Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-961/15/MD
z 8 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 19 stycznia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych w stosunku do faktur otrzymanych do 31 grudnia 2015 r. z zastosowaniem art. 86 ust. 7b oraz możliwości zastosowania powierzchniowego klucza podziału w celu określenia wysokości udziału procentowego w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych w stosunku do faktur otrzymanych do 31 grudnia 2015 r. z zastosowaniem art. 86 ust. 7b oraz możliwości zastosowania powierzchniowego klucza podziału w celu określenia wysokości udziału procentowego w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z 19 stycznia 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 15 stycznia 2016 r. znak: IBPP3/4512-961/15/MD.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (uzupełniony pismem z 19 stycznia 2016 r.):

Gmina M (dalej Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2015 r. Gmina rozpoczęła realizację inwestycji polegającej na termomodernizacji budynku stanowiącego gminne mienie komunale położonego w W przy ul. P 1, w ramach zadania „X”. Planowane zakończenie inwestycji planuje się na 31 maja 2016 r.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi 3 120,16 m².

Powierzchnia aktualnie wynajmowana na podstawie umów najmu wynosi 1 144,55 m².

Powierzchnia przeznaczona na wynajem wynosi 793,62 m².

Razem powierzchnia związana z działalnością gospodarczą wynosi 1 938,17 m².

Pozostałą powierzchnię zajmują pomieszczenia wykorzystywane na działalność publicznoprawną oraz pomieszczenia zapewniające funkcjonowanie budynku. Znajdują się na niej biura Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, Zakładu Oświaty i Wychowania, Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, wymiennikownie ciepła, rozdzielnia prądu, pomieszczenia gospodarcze oraz archiwum.

W najbliższym czasie Gmina nie ma zamiaru zmieniać przeznaczenia budynku.

Przystępując do realizacji inwestycji, której dotyczy wniosek Gmina działała z zamiarem:

• poprawy stanu technicznego obiektowego węzła cieplnego stwarzającego zagrożenie awariami i brakiem dostaw ciepła,
• ograniczenia kosztów utrzymania budynku,
• ograniczenia strat energii cieplnej w budynku,
• dostosowanie zewnętrznych przegród budynku do aktualnie obowiązujących wymogów prawnych w zakresie izolacji cieplnej,
• ograniczenia emisji substancji zanieczyszczających, powstałych w wyniku spalania paliwa stałego.
  
  

Z chwilą nabycia towarów i usług związanych z realizowaną inwestycją Gmina zamierzała wykorzystywać przedmiotowy budynek:

a.w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – wyłącznie do czynności odpłatnych, opodatkowanych podatkiem od towarów i usług – najmów lokali użytkowych, opodatkowanych stawką 23%. Inwestycja nie jest związana z działalnością zwolnioną z podatku od towarów i usług.

b.w ramach zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana, wykonując czynności niepodlegające opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Do czynności tych należą:

• realizacja zadań z zakresu pomocy społecznej przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w M. z/s w W.,
• realizacja zadań z zakresu przeciwdziałaniu alkoholowi przez działania Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i Przeciwdziałaniu Narkomanii,
• realizacja zadań z zakresu edukacji publicznej przez jednostkę obsługującą szkoły – Zespół Oświaty i Wychowania.
  
  

Zakupy towarów i usług związane z termomodernizacją wielofunkcyjnego budynku niemieszkalnego stanowiącego gminne mienie komunalne stanowią nakłady na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym – przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Gmina nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania wydatków inwestycyjnych do poszczególnych rodzajów działalności wykonywanej w przedmiotowym budynku.

Gmina figuruje jako nabywca towarów i usług w fakturach VAT związanych z inwestycją.

Przedmiotem złożonego wniosku jest wyłącznie prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do faktur otrzymanych do 31 grudnia 2015 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Gmina ma możliwość częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby termomodernizacji budynku stanowiącego gminne mienie komunalne położonego w W. przy ul. P. 1 w ramach zadania „…” w myśl art. 86 ust. 7b ustawy o VAT w stosunku do faktur otrzymanych do 31 grudnia 2015 r.?
2. Czy w celu określenia wysokości udziału procentowego Gmina może zastosować powierzchniowy klucz podziału, przyjmując jako powierzchnię przeznaczoną na działalność gospodarczą - 1938,17 m², natomiast powierzchnię całkowitą 3 120,16 m² (62,11% podatku naliczonego)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 Gmina ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego w myśl art. 86 ust. 7b ustawy o VAT w stosunku do faktur otrzymanych do 31 grudnia 2015 r.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r. nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

• nabycia towarów i usług,
• dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
  
  

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, należy rozumieć wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

W odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na termomodernizację budynku stanowiącego gminne mienie komunalne w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy, rozpatrując kwestię prawa do odliczenia VAT od tych wydatków, należy uwzględnić unormowania zawarte w art. 86 ust. 7b ustawy.

