A Company”, a zasady Planu są zatwierdzane przez akcjonariuszy Amerykańskiej Spółki. Polska Spółka nie ma wpływu na ilość Nagród przyznanych poszczególnym osobom zatrudnionym w Polskiej Spółce.

Koszty związane z Uczestnictwem pracowników Spółki (dalej: „Pracownicy”) w Planie przenoszone są na Spółkę, tj. Spółka otrzymuje fakturę dotyczącą zbiorczej wartości kosztów poniesionej przez „A Company” w odniesieniu do uczestnictwa w Planie wszystkich Pracowników Spółki. Koszty te powstają dopiero w momencie realizacji uprawnień wynikających uczestnictwa w Planie, tj. w momencie nieodpłatnego otrzymania akcji, nabycia akcji po preferencyjnej cenie lub otrzymania wypłaty gotówkowej, której wartość uzależniona jest od wartości akcji lub jej wzrostu w określonym okresie czasu.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Spółka wskazała, że istnieją przesłanki do tego, aby uznać warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego w ramach uczestnictwa w programie motywacyjnym za instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z uczestnictwem w Planie Pracowników Wnioskodawcy, po stronie Pracowników powstanie przychód ze stosunku pracy zawartego z Wnioskodawcą, co skutkowałoby powstaniem po stronie Spółki obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do tego dochodu?
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr l, czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika, jeżeli przychód uzyskany przez Uczestników w ramach uczestnictwa w Planie stanowi przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. l pkt 10 ustawy o PDOF i podlega opodatkowaniu stawką 19% w momencie realizacji praw?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, kwalifikacja przychodu uzyskanego przez Pracowników w związku z uczestnictwem w Planie do jednego ze źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust. l ustawy o PDOF, ma kluczowe znaczenie dla określenia, czy po stronie Wnioskodawcy powstaną obowiązki płatnika.

W opinii Spółki, po stronie Pracowników uczestniczących w Planie w momencie realizacji praw wynikających z uczestnictwa w Planie, ani na żadnym innym etapie Planu nie dochodzi do powstania przychodu ze stosunku pracy zawartego pomiędzy Pracownikami a Wnioskodawca, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że o jakimkolwiek przychodzie powstającym w związku z uczestnictwem w Planie w momencie realizacji Warunkowego Prawa i otrzymania Nagrody można mówić wyłącznie w odniesieniu do tego rodzaju Warunkowych Praw, których realizacja polega na otrzymaniu wypłaty pieniężnej, której wysokość jest skalkulowana w oparciu o instrument bazowy w postaci wartości notowań akcji „A Company”.

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja Warunkowego Prawa w postaci rozliczenia gotówkowego w ramach Planu nie powinna jednak zostać zaklasyfikowana jako dochód ze stosunku pracy zawartego z Wnioskodawcą, ponieważ wypłata nie następuje za pośrednictwem Spółki, a warunki i okoliczności przyznania nagrody nie są zależne od Wnioskodawcy i nie wynikają z umów o pracę zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a osobami uczestniczącymi w Planach. W rezultacie na Wnioskodawcy nie powinny ciążyć obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z Nagrodami rozliczanymi pieniężnie.

W ocenie Wnioskodawcy, realizacja Warunkowego Prawa i otrzymanie Nagrody w postaci akcji „A Company” lub możliwości ich nabycia po cenie preferencyjnej nie prowadzi natomiast do powstania przychodu w momencie otrzymania Nagrody, gdyż o powstaniu przychodu na skutek transakcji związanymi z papierami wartościowymi można mówić dopiero w momencie ich zbycia lub realizacji praw z nich wynikających (dopiero wtedy znana jest wysokość przychodu uzyskanego ostatecznie w związku z preferencyjnym nabyciem akcji). Tym samym dopiero w momencie zbycia akcji, których własność Pracownicy nabyli na skutek uczestnictwa w Planie, powstanie po ich stronie przychód. Przychód ten będzie jednak przychodem z kapitałów pieniężnych, a nie przychodem ze stosunku pracy. Zatem na Spółce nie będą w związku z jego otrzymaniem ciążyły obowiązki płatnika. Do zadeklarowania tego przychodu i opodatkowania wg 19% stawki podatku od zysków kapitałowych będą zobowiązani Pracownicy Wnioskodawcy.

