Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-897/15-4/RM
z 11 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 28 października 2015 r.), uzupełnionym w dniu 18 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada października 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10 listopada 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 18 listopada 2015 r., (data wpływu 20 listopada 2015 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 listopada 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W roku 2007 spółka A. wybudowała budynek usługowo-mieszkalny. Pozwolenie na jego użytkowanie uzyskano w dniu 31 października 2007 r. (decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego). W dniu 19 grudnia 2007 roku budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany od stycznia 2008 roku. Od chwili przekazania do użytkowania, budynek w całości jest wykorzystywany tylko w celach działalności gospodarczej Spółki.

Od dnia 1 kwietnia 2006 r. spółka A. jest zarejestrowana jako czynny płatnik VAT. W związku z tym, Spółka skorzystała z prawa do odliczenia VAT od wydatków poniesionych na wybudowanie w/w budynku.

W grudniu 2015 roku Spółka zamierza przekazać w/w budynek na cele osobiste wspólników.

Czynność ta jest dostawą towarów w myśl art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, że taka dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (gdyż minęły więcej niż dwa lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem a przekazaniem budynku na cele osobiste), a tym samym na podstawie art. 43 ust. 1 pkt l0 ustawy o VAT, Spółka nie musi naliczać podatku VAT od takiej dostawy towarów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że wydatki na ulepszenie budynku wynoszą mniej niż 30%. Budynek nie był przedmiotem sprzedaży podlegającej opodatkowaniu VAT ani nie był przedmiotem umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze. Pomimo tych faktów, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle w/w przepisów i wyroku sądowego, do pierwszego zasiedlenia doszło w roku 2007.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy taka dostawa towarów (przekazanie budynku w opisanej sytuacji) jest objęta zwolnieniem zapisanym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, pierwsze zasiedlenie nastąpiło w dniu 31 października 2007 r., a tym samym upłynęły ponad dwa lata od tego zdarzenia. W związku z powyższym nie musi naliczać podatku VAT od takiej dostawy towaru.

Na mocy art. 2 pkt 14 lit a) ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 14 maja 2015 roku (sygn. akt I FSK 382/14), Spółka stoi na stanowisku, że z chwilą przeznaczenia budynku do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, po jego wybudowaniu doszło do pierwszego zasiedlenia. „Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112, stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit a) ustawy o VAT z artykułem 12 ust 1 lit a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit a) ustawy o VAT warunku „w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji i podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu część oddał pod najem, a część na potrzeby własnej działalności gospodarczej, albowiem w obu przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Tym samym Spółka używając budynek w całości do celów działalności gospodarczej spełnia warunki przewidziane dla zwolnienia zapisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, podatnik podatku od towarów i usług, wskazał, że w 2007 r. Spółka wybudowała budynek usługowo-mieszkalny. W dniu 19 grudnia 2007 roku budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany od stycznia 2008 roku. Spółka skorzystała z prawa do odliczenia VAT od wydatków poniesionych na wybudowanie w/w budynku. W grudniu 2015 roku Spółka zamierza przekazać w/w budynek na cele osobiste wspólników.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy przekazanie budynku w opisanej sytuacji jest objęte zwolnieniem zapisanym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przekazanie na cele prywatne wspólników przedmiotowego budynku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Jak wynika z powołanych powyższej przepisów nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług, przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa, przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu oraz przekazanie to następuje na cele osobiste wspólników. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca planuje dokonać nieodpłatnego przekazania budynku należącego do jego przedsiębiorstwa (towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na cele prywatne wspólników. Wnioskodawca odliczał podatek naliczony związany z tą inwestycją. Zatem planowana transakcja przekazania budynku na cele prywatne wspólników podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie określone w ww. przepisie dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia łub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle przytoczonego przepisu kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy. Stosownie do tego przepisu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można uznać m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy, winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, bowiem zarówno sprzedaż, jak i najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Oznacza to, że wybudowanie lub dokonanie ulepszeń o wartości powyżej 30% wartości początkowej we własnym zakresie, nawet z prawem do odliczenia VAT przy budowie lub modernizacji, nie prowadzi do pierwszego zasiedlenia, jeżeli obiekty te były wykorzystywane wyłącznie na potrzeby własnej działalności i nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, sprzedaży, aportu lub innej czynności opodatkowanej podatkiem VAT, w całości lub części.

