INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 21 maja 2012 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 marca 2012 r. znak ILPP2/443-1667/11-4/SJ w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży dywidendy rzeczowej, doręczoną w dniu 15 marca 2012 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 marca 2012 r znak ILPP2/443-1667/11-4/SJ, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek Wnioskodawcy reprezentowanego przez Doradcę Podatkowego z dnia 6 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży dywidendy rzeczowej – zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 marca 2012 r. znak ILPP2/443-1667/11-4/SJ, stwierdzając nieprawidłowość zajętego przez Wnioskodawcę w ww. wniosku stanowiska.

We wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością chce, w celu upublicznienia i pozyskania kapitałów na dalszy rozwój, chcąc równocześnie zachować pełną kontrolę nad działalnością operacyjną, powołać spółkę komandytowo-akcyjną, w której obejmie funkcję komplementariusza. Do grona akcjonariuszy SKA chce zaprosić osoby fizyczne będące jej udziałowcami. Statut SKA będzie przewidywał możliwość wypłaty akcjonariuszom dywidendy w formie świadczenia niepieniężnego (dywidenda w naturze) ustalonego w ten sposób, że wartość bilansowa świadczenia niepieniężnego będzie odpowiadała kwocie, jaka przypadałaby na akcjonariusza w przypadku wypłaty dywidendy pieniężnej, obliczonej według zasad udziały w zyskach SKA. Wnioskodawca – udziałowiec Sp. z o.o. – planuje objąć akcje w nowotworzonej spółce komandytowo-akcyjnej. W przypadku zaś otrzymania dywidendy w formie niepieniężnej – w razie decyzji udziałowców co do wypłacenia dywidendy za dany rok, jak również co do wypłacenia jej w takiej formie – Wnioskodawca nie wyklucza w dalszej perspektywie zbycia jej przedmiotu na rynku. Należy wskazać, iż w razie podjęcia przez udziałowców decyzji o wypłaceniu dywidendy w formie niepieniężnej, jej przedmiotem, co za tym idzie, także przedmiotem ewentualnego zbycia, będzie zawsze nieruchomość zabudowana (lokal mieszkalny). Dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ewentualną dostawą najprawdopodobniej nie miną dwa lata. W stosunku do zbywanej nieruchomości Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Wnioskodawca nie będzie także ponosił wydatków (w ogóle, a z pewnością wydatków przekraczających 30% wartości początkowej obiektu) na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których takie prawo (do odliczenia) uzyska. Wreszcie wskazać należy, iż Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał nieruchomości lub jej części do czynności opodatkowanych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż z punktu widzenia problemu prawnego postawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest istotna okoliczność, czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym; niewątpliwie bowiem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie on występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Niemniej jednak z ostrożności procesowej Zainteresowany wyjaśnia, iż jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, z pewnością jednak nie w zakresie działalności gospodarczej związanej z wynajmem i sprzedażą mieszkań, takowej bowiem nie prowadzi (ad. pyt. 1 i 3). Przedmiot otrzymanej dywidendy nie będzie nadto wykorzystywany w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Należy także wskazać, iż nie planuje on w przyszłości dokonywać sprzedaży innych nieruchomości, niż otrzymane w wyniku podziału zysków w SKA (o ile takowe zostaną wypłacone i o ile Walne Zgromadzenie zadecyduje o wypłacie dywidendy w formie niepieniężnej); powyższe nie wyklucza możliwości zbycia nieruchomości stanowiących obecnie majątek prywatny Zainteresowanego, co jednakże leży poza zakresem przedmiotowym wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. Odnośnie natomiast pytania nr 2 wezwania Wnioskodawca poinformował, że we wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. wyraźnie wskazano (ostatnie zdanie przedstawionego zdarzenia przyszłego), iż Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał nieruchomości lub jej części do czynności opodatkowanych. Powyższe nie wyklucza natomiast wynajmowania otrzymanego mieszkania jako nieruchomości stanowiącej mienie prywatne, co również leży poza zakresem przedmiotowym wniosku o interpretację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez akcjonariusza przedmiotu wypłaconej mu dywidendy rzeczowej będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, na tak postawione pytanie należy odpowiedzieć negatywnie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 (VATU), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 VATU podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług. Ani bowiem formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani też okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w każdym przypadku konieczne jest ustalenie, w jakim charakterze występuje podmiot dokonujący określonej czynności. Aby uznać, że działa on w charakterze podatnika VAT, należy stwierdzić, czy czynność ta została dokonana w ramach wykonywania jednego z rodzajów działalności wymienionych w art. 15 ust. 2 VATU (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 13 stycznia 2010 r. I FSK 1640/08).

