Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-875/15/IB
z 3 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2015 r. (data wpływu – 15 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą świadczeń rentowych ze Szwecji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą świadczeń rentowych ze Szwecji. Wezwaniem z dnia 19 listopada 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o uzupełnienie wniosku poprzez wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego. Pismem z dnia 24 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku i w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Klientka na rachunek prowadzony przez Bank otrzymuje ze Szwecji świadczenia pieniężne, które przyznane zostały Jej i dzieciom w związku ze śmiercią Jej męża, który pracował w Szwecji. Są to świadczenia:

1. zgodnie z dokumentem wydanym w dniu 28 kwietnia 2011 r. przez Urząd ds. Rentowych /Pensions Myndigheten (według przedłożonego tłumaczenia z języka szwedzkiego) renta po zmarłym, na którą składa się wydłużona renta okolicznościowa i renta gwarantowana, za okres marzec 2011 r. - październik 2020 r.
2. zgodnie z dokumentem wydanym w dniu 28 kwietnia 2011 r. przez Urząd ds. Rentowych/Pensions Myndigheten (według posiadanego przez Klientkę tłumaczenia z języka szwedzkiego) renta, na którą składa się: renta dla dziecka (Barnpension) i zasiłek po zmarłym (Efterlevnadstod), za okres marzec 2010 r. - styczeń 2019 r.

W uzasadnieniu wskazany wyżej urząd podał, że renta okolicznościowa (omstallningspension) wynosi 55% podstawy renty pośmiertnej męża. Renta gwarantowana (garantipension) obliczona została ze względu na okres ubezpieczeniowy męża w Szwecji - 2 lata. Jednocześnie podano, że decyzja została podjęta w oparciu o postanowienia: 80-82 rozdz. Kodeksu Ubezpieczeń Społecznych, 80 rozdz. 6 i 8 § § oraz 81 rozdz. 2 i 3 § § Kodeksu Ubezpieczeń Społecznych, 3 rozdz. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (EG) 1408/71 i 5 rozdz. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (EG) 883/2004.

Nadto podano, że Kodeks Ubezpieczenia Społecznego obowiązuje od stycznia 2011 r. Odnośnie renty sprzed tego czasu, obowiązują odpowiednie postanowienia starszego ustawodawstwa. Według oświadczenia Klientki w Szwecji nie jest pobierany podatek dochodowy od powyższych należności, a w Polsce nie otrzymuje Ona żadnych świadczeń po zmarłym mężu. Od wpływających na rachunek Klientki kwot Bank pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Klientka kwestionuje zasadność powyższej czynności twierdząc, że od otrzymywanych przez Nią świadczeń pieniężnych, które według Niej są świadczeniami rodzinnymi, nie powinna w Polsce płacić podatku dochodowego od osób fizycznych.

W uzasadnieniu wskazany wyżej urząd podał, że renta dziecięca wynosi 30% składek na rentę pośmiertną ojca dziecka. Zasiłek po zmarłym zaś to podstawowa ochrona dzieci, które dostają małą lub nie dostają żadnej renty na dziecko. Jednocześnie podano, że decyzja została podjęta w oparciu o postanowienia: 78-79 rozdz. Kodeksu Ubezpieczeń Społecznych, 3 rozdz. rozporządzenia Rady (EEG) 1408/71 za czas przed majem 2010 r., 5 rozdz. Parlamentu Europejskiego i rozporządzenia Rady (EG) 883/2004, 8 rozdz. rozporządzenia Rady (EEG) 1408/71 za czas przed majem 2010 r., 8 rozdz. Parlamentu Europejskiego i rozporządzenia Rady (EG) 883/2004.

Nadto podano, że Kodeks Ubezpieczenia Społecznego zaczyna obowiązywać od stycznia 2011 r. Do odpowiedniej renty za czas przed tą datą obowiązują odpowiednie postanowienia starszego ustawodawstwa.

Według oświadczenia Klientki w Szwecji nie jest pobierany podatek dochodowy od powyższych należności, a w Polsce dziecko nie otrzymuje żadnych świadczeń po zmarłym ojcu. Od wpływających na rachunek Klientki kwot Bank pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Klientka kwestionuje zasadność powyższej czynności twierdząc, że od otrzymywanych przez Nią świadczeń pieniężnych, które według Niej są świadczeniami rodzinnymi, nie powinna w Polsce płacić podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przesłanym uzupełnieniu wniosku wskazano, że sytuacja przedstawiona we wniosku dotyczy Klientki mającej miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy) w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od świadczeń pieniężnych przyznanych przez Szwecję w związku ze śmiercią męża Klientki, tj. od przyznanych Jej renty okolicznościowej i renty gwarantowanej oraz od przyznanych dziecku renty dziecięcej i zasiłku po zmarłym ojcu (które składają się na rentę dla dziecka), a otrzymywanych przez Nią w Polsce na rachunek w Banku, Bank powinien pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy przyznane i wypłacane Klientce przez Szwecję w związku ze śmiercią Jej męża renta okolicznościowa i renta gwarantowana podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego Bank od tych należności powinien naliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przyznane dziecku Klientki w związku ze śmiercią ojca i wypłacane Klientce przez Szwecję renta na dziecko i zasiłek po zmarłym podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego Bank powinien naliczać i pobierać od tych należności zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z Konwencją z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem RP a Szwecją w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów opisane wyżej świadczenia pieniężne podlegają opodatkowaniu w Polsce. Świadczenia te zostały przyznane w związku ze śmiercią męża Klientki i faktem, że pozostały małoletnie dzieci, które Ona wychowuje. Nie są one jednak świadczeniami rodzinnymi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie są zatem objęte zwolnieniem od ww. podatku. W konsekwencji Bank powinien od powyższych świadczeń naliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba że rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

W myśl art. 18 ust. 1 konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r., Nr 26, poz. 193) emerytury i inne podobne świadczenia otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych oraz renty powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Określenie "renty" oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez określony albo dający się ustalić okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania wypłat w zamian za w pełni dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku danej kwoty pieniężnej (art. 18 ust. 2 ww. Konwencji).

Przy tym, postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód „może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że świadczenia rentowe otrzymywane ze Szwecji przez Klientkę Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Szwecji.

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, znajduje zastosowanie określona w umowie metoda unikania podwójnego opodatkowania, tzw. metoda wyłączenia z progresją.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt a) ww. konwencji jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który stosownie do postanowień niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Szwecji, to Polska, z uwzględnieniem postanowień punktu (b), wyłączy taki dochód od opodatkowania. Polska, przy obliczaniu podatku należnego od pozostałego dochodu tej osoby, może zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ww. ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach.

Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent - pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.

Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty (art. 35 ust. 3 ww. ustawy).

Reasumując, świadczenia rentowe otrzymywane ze Szwecji przez Klientkę Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu – stosownie do art. 18 ust. 1 ww. konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji – zarówno w Szwecji, jak i w Polsce. Jednocześnie jednak, w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją określona w art. 22 ust. 1 pkt a) ww. konwencji, a tym samym ww. świadczenia – na podstawie tego postanowienia umowy – są zwolnione z opodatkowania w Polsce. W konsekwencji, od ww. dochodów Wnioskodawca – bank w Polsce nie ma obowiązku obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, 35-016 Rzeszów ul. Kraszewskiego 4a po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.