INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 1876/11 (data wpływu wyroku 30 kwietnia 2012 r.) oraz Wojewódzkiego Sądu w Szczecinie z dnia 14 października 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 504/09 (data wpływu prawomocnego wyroku 14 maja 2012 r.) – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia z dnia 29 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania dostawy nieruchomości wykorzystywanych w działalności rolniczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania dostawy nieruchomości wykorzystywanych w działalności rolniczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Jest Pan rolnikiem nieprowadzącym pozarolniczej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przed zawarciem związku małżeńskiego nabył Pan w dniu 22 sierpnia 1973 r. działkę rolną nr 360 o obszarze 4,19 ha. Nie zawierał Pan z żoną umów majątkowych rozszerzających wspólność ustawową. Zakupu ww. działki dokonał Pan z majątku dorobkowego, a zakup ten pozwolił rozpocząć działalność rolniczą, którą prowadzi Pan razem z żoną. Gospodarstwo było powiększane poprzez dokupowanie kolejnych gruntów. Obecnie jest to około 30 ha. Dodatkowo dzierżawi Pan, wraz z żoną, od Agencji Nieruchomości Rolnych około 8 ha ziemi rolnej (umowa dzierżawy kończy się w 2009 r.). Zakupione zostały tylko grunty rolne, które były wykorzystywane wyłącznie w celach rolniczych. Przez cały okres prowadzenia gospodarstwa nie sprzedawano żadnych gruntów, a także ich nie wydzierżawiano.

Majątek, który podlega sprzedaży nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz na potrzeby własne, czyli wykorzystania w celach rolniczych. Uprawiał Pan na nich m.in. różne zboża, ziemniaki, buraki cukrowe. Przez cały czas utrzymywał również inwentarz (kilkadziesiąt sztuk trzody chlewnej i około 10 krów), a przez wiele lat korzystał z kredytów na działalność rolniczą, udzielanych przez Bank. Powyższe działki, wraz z innymi nieruchomościami zabudowanymi, stanowiły gospodarstwo rolne, w skład którego wchodzi również dom.

Działki, które zostały sprzedane (nr: 360/4, 360/6, 360/7, 360/8, 360/10, 360/13, 360/12) oraz działki, które planuje Pan sprzedać (nr: 360/2, 360/3, 360/5, 360/11, 360/15, 360/16, 360/17, 360/18, 360/20, 360/21, 360/22, 360/23) pochodzą z podziału działki nr 360, zatwierdzonego decyzją Wójta Gminy z dnia 6 maja 2008 r. Powyższe działki nigdy nie były związane z działalnością gospodarczą i zostały nabyte z majątku dorobkowego. Nieruchomość, o której mowa wyżej, została nabyta w celu założenia gospodarstwa rolnego, a zatem nie z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży, lecz w celu prowadzenia działalności rolniczej. Sprzedaży tej nie można uznać za obrót nieruchomościami. W związku z tym przy sprzedaży ww. działek nie doszło do powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Obecnie jest Pan po operacji kręgosłupa i ze względu na stan zdrowia została Panu przyznana bezterminowa renta przez Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Pana żona również jest na rencie. Z uwagi na wiek i stan zdrowia oraz zamiar przejścia na wcześniejszą emeryturę podjął Pan działania mające na celu likwidację gospodarstwa rolnego i sprzedaż majątku, zaczynając od nieruchomości rolnych. Nie zamierza Pan przedłużać z Agencją Nieruchomości Rolnych umowy dzierżawy 8 ha ziemi, a wielkość inwentarza ograniczył do minimum - do kilku sztuk trzody chlewnej i jednej krowy (utrzymywanych na własne potrzeby). Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe przeznaczone zostaną na zaspokojenie potrzeb osobistych, przede wszystkim na podjęcie leczenia oraz remont domu, zakup samochodu.

Z uwagi na niemożność znalezienia nabywcy na całą działkę nr 360, postanowił Pan dokonać jej podziału geodezyjnego, a następnie, z uwagi na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wystąpił do Urzędu Gminy o określenie możliwości zabudowy. Pozwoliło to na szybsze znalezienie potencjalnych nabywców nieruchomości. Działki zostały sprzedane, jako działki niezabudowane. W celu szybszej sprzedaży podjął Pan również działania zmierzające do wybudowania sieci wodociągowej, która usytuowana będzie tylko przy głównej drodze oraz umieścił Pan na terenie działki tablicę informującą o możliwości nabycia gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż kilkunastu działek rolnych przekwalifikowanych na działki budowlane, z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe, na rzecz osób fizycznych lub prawnych, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie każda czynność, stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Musi być ona objęta zarówno zakresem przedmiotowym, jak również zakresem podmiotowym ww. ustawy. Działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy. Mając na względzie treść powołanych przepisów wskazał Pan, że ustawodawca wyraźnie powiązał pojęcie podatnika z pojęciem działalności gospodarczej, uzależniając przyznanie statusu podatnika od prowadzenia przez podmiot działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza związana jest z profesjonalnym obrotem i w związku z tym powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania (wyrok ETS w sprawie C-230/94 między Renatę Enkler, a Finanzamt Hamburg). Oznacza to, że celem ustawodawcy było obciążenie podatkiem od towarów i usług, z uwagi na jego charakter, podmiotów profesjonalnych. Podatek ten jest bowiem szczególną formą podatku obrotowego, pobieranego w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego w sposób zorganizowany i ciągły. W konsekwencji wykonywanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wówczas, gdy została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Oznacza to, że kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników osoby fizyczne, które takiej działalności nie prowadzą, nawet jeśli dokonują czynności podlegające opodatkowaniu.

Stwierdziła Pan, że działki, o których mowa we wniosku stanowią majątek prywatny, a ich sprzedaż jest realizacją prawa do swobodnego rozporządzenia własnym majątkiem. W związku z powyższym nie można uznać zbycia takiego gruntu za częstotliwą dostawę nieruchomości, a tym samym nie mieści się ona w definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy. Taka sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska powołał Pan wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05; z dnia 2 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1217/07; z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05; z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III Sa/Wa 4176/06.

Podkreślił Pan, iż tylko w przypadku, gdy czynności dostawy gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, będą wykonywane w okolicznościach wskazujących na zamiar prowadzenia działalności gospodarczej w ramach obrotu gruntami (w przypadku, gdy nastąpi sprzedaż działki w tym celu nabytej), wówczas strona stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług z chwilą dokonania transakcji. Zamiar częstotliwego dokonywania czynności ujawniony być musi w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Z chwilą uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, która została wydana z uwagi na brak planu zagospodarowania przestrzennego, zaprzestał Pan wykorzystywać grunt w działalności rolniczej, wobec czego stał się osobistym majątkiem.

Pana zdaniem, nie ma znaczenia fakt dokonania kilku transakcji na rzecz różnych dostawców, istotne jest, iż dokonując wyprzedaży swojego majątku nie działał w ramach działalności handlowej. Podobne stanowisko wyraził NSA w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym stwierdził, iż „sprzedaż majątku odrębnego, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług”. Powołane wyżej orzeczenie zostało podjęte w składzie siedmiu sędziów z uwagi na budzące wątpliwość zagadnienie prawne, a w związku z tym wyrok ten ma tzw. ogólną moc wiążącą.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 marca 2009 r. znak ITPP2/443-1092/08/PS uznano stanowisko Pana jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Wyrokiem z dnia 14 października 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 504/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, podzielając Pana stanowisko, uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wydanego wyroku WSA stwierdził, że wydzielenie działek budowlanych z gospodarstwa rolnego należy ocenić jako wycofanie składnika majątku przez rolnika z działalności rolniczej i przekazanie go na cele prywatne, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miał art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie należy mówić o pewnej sekwencji zdarzeń:

1. wycofaniu składnika majątku (gruntu) z działalności rolniczej i przekazaniu na cele osobiste,
2. sprzedaży ww. składnika majątku.

Pierwsza czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu, gdyż podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu zakupu gruntu, z którego wydzielono sporne działki budowlane. Natomiast stanowiąca następstwo ww. czynności sprzedaż działek budowlanych nie będzie podlegała opodatkowaniu, gdyż jako dotycząca majątku osobistego strony skarżącej jest poza zakresem zastosowania tego podatku.

