2015.09.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-573/15/AW
z 1 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami osobowymi, dotyczących nabycia paliwa, usług naprawy lub konserwacji, zakupu i montażu części zamiennych, taksometrów, kosztów parkingu i myjni - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami osobowymi, dotyczących nabycia paliwa, usług naprawy lub konserwacji, zakupu i montażu części zamiennych, taksometrów, kosztów parkingu i myjni.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług świadczącym w ramach swojej działalności usługi taksówkowe. W związku z charakterem wykonywanej działalności posiada flotę pojazdów samochodowych (samochodów osobowych) wykorzystywanych jako taksówki osobowe. W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT, nie świadczy usług zwolnionych lub niepodlegających temu podatkowi. Pojazdy samochodowe są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Do wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z pojazdami samochodowymi należą m.in.: nabycie paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (np. zakup taksometrów, koszty parkingu, myjni). Samochody służbowe są i będą użytkowane wyłącznie do realizacji przejazdów służbowych wykonywanych w ramach działalności Spółki, tj. osoby korzystające z tych pojazdów mogą wykorzystywać je wyłącznie do przejazdów służbowych. Fakt użytkowania ww. samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej Spółka zgłosi właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (na formularzu VAT-26) oraz będzie prowadzić dla każdego z samochodów ewidencję przebiegu według stosownego wzoru (ewidencja będzie zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 w związku z ust. 8 ustawy o VAT).

Spółka ustaliła zasady używania pojazdów samochodowych, z których wynika brak możliwości ich wykorzystania na cele niezwiązane z realizowanymi zadaniami służbowymi. Każdy kierowca w momencie rozpoczęcia współpracy ze Spółką jest informowany o obowiązku wykorzystywania samochodu wyłącznie w celach służbowych. Ponadto, zapisy umów regulujących zasady współpracy Spółki z kierowcami przewidują rozwiązanie umowy ze skutkiem natychmiastowym w przypadku użycia przez kierowcę samochodu służbowego na cele prywatne lub niedokonania rozliczenia codziennego po zakończeniu zmiany, które obejmuje m.in. odstawienie samochodu na parking Spółki. Protokół przekazania kierowcy samochodu podpisywany w momencie rozpoczęcia współpracy z danym kierowcą zobowiązuje go do wykorzystywania pojazdu zgodnie z przeznaczeniem i garażowania go w miejscu wskazanym przez Spółkę. Kierowca jest również obowiązany m.in. do niewykorzystywania samochodu do innych celów niż usługi taksówkowe, nieudostępniania pojazdu osobom trzecim oraz notowania przebiegu pojazdu przy każdorazowym tankowaniu paliwa.

Kierowca przed rozpoczęciem pracy każdorazowo ma obowiązek odebrania samochodu z parkingu Spółki oraz jego odstawienia po zakończeniu pracy. Odstawiony samochód pozostaje na parkingu Spółki do kolejnego dnia lub jest pobierany przez innego kierowcę na tych samych zasadach (z obowiązkiem odstawienia po zakończeniu pracy). Kierowcy nie są więc uprawnieni do używania samochodów na cele prywatne nawet sporadycznie czy jednorazowo. Tym samym Spółka wykluczyła możliwość korzystania z ww. samochodów w sposób niezwiązany z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Kadra Spółki na bieżąco nadzoruje przestrzeganie powyższych zasad oraz kontroluje w tym zakresie kierowców. Dodatkowo, nadzór nad używaniem pojazdów samochodowych polega na tym, że:

Z pojazdów samochodowych korzystają jedynie uprawieni kierowcy świadczący usługi taksówkowe; korzystanie z pojazdów odbywa się zgodnie z obowiązującymi w Spółce zasadami używania pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej.
Po zakończeniu pracy kierowcy mają obowiązek parkowania pojazdów samochodowych na parkingach wskazanych przez Spółkę bez możliwości ich wykorzystywania w tym czasie.
Parkowanie na dozorowanych parkingach wskazanych jako miejsce garażowania poza godzinami pracy podlega nadzorowi. Poza czasem realizacji obowiązków służbowych związanych z pracą określonych w dyspozycji wyjazdu kierowca nie posiada uprawnienia do pobierania samochodu z parkingu. Wyklucza to możliwość pobierania samochodu w godzinach innych niż czas pracy kierowcy. Nie dopuszcza się parkowania samochodów poza godzinami pracy w innych miejscach, w tym w miejscach zamieszkania kierowców.
Kierowcy nie są uprawnieni do wykorzystania pojazdów samochodowych do dojazdów z miejsca zamieszkania do pracy i z pracy, jak też innego wykorzystywania ich do celów prywatnych.
Tankowanie pojazdów samochodowych odbywa się poprzez karty paliwowe. Podczas tankowania zawsze podawany jest stan licznika. Podmiotami, które wydają/będą wydawać Spółce karty paliwowe służące do tankowania paliwa są/będą stacje paliw, na których są/będą tankowane samochody osobowe.
Istnieje nadzór nad używaniem pojazdów samochodowych w trakcie wykonywania obowiązków służbowych za pomocą GPS. Terminal umieszczony w każdym z pojazdów wyposażony jest w moduł GPS pozwalający na precyzyjną lokalizację pojazdu w każdym czasie.
Weryfikacja danych z systemu GPS pozwala potwierdzić prawidłowość korzystania z pojazdów (m.in. ewidencja przebiegu pojazdu oraz stan licznika podawany podczas tankowania jest porównywany z danymi z GPS oraz z zadaniami służbowymi zleconymi osobie korzystającej z pojazdu samochodowego).
Za każdym razem gdy kierowca rozpoczyna korzystanie z pojazdu, system obsługujący moduł GPS wymaga podania numeru rejestracyjnego pojazdu oraz stanu licznika, następuje też zapisanie lokalizacji GPS miejsca rozpoczęcia pracy kierowcy. W trakcie pracy po każdym zrealizowanym kursie wprowadzany jest aktualny stan licznika samochodu, system dodatkowo zapisuje lokalizację GPS, w której został zakończony kurs. Na potrzeby wewnętrzne systemu cała trasa przejazdu do klienta oraz z klientem jest zapisana w systemie. Spółka ma wgląd w wykonane trasy poszczególnych kierowców. Spółka może wygenerować w dowolnej chwili raport pracy wszystkich lub pojedynczego kierowcy zawierający dane określone w art. 86a ust. 7 w związku z ust. 8 ustawy o VAT.

Pojazdy opisane w niniejszym wniosku nie są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, nie są też pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Przedmiotem działalności Spółki nie jest oddawanie samochodów w odpłatne używanie (np. poprzez najem).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Spółka będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od ww. wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od ww. wydatków związanych z eksploatacją samochodów służbowych, takich jak: zakup paliwa, usług naprawy lub konserwacji oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (np. zakup i montaż części zamiennych, taksometrów, koszty parkingu, myjni).

Opisany w zdarzeniu przyszłym sposób wykorzystania pojazdów samochodowych i przyjęte w tym zakresie rozwiązania, ustalone zasady używania pojazdów i kontrola ich przestrzegania wskazują bowiem, że w analizowanym przypadku Spółka wykluczyła możliwość korzystania z ww. pojazdów w sposób niezwiązany z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz dopełni innych wymogów ustawowych w tym zakresie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej: „ustawa”), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności, opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje (z pewnymi zastrzeżeniami przewidzianymi w ustawie) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Natomiast, w myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy). Elementy składowe ewidencji zostały wskazane w art. 86a ust. 7 ustawy, zgodnie z którym powinna ona zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu;
2. datę i cel wyjazdu;
3. opis trasy (skąd - dokąd);
4. liczbę przejechanych kilometrów;
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem;

potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy). W przypadku niezłożenia w terminie takiej informacji, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 12 ust. 2 tejże ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Jak wynika z przywołanych przepisów, zgodnie z ogólną zasadą przewidzianą w art. 86a ust. 1 ustawy, od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Ustawodawca przyjął założenie, że pojazdy te - co do zasady - wykorzystywane są zarówno do działalności gospodarczej podatnika, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością (mieszanych).

Dlatego też, zdaniem Spółki, dla pełnego odliczenia podatku naliczonego fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu.

Przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania pojazdów. Przy czym, użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo nadzór nad używaniem pojazdu przez pracownika do celów służbowych, np. za pomocą GPS lub obowiązek zostawienia samochodu po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości jego pobrania poza tymi godzinami, w wyjazdy urlopowe, celem dojazdu do swojego miejsca zamieszkania, lub na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że warunki świadczące o tym, że pojazdy służbowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki będą spełnione. A mianowicie:

Spółka ustaliła zasady używania pojazdów samochodowych, z których wynika, brak możliwości ich wykorzystania na cele niezwiązane z realizowanymi zadaniami służbowymi.
Z pojazdów samochodowych korzystają jedynie uprawieni kierowcy świadczący usługi taksówkowe.
Każdy kierowca w momencie rozpoczęcia współpracy ze Spółką jest informowany o obowiązku wykorzystywania samochodu wyłącznie w celach służbowych.
Zapisy umów regulujących zasady współpracy Spółki z kierowcami przewidują rozwiązanie umowy ze skutkiem natychmiastowym w przypadku użycia przez kierowcę samochodu służbowego na cele prywatne lub nie dokonania rozliczenia codziennego po zakończeniu zmiany, które obejmuje m.in. odstawienie samochodu na parking Spółki;
Protokół przekazania kierowcy samochodu podpisywany w momencie rozpoczęcia współpracy z danym kierowcą, zobowiązuje go do wykorzystywania pojazdu zgodnie z przeznaczeniem i garażowania go w miejscu wskazanym przez Spółkę.
Kierowca jest również obowiązany m.in. do niewykorzystywania samochodu do innych celów niż usługi taksówkowe, nieudostępniania pojazdu osobom trzecim oraz notowania przebiegu pojazdu przy każdorazowym tankowaniu paliwa.
Kierowca przed rozpoczęciem pracy, każdorazowo ma obowiązek odebrania samochodu z parkingu Spółki oraz jego odstawienia w to samo miejsce po zakończeniu pracy.
Odstawiony samochód pozostaje na parkingu Spółki do kolejnego dnia lub jest pobierany przez innego kierowcę na tych samych zasadach (z obowiązkiem odstawienia po zakończeniu pracy).
Kierowcy nie są uprawnieni do używania samochodów na cele prywatne nawet sporadycznie czy jednorazowo.
Każdy samochód ma prowadzoną ewidencję przebiegu pojazdu zgodnie ze wzorem. Tym samym Spółka wykluczyła możliwość korzystania z ww. samochodów w sposób niezwiązany z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Kadra Spółki na bieżąco nadzoruje przestrzeganie powyższych zasad oraz kontroluje w tym zakresie kierowców. Dodatkowo, nadzór nad używaniem pojazdów samochodowych polega na tym, że:

Po zakończeniu pracy kierowcy mają obowiązek parkowania pojazdów samochodowych na parkingach wskazanych przez Spółkę bez możliwości ich wykorzystywania w tym czasie.
Parkowanie na dozorowanych parkingach wskazanych jako miejsce garażowania poza godzinami pracy podlega nadzorowi. Poza czasem realizacji obowiązków służbowych związanych z pracą określonych w dyspozycji wyjazdu kierowca nie posiada uprawnienia do pobierania samochodu z parkingu. Wyklucza to możliwość pobierania samochodu w godzinach innych niż czas pracy kierowcy. Nie dopuszcza się parkowania samochodów poza godzinami pracy w innych miejscach, w tym w miejscach zamieszkania kierowców.
Kierowcy nie są uprawnieni do wykorzystania pojazdów samochodowych do dojazdów z miejsca zamieszkania do pracy i z pracy, jak też innego wykorzystywania ich do celów prywatnych.
Tankowanie pojazdów samochodowych odbywa się poprzez karty paliwowe. Podczas tankowania zawsze podawany jest stan licznika.
Istnieje nadzór nad używaniem pojazdów samochodowych w trakcie wykonywania obowiązków służbowych za pomocą GPS. Terminal umieszczony w każdym z pojazdów wyposażony jest w moduł GPS pozwalający na precyzyjną lokalizację pojazdu w każdym czasie.
Weryfikacja danych z systemu GPS pozwala potwierdzić prawidłowość korzystania z pojazdów (m.in. ewidencja przebiegu pojazdu oraz stan licznika podawany podczas tankowania jest porównywany z danymi z GPS oraz z zadaniami służbowymi zleconymi osobie korzystającej z pojazdu samochodowego).
Za każdym razem gdy kierowca rozpoczyna korzystanie z pojazdu, system obsługujący moduł GPS wymaga podania numeru rejestracyjnego pojazdu oraz stanu licznika, następuje też zapisanie lokalizacji GPS miejsca rozpoczęcia pracy kierowcy. W trakcie pracy po każdym zrealizowanym kursie kierowca wprowadza aktualny stan licznika samochodu, system dodatkowo zapisuje lokalizację GPS, w której został zakończony kurs. Na potrzeby wewnętrzne systemu cała trasa przejazdu do klienta oraz z klientem jest zapisana w systemie. Spółka ma wgląd w wykonane trasy poszczególnych kierowców. Spółka może wygenerować w dowolnej chwili raport pracy wszystkich lub pojedynczego kierowcy zawierający dane określone w art. 86a ust. 7 w związku z ust. 8 ustawy o VAT.

Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z pojazdem samochodowym wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również - określony w art. 86 ust. 12 ustawy - wymóg zgłoszenia faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego. Fakt użytkowania ww. samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej Spółka zgłosi właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oraz będzie prowadziła dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdów według określonego wzoru.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, w opisanym zdarzeniu przyszłym samochody służbowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki, zatem będą spełnione - wynikające z treści art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 3 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy - przesłanki warunkujące nabycie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od opisanych wydatków.

Na uwagę zasługuje fakt, że podobne stanowisko w kwestii możliwości pełnego odliczenia podatku VAT od opisanych wydatków dotyczących pojazdów samochodowych prezentują także organy podatkowe m.in. w następujących indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

z dnia 20 marca 2015 r., sygn. ILPP5/443-291/14-4/KG, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu;
z dnia 23 lutego 2015 r., sygn. IPTPP4/443-844/14-4/BM, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi;
z dnia 23 stycznia 2015 r., sygn. ITPP2/443-1460/14/PS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodów służbowych, takich jak: zakup paliwa, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (np. zakup i montaż taksometrów, koszty parkingu, myjni, części zamiennych). Opisany w zdarzeniu przyszłym sposób wykorzystania pojazdów samochodowych i przyjęte w tym zakresie rozwiązania, ustalone zasady używania pojazdów i kontrola ich przestrzegania wskazują bowiem, że w analizowanym przypadku Spółka wykluczyła możliwość korzystania z ww. pojazdów w sposób niezwiązany z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz dopełni innych wymogów ustawowych w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na gruncie podatku od towarów i usług są uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, przepis art. 86a uległ zmianie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (…).

Na podstawie ust. 4 tego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Jednocześnie wskazuje się, że przez okres rozliczeniowy należy rozumieć okres rozliczeniowy właściwy dla podatnika z tytułu rozliczeń dla celów podatku od towarów i usług, czyli w zależności od tego jak rozlicza się podatnik – miesiąc lub kwartał.

Na podstawie art. 86a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd,
obejmuje:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel udostępnienia pojazdu,
3. stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
6. imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Z powyższych przepisów dotyczących prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wynika, że musi ona potwierdzać brak użytku prywatnego pojazdu. Prawidłowo prowadzona ewidencja powinna zawierać elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Zapis w ewidencji przebiegu pojazdu − z punktu widzenia potwierdzenia wykorzystania pojazdu do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej podatnika – nie powinien wzbudzać wątpliwości. Co istotne, w przypadku wadliwości prowadzonej ewidencji (np. niepełne zapisy, luki w poszczególnych pozycjach, sprzeczne zapisy, niezgodność w zakresie stanu licznika ze stanem rzeczywistym, itp.), niespełniona zostaje jedna z przesłanek warunkujących uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, skutkująca prawem do ograniczonego odliczenia podatku. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione 2 warunki: sposób wykorzystania pojazdów samochodowych przez podatnika musi wskazywać na wyłączne przeznaczenie ich do działalności gospodarczej (wykluczony użytek prywatny) oraz fakt ten musi zostać dodatkowo potwierdzony prawidłowo prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy nowelizującej z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionej we wniosku kwestii odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych (napraw, paliwa, itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Artykuł 86a ust. 4 pkt 1 tej ustawy stanowi, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Należy przy tym wskazać, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego, w pewnych sytuacjach może być nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych (przykładowo za pomocą GPS) lub − w przypadku używania pojazdu przez pracownika do celów służbowych − obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa. Nie można natomiast obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej w przypadku, gdy zostaną ustalone zasady używania pojazdów, jednakże nie istnieją żadne zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzeganie − przykładowo istnieje zakaz używania przez pracowników pojazdów do celów prywatnych, jednakże nikt nie weryfikuje czy zakaz ten jest respektowany.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że o ile przedmiotowe samochody osobowe będą faktycznie wykorzystywane – jak wskazano we wniosku – wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki i złoży ona naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach, a zasady ich używania określone przez Spółkę obiektywnie potwierdzać będą, że pojazdy te wykorzystywane będą wyłącznie w działalności gospodarczej (kierowcy rzeczywiście nie będą wykorzystywali ich do celów prywatnych, np. celem dojazdu do miejsca zamieszkania), co dodatkowo potwierdzać będą prowadzone od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej ewidencje przebiegów spełniające ustawowe wymogi, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu tych samochodów, usług ich naprawy lub konserwacji, zakupu i montażu części zamiennych, taksometrów, kosztów parkingu i myjni, pod warunkiem, że nie będą zachodzić wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy nadmienić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin