Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-1261/15/HD
z 29 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskiwanych z produkcji materiału siewnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskiwanych z produkcji materiału siewnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą głownie działalność rolniczą (w ok. 95%) oraz działalność gospodarczą (w ok. 5%). Działalność rolnicza Wnioskodawcy sprowadza się do upraw roślin na 500 ha gruntów własnych i hodowli bydła (ok. 200 szt.)

W ramach uprawy roślinnej, na ok. 30% pól, Wnioskodawca uprawia materiał siewny zbóż, tj. żyto, pszenicę, pszenżyto, jęczmień i owies. Zboże co roku uprawiane jest na innym polu zachowując tzw. zmianowanie.

Produkcja zboża siewnego w gospodarstwie ma charakter sezonowy i odbywa się przy pomocy maszyn i sprzętu, który jest powszechnie używany do innych prac rolnych. Prace te wykonują również pracownicy, którzy wykonują przede wszystkim inne prace rolne.

Uprawa materiału siewnego jest bardzo podobna do uprawy każdego innego zboża na cele paszowe. Różnica wynika z niżej wymienionych wymogów:

• zasianiu kwalifikowanego materiału siewnego,
• szczególnej dbałości, aby w uprawie nie pojawiły się obce nasiona chwastów i obcych zbóż poprzez chemiczne bądź ręczne zwalczanie.

Po zbiorach i przewiezieniu zboża do magazynów w zależności od zapotrzebowania na materiał siewny wykonuje się następujące czynności:

• czyszczenie,
• pakowanie,
• zaprawianie zaprawą nasienną.

Wnioskodawca podaje, że w tym zakresie posiada odpowiednie uprawnienia i zgody, oraz spełnia wymagania nałożone przepisami prawa Inspekcji Nasiennej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy produkcja materiału siewnego zbóż w gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy jest działalnością rolniczą czy pozarolniczą działalnością gospodarczą, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to działalność rolnicza, a więc nieopodatkowana podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca powołuje się na art. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym przepisów prawa nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz na art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym produkcja materiału siewnego.

Cała działalność Wnioskodawcy sprowadza się do prowadzenia upraw rolnych w ten sposób, by końcowym produktem były ziarna zbóż do dalszego siewu.

Według Wnioskodawcy, gdyby produkcję materiału siewnego zbóż uznać za działalność gospodarczą, to dużym problemem okazałoby się wydzielenie tej działalności z działalności rolniczej tak, aby „uchwycić” prawidłowo koszty związane z tą działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednakże przepisów tej ustawy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Konsekwencją uregulowań zawartych w powołanym przepisie jest wprowadzona – dla celów tej ustawy – zawarta w art. 2 ust. 2 definicja działalności rolniczej oraz w art. 2 ust. 3 – definicja działów specjalnych produkcji rolnej, z których uzyskiwane dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca). Stan nieprzetworzony to taki stan produktu, który nie różni się w sposób istotny od stanu, w jakim produkt ten znajdował się bezpośrednio po jego wytworzeniu. A zatem zastosowanie wobec produktu określonych procesów technologicznych, na skutek czego nabrał on nowych cech czy właściwości, wyklucza uznanie produktu za nieprzetworzony.

Z kolei działami specjalnymi produkcji rolnej – w myśl art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącymi źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 4 tej ustawy – są natomiast uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy w art. 10 ust. 1 pkt 3 wymieniona została pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą głownie działalność rolniczą (w ok. 95%) oraz działalność gospodarczą (w ok. 5%). Działalność rolnicza Wnioskodawcy sprowadza się do upraw roślin na 500 ha gruntów własnych i hodowli bydła (ok. 200 szt.) W ramach uprawy roślinnej, na ok. 30% pól, Wnioskodawca uprawia materiał siewny zbóż, tj. żyto, pszenicę, pszenżyto, jęczmień i owies. Zboże co roku uprawiane jest na innym polu zachowując tzw. zmianowanie. Produkcja zboża siewnego w gospodarstwie ma charakter sezonowy i odbywa się przy pomocy maszyn i sprzętu, który jest powszechnie używany do innych prac rolnych. Prace te wykonują również pracownicy, którzy wykonują przede wszystkim inne prace rolne. Uprawa materiału siewnego polega na zasianiu kwalifikowanego materiału siewnego, szczególnej dbałości, aby w uprawie nie pojawiły się obce nasiona chwastów i obcych zbóż poprzez chemiczne bądź ręczne ich zwalczanie, zbiór, czyszczenie, pakowanie, zaprawianie zaprawą nasienną. Wnioskodawca podaje, że w tym zakresie posiada odpowiednie uprawnienia i zgody, oraz spełnia wymagania nałożone przepisami prawa Inspekcji Nasiennej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że produkcja materiału siewnego zbóż z własnego gospodarstwa Wnioskodawcy – w myśl art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest działalnością rolniczą. Działania polegające na poddaniu nasion chemicznemu bądź ręcznemu zwalczaniu obcych nasion chwastów i zbóż, ich zbiór, czyszczenie, pakowanie, zaprawianie zaprawą nasienną – nie wykraczają poza zakres działalności rolniczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z punktu widzenia przepisów tej ustawy fakt użycia maszyn i sprzętu pozostaje bez znaczenia przy kwalifikowaniu tego rodzaju działań do działalności rolniczej. Ponadto, z uwagi na okoliczność, że uzyskany przychód z produkcji materiału siewnego zbóż powstaje w wyniku prowadzonej działalności rolniczej, wykluczona jest możliwość zaliczenia tego przychodu do przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznacza to, że dochody uzyskiwane z produkcji materiału siewnego zbóż z gospodarstwa Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.