Zdaniem Sądu, organ podatkowy naruszył przepis art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Sąd uznał, że organ z samego zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy błędnie przyjął, że w przedmiotowej sprawie należy opodatkować przedmiotowe czynności. Powyższe rozumienie ww. przepisu doprowadziło do uznania, że bez znaczenia pozostaje argumentacja, iż grunty nie były nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży, a nieruchomości te stanowią majątek osobisty, skoro grunty rolne były wykorzystywane do działalności rolniczej. W ocenie Sądu, działalność rolnicza jest specyficzną działalnością gospodarczą, a sprzedaż działek budowlanych nie mieści się w definicji działalności rolniczej przewidzianej w art. 2 pkt 15 ustawy, Takiego gruntu nie można też uznać za produkt rolny, w myśl definicji przewidzianej w art. 2 pkt 20 ustawy. W przedmiotowej sprawie fakt zbywania działek nasuwa konieczność rozpatrzenia możliwości wykonywania przez skarżącego działalności handlowej. Jednakże analiza okoliczności sprawy wskazuje, że taka działalność nie występuje. W niniejszej sprawie nabycie działek nie nastąpiło w celu ich odsprzedaży lecz w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Nie zgadzając się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, w skardze kasacyjnej z dnia 2 grudnia 2009 r., tut. organ podatkowy zakwestionował stanowisko Sądu pierwszej instancji.

W wydanym w dniu 16 lutego 2012 r. wyroku (sygn. akt I FSK 1876/11) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że orzeczenie Sądu I instancji odpowiada prawu, mimo błędnego uzasadnienia. Zadaniem organu podatkowego przy ponownym rozpoznaniu sprawy będzie zatem ustalenie, w oparciu o tezy zawarte zarówno w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt I FPS 3/07, jak i wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, czy skarżący sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), a co za tym idzie, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą, a w konsekwencji zorganizowaną.

W dniu 14 maja 2012 r. wpłynął do tut. organu wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 października 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 504/09, z klauzulą prawomocności.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 1876/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. ww. przepis stanowił, że przez towary rozumie rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964, Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 4 ust. 2 cyt. ustawy, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

Warunkiem opodatkowania danej czynności – w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kwestii uznania za działalność gospodarczą sprzedaży gruntów przez rolnika wypowiedział się Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, wskazując na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też zarządem majątkiem prywatnym. W wyroku tym, Trybunał stwierdził, iż osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można zostać uznana za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Okoliczność, iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, jest w tym zakresie bez znaczenia. Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Również Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w kwestii uznania za działalność gospodarczą sprzedaży gruntów. Zgodnie z wyrokiem I FPS 3/07 w celu uznania, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą jako handlowiec, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności, zamiar wykazany obiektywnymi dowodami), a w konsekwencji zorganizowaną. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Okoliczność, iż przed sprzedażą dokonano podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym. Fakt podjęcia takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Sąd w tym wyroku zaznaczył, iż koniecznym jest badanie okoliczności każdej konkretnej sprawy, gdyż to one decydują, czy określony podmiot w odniesieniu do danej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań – dokonana przez Pana sprzedaż gruntu (działek) podlegała (będzie podlegać) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż przyjęcie, że dany podmiot sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Taką formą może być nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Z treści wniosku wynika, że podjął Pan szereg zorganizowanych czynności zmierzających do sprzedaży przedmiotowych nieruchomości. Dokonał geodezyjnego podziału gruntu na mniejsze działki, wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz w celu uatrakcyjnienia działek podjął działania zmierzające do wybudowania sieci wodociągowej, a na jednej z działek umieścił tablicę z ofertą sprzedaży. Z tego też powodu uznać należy, że jest Pan profesjonalnie działającym handlowcem, zajmującym się zorganizowanym obrotem gruntami. Powyższe cechy są okolicznościami wskazującymi na prowadzenie przez Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, treść powołanych przepisów i stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 16 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 1876/11 wydanym w Pana sprawie, należy stwierdzić, że dokonana oraz planowana przez Pana sprzedaż działek gruntu podlegała (będzie podlegać) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż z normatywnych przesłanek, wynika aby uznać Pana za podatnika tego podatku.

Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Mając na uwadze ww. przepis wskazuje się, że uzupełnienie wniosku z dnia 9 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) nie było przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejsza interpretacja ocenia stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia z dnia 29 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.), gdyż jego treść (w tym stanowisko) była przedmiotem merytorycznego rozstrzygnięcia w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 1876/11 oraz Wojewódzkiego Sądu w Szczecinie z dnia 14 października 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 504/09, które zapadły na tle całokształtu okoliczności przedstawionych w tym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.