Uzasadnienie

W zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. l1 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PDOF”) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. l pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 12 ust. l ustawy o PDOF stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powyższych przepisów, aby powstał przychód podlegający opodatkowaniu (poza wyjątkami wymienionymi enumeratywnie w ustawie o PDOF) konieczne jest otrzymanie bądź postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych albo otrzymanie świadczenia w naturze. Natomiast przychód ze stosunku pracy powstanie, gdy pracownik otrzyma od pracodawcy pieniądze, wartości pieniężne albo świadczenia w naturze w związku z wypełnieniem swoich obowiązków w ramach stosunku pracy łączącego pracownika z pracodawcą.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca nie ma wpływu ani na to, który z Pracowników będzie partycypował w Planie, ani na rodzaj lub wysokość przyznanej Nagrody (jakkolwiek bezspornym jest fakt, że uczestnictwo Pracowników w Planie jest związane z zatrudnieniem przez Spółkę, oraz z pracą wykonywana przez Pracowników na jej rzecz i tym samym na rzecz całej Grupy). Pracownicy nie mogą również kierować do pracodawcy jakichkolwiek roszczeń związanych z zapisami lub realizacją postanowień Planu. Wnioskodawca nie dokonuje przekazania żadnych świadczeń, ani Nagród wynikających z Planu na rzecz Pracowników uczestniczących w Planie, co w ocenie Wnioskodawcy powoduje, że nie można mówić o przychodzie powstającym po stronie uczestników Planu z tytułu stosunku pracy zawartego z Wnioskodawcą.

Ponadto, umowy o pracę z pracownikami uczestniczącymi w Planie, ani inne dokumenty pracownicze funkcjonujące u Wnioskodawcy (np. Regulamin Wynagradzania) nie zawierają postanowień odnoszących się do możliwości udziału w Planie. Rola Wnioskodawcy sprowadza się w rzeczywistości wyłącznie do przyjmowania obciążeń kosztami związanymi z administracją i uczestnictwem Pracowników w Planie. Zdaniem Wnioskodawcy, sam fakt obciążania go ww. kosztami nie może przesądzać o kwalifikacji przychodu osiąganego przez uczestników do źródła, jakim jest stosunek pracy zawarty z Wnioskodawcą.

Podobne stanowisko w zakresie braku podstaw do opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników międzynarodowych grup w ramach planów motywacyjnych administrowanych przez podmiot inny niż pracodawca jako przychodów ze stosunku pracy przykładowo zostało zaprezentowane m. in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej 27 marca 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBII/2/415-1162/14/ŁCz;
• interpretacji indywidualnej wydanej 16 lutego 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB2/415-1025/14-2/AS.
  
  

W konsekwencji, jeśli Pracownicy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika określone w art. 31 ustawy o PDOF.

Dodatkowo, Wnioskodawca zwraca uwagę, że w latach poprzednich błędnie – zdaniem Wnioskodawcy – kwalifikował świadczenia uzyskane przez Pracowników w ramach uczestnictwa w Planie, jako dochody ze stosunku pracy zawartego pomiędzy Wnioskodawcą a Pracownikami. Tym samym, jeżeli stanowisko Wnioskodawcy co do odpowiedzi na pytanie nr l zostanie uznane za prawidłowe, Wnioskodawca zakłada, że będzie zobowiązany do dokonania stosownych korekt informacji PIT-11 oraz PIT-4R oraz skorygowania rozliczeń.

W zakresie pytania nr 2.

Art. 10 ust. l pkt 7 ustawy o PDOF stanowi, że źródłem przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. l pkt 10 ustawy o PDOF, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Jednocześnie art. 5a pkt 13 ustawy o PDOF stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. l pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: „ustawa o OIF”), z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

W świetle przepisu art. 2 ust. l pkt 2 ustawy o OIF instrumentami finansowymi są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnice,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Dodatkowo, zgodnie z treścią art. 3 pkt 28a o OIF, ilekroć w ustawie mowa jest o instrumentach pochodnych – rozumie się przez to opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Ponadto, zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. z 2001 r Nr 149, poz. 1674 ze zm.; dalej: Rozporządzenie) instrument pochodny to instrument finansowy, którego:

1. wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości, i
2. nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
3. rozliczenie nastąpi w przyszłości.
   