Tym samym należy stwierdzić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy znajdzie zastosowanie w odniesieniu do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie dostawy są one zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w 2007 r. Wnioskodawca wybudował budynek, który w całości jest wykorzystywany tylko w celach działalności gospodarczej Spółki. Nakłady ponoszone na ulepszenie budynku są mniejsze niż 30% jego wartości początkowej. Budynek nie był przedmiotem umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze. Nie był też przedmiotem sprzedaży.

Analiza okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie prawa podatkowego prowadzą do wniosku, że przekazanie przedmiotowego budynku na cele prywatne wspólników, jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie spełnia warunków do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Nie można się zgodzić ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że w dniu 31 października 2007 r. doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W odniesieniu do powołanego przez Stronę wyroku NSA z dnia 14 maja 2015 r., sygn. I FSK 382/14, wskazać należy, że definicja pierwszego zasiedlenia zawarta jest w tzw. słowniczku ustawowym, zamieszczonym w przepisach ogólnych ustawy. Umieszczenie zaś jakiejś definicji w przepisach ogólnych danej ustawy przesądza o zasięgu, który obejmuje obszar całego tekstu ustawy. Oznacza to, że na gruncie ustawy o VAT nie jest możliwe posługiwanie się pojęciem pierwszego zasiedlenia w innym znaczeniu niż to, które zostało określone w ww. art. 2 pkt 14 ustawy. Nie można zatem rozumieć tego terminu w sposób potoczny. Aby zatem można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik użytkował nieruchomość do działalności gospodarczej, nie oznacza to, że została ona zasiedlona. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, leasing. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa, leasing są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 lutego 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 1359/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Stwierdzić należy, że z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata. Należy również podkreślić, że przepisy krajowe, w niniejszym zakresie, nie sprzeciwiają się regulacjom wspólnotowym. Z definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat. Dyrektywa nie zawiera definicji „pierwszego zasiedlenia”, stanowiącego przesłankę wyłączenia ze zwolnienia dostawy budynków i związanych z nimi gruntów. Należy zauważyć, że wskazane w art. 12 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE kryterium „pierwszego zasiedlenia” może być zastąpione innymi kryteriami, takimi jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają odpowiednio pięciu i dwóch lat (art. 12 ust. 2 akapit trzeci Dyrektywy). Skoro wskazany przepis art. 12 ust. 2 zdanie trzecie Dyrektywy daje możliwość państwom członkowskim określenia własnych zasad (kryteriów) dotyczących opodatkowania dostawy budynków i budowli, to tym samym należy przyjąć, że daje również możliwość definiowania pojęcia „pierwsze zasiedlenie”. Ustawodawca krajowy z możliwości tej skorzystał. W sytuacji kiedy przepisy Dyrektywy w istocie nie definiują pierwszego zasiedlenia, przepisy krajowe nie odstępując od tego kryterium jedynie je doprecyzowały (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1581/10, (www.orzeczenia.nsa. gov.pl), jak również wyrok WSA z dnia 23 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1767/14, oraz wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 lipca 2014 r. sygn. akt. I SA/Gd 646/14.

W analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której budynek usługowo- mieszkalny wybudowany przez Wnioskodawcę, następnie przez niego ulepszany (przy czym nakłady poniesione na ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku) był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby własnej działalności gospodarczej i nigdy nie był oddany w użytkowanie w wykonaniu czynności opodatkowanych. Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że przekazanie ww. budynku z majątku Spółki na cele osobiste wspólników odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia. Zatem, do ww. transakcji przekazania budynku z majątku Spółki na cele osobiste wspólników, nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponadto należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie wykluczone jest również zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawca korzystał z prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na wybudowanie budynku, wykorzystywanego w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W konsekwencji, nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka do zastosowania zwolnienia z podatku określona w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit a) ustawy.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca korzystał z prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na wybudowanie budynku, który ma być przedmiotem planowanej transakcji i budynek ten nie był wykorzystywany w działalności zwolnionej z podatku VAT, w konsekwencji, w analizowanej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że planowana transakcja przekazania budynku na cele osobiste wspólników stanowi czynność opodatkowaną, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Jednocześnie ww. transakcja będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, wobec czego nie są spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto jak wykazano powyżej do ww. czynności nie znajdą również zastosowania zwolnienia z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2. W konsekwencji transakcja przekazania budynku na cele osobiste wspólników będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art.. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.