W myśl art. 15 ust. 1 VATU, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na ceł lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest zatem od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 8 grudnia 2009 r., I FSK 1334/08, sprzedaż majątku własnego nie jest nigdy i w żadnych okolicznościach działaniem tworzącym przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ewentualna sprzedaż przez Wnioskodawcę rzeczy uzyskanej jako wypłata dywidendy z SKA będzie niewątpliwie działaniem w sferze prywatnej akcjonariusza – osoby fizycznej. Dokonując tej sprzedaży Wnioskodawca korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania w tym zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU, tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy tytułem rozwinięcia, iż przypisanie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym, zamiaru nabycia nieruchomości celem odsprzedaży, wymagałoby w pierwszej kolejności przypisania Wnioskodawcy samego zamiaru jej nabycia. Tymczasem, jak wskazano na wstępie, otrzymanie nieruchomości zabudowanej będzie efektem ewentualnego wypłacenia przez Spółkę dywidendy w formie niepieniężnej, nie zaś decyzji Wnioskodawcy co do jej nabycia. Wypłacenie dywidendy przez SKA następuje wyłącznie przy spełnieniu przesłanek określonych w Kodeksie spółek handlowych, przy czym jest to decyzja (zarówno do samego podziału zysku, jak i formy realizacji tego prawa) nadrzędnego organu Spółki – Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy SKA, która w przypadku tej Spółki wymaga dodatkowo zgody wyrażonej przez wszystkich komplementariuszy Spółki, a co również wynika z Kodeksu spółek handlowych.

Co za tym idzie, Wnioskodawca, który będzie tylko jednym z akcjonariuszy SKA nie zaś jej „organem”, z pewnością zaś nie jest (i nie może być) jednocześnie jej jedynym akcjonariuszem i jedynym komplementariuszem, nie będzie mógł samodzielnie decydować za Walne Zgromadzenie o wypłaceniu dywidendy, tak samo jak nie będzie miał samodzielnego wpływu na formę, w jakiej dywidenda ta zostanie wypłacona. A skoro tak, to nie można Wnioskodawcy w żadnym razie przypisać działania polegającego na nabywaniu nieruchomości celem ich odsprzedaży. W przedstawionych na wstępie okolicznościach Wnioskodawca może bowiem otrzymać nieruchomość wbrew swojej woli (decyzji), a decyzja o jej sprzedaży będzie związana li tylko z chęcią pozbycia się niepotrzebnego składnika majątku prywatnego. Nawet zatem możliwość przypisania Wnioskodawcy zamiaru odsprzedania nieruchomości już w momencie uzyskania wiedzy, co do planowanego przez Spółkę wypłacenia dywidendy w formie niepieniężnej, wyklucza możliwość uznania, iż Wnioskodawca z tym zamiarem tą nieruchomość nabędzie.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w pełnym zakresie. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie bowiem w ogóle występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W wydanej w dniu 12 marca 2012 r. interpretacji indywidualnej znak ILPP2/443-1667/11-4/SJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu – działając w imieniu Ministra Finansów – uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży dywidendy rzeczowej.

W interpretacji wskazano, iż sprzedaż przez akcjonariusza Spółki przedmiotu wypłaconej mu dywidendy rzeczowej (lokalu mieszkalnego) będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, korzystającą ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Nie zgadzając się z ww. interpretacją Wnioskodawca reprezentowany przez Doradcę Podatkowego pismem z dnia 22 marca 2012 r. (data nadania 23 marca 2012 r., data wpływu do tut. Biura 27 marca 2012 r.) wezwał do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji przepisów podatkowych.

Pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. znak ILPP2/443/W-17/12-2/SJ, stanowiącym odpowiedź na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w przedmiotowej sprawie.

Wobec powyższego, pismem z dnia 14 maja 2012 r. Wnioskodawca reprezentowany przez Doradcę Podatkowego, za pośrednictwem Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na indywidualną interpretację z dnia 12 marca 2012 r. znak ILPP2/443-1667/11-4/SJ.

W złożonej skardze Strona zarzuciła działającemu z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu naruszenie przepisów:

1. art. 14c § 1 w związku z art. 14b § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej OrPodU), poprzez wydanie interpretacji indywidualnej dla zdarzenia przyszłego innego, niż przedstawione przez Skarżącego,
2. art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej VATU), poprzez uznanie, iż przedstawione w stanie faktycznym czynności polegające na ewentualnej sprzedaży – raz na jakiś czas – nieruchomości otrzymanej przez Skarżącego tytułem realizacji prawa do udziału w zyskach spółki komandytowo-akcyjnej, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stawiając powyższe zarzuty, Skarżący wniósł o:

1. uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości;
2. zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania wg norm przypisanych wraz z kosztami zastępstwa procesowego świadczonego przez doradcę podatkowego.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 14 maja 2012 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży dywidendy rzeczowej – jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Stosownie do treści art. 348 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są akcjonariusze, którym przysługiwały akcje w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Statut może upoważnić walne zgromadzenie do określenia dnia, według którego ustala się listę akcjonariuszy uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy). Dzień dywidendy nie może być wyznaczony później niż w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia powzięcia uchwały, o której mowa w art. 347 § 1. Uchwałę o przesunięciu dnia dywidendy podejmuje się na zwyczajnym walnym zgromadzeniu.

Jak wynika z § 3 powołanego przepisu, zwyczajne walne zgromadzenie spółki publicznej ustala dzień dywidendy oraz termin wypłaty dywidendy. Dzień dywidendy może być wyznaczony na dzień powzięcia uchwały albo w okresie kolejnych trzech miesięcy, licząc od tego dnia.

W myśl § 4 cytowanego przepisu, dywidendę wypłaca się w dniu określonym w uchwale walnego zgromadzenia. Jeżeli uchwała walnego zgromadzenia takiego dnia nie określa, dywidenda jest wypłacana w dniu określonym przez radę nadzorczą.

Z analizy powyższych przepisów wynika zatem, iż akcjonariusze spółki, którym przysługiwały akcje w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku uprawnieni są do dywidendy za dany rok obrotowy. Konstrukcja przepisu przewiduje zatem możliwość wypłaty dywidendy za każdy rok obrotowy funkcjonowania spółki uzależniając prawo do niej, posiadaniem akcji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością planuje, w celu upublicznienia i pozyskania kapitałów na dalszy rozwój, chcąc równocześnie zachować pełną kontrolę nad działalnością operacyjną, powołać spółkę komandytowo-akcyjną, w której obejmie funkcję komplementariusza. Do grona akcjonariuszy SKA chce zaprosić osoby fizyczne będące jej udziałowcami. Statut SKA będzie przewidywał możliwość wypłaty akcjonariuszom dywidendy w formie świadczenia niepieniężnego (dywidenda w naturze). Przedmiotem dywidendy niepieniężnej – a co za tym idzie, przedmiotem ewentualnego dalszego rozporządzenia przez Zainteresowanego – będzie zawsze nieruchomość zabudowana (lokal mieszkalny). Dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ewentualną dostawą najprawdopodobniej nie miną dwa lata. W stosunku do zbywanej nieruchomości Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Wnioskodawca nie będzie także ponosił wydatków (w ogóle, a z pewnością wydatków przekraczających 30% wartości początkowej obiektu) na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których takie prawo (do odliczenia) uzyska. Ponadto, Zainteresowany nie będzie wykorzystywał nieruchomości lub jej części do czynności opodatkowanych. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, iż nie planuje w przyszłości dokonywać sprzedaży innych nieruchomości, niż otrzymane w wyniku podziałów zysków w SKA – o ile takowe zostaną wypłacone i o ile Walne Zgromadzenie zadecyduje o wypłacie dywidendy w formie niepieniężnej. Jednocześnie Wnioskodawca nie wyklucza możliwości zbycia nieruchomości stanowiących jego majątek prywatny oraz wynajmowania otrzymanego mieszkania jako nieruchomości stanowiącej mienie prywatne. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, obowiązek ten nie dotyczy go w zakresie działalności gospodarczej związanej z wynajmem i sprzedażą lokali.

Należy zauważyć, iż nie zawsze dostawa nieruchomości zabudowanej (lokalu mieszkalnego) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Ww. sprzedaż nie stanowi takiej czynności przede wszystkim, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie będzie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa nieruchomość (lokal mieszkalny) nie zostanie nabyta w celu odsprzedaży, lecz na cele prywatne. Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał ww. nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto z wniosku nie wynika, aby Zainteresowany miał zamiar prowadzić jakiekolwiek aktywne działania, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Oznacza to, że dostawa przedmiotowego lokalu mieszkalnego będzie stanowiła dostawę majątku prywatnego Zainteresowanego, czyli będzie realizowana poza sferą działalności gospodarczej. Skutkiem powyższego transakcja zbycia nieruchomości – lokalu mieszkalnego – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, sprzedaż przez akcjonariusza Spółki przedmiotu wypłaconej mu dywidendy rzeczowej (lokalu mieszkalnego) nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ze względu na fakt, iż w związku z jej dostawą Zainteresowany nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT oraz podmiotu wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. było zatem prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.