   

Do instrumentów pochodnych zalicza się w szczególności transakcje terminowe, takie jak kontrakty forward lub futures, opcje oraz kontrakty swap.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny (który będzie aktualny również w kolejnych latach funkcjonowania Planu) oraz wskazane powyżej definicje, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że przyznawane Uczestnikom w ramach Planu Warunkowe Prawa do otrzymania w przyszłości wypłat pieniężnych, których wartość jest uzależniona od wyceny instrumentu bazowego jakim są akcje „A Company” stanowi w ocenie Wnioskodawcy pochodny instrument finansowy w rozumieniu przepisów ustawy o OIF. W konsekwencji przychód z tytułu ich realizacji powinien stanowić przychód z kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 17 ust. l pkt 10 ustawy o PDOF.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 17 ust. 1b ustawy o PDOF, przychód ten powstaje w momencie realizacji praw wynikających z przyznanych instrumentów finansowych – w tym wypadku wypłat z tytułu Warunkowych Praw rozliczanych gotówkowo.

W świetle przepisu art. 30b ust. l ustawy o PDOF, od dochodów z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, wypłaty otrzymane przez Pracowników w związku z realizacją pochodnych instrumentów finansowych powinny podlegać opodatkowaniu 19% podatkiem od dochodów kapitałowych w roku ich otrzymania.

Pracownicy będą samodzielnie zobowiązani do zadeklarowania dla celów podatkowych powyższych kwot w zeznaniu rocznym PIT-38 oraz do przekazania w terminie składania zeznań rocznych kwot podatków wynikających z tych zeznań.

W odniesieniu zaś do Praw Warunkowych rozliczanych w postaci akcji „A Company” nabywanych nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych przez Pracowników, Spółka pragnie zauważyć, że przychód z tytułu uczestnictwa w Planie powstanie dopiero w momencie zbycia akcji. Powyższe wynika z faktu, że cechą charakterystyczną akcji, jako papieru wartościowego będącego przedmiotem obrotu giełdowego jest to, że może ona wygenerować dochód (lub stratę) dopiero w momencie zbycia.

Zdaniem Wnioskodawcy stale wahania kursów akcji powodują, że przed jej zbyciem (kiedy u zbywcy dochodzi do realnego przysporzenia w postaci otrzymanej ceny) nie dochodzi do powstania realnego i trwałego przysporzenia w majątku posiadacza akcji, a wartość posiadanych akcji do momentu ich zbycia powinna być traktowana jako wartość hipotetycznego przysporzenia, które mogłoby się zrealizować, gdyby akcje zostały zbyte.

Ponieważ wartość akcji jest zmienna i uzależniona od wielu czynników zarówno stricte biznesowych (kondycja ekonomiczna spółki emitującej akcje) jak i zupełnie niezależnych od emitenta (np. sytuacja geopolityczna w regionie, kryzys światowej gospodarki, itd.) do momentu zbycia akcji nabytych w ramach Planu nie można mówić o powstaniu po stronie Pracowników jakiegokolwiek przychodu w związku z uczestnictwem w Planie (rozumianego jako trwałe i bezzwrotne przysporzenie majątkowe). Przychód ten powstanie dopiero w momencie zbycia akcji, a jego źródłem będą w myśl art. 17 ust. l pkt 6 ustawy (kapitały pieniężne – dopisek Organu).

Dodatkowo zasada ta jest potwierdzona poprzez brzmienie art. 23 ust. l pkt 38 ustawy o PDOF, zgodnie z którym wydatków na objecie lub nabycie udziałów (akcji) nie zalicza się w poczet kosztów uzyskania przychodów aż do momentu zbycia tych udziałów (akcji). Tak sformułowane przepisy ustawy o PDOF w klarowny sposób wskazują, że intencją ustawodawcy jest opodatkowanie dochodów związanych z obrotem papierami wartościowymi tylko i wyłącznie w momencie ich odpłatnego zbycia. Natomiast fakt, że Uczestnicy Planu zakupili po preferencyjnej cenie, bądź otrzymali nieodpłatnie akcje „A Company” będzie, dla celów podatkowych, odzwierciedlony poprzez odpowiednio niższą wartość kosztów uzyskania przychodów, które obniżą podstawę opodatkowania w momencie zbycia akcji.

Zgodnie z powyższą argumentacją należy skonkludować, że w przypadku Warunkowych Praw rozliczanych w formie akcji „A Company” to uczestnicy Planu będą zobowiązani do rozliczenia dochodów uzyskanych z tytułu sprzedaży akcji nabytych w ramach Planu samodzielnie, poprzez odpowiednie złożenie zeznania PIT-38 i zapłatę podatku należnego, natomiast na „A” nie będzie ciążył obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów uzyskanych przez uczestników w ramach Planu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających.

Zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy, za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw.

Z kolei, w myśl art. 5a pkt 13 ww. ustawy podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych – oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 149, poz. 1674 ze zm.) instrument pochodny to instrument finansowy, którego:

• wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości, i
• nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
• rozliczenie nastąpi w przyszłości.
  
  

Podstawową cechą pochodnych instrumentów finansowych jest zatem uzależnienie ich wartości od wartości instrumentów bazowych, tj. np. stopy procentowe, wartości indeksu giełdowego, wartość akcji, itp.

Zgodnie z art. 8 ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

− podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z treścią art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu. Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej – nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną na podstawie przepisów prawa polskiego, wchodzącą w skład międzynarodowej Grupy.

W celu zwiększenia motywacji i zatrzymania wyróżniających się pracowników międzynarodowej Grupy, amerykańska spółka z Grupy, której akcje notowane są na giełdzie w Stanach Zjednoczonych, oferuje pracownikom poszczególnych podmiotów „A” (w tym pracownikom Spółki) możliwość wzięcia udziału w Długoterminowym Planie Motywacyjnym. Zgodnie z zasadami Planu, pracownicy poszczególnych spółek Grupy mają możliwość otrzymania warunkowego prawa do nabycia w przyszłości określonych świadczeń (dalej: „Warunkowe Prawo”), o ile spełnione zostaną warunki określone w regulaminie Planu, tj.:

1. pracownik na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym nastąpi przyznanie Warunkowego Prawa, jest zatrudniony na określonym stanowisku zgodnie z wewnętrzną, korporacyjną nomenklaturą służbową stosowaną w Grupie (poziom 14 lub wyższy);
2. ocena pracownika za rok poprzedzający rok, w którym nastąpi przyznanie Warunkowego Prawa, wynosi co najmniej 2 (zgodnie ze sposobem dokonywania ocen pracowniczych stosowanym w ramach Grupy);
3. pracownik pozostaje zatrudniony w podmiocie z Grupy na dzień przyznania Warunkowego Prawa (wyjątki od tej zasady możliwe są wyłącznie w odniesieniu do pracownika przebywającego na urlopie macierzyńskim, przedłużonym urlopie wychowawczym, odbywającego służbę wojskową i pracownika przebywającego na urlopie związanym w opieką nad nowonarodzonym dzieckiem lub członkiem rodziny);
4. pracownik jest zatrudniony przez Wnioskodawcę lub jedną ze spółek zależnych, które są uprawnione do udziału w Planie na podstawie decyzji Zarządu Spółki amerykańskiej (dalej jako: „Zarząd”) – koszty dotyczące pracowników spółek zależnych są przez nią refakturowane na ww. spółki zależne.
   
   

Zapewnienie pracownikom Spółki możliwości udziału w Planie powoduje, że są oni bardziej związani Wnioskodawcą jako pracodawcą oraz lepiej zmotywowani do jak najlepszego wykonywania swoich codziennych obowiązków służbowych. Od jakości pracy i zaangażowania zależy ocena każdego pracownika i możliwość awansu na kolejne szczeble zaszeregowania pracowników, które warunkują możliwość przystąpienia przez pracownika do Planu. Celem Planu jest także utrzymanie kadry pracowników, wyróżniających się i kluczowej z perspektywy działalności Spółki.

Udział w Planie ma charakter dobrowolny i nie wymaga zawarcia przez Uczestnika dodatkowej umowy uczestnictwa ze Spółką Amerykańską. Prawo do udziału w Planie nie wynika również z umów o pracę zawartych przez Uczestników ze Spółką ani z innych regulacji prawa pracy obowiązujących w Spółce. W ramach uczestnictwa w Planie Spółka Amerykańska przyznaje Uczestnikom Warunkowe Prawo do nabycia w przyszłości po określonej cenie lub nieodpłatnie akcji Amerykańskiej Spółki lub otrzymania wypłaty gotówkowej, której wartość jest uzależniona od wartości akcji „A Company” (dalej: „Nagroda”). Poszczególne rodzaje świadczeń/Nagród funkcjonujących w ramach Planu mają postać:

1. Restricted Stock Units (RSUs) – Share-settled – w ramach tego instrumentu Uczestnik otrzymuje Warunkowe Prawo do darmowego nabycia w przyszłości akcji Spółki Amerykańskiej, których właścicielem stanie się dopiero po upływie okresu zawieszenia (tzw. vesting period); do momentu nabycia własności akcji Uczestnik ma również prawo do uzyskania ekwiwalentu dywidendy, która przysługiwałaby mu gdyby był właścicielem akcji;
2. Restricted Stock Units (RSUs) – Cash settled – w ramach tego instrumentu Uczestnik dostaje Warunkowe Prawo do otrzymania w przyszłości wypłaty pieniężnej stanowiącej równowartość określonej ilości akcji „A Company” zgodnie z ich wyceną po zakończeniu ustalonego w planie okresu zawieszenia; do upływu okresu zawieszenia Uczestnik ma również prawo do uzyskania ekwiwalentu dywidendy, która przysługiwałaby mu, gdyby był właścicielem akcji, których ekwiwalent pieniężny otrzyma po upływie okresu zawieszenia;
3. Stock options (opcje na akcje) – w ramach tego instrumentu Uczestnik dostaje Warunkowe Prawo do nabycia, po upływie określonego w Planie okresu zawieszenia akcji „A Company” po określonej cenie. Prawo to wygasa po upływie 10 lat, licząc od daty otrzymania opcji na akcję;
4. Stock Appreciation Rights (SARs) – Cash settled – w ramach tego instrumentu finansowego Uczestnik dostaje Warunkowe Prawo do otrzymania wypłaty pieniężnej stanowiącej ekwiwalent wzrostu wartości akcji Amerykańskiej Spółki po zakończeniu okresu zawieszenia. Prawo to wygasa po upływie 10 lat od daty przyznania.
   
   

Co do zasady Warunkowe Prawa przyznawane są Uczestnikom nieodpłatnie raz w roku (w lutym), a ich wysokość zdeterminowana jest zarówno oceną pracy każdego pracownika za rok poprzedni, jak również innymi miernikami zgodnie z zasadami Planu. W dniu przyznania Warunkowego Prawa Uczestnik nie dysponuje możliwością swobodnego rozporządzania ani dokonania realizacji praw przyznanych mu w ramach Planu (możliwość realizacji warunkowych uprawnień i otrzymania Nagrody następuje dopiero po upływie okresu wynikającego z zasad Planu). Administratorem Planu jest „A Company”, a zasady Planu są zatwierdzane przez akcjonariuszy Amerykańskiej Spółki. Polska Spółka nie ma wpływu na ilość Nagród przyznanych poszczególnym osobom zatrudnionym w Polskiej Spółce.

Koszty związane z Uczestnictwem pracowników Spółki w Planie przenoszone są na Spółkę, tj. Spółka otrzymuje fakturę dotyczącą zbiorczej wartości kosztów poniesionej przez „A Company” w odniesieniu do uczestnictwa w Planie wszystkich Pracowników Spółki. Koszty te powstają dopiero w momencie realizacji uprawnień wynikających z uczestnictwa w Planie, tj. w momencie nieodpłatnego otrzymania akcji, nabycia akcji po preferencyjnej cenie lub otrzymania wypłaty gotówkowej, której wartość uzależniona jest od wartości akcji lub jej wzrostu w określonym okresie czasu.

Jak już wskazano przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, tj. jak w niniejszej sprawie - nie jest elementem umowy o pracę zawieranej przez beneficjentów programu ze Spółką polską lub regulaminu wynagradzania obowiązującego w Spółce polskiej, otrzymane od osoby trzeciej (od spółki amerykańskiej) - nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania został określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem (spółką polską) nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy pomimo, że koszty związane z uczestnictwem pracowników Spółki w Planie przenoszone są na Wnioskodawcę w ramach rozliczeń między spółkami z grupy kapitałowej.

Reasumując, stwierdzić zatem należy, że w związku z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Długoterminowym Planie Motywacyjnym, Uczestnicy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka Amerykańska przyzna pracownikom poszczególnych spółek wchodzących w skład Grupy prawo do udziału w Długoterminowym Planie Motywacyjnym w postaci odpłatnego, bądź też nieodpłatnego nabycia akcji Amerykańskiej Spółki lub otrzymania wypłaty gotówkowej, której wartość jest uzależniona od wartości akcji „A Company”. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzania imiennych informacji PIT-8C.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na to, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie wykonywać wobec swoich pracowników obowiązków płatnika, zatem nieuprawnionym jest przez tutejszy organ podatkowy rozpatrywanie w niniejszej interpretacji skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników Wnioskodawcy z tytułu udziału w Programie motywacyjnym. Wobec tego tut. Organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Jednocześnie należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W konsekwencji, niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, tj. w zakresie obowiązków płatnika i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (podatników – uczestników Planu).

W niniejszej sprawie Spółka nie jest organizatorem Planu. Plan wprowadzany jest przez Spółkę Amerykańską.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.