Ad. 2 Przepis zobowiązuje Gminę do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają wytycznych dotyczących sposobu wyliczenia tych części, Gmina jako najbardziej reprezentatywną metodę wybrała kryterium powierzchniowe. Tylko w ten sposób jej zdaniem możliwe jest ustalenie faktycznego zakresu, w jakim zakresie przedmiotowy budynek wykorzystywany jest do czynności opodatkowanych. Wykorzystując przyjęte kryterium Gmina może odliczyć 62,11% podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur, obliczonego według ilorazu powierzchni wynajmowanej oraz przeznaczonej do wynajmu – 1 938,17 m² oraz całkowitej powierzchni użytkowej budynku – 3 120,16 m².

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 86 ust. 7b ustawy (w brzmieniu nadanym ustawą z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr. 247, poz. 1652)) w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r., poz. 1515, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną.

Z kolei stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W szczególności – w oparciu o art. 7 ust. 1 ww. ustawy – do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Uszczegółowienie w art. 7 ust. 1 omawianej ustawy wskazuje na szereg obszarów, w jakich gmina realizuje swoje zadania, w szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
• pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;
• edukacji publicznej;
  
  

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że wykonywanie wskazanych wyżej zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347; dalej: Dyrektywa 112), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Natomiast w pozostałym zakresie występuje w charakterze organu władzy publicznej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). W terminie od 2015 do 31 maja 2016 r. Gmina realizuje inwestycje termomodernizacji budynku stanowiącego gminne mienie komunale położonego w W. przy ul. P. 1, w ramach zadania „…”. W związku z ww. obiektem, który jest wielofunkcyjnym budynkiem niemieszkalnym Gmina poniosła wydatki inwestycyjne, które są udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Zakupy towarów i usług związanych z termomodernizacją wielofunkcyjnego budynku niemieszkalnego stanowiącego mienie komunalne stanowią nakłady na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, zgodnie z którym – przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Z chwilą nabycia towarów i usług związanych z realizowaną inwestycją Gmina zamierzała, wykorzystywać przedmiotowy budynek:

1. odpłatnie: w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – wyłącznie do czynności odpłatnych, opodatkowanych podatkiem od towarów i usług – najmów lokali użytkowych, opodatkowanych stawką 23%.
2. nieodpłatnie: w ramach zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana, wykonując czynności niepodlegające opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.
   
   

Gmina w najbliższym czasie nie ma zamiaru zmieniać przeznaczenia budynku.

Gmina nie wykonuje w przedmiotowym budynku żadnych czynności zwolnionych z opodatkowania VAT.

Gmina nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania tych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności wykonywanej w przedmiotowym budynku.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przedmiotowy budynek niewątpliwie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do dwóch kategorii czynności tj. do czynności podlegających opodatkowaniu (odpłatny najem) oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Tym samym wydatki, które poniosła Gmina do 31 grudnia 2015 r. w związku z realizacją ww. inwestycji służą również dwóm rodzajom czynności tj. opodatkowanym i niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

W odniesieniu do powyższego, powtórzyć należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wskazana w tym przepisie zasada jest zasadą generalną, której tylko uzupełnieniem i doprecyzowaniem są następne przepisy ustawy, w tym art. 86 ust. 7b ustawy.

Zatem Gmina powinna określić, w jakim stopniu przedmiotowy budynek jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, jako podatnika i na podstawie tego udziału ma prawo do odliczenia części podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych w stosunku do faktur otrzymanych do 31 grudnia 2015 r. dotyczących termomodernizacji nieruchomości.

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych dotyczących modernizacji przedmiotowego budynku, ponoszonych do 31 grudnia 2015 r., Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony nie od całości poniesionych wydatków, ale tylko według udziału procentowego zgodnie z art. 86 ust. 7b, w związku z art. 2 pkt 14a ustawy. Zatem Gmina na podstawie tych przepisów musi ustalić udział procentowy, w jakim nieruchomość ta jest wykorzystywana do działalności gospodarczej.

Przy czym należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy, bowiem przepisy ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych kwot. Ważne jest jedynie, by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi.

Nadmienia się ponadto, że zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r.) – w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10, zastosowaną przy odliczeniu. Stosownie natomiast do art. 90a ust. 2 ustawy – w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Reasumując, Gminie przysługuje częściowe prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych w stosunku do faktur otrzymanych do 31 grudnia 2015 r. dotyczących termomodernizacji przedmiotowego budynku w oparciu o udział procentowy, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy.

W celu określenia wysokości udziału procentowego Gmina może zastosować powierzchniowy klucz podziału.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 jest prawidłowe.

Niniejszą interpretacją rozpatrzono wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych w stosunku do faktur otrzymanych do 31 grudnia 2015 r. dotyczących termomodernizacji budynku w oparciu o udział procentowy, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy.

W zakresie pytania 2 dotyczącego możliwości zastosowania powierzchniowego klucza podziału w celu określenia wysokości udziału procentowego w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie – postanowienie znak IBPP3/4512 - 77/16/MD.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.