Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1351/15-2/EC
z 20 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej diet z tytułu podróży służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej diet z tytułu podróży służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest lekarzem dentystą, prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o wpis do CEIDG. Działalność ta została rozpoczęta w sierpniu 2015 r. Wnioskodawca nie posiada własnego gabinetu, w którym mógłby świadczyć usługi medyczne. Usługi te wykonuje więc na rzecz podmiotów wykonujących działalność leczniczą na terenie Polski. Wnioskodawca zawarł również umowę o świadczenie usług medycznych z podmiotem mającym siedzibę w Szwecji. Usługi te są wykonywane na terytorium Szwecji.

Obecnie Wnioskodawca świadczy więc usługi zarówno na terytorium Polski, jak i Szwecji, przy czym w celu świadczenia usług na terytorium Szwecji Wnioskodawca wyjeżdża do tego kraju na kilku-kilkunastodniowe okresy, z założenia nie przekraczające 3 tygodni, co czyni w ramach podróży służbowych, ujmując w kosztach uzyskania przychodów diety z tytułu takich podróży. Następnie przebywa w Polsce również kilka-kilkanaście dni, świadcząc usługi na rzecz polskich podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

Planowany łączny pobyt za granicą nie powinien przekroczyć 183 dni w roku.

Wnioskodawca nie wynajmuje na terytorium Szwecji mieszkania, nie posiada tam również swojego zakładu: oddziału, przedstawicielstwa, biura, budowy czy też osoby, która działa w jego imieniu i na jego rzecz (na podstawie pełnomocnictwa udzielonego do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to wykonuje).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi medyczne poza granicami kraju i wyjeżdżając w tym celu w zagraniczną podróż służbową, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów - za czas takiej podróży - wartość diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych do wysokości limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.01.2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167)?

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Oznacza to, że o ile tylko dany wydatek ma na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, a jednocześnie nie jest on ujęty w katalogu kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT, to stanowi on koszt uzyskania przychodów.

Bezsprzeczne jest, że koszt w postaci diety jest przez Wnioskodawcę ponoszony w celu osiągnięcia przychodów. Osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą ma prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie, które zostało wprowadzone w tym przepisie odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że uzyskując przychody z wykonywania usług medycznych poza granicami kraju i wyjeżdżając w tym celu w zagraniczną podróż służbową, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów - za czas takiej podróży - wartość diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych do wysokości limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.